Chapter 24: usapan
🥃
Catalya
"Ubusin mo 'yan,"
"I'm on a diet!" Agad kong reklamo nang lagyan ulit ni Isaac yung pinggan ko ng kanin at ulam. "That's too much!" I hissed.
I just started my diet plan last Wednesday and now he's ruining it!
"You only ate three spoonfuls of rice with tiny side dish. That's not fucking diet. Baka dying, maniniwala pa 'ko," paratang niya kaya sumama ang timpla ng mukha ko.
"Isaac, busog na ako!" I'm not serious.
"Keep lying. Bubusugin ka n'yang pagsisinungaling mo," Isaac shot back.
Ngumuso lang ako at humalukipkip sa inuupuan ko nang ipagpatuloy niya ang pagkain. I stared longer at him when he opened some shrimps for me and placed it on my plate. Ngumuso ako, just as he glanced at me for a moment before he continued eating his own food.
Hindi ko tuloy napigilang mapangiti. That simple act was enough to make me kilig. Tangina pati ako nagiging conyo na rin. Epekto ng may kaibigang conyo, si Patricia.
Tsaka kilig? Lintek, kelan pa ako kinikilig sa kanya?!
Dali dali kong binura ang ngiting nasa labi ko nang tignan niya ako saglit. "Isaac, I'm not going to cheat on my diet,"
"It's not cheating. You're just shifting your dying plan to a more health fucking living," untag niya bago ngumuya. Wow, may kasama pang mura. Dying plan raw?
"What now? You're now my diet mentor? I thought you're just my friend?" I told him and stopped when I realized what I just said.
It's been a week already. And for the past days, Isaac was always around. Kapag pagkatapos ng klase at wala silang game or practice, hinihintay niya ako sa labas ng classroom ko. Kaya pinagtitinginan pa kami at pinag-uusapan ng mga estudyante. Yung iba, pinapahalata pa sa akin ang inggit nila! Kapag Viking nga naman ang kasama, ihanda mo na sarili mo na makatanggap parati ng masasamang tingin at mga inggit na titig mula sa mga fans nila.
The bruises I got from him healed. And I am proud to admit to myself that I've totally forgiven him already. We're now in good terms. No hard feelings. Sa totoo lang, pinaghirapan niyang makuha ang kapatawaran na hinihingi niya. He did everything I never expected him to do. He proved to me that he sticks to his word. He showed me sincerity. Isaac never failed to keep trying. Hanggang sa tuluyan nang mabura ang sakit na nakaukit sa puso ko. I never knew that pain could go away. But I believe that whoever did wrong to you or whoever has pained you in anyway, they're the only ones who can heal the scar. It's not just you but also them.
I gave Isaac a second chance. So far, he's taking it with pure sincerity.
Minsan, inaaya niya rin akong lumabas gaya ngayon. Sinundo niya ako at niyaya na mag-dinner dito sa isang seafood reataurant. And to be honest, napapansin ko sa sarili ko na ang gaan na ng loob ko kay Isaac. And I'm starting to get used to his presence. Kasi naman, ang daming mga babaeng nag-aaya sa kanyang makipag-date, maraming nang-aakit sa kanya, maraming nagpapapansin, maraming nanunubok kausapin siya, pero ni isa sa kanila ay wala siyang pinapansin lalo na kapag kasama niya ako. Si Brix na mismo ang nagsabi sa akin noon.
I cannot dictate my own emotions when I'm with him, unlike how I could manipulate my feelings when I'm with other people. Kay Isaac, hindi ko talaga kayang kontrolin ang sariling mga emosyon ko. If I'm happy with him, it really shows on my face. Kahit itago ko, di ko kaya. And it's stressful! Bakit kasi pagdating sa kanya, ang transparent ko?!
"Friends?" He raised a brow.
"Friends naman tayo diba?" I countered but he just gave me a blank look.
Umiling siya. "Bawal 'yan," untag niya.
"What do you mean bawal?" I'm talking about friendship and he just said bawal. Ano 'yon?
"Bawal tayong maging magkaibigan. 'Di puwede," sumubo siya sa kanin niya. Iminuwestra naman niya ang pinggan ko. "Eat up," dagdag niya.
I only darted him a confused look. "I thought we're friends? H-hindi ba?" Nalilito kong tanong. "I mean, we're hanging out naman. We treat each other casually. We go out from time to time. Nililibre mo ako. Isn't it friendship?"
Taka akong napakurap nang bitawan niya ang kutsara niya saka ako pinatawan ng hindi makapaniwang tingin na may halong galit. "Tangina, friendzoned ba?" He whispered something to himself.
"Sinasabi mo jan? Lakasan mo, 'di 'ko marinig!" I hissed.
"We're not friends. We'll never be friends," he cleared.
