Αρτεμις
Φυγαμαι απο το εστιατοριο γιατι ετσι κι αλιος η νυχτα ειχε παει ειδη χαλια.Ο Λουκας μου ζητουσε συνεχεια συγνωμη αλλα δεν εφταιγε αυτος εξαλλου.
Με εφερε σπιτι με την μηχανη και με αποχερετησε με ενα φιλι στο μαγουλο. Μπηκα σπιτι ολοκοκκινη φισικα και γελουσα σαν υστερικη.
Αμεσως σοβαρεψα και πηρα τηλεφωνο την Χρυσταλλενη αλλα δεν το συκονε. Η Δεσποινα θα πηγε καπου με τον Στεφανο σαν ραντεβου οι δυο τους. Αυτοι οι δυο θα ευτιχισουν σιγουρα μαζι.
Τεριαζουν ετσι χαζοι που ειναι και οι δυο τους.
Δεν ηθελα να κοιμηθω ακομα οποταν αποφασισα να βαλω φορμες και να παω για περπατημα. Καιρο ειχα να το κανω..μηνες βασικα.
Εβαλα τις adidas φορμες μου και τα αθλητικα παπουτσια μου και εφυγα για να περπατησω.
Παλια περπατουσα πρωινα συνηθως και πηγαινα στο δασος λιγο πιο εξω απο την πολη.
Ηταν νυχτα τωρα αλλα δεν θα χανομουν και ετσι πηγα προς τα εκει.
Μετα απο 20 λεπτα εφτασα και μπηκα μεσα..ηταν σκοτινο αλλα ηξερα το δασος απο εξω και ανακατοτα.
Ακουγα τις κουκουβαγιες και τον αερα να κτυπα στα κλαδια και απλα χαλαρωσα.
Το επομενο λεπτο αυτη η ηρεμια χαθηκε.
Ακουγα ενα ζωο να τρεχει και να κανει θορυβους..σαν ελαφι ακουστικε.
Κρυφτικα πισω απο ενα δεντρο και κοιταξα γυρο μου.
Δεν μπορουσα να δω τιποτα μεστο σκοταδι.
Τοτε ηταν που ειδα το ελαφι να τρεχει να σωθει απο κατι. Κανενα λιονταρι θα ειναι..αλλα πρεπει να φυγω ισως να κυνδυνευω.
Δεν προλαβα να κανω μεταβολη γιατι αυτο που κηνηγουσε το ελαφι δεν ηταν λιονταρι αλλα ανθρωπος. Κρυφτικα καλυτερα στο δεντρο μου και κοιταζα διακριτικα.
Ο αντρας πετακτηκε και το επιασε με μια επιδεξια κινηση και μετα αρχισε να το δαγκωνει.Γουρλωσα τα ματια και εκλεισα σφυκτα το στομα μου με τα χερια για να μην ουρλιαξω. Ειδα το προσωπο του...
Ο Μαρκος.
Ειχε σκοτωσει ενα ελαφι με τα χερια του και το ετρωγε.
Προσπαθησα να ανασανω και καθησα κατω.Εκλεισα σφυκτα τα ματια μου και δαγκωνα το χερι μου για να μην ουρλιαξω.
Δεν μπωρει..τι ηταν αυτο που ειδα. Πως το εκανε αυτο.Γιατι.
Αρχισα να σκεφτομαι αυτα που ηξερα και αυτα που δεν μου ελεγαν.
Ειχαν και οι τρεις του μια μαγεια με τα ματια τους.Αλαζαν χρωμα στο δευτερολεπτο και παρατηρησα επισης οτι τρωνε κρεας..μονο κρεας.
Η ερωτηση ισως δεν ειναι τι εχουν και τι κανουν με τα ματια..
Η Ερωτηση μαλλον ειναι..Τι ειναι;
Δεν ειναι ανθρωποι..δεν ειναι φυσιολογικο ολο αυτο.
Επρεπε να μηλησω στον Λουκας.
Συκοθηκα τρεμοντας και κοιταξα το σημειο που εγινε ολο αυτο αλλα ο Μαρκος ειχε φυγει. Το ελαφι ηταν μισοφαγωμενο.
Ενας λιγμος ξεφυγε απο τον λαιμο μου και αρχισα να τρεχω προς στην εξοδο του δασους.
Βγηκα απο το δασος και ετρεξα προς το σπιτι του Λουκας.
