ΑΡΤΕΜΙΣ
Αποχερετησαμαι τους γωνοις τους και βγηκαμαι εξω. Ηταν ωραιο βραδυ, ναι λιγο ανχοτικο αλλα συμπαθησα την μαμα του Λουκας και τον μπαμπα του. Φενονται καλοι ανθρωποι...η βρικολακες τελος παντον.
"Πως ηταν;" με ρωτησε ο Λουκας.
"Τους συμπαθησα."του λεω και του χαμογελω.
"Χερωμαι..θες να πας σπιτι η να παμε καμια βολτα;"
Δεν προλαβα καν να σκεφτω και ακουσαμε τον Στεφανο να φωναζει. Κοιταξα τον Λουκας και καταλαβα οτι κατι δεν πηγαινε καλα. Χωρις δευτερη σκεψη τρεξαμε να τους βρουμε. Ηταν στην πισω αυλη...
"Τι εγινε;" ρωτησε ο Λουκας τον Στεφανο.
Κοιταξα την Δεσποινα που προσπαθουσε να καταλαβη τι συνεβαινε...πηγα κοντα της.
"Νομιζω ειδα Τον Αλεξ.."
Ο Λουκας γουρλοσε τα ματια...
"Τιιιι;"
"Μιλουσα με την Δεσποινα και απλα αυτος μας παρακολουθουσε...εφυγε και νομιζω παει.." δεν ολοκληρωσε ο Στεφανος αφου τον διεκοψε ο Λουκας.
"Στο συμβουλιο...κακο..πολυ κακο αυτο."
"Θα μας πειτε τι στο καλο συμβαινει;ποιος ειναι αυτος ο..Αλεξ;" ρωτησα ανυσηχη.
"Αρτεμις...συγνωμη. Εγω φταιω." Λεει ξαφνικα...τι γινεται...
"Και γω συγνωμη Δεσποινα..." ειπε και εφυγε.
"Στεφανε περιμενε.." φωναξε και τον ακολουθησε μεσα στο σπιτι.
Δεν καταλαμβαινω ακομα τι συμβαινει.
"Εξηγησε μου..τι γινεται;"Απαιτω.
"Αυτος ο Αλεξ ειναι βρικολακας..κακος βρικολακας. Ειναι ασταματητος..παει τωρα στο συμβουλιο." Λεει γρηγορα και ισα που μπορω να καταλαβω τι λεει.
"Ναι και;;"επειμενω.
"Γαμωτοοο...παει να πει οτι μας ειδε να σας μηλαμε. Εχουμε μπλεξη πολυ ασχημα."
"Γιατι; δεν μας κανατε κακο.." προσπαθω να καταλαβω που το παει.
"Μασ ειδε να μιλαμε σε ανθρωπους..θα πιστευουν οτι ξερεται το μυστικο μας που αυτο ειναι αληθεια και τοτε οι συνεπειες θα ειναι ασχημες. Κανονικα πρεπει να πηγαινουμε στο συμβουλιο να παιρνουμε την αδεια τους για να αποκαλυψουμε την ταυτοτητα μας. Και τωρα που το ξερεται ενω δεν εχουμε παρει αδια...θα μας σκοτωσουν η θας σας αναγκασουν να γινεται σαν εμας....συγνωμη..συγνωμηη που σε εβαλα σε κυνδυνο."
Παγωσα...
Aρχισα να τρεμω.
Εγω και η Δεσποινα κυνδυνευουμε.
"Φοβαμαι.."λεω πριν το σκεφτω και δακρυα κυλουν στα ματια μου.
"Αρτεμις δεν θα σε αφησω να παθεις κατι...απλα πρεπει να τους δειξουμε οτι εχουμε ολοκληρωθη σε εσας..αυτο θα τους αλαξη την γνωμη...απλα...θα σας αναγκασουν να γινεται βρικολακες."
Δεν ξερω αν πρεπει να νιωσω καλυτερα. Δεν σκεφτηκα ποτε αν θελω να γινω σαν εκεινον.
"Θα παρω τον Μαρκο..πρεπει να ερθει.." λεει και πηγαινει πιο περα για να του τηλεφωνηση.
Βλεπω τον Στεφανο να βγαινει με την Δεσποινα...η οποια κλαει..μαλλον εμαθε και αυτη τι συμβαινει.
Τρεχει πανω μου και με αγκαλιαζει.
"Τα εμαθες;" με ρωτα.
Γνεφω θετικα και αγκαλιαζομαστε.
Ο Στεφανος παει στο Λουκας και συζητουν. Αποφασιζω να παρω τηλεφωνο την Χρυσταλλενη να δω αν ειναι ασφαλης..αν και δεν νομιζω να κυνδυνευει.
