Chapter 4
-
[Jae’s Point of View]
Kasasaglit na pikit ko palang ay nawala na sa paningin ko si Min at Shin, pati na rin si Ate Minah na mukhang umuwi na nga. Kanina ko pa rin tintanong sa kanila kung nasaan si Rei, pero wala silang sinasagot sakin. Ang huli naming pag-uusap ni Rei ay noong matapos nilang kausapin ni Ate Minah ang Doctor ko.
Madaling araw na, pero ang nandito lang ay si Krystal at Yishin. Busy rin naman ang parents ko. Sinabi ko na nga na okay lang ako at wag ng magsampa ng kaso sa Hospital.
Tulog sila, naalimpungatan lang ako. Tumayo ako para silipin ang ginagawa nila, pero mga paper works lang pala ‘yon at design ng mga damit na mukhang si Krystal ang magsusuot. Gusto ko sana silang gisingin para sabihing umuwi na, pero parang tahimik silang natutulog sa sofa.
Lumabas muna ako, dinala ko yung IV ko at naglakad para sana magpahangin sa itaas ng rooftop ng Hospital. Dinala ko yung cellphone ko para tawagan si Rei, pero walang sumasagot. Baka tulog na siya. Pero nasaan siya?
Umupo lang ako saglit sa nakita kong upuan doon, mabuti na lang walang nakakita sakin para pabalikin ako sa loob ng kwarto.
Pinikit kong muli ang mata ko, dinama ko ang hangin na hindi na gaanong kalamigan dahil siguro magus-summer na sa Pilipinas. Okay naman ang panahon, maliwanag pa nga ang buwan.
“Jae?” narinig kong bigla ang pangalan ko. Hindi ko alam kung sinong tumawag sakin. Tumayo ako para malaman kung sino ‘yon at hindi ko ineexpect na siya ang makikita ko.
“Bakit ka nandito?” tanong ko. Lumabas bigla sa likod niya ang isang lalaking nakilala ko pa. “Sandale!”
[Reina’s Point of View]
“Sino ‘yon? Kilala mo? May kasamang mukhang koreana.” Napatingin kaming pareha kay Lee. Ha! Anong ginagawa niya dito?! Nangbabae ba siya?! Hindi man lang niya alam na may sakit si Jae!
“Pinsan ko.” Sagot ko na lang. “Okay lang ako. Pwede na ba ‘kong magtanong?”
“Oo.” Sagot naman niya. “Si Dr. Dominguez ba?”
“Hmm. Kilala mo siya?”
“Dr. James!” Napalingon kaming dalawa sa tumawag. Naudlot na tuloy bigla yung sasabihin ko. “You?!” turo niya sakin.
“Takano!” bati naman ni James.
Siya yung babaeng kaninang pinagtanungan ko. Siya yung puminit ng nag-iisang picture na hawak ko!
“Do you know her?”
“No, we met today. She’s asking for someone.”
“Who are you?! Why are you looking for that man?”
“Sorry.”
“No, I’m sorry. Let’s talk to other place. This is my family Coffee Shop, so I don’t want to tell you a story here.” Napalingon ako sa pinuntahan ni Lee. Pumasok siya sa isang museum.
“Can I leave a note here?”
Kagaya ng napag-usapan ay lumipat kami ng lugar, sa isang pribadong restaurant. Nagulat akong iba ang kwinento niya kesa doon sa kaibigan niyang lalaki kanina. Mukhang may alam rin naman si James tungkol kay Doctor Fail kaya hindi na nag-iiba ang expression niya.
“So you’re saying the day you have tutor with Dr. Dominguez there are some guys who captured him. And they tell you to keep quiet or else they will kill you. Who are they? Do you remember them?”
“I’m sorry that I just need to show to my friend that I hated that guy. Because I don’t want him to be suspicious. I just told them that he is pervert so that they will stop asking about him.”
“Do you know that James?!” kaagad kong tanong.
