Diğer okula doğru yürümeye başlayınca Lucy adımlarını hızlandırıp önüme geçti.
"Ne yapmayı planlıyorsun ki ?"
Ona dönüp "Gitmeliyiz." dediğimde başını iki yana salladı.
"Bak Alex saçmalama.Tamam bu okulda yeniyim ama oranın kurtlara ait olduğunu biliyorum.
"Ne olmuş kurt okuluysa ?" dediğimde "O okul bizi ilgilendirmez." dedi.
"Sence umrumda mı ?"
Lucy "Hiç sanmıyorum" diye mırıldanırken yürümeye başladım.Oraya gitmemem için arkamdan bağırırken duymazdan gelip çitlerden atladım.Yere dizimin üzerinde inerken karşıdan gelen gülme sesleriyle başımı kaldırdım.Üç kişiydiler.İki çocuk bir vampirin kollarından tutup diz çöktürmüş,diğeri de vuruyordu.Daha dikkatli bakınca vuran kişinin Cody olduğunu anladım.Yine onunla karşılaşmanın verdiği bıkkınlıkla derin bir nefes aldım.
"Vampiri bırakın !"
Dördü de bana dönünce vampirin yardım isteyen bakışlarını gördüm.
Cody belirgin bir şekilde ofladı "Melez,yine mi sen ?"
"Üzgünüm Cody.Tanrı beni sana sınav olarak göndermiş."
Yapmacık bir şekilde gülümseyip vampire doğru yürüdüm.Neden koşmadığımı bilmiyorum.Ama zaten gerek bile kalmamıştı.Diğer çocuklar onlara yaklaştığımı görünce anında bırakıp kaçarlarken yere yığılmak üzere olan vampiri son anda tutup bir duvarın önüne koydum.
"İşime karışmayacaktın."
Gözlerimi devirip arkamı döndüğümde biraz önce Cody'nin durduğu yerde şimdi büyük kestane rengi kürkü olan bir kurt durduğunu gördüm.
"Cody !"
Gözlerimi bir an ondan çekip çevreye bakındım.Lucas koşarak bize geliyordu.Ayrıca iki okulun öğrencileri de fırsatı kaçırmayıp bahçeye doluşmuşlardı.
Cody hırlayınca belimi biraz eğip ona baktım.Dişlerim uzayıp,göz rengim değişince tekrar doğrulup havaya zıpladım.Dönerek sert bir tekme atınca biraz havalanıp yere düştü.
"Alex beni sinirlendiriyorsun !"
Lucy'ye söylediğim 'Sence umrumda mı ?!' cümlesini aynen söylediğimde yerinde doğruldu.Bu biraz daha mı irileşti sanki ?
"Cody yeter !"
Cody kısa bir an Lucas'a baktı sonra tekrar bana döndü.
Ona alayla bakmayı sürdürdüğümde hırsla koşup üzerime atıldı.Bu sefer ben havalanıp sert bir şekilde yere düştüm.Daha anca oturduğumda Cody'nin alaycı sesi yükseldi.
"Ah bakın şu işe ! Yenilmez sandığınız melez,tek bir hamleyle yere yığıldı !"
Göğsüm hızlı bir şekilde inip kalkarken yavaşça ayağa kalktım.Dişlerimi daha da gösterip kurtun sırtına atladım.O beni atmaya çalışırken ben kafasına sert darbeler geçiriyordum.
Sonunda beni yere atabildiğinde arkasında birkaç kurt daha gördüm.Benim arkamda da birkaç vampir belirdiğini görünce elimi kaldırıp onlara durmalarını işaret ettim.Olası bir kavgayı engellemeye çalıştım da diyebilirim.
Cody'ye dönmeden önce son kez çevreye bakındım.
"Hepiniz ama hepiniz işlerinize dönün ve bizi izlemeyi bırakın !"
Tek bir cümlemle izleyenler dağılırken gözlerim Cody ve çetesine kaydı.