Oh? Well, that's hurtful to hear. Nadoble tuloy ang pagkalito ko. "B-bakit hindi?"
Nakita ko ang pamumungay ng mga mata niya. "Because I don't date my damn friends, Catalya," he muttered before eating his food again, avoiding my eyes now.
I stopped. And I think I stopped breathing for a little while. "W-what?" So what if he doesn't date his friends? Ano naman ngayo–
Napatitig ako sa kanya nang may mapagtanto ako. Tanga ako kung di ko naintindihan ang sinabi niya.
"Kumain ka na," aniya at sumubo ulit sa pagkain niya. Kinuha ko ang baso ko at sumimsim sa juice na naroon habang hindi binibitawan ang tingin ko sa kanya.
"If this isn't friendship, then what is it? H-hindi naman 'to date d-diba?" Shet, kinabahan ako bigla. But my voice souded hopeful which is so strange.
His brows furrowed and he chewed his food. "Manhid neto, tsk," he whispered something again which I did not hear.
"Stop whispering because I can't decipher what you're saying to yourself!" Sikmat ko sa kanya. Bulong kasi ng bulong, baka minumura na ako ng pasikreto, aba!
Isaac sighed. "Nanliligaw na ako, Catalya. Hindi pa ba halata?"
Pakiramdam ko, nabasag ang bungo sa ulo ko sa narinig.
"Y-you're courting me?" Hindi makapaniwalang tanong ko.
He nodded so manly before drinking at his own cup.
T-totoo? Tama ba narinig ko? Ewan ko! I j-just–
"Really? You're not joking?" I asked again.
"Nanliligaw nga. Maganda nga pero bingi naman," saad niya kaya nawala ang ningning sa mga mata ko at pinukulan siya ng masamang tingin.
See?! He just said I'm bingi! E siya nga 'yong bulong ng bulong kaya 'di ko marinig!
I saw him panick when he saw madness in my eyes. "De joke! Nanliligaw talaga ako! Ang ganda ganda mo, Cat. Hulog na hulog brief ko sa'yo," pambabawi niya. Ano raw?!
I made a face.
He laughed it off before shoving some food in his mouth. "When did you start courting me?" Uminom ulit ako sa juice ko. Nanliligaw kasi, hindi nagsasabi!
How would I know he's courting me when he's not telling me?
I noticed how his ears and neck turned color pink. Hindi rin siya makapirmi sa kinauupuan niya. "Matagal ko na sinimulan. Naputol lang kaya tinuloy ko ulit last week,"
Last week? You mean the week when I watched their game 1 finals?
Bumaba ulit ang tingin ko sa leeg niyang namumula. "Isaac, why is your neck getting red? Even your ears are pinkish now," pansin ko sa kanya at akmang tatayo para lapitan siya pero hinawakan niya ang kamay ko na nasa lamesa upang pigilan ako. Napabalik tuloy ako sa pagkakaupo.
"Sit down and eat your meal properly, Catalya. Please," he whispered, avoiding my eyes again.
Ano bang nangyayari dito? Bakit 'di na makatingin sa akin? "So ibig sabihin, nagde-date na tayo sa lagay na 'toh?"
"Oo, ayaw mo ba?" he replied and continued eating again,
G-gusto? "Bakit ngayon mo lang sinabi? Akala ko kasi friendly date! You did not tell me that all this time, you were courting me!" Reklamo ko agad sa kanya habang prinoproseso sa utak ko ang mga nalaman ko ngayon.
"Friendly date?" He scoffed. "No fucking way,"
"Kaya ba hinihintay mo ako lagi pagkatapos ng klase ko? Kaya ba palagi mo akong inaayang lumabas? Kaya ba tayo naglalakkwatsa lagi?" Oh gosh! How could I not get it!
"That's a lot of questions. Puwede bang kumain ka muna tsaka ka magtanong pagkatapos?" Sumbat niya. I mean, he looks serious but really hot-looking at the same time.
Lumingon ako saglit sa kabilang table para pagmasdan ulit ang grupo ng mga babaeng nakatitig kay Isaac. They we're giggling and chatting while staring at him, obviously talking about him. Pero 'tong kaharap ko ngayon, ni walang pakialam na pinag-uusapan at hinuhubaran na siya ng tingin mga babae rito.
This happens a lot. Makasalanan talaga siya. He's a walking sin. Lahat napapatingin sa kanya. Ganun naman ang tao, napapatingin sa kasalanan dahil natural na nagkakasala ang isang tao. Well Isaac is a deadly sin. Kahit saan kami pumunta na magkasama, ang daming babaeng nahuhumaling sa kanya.
"Maya na muna," sabi ko na lang nang makitang tumatawag si Kian. Mabilis kong kinuha ang phone ko at sinagot ang tawag niya.
"O bakit?"