“I know. Balak ko sanang magsinungaling sa’yo dahil nandoon ako ng kunin siya.”
“He was there. They will kills us two if we say a word. We never seen him since that day.”
Kinabahan akong bigla at naisip na mukhang mas lumayo pa siya sa paghahanap ko. Kung sino man ang kumuha sa kanya, ay sigurado akong mga delikado silang tao. Lalong lalo na dito pa kung saan originated ang mga gang.
“Why are you telling me this now? Aren’t you scared?”
“You seem need help. I saw you drop the papers of the list of all the Medical Universities and Hospital. You look tired earlier. I can’t help it. This is my way of saying sorry too earlier.”
“And I too, testify for all what she says.” Dugtong ni Dr. James. “But I can help you more with something, can you tell us for what is this all about?”
“Six years ago, he do the operation of my fiancé. But now he’s bedridden. And the only answer of fail medication must come from him. If not, it will be hard for him. Or within 1 week, he will be moved to Florida to monitor him.”
Kitang kita sa mukha nila ang gulat.
“He really is a good doctor. A year ago, siya ang pinakamagaling na Doctor sa klase namin.”
Nakakapagtaka naman kung ganoon.
“Ano yung pwedeng makatulong sakin?”
Matapos naming kumain ay dumeretso kaming dalawa lang ni Dr. James sa apartment niya. Doon inilabas niya ang naiwang gamit ni Dr. Dominguez na nasa labas ng box. Pero dahil nakaduty siya sa hospital ay iniwan na niya ako.
Iba’t-iba ang laman noon. Karamihan puro libro. Tatlong boxes sila. Naghahanap ako ng pwedeng umugnay sa mga taong kumuha sa kaniya hanggang sa makita ko ang isang mukhang family picture.
Akala ko ba nag-iisa lang siya?
“Lolo at Lola pala ang nagpalaki sa kanya, may bunso rin siyang kapatid.” Binuksan ko ang likod noon at di ko inaasahang may nalaglag na papel. Mukhang sulat niya ‘yon.
Kuya, nasa loob ako ng cabinet at sinusulat ‘to. Kapag nakita mo ‘to, hanapin mo kami kuya. May ginawa sila kina Lola! Pinatay nila si Lola! Kuya iligtas mo kami!
Kuya sana mabasa mo ‘to, dahil susubukan kong iligtas si Lola! May tattoo sila na letter X Kuya.
-Robin
It breaks my heart ng tignan muli ang itsura ng bata, Nasa edad walo na siguro siya at nasa edad 20 na siguro si Dr. Dominguez. Hindi pa maganda ang sulat, pati na rin ang drawing na letter X ay parang minadaling iguhit.
Sa pagkakatiklop nito ay parang hindi pa ito nabubuksan. Sobrang luma na ng papel na pang-grade pa yata.
“Nabasa ko na kaya ‘to?”
Hindi kaya sila rin ang tumangay kay Dr. Dominguez? Pero bakit? May atraso baa ng pamilya nila?
Itinago ko sa bag ko ang sulat na ‘yon kahit pa breaking of privacy ‘yon. Kung isa ito sa clue na maaaring magtukoy kung nasaan siya, ay itatabi ko ito.
Muli akong naghanap, at ang nakita ko ay isang Journal.
Nakita ko pa ang mga unang page na puro tungkol sa pagdodoctor. Ang sumunod ay tungkol sa lovelife.
Sumunod doon ang ‘I’m quitting to do good things. I’ll be a Doctor.’
‘They beat me. Pero okay lang! Basta nakaalis ako sa kanila! Someone, help me.’
‘I did go home from school to my overnight shift. Magulo ang bahay, nawala sila! Nawala ang pamilya ko!’ At mahahalata mong sa papel na nabasa ito na para bang may tumulong tubig.
‘I can’t find them.’
‘Dr. Theo gave me scholarship. I did start to find my old gangmates but there was no one. Where is my son!”