Ellerimi öne doğru uzatıp konsantre olmaya çalıştım.Kurtlar bana beklentiyle bakarken düşüncelerini duyabiliyordum.
"Bu ne yapmaya çalışıyor ?"
"Ellerini uzatmak yerine bize koşması gerekmiyor mu ?"
"Eminim bir planı var."
Kendimi hazır hissedince başımı kaldırıp gözlerimi kapattım.Ve aklıma ilk gelen şeyi yaptım.Çığlık attım.
Sesim olanca gücüyle yayılırken kendimi hiç olmadığım kadar güçlü hissediyordum.Bir süre sonra bitmesi gerektiğini anlayıp sustum.Ellerimi yavaşça indirip gözlerimi açtım.Kurtların hepsi dönüşüp yere yığılmışlardı.Çoğu inliyor ve kulaklarını kapatıyordu,hâlâ.
Ani bir karar değişikliği ile kurtlara yardım etmek için koştum.Ne olacağını bilmediğim halde elimi tam kalplerinin üzerine koyuyor ve iyileştiklerini düşünüyordum.Bunu hepsine tekrarlayınca ayağa kalkıp onlara baktım.Çoğu iyileşmenin etkisiyle gözlerini aralamıştı.Lucas ve Cody de oturur konuma gelince arkamı döndüm.
Kendimi her an bayılacak gibi hissetsemde koşarak kurtların okuluna girdim.Reviri bulduğumda hemen içeri daldım.Birinin olmaması benim için bir şanstı.Kapıyı kilitleyip yere çöktüm.Dizlerimi kendime çekip sessizce ağlarken başımı da eğdim.
Neydi şimdi bunlar ? Hem herkesi bayıltabilen bir çığlık atıyor sonra da onları mucizevi bir şekilde iyileştiriyordum.Neyim ben ?! Bir ucube mi,yoksa son derece özel biri mi ?! Eğer sadece vampir ve kurt meleziysem bu çığlık ve iyileştirme gücü de neyin nesi ?!
Kendi iç sesimi rahat bırakıp dışa vurdum.
"Evet Alexandra,sen ucubenin tekisin ! Sen herkesi bayıltacak kadar güçlü çığlık atan ve iyileştirme gücüne sahip bir melez aynı zamanda bir ucubesin ! Sen busun !"
Kendime bağırmamın ardından sarsılarak ağlamaya başladım.Başımı kapıya vuruyor,eşyalara tekmeler atıyordum.
Birden kapının zorlanmasıyla sürünerek geri çekildim.Odanın köşesine gidip ağlamaya devam ederken kapı yumruklandı.
"Alexandra ! Aç kapıyı !"
Cody'nin güçlü sesi bana ulaştığında daha da fazla ağlamaya başladım.Ellerimi başıma koydum ve zararsız olmasını istediğim bir çığlık attım.Az önce bulunduğum yerde sesim yayılırken şimdi tek bir ses bile çıkmamıştı.
"Alexandra ! Geri çekil,kapıyı kıracağız !"
Bu sefer Lucas seslendiğinde
zar zor ayağa kalkıp kapının karşısında durdum.Güçlü bir darbeyle kapı yere düşerken ben de ona eşlik edip yere yığıldım.Bilincimle birlikte gözlerim de kapanırken son anda bana koşan Cody'i gördüm.
****
"Alexandra ? İyi misin ? "
"Yine mi sen ?"
"Bak bu sefer uyumuyorum.Şu an herşeyi senin zihnine fısıldıyorum sadece."
"Gerçekte yanımda mısın ?"
"Hayır.Senden uzağım hatta.Bak şu an o karanlık yerde yanında değilim.Tamamen uyanık ve tamamen kendimdeyim.Alexandra beni bulduğunda kendine sorduğun tüm soruların cevap bulacak."
"Adın ne ? Neredesin sen ?"