It's currently 9 pm. 10 pm curfew sa dorm.
[Hi! W-wala lang kashe akong kausap. Naalala ko may pinshan pala akong shekshi,] Kian muttered and laughed. Agad napakunot ang noo ko nang makarinig ng tugtugan.
"Asan ka?" Na-alarma agad ako nang mapagtanto kong nasa bar si Kian at mukhang nakainom siya. Tangina naman ng lalaking 'toh! Kung kelan nagrerelax ako, ngayon naman niya napag-isipang maglasing at bulabugin ako!
I heard him chuckle like a drunk man on the line.
Napasapo ako sa noo ko. Tinignan ko si Isaac na nakakunot noo na ngayon habang kumakain. He was looking at his own plate while letting me take this call.
Mahina akong napamura nang makarinig ako ng pagkabasag. "Kian, I am asking where the hell are you?"
[ Babe...] lasing niyang bulong. I frowned when I heard Angela's voice trying to calm his brother. [Kuya naman e! Umuwi na nga tayo! You're drunk already!]
[Babe, heart-broken ako...] rinig ko pang sabi ni Kian sa akin. Then, I heard shuffling as if someone took his phone.
[Ate Catalya?] Angela asked.
Oh thank goodness!
[yes it's me. Angela, may kasama ka ba jan na mag-aasikaso diyan sa kapatid mo?] agad kong tanong. Because if she's just alone, then I'll go there.
Napairap ako sa kawalan nang marinig ang mumunting pagmumura ni Kian. Tangina! Heart broken? Bakit? Sineryoso na ba niya yung bagong bebe niya? Since when did he got drunk because of a woman?!
[A-ayun nga ate eh. Wala akong kasama. I just came here because my friend saw Kuya getting so drunk alone. Can you come and help me take him home? Wala rin kasi si Kuya Ced kasi may inasikaso tungkol sa lisensya niya,] she asked politely and I muttered a curse at Kian when I heard him shouting from the background.
Kahit hindi ko na tanungin, alam ko na kung saang bar sila naroon.
[Sige, punta ako jan. Give me at least 10 minutes," imporma ko sa kanya tsaka siya binabaan ng tawag nang sumang-ayon siya.
When I looked at Isaac, he was already giving me that confused and questioning look. "I-I'm sorry, I have to go.." untag ko at tumayo. I fixed my things before hanging my bag on my shoulder.
Akala ko, sasang-ayon lang si Isaac at hahayaan akong umalis ngunit nagulat ako nang tumayo rin siya. He raised his hand to get the attention of a staff before paying our bill once the guy neared us. "Take out na rin namin ang mga 'toh. Can you do it faster, my girl has an emergency to attend to, " he said before throwing me a glance.
Nang matapos, napatitig lang ako sa likod ni Isaac na hawak hawak ang kamay ko habang hinihigit ako papuntang parking. His hand was warm. It feels soothing. Bumalik na rin ang walang emosyong ekspresyon niya hanggang sa makalapit kami sa kotse niya.
"Saan?"
Dali dali akong umiling. "No need. Kaya ko nang mag-isa pumunt–"
"Ihahatid kita," he cut me off.
Napatanga naman ako nang pagbuksan niya ako ng pinto ng kotse niya at iminuwestra akong pumasok. Dahil na rin siguro sa pagmamadali ay hindi na ako tumanggi. Tangina kasing Kian! Lasing pa more!
Hindi na ako nakapagsalita nung pumasok na rin si Isaac at pinaandar na ang kotse. "Where?"
"Sa Dantes tayo," I just said. Alam na niya kung saang bar iyon.
Isaac was driving his car expertly. Seryoso rin ang mukha niya. His veins are also showing as he drives. Mala Isaac pa ang amoy ng kotse niya. Mabango sa pang-amoy, nakaka-adik.
The way he concentrates his attention in driving, it overwhelms me. Ngunit tahimik lang ako kasi ang seryoso niya bigla. Badtrip ba siya? Is it because I ruined our dinner? Hindi naman ata. Isaac isn't like that. But why does he look so cold n–
Natigilan ako sa pag-iisip ng kung ano ano nang maramdaman ko ang paghawak niya sa kamay ko. "U-uhm.." It felt as if I stopped breathing when he suddenly intertwined his free hand with mine. I quickly looked up to see his face, only to bite my lower lip when I found him blankly staring at the road as he drove the car using his other hand.
"Isaac?" Alinlangang kuha ko sa atensyon niya.
"Hmm?" He only glanced at me before returning his gaze on the road again.
Shems..
Napaiwas lang ako ng tingin at hinayaan siyang hawakan ang kamay ko habang ramdam ang malakas na pagtibok ng puso ko. Tangina, hindi ako kinikilig!
H-hindi naman.. diba?
.....
.
.
:)