“Son?!” Anak niya pala ‘yon, pero bakit Kuya ang nakasulat?!
‘I studied more. Pag yaman ko, hahanapin ko sila at pagbabayaran nila ang ginawa sa Lolo at Lola ko!’
‘Narealize kong hindi pumapatay ang mga Doctor, pero gusto ko silang patayin’
‘Please give me a sign Lord, how can I found them.’
‘I just fail to an operation, and I want to quit. Sa ngayon ookay siya, pero anong mangyayari kapag bumigay na ang system niya?’
‘I quit then I go here in Japan’
“Si Jae ba ang tinutukoy niya?!”
‘I quit then I go here in Japan’
Maraming pages at puro quotations lamang ang laman ng bawat pahina, wala itong date pero mukhang lumang luma na ang papel.
‘Someone followed me. I’m scared. Hindi dahil sa kanila, pero sa mga taong kasama ko sa kwarto. Tinutor ko si Takano at last day namin ngayon, si Dr. James ay nagluluto ng hapunan. May tattoo siya sa kamay niya na letter X, nakasuot siya ng cap at matangkad, sinipa pa nga niya yung vending machine ng coffee nung ayaw lumabas ng coffee in can, pero di naman niya ako ginalaw kaya nakahinga ako ng maluwag’
Paglipat ko ng page ay wala na ‘yong laman, tinignan ko ang likod ngunit wala rin namang nakasulat.
“Letter X?” Ikinumpara ko ang drawing ng anak niya, at drawing niya na nasa notebook din. At kung hindi ako nagkakamali ay parehong pareho ito.
“Letter X. Is this a sign of a mafia gang?”
[Lee’s Point of View]
“He’s here.” Free museum ba ‘to? Basta basta na lang kaming pumasok e.
Hindi ko alam kung anong gagawin nila, pero ayaw ko ding mapahamak e sinunod ko na lang sila.
Nang pagkasabi ko no’n ay bigla na lang nagring ang firebell at nagtakbuhan lahat ng tao sa labas maliban sa lalaking Hapon na mataba at pinatawag ang mga security niya.
Tumakbo rin ako ngunit mabagal, nagulat na lang ako ng may mahawakan akong bag at inabot ‘yon ng isa sa mga lalaki na kasama namin kanina. Napatigil ako ng humiga siyang bigla sa lapag pero kumindat siya at sumenyas na umalis na ako. Sinunod ko naman ang sinabi niya.
Dineretso ko ang Van namin na nakapark sa tapat ng Coffee Shop at nagulat ako sa nakita ko.
Isang maliit na diamond na may nakalagay sa isang gold bar. Nakaemboss ito.
Sumunod na pumasok yung driver namin kanina, yung BEA na mukhang nagulat sakin at itinanong sa driver kung sino ako. Sumunod na pumasok yung matandang babae at si Hannah. Pinaistart nila yung Van na parang walang nangyari!
“Wait!”
“Why Lee?”
“Si Reina.” Bulong ko. “My Cousin!”
“Ei, you can come back later!” hataw niya sakin at umandar ang van kahit wala pa yung dalawang lalaki na kasama namin kanina!
“Wait wait wait!” sigaw ko kahit umaandar na yung Van. Sumilip ako sa coffee shop ngunit ang layo na nito. “Where’s the two guy!”
“In the Hospital. They act something, I don’t know for distraction.” Sagot ni Hannah.
“Why didn’t you say, you made me a thief!”
“Cause we are.”
“No you are! I’m an Engineer!”
“Really? Daebak! We can use him!”
“Andwae! Take me to Reina, now!”
“She’s Raena!” sagot naman nung Bea!
Agh! Sasakit ang ulo ko sa kanila! “Where’s my Father?!” katulad kanina ay tumahimik sila ng tanungin ko ‘yon!
“Your Father is busy to help us. He’s the one making plans?” sagot ni Hannah na parang di sigurado.