"Nerede olduğum önemli değil.Sadece adımı bilmen yeterli.İsmim Julia."
"Beni nereden tanıyorsun ? Ben seni tanımazken sen beni nereden tanıyorsun ?"
"Çığlığın Alexandra.Benim çığlığım seninki kadar güçlü ve etkili değil ama bu birbirimizi tanımamızı sağlıyor.Üstelik sen en güçlü yaratıksın.Seni tanımayan yok."
"Ama Julia.Ben ne yapacağımı bilmiyorum.Çığlığım beni rahatlatıyor ama çevreme zarar veriyor."
"Zamanla öğreneceksin.Sana yardımcı olacağım."
"Ama-"
"Alexandra uyanacaksın.Şimdilik kendine dikkat et ve çığlığını kendin yönet."
Ben cevap veremeden çevrem aydınlanmaya başladı.Gözlerimi aralayıp odaya bakındım.Kapıyı tekrar yerine koymuşlar ve benim kırdığım şeylerin yenileri gelmişti.
"İyi misin ?"
Başımı yavaşça çevirince yatağıma yaklaştırılmış bir sandalyede oturan Cody'i gördüm.
"Burada ne işin var ?"
"Sadece nasıl olduğunu merak ettim."
"Neden ? Yoksa başına fazla mı darbe aldın ?"
İlk önce gülümseyip sonra yere baktı.
"Kendini nasıl hissediyorsun ?"
"Hissetmiyorum."
Derin bir iç çekip,saçımı okşadı.Bir dakika geri sar ! Saçımı ? Okşadı ? Hem de Cody ? Aman Tanrım ! Rahatsızca başımı çektim ve odaya bakındım.
Anlamış olmalı ki toparlandı."Pek bir şeyin yokmuş.Yani eve gidebilirsin."
"Sanırım en iyisi bu."
Doğrulmaya çalıştığımda yavaşça geri yatırıp kapıya ilerledi.Dışarıda biriyle konuşup tekrar yanıma geldi.
"Annen dışarıda."
Anında gülümsedim.O da benimle gülümserken annem içeri daldı.
"Tanrım,Summer.Bebeğim iyi misin ?"
Yanıma gelir gelmez beni sımsıkı sardı.Ben de başımı boynuna gömüp kokusunu içime çektim.Özlemişim.
Yavaşça benden ayrılıp alnıma bir öpücük kondurdu.Ellerini yanaklarıma koyup okşarken gözleri şefkatle bakıyordu.Son kez alnımdan öpüp Cody'e baktı.Elini omzuna koyup minnet dolu bakışlar atmaya başladı.
"Cody,Summer'ın kalkmasına yardım eder misin ?"
Cody başını sallayınca annem "Summer ben profesör ile konuşayım." deyip gülümsedi.Ardından odadan çıktı.
"Summer mı ?"
Gülerek bana baktığında bende gülüp omzuna vurdum.
"Ben ismimden memnunum bir kere."
Gülerek yüzüme baktı.Hatta o kadar uzun süre baktı ki sonunda bir terslik olduğunu anladım.
Telaşla "Sorun mu var ? Yoksa sivilce falan mı çıkmış ?" dediğimde güldü.
"Çok güzelsin."
"Ne ?"
"Hı ?"
"Sen,biraz önce ne dedin ?"
"Hiç,hiçbir şey."
"Emin misin ? Yani ben bir şey duyar gibi oldum ama ?"
"Bir şey yok dedim.Neyse çok konuştun kalk artık."
Gözlerimi devirip kalkmaya çalıştım.Ama her çabam başarısız sonuçlanıyordu.
"Bir işi de becer ya."
Cevap vermeye fırsat bırakmadan bir kolunu dizimin altından geçirdi, diğer kolunu da belime koyup beni kaldırdı.
"Sapık mısın oğlum bıraksana beni ya !" diye cırladığımda ofladı."İstersen bırakayım.Acaba yürüyebilecek misin ?" dediğinde gözlerimi kıstım.