Ο Λουκας με καταλαβε και ηρθε διπλα μου.
"Ερχονται..κυνδυνευει και εκεινη."
"Πως..γιατι;" λεω αφου δεν βγαζει νοημα.
"Ο Αλεξ εχει χαρισμα να βλεπει μεσα στο μυαλο...ξερει οτι ο Μαρκος ειναι μαζι της.."
"Ειναι μαζι;" αχχχ συμβαινουν παρα πολλα.
"Ναι..πηγε εκει ο ηλιθιος."
Εγω ακομη ημουν πανικοβλημενη για το τι θα συμβει...κοιταξα τον Λουκας και αμεσως με αγκαλιασε. Εμεινα εκει να κλαιω βουβα. Μου χαιδευε την πλατη και μπορουσα να νιωσω και εκεινο να ποναει ψυχικα.
"Ελατε μεσα!" Φωναξε η μαμα του Λουκας.
Πηρα μια βαθεια ανασα και μπηκαμε μεσα στο σπιτι.
Αντικρισα αμεσως την Χρυσταλλενη η οποια μου φενοταν χαλια..
"Τι εχεις;" την ρωταω..και δεν εννωο για την κατασταση που βρισκομαστε τωρα.
"Αρωστησα" λεει αδυναμα.
"Οχ οχιι." Πηγα και της εδωσα μια αγκαλια.
"Λοιπον..αυτο ηταν πολυ απροοπτο και αναπαντεχο.."αρχιζει να λεει ο πατερας του Λουκας.
"Ο Αλεξ θα εχει φταση ειδη..ειναι γρηγορος. Ο μονος τροπος να μην υπαρξη μαχη ειναι να διξεται οτι εχεται ολοκληρωθη. Θα ειναι μια πιστικη αποδιξη οτι τα κοριτσια θα αφοσιοθουν σε εσας...τουλαχιστον να τους πισουμε να μην σας μεταμορφωσουν τωρα..θελουμε να εισαστε ετοιμες." Μας ειπε και κοιταξε τους γιους του.
"Θα κανω οτι χρειαστη..αν αρχιση και μαχη δεν με νοιαζει..δεν την αφηνω να παθει κακο." Λεει ο Λουκας και πιανει το χερι μου.
"Και γω...δεν θα μου παρουν την καρδια..θα παλεψω." Λεει ο Στεφανος και αγκαλιαζει την Δεσποινα.
Ο Μαρκος μενει σιοπηλος γιατι ολοι ξερουμε οτι ακομα δεν ξερει τι αισθανεται...οποταν η Χρυσταλλενη κυνδινευει περισσοτερο απο ολους μας.
"Και εγω θα κανω οτι χρειαστη...ισως να μην ξερω τι νιωθω και να θελω λιγο χρονο παραπανω αλλα...την νοιζομαι." Λεει και ολοι τον κοιταμε εκπληκτοι..ειδικα η Χρυσταλλενη.
"Ωραια...πρεπει να παμε στο συμβουλιο..πριν ειναι αργα..αν παμε τωρα θα δειξουμε οτι δεν κρυβουμε τιποτα." Λεει ο πατερας του Λουκας και με πιανει πανικος.
"Τιι; εμεις εχουμε ηδη αργηση να παμε σπιτι." Λεω αν και η κατασταση ειναι σοβαρη.
"Πρεπει να παμε..οποταν ενημερωστε οτι θα κοιμηθητε στο σπιτι η μια της αλλης."
Συκονομαι χωρις να φερω αντιρηση..πραγματικα φοβαμαι και δεν θελω να αποχωριστω τον Λουκας.
Η μητερα μου απαντα το κινητο και της λεω οτι θα μεινω στην Δεσποινα. Δεν λεει οχι αφου κολλητη μου ειναι.
"Με εμενα ειναι οκ." Λεω καθως επιστρεφω.
"Και με εμενα." Λεει η Δεσποινα.
Ολοι κοιταμε την Χρυσταλλενη η οποια διχνει χαλλια αφου ειναι αρρωστη.
"Εμενα λιπουν οι γωνοις μου..οποταν..οτι γινει."λεει αδυναμα.
"Ας ατοιμαστουμε λοιπον..εχουμε δρομο." Λεει ο μπαμπας του Λουκας.
Γαμωτο...φοβαμαι και δεν θελω ο Λουκας να ανυσηχη για μενα. Εχω πολυ ανχος για το τι θα γινει...το τι με περιμενη.
~~~~~~~~~~~~~~~
Παει και αυτο το κεφαλαιο....λοιπον ελπιζω να σας αρεσε πραγματικα..το εγραψα βιαστικα αλλα μακαρι να βγηκε αρκετα καλο.
❤❤❤❤❤❤