Εβγαλα το κηνητο μου και του εστιλα μυνημα.
'Ειμαι δυο στενα εξω απο το σπιτι σου.Θελω να σου μηλησω.Τωρα.'
Και το εστιλα..
Σταματησα οπως ειπα δυο στενα παρακατω και προσπαθησα να ηρεμισω και να βρω την ανασα μου.
Περπατουσα περα δωθε δεν ηξερα πως να αρχισω να μιλαω η να του εξηγω. Ολο αυτο ηταν τρελο.
"Γεια σου.Τι εγινε;"με ρωτησε μολις ηρθε. Γυρισα και το κοιταξα αναστατωμενη.
"Λουκας.."
"Αρτεμις τι εγινε;"εκανε ενα βημα προς εμενα.
"Μην ερχεσαι κοντα μου...θελω να ξεκαθαρισουμε καποια πραγματα." ειπα.
"Τι συμβαινει;Γιατι εισαι ετσι;"με ρωτησε φανερα ανυσηχως.
"Ημουν στο δασος..ειδα τον Μαρκο να σκωτονει ενα ζωο και μετα.." ετρεμα και εκλαιγα..ειχα τρομαξει τοσο πολυ απο αυτο που ειδα. Δεν μπορουσα να ολοκληρωσω.
Με κοιταξε με γουρλωμενα ματια.Καταλαβε οτι καταλαβα.
"Δεν επρεπε να το μαθεις ετσι."ηταν το μονο που ειπε.
Μα δεν εμαθα κατι..ειναι ολα τοσο περιεργα.
"Λουκας ακομα δεν καταλμβαινω..Τι συμβαινει με εσας;"ρωτησα.
"Αρτεμις.."
"Τι Λουκας; Μολις ειδα τον Μαρκο να σκοτωνει και να τρωει ενα ζωο.Πως γινεται;"ρωτησα πανικοβλητη.
"Δεν το ετρωγε Αρτεμις..Το αιμα του επινε."
Σοκαριστικα..τον κοιταζα σαν χανος.Το μονο που μου ερχοταν αυτη την στιγμη ειναι μια λεξη στο μυαλο μου αλλα δεν μπορω να φανταστω οτι υπαρχουν τετοια πραγματα.
"Λουκας τι εισαι;" ρωτησα χαμηλωφωνα.
"Τι πιστευεις οτι ειμαι;" με κοιτουσε μεσα στα ματια.
"Βρικολακας;"ρωτησα σχεδον ψυθηριστα.
Κοιταξε κατω και εκανε ενα βημα πισω.
"Συγνωμη που φωβασαι.Δεν επρεπε να το μαθεις ετσι." μου ειπε.
"Λουκας δεν σε φοβαμαι.."του ειπα και πραγματικα εκπλησομαι με τον ιδιο μου τον εαυτο. Κανονικα θα ετρεχα να φυγω αλλα..δεν ηθελα.
"Πρεπει..κυνδινευεις απο μενα."
"Οχι..μαζι σου ειμαι ασφαλης.Δεν θα με πληγωνες."
"Ποτε δεν θα σου εκανα κακο..απλα μονο και μονο που το εμαθες..κυνδινευεις."
"Σε εμπιστευομαι." ειπα και εκανα ενα βημα πιο κοντα του.
Εβαλε το χερι του στο προσωπο μου και με χαιδευε.
"Εχω τοσες αναπαντητες ερωτησης.."ειπα σιγανα.
"Τωρα μπωρεις να μαθεις οτι θες. Αφου ανακαλυψες το βασικο. Πιο γρηγορα απο οτι περιμενα."μου ειπε και χαμογελασε.
Του χαμογελασα και γω.
"Θα σου εξηγησω τα παντα..θες να ερθεις σπιτι μου;" με ρωτησε κοιτωντας με.
"Ναι παμε." του απαντησα.
Πηρα μια βαθια ανασα και αρχισαμε να περπαταμε για το σπιτι του.
Εχω πολλα να μαθω αποψε.
~~~~~~~~~~~
Μαλλον το κεφαλαιο ειναι μικρο αλλα τοσο μου βγηκε.
Στο επομενο θα λυθουν ολα τα ερωτηματα της Αρτεμις.
Ελπιζω να σας αρεσε..
Vote👇 και τα λεμε στο επομενο.