"Yoo yürüyemem.Zaten benim ayaklarım yok ya" diye tısladım.Gözlerini devirip yürümeye devam etti.Ben de düşme korkusuyla bir kolumu omzuna koyunca hafifçe tebessüm etti.O anda diğer kurt öğrencilerinin bize baktığını hissediyordum.Daha yeni telefonu çıkarıp oynamaya başlamıştım ki annemin "Summer,araban nerede ?" diyen sesini duydum.Gözlerimi telefondan kaldırıp anneme baktım.
"Okulumda.Bahçeye park etmiştim."
Üçümüz birlikte vampir okuluna girerken tüm gözler yine bizdeydi.
"Bebeğim,derslere girebilecek durumda mısın ? İstersen eve gidebiliriz."
Başımı telefondan kaldırmadan hatta anneme bakmadan konuştum.
"Derslere girebilirim.Durumum o kadar kötü değil."
"Pekâlâ ben de Bay Ross ile konuşayım."
Annem bize gülümseyip okula ilerlerken Cody belimden tutup yavaşça yere indirdi.İndirir indirmez birkaç geri adım attım.
"Cody şu işe bak yürüyebiliyormuşum" dediğimde birkaç saniye boş boş baktı.Sonradan anlamış olacak ki sıkıntıyla iç geçirdi.
"Sen hâlâ orada mı kaldın ya ?" dediğinde "Evet çünkü bir sapık bu bahaneyle beni kucağına aldı." diye cırladım.
Cırlamama karşılık yüzünü buruşturdu."Kucağımdayken sesin çıkmıyordu ama." dediğinde yavaşça ağzına vurdum.
"Sus bakayım,senin dilin fazla uzamış.Hatta mantığın da kaybolmuş.Hatırlıyor musun ? Biz biraz önce kavga ediyorduk." dediğimde elini uzattı.
"Bir anlık sinirle oldu.Yoksa bir kızı dövmek istemez-" diye başladığında sözünü kestim.
"Sen mi beni dövdün be ! Farketmedin her halde en son yerde yatıyordun !" diye sesimi yükselttiğimde kaşları çatıldı.
"Çığlığın olmasaydı o anda yerde yatan sen olurdun Melez !"
Bu sefer o sesini yükseltince devam ettim.
"Çığlıksa çığlık.Sonuçta benim gücüm.Ve yine sonuca bakarsak yenildin mi ? Evet yenildin." deyip güldüğümde derin bir nefes alıp bakışlarını kaçırdı.
"Summer,bak-" diye başladığında tekrar sözünü kestim.
"Özrün kabul edildi." diyerek arkamı döndüğümde gülümsememi saklayamıyordum.
"Alexandra ?" Julia'nın sesini duyduğumda adımlarımı yavaşlattım.
"Julia ?
"Evet evet benim.Alex,nerdesin ?
"Tam olarak okul bahçesinde."
"Hemen içeri gir.Acele et."
Yürümek yerine olduğum yerde durdum.
"Neden ? Sorun ne ?"
"Alexandra,izleniyorsun."
Ani bir korkuyla derin nefes aldım.Yavaşça etrafımda dönüp bahçeye bakındım.Kim olduğunu bilmesem de onu arıyordum.Ve birden giriş kapısında duran beden dikkatimi çekti.Uzun boylu bir adamdı.Teni sanki beyaza boyanmış gibiydi.Ve onları tehlikeli yapan büyük kırmızı gözler.
Sinsice ve hiç iyi sayılmayacak bir biçimde bana gülümseyince ürperdiğimi hissettim.
"Summer sorun ne ?"
Cody'nin sesini duymamla başımı korkuyla ona çevirdim.Surat ifademi gördüğünde gözlerindeki endişeyi gördüm.Ona cevap vermeden tekrar kapıya baktım.
Gitmişti.