“Are you sure.”
“Yes boss.” Sagot muli niya.
Natahimik sa Van, paano kung naghintay si Rei do’n pero dahil kailangan niyang umalis ay di na niya ko hinintay!
“Turn the car. I need to see Rei.” Nagtitigan kami ni Hannah, di siya nagpatalo sakin pero inutos noong matandang babae na kaya bumalik rin kami. Ibinaba lang nila ako at sinabing babalikan nila ako.
Nakangiti akong pumasok sa loob ng coffee shop pero wala na nga si Rei doon! “Sir?”
“Yes.”
“Are you Bryan Lee?”
“Yes.”
“Someone leave this.”
Inabot ko ang papel at nakilala ko ang handwriting ni Rei kahit di ko pa nababasa ang pangalan niya.
‘Why are you here? I’m busy. Don’t misunderstand, tinutulungan lang ako ng lalake. Umuwi ka na lang satin at bantayan mo si Jae.
P.S H’wag kang mangbabae.’
What?! Di man lang niya narealize na tutulungan ko siya?!
“P.S. H’wag kang babae?! Ha!”
Wala man lang siyang binigay na number o Hotel na tinutuluyan niya.
How can I find her?
E kung imessage ko siya online?! Nagbubukas kaya ‘yon kahit busy siya sa paghahanap?!
Bahala na.
To: Reina Alcantara
“Saan Hotel ka tumutuloy?! Tutulong ako”
Siguro naman, hindi Malaki ang Japan para magkawalaan kami bigla. Alam kong nasa paligid lang siya at di masyadong lalayo.
"Woi Lee!" napalingon akong muli sa tumawag! Hindi ako namamalikmata! Si Shin at Min nga!
"Anong ginagawa niyo dito?!"
"Tutulong din ako kay Rei, pero tignan mo nga namang nilayasan ako at pinapauwi ako. Akala pa nangbababae ako!" reklamo ko sa kanilang dalawa. May dala dala pa silang mga maleta. "Kakadating niyo lang din?"
"Hmm. Sa taas kami tutuloy. Amin yung National Library sa Third Floor." sagot ni Min. Aba nga naman sa pagkayaman din nitong lalaking to tapos nagteacher lang. Di bale. Bagay naman sa kanya.
"San ka tumutuloy? Dito ka na lang din. Kontakin mo si Rei na magsama-sama na lang tayo sa paghahanap." suhestiyon naman ni Shin
"Wala nga akong contact e." Napailing pa sila at tumawa! "Bakit?!"
"Binigay ni Rei kay Ate Minah yung number niya dito sa Japan. In case na di s'ya macontact. Send ko sayo. Tara." Yaya ni Min. Napaatras ako. Dahil oo, may kasama akong iba at di lang 'yon. May mga taong sumusunod sakin kaya dapat na layuan ko muna sila para di sila madamay.
"Saan ka pupunta?"
"Babalikan ko kayo. May pupuntahan lang ako. Min send mo sakin." Inagaw ko sa kanya ang cellphone niya at nilagay na ang contact ko dito sa Japan. Di naman namin pwedeng gamitin ang sim card namin mula sa Pilipinas dito, kaya mahihirapan kaming macontact ang iba.
Lumabas ako at tumigil naman kaagad yung Van nina Hannah sa harap ko. Sinilip pa niya kung sino yung kausap ko.
"Who are they?"
"Nothing." sagot ko na lang. "Just asking direction. Then I said I don't know cause I'm also new here. Where are we going?"
"To our site here."
"I'm going to see Rei later. Can you stay with me so I'm safe?"
"Yes boss!" kaagad niyang sagot. Sumaludo pa siya sakin at matapos na isandal ang likod niya sa upuan ay bumago siya ng pwesto at humiga pa sa hita ko! "Thanks for helping earlier. That's how you will pay us."
"I don't have a choice."