ΛΟΥΚΑΣ
Στεκομουν σαν ηλιθιος μεσα στην μεση του δρομου. Δεν περιμενα να συμβη κατι τετιο. Μου φωναξε..θελει να την αφησω ησυχη. Δεν θελω ομως...αλλα αφου το ζητα πρεπει να το κανω σωστα;
Ισως ειναι καλυτερα ετσι.Δεν θα μαθει ποτε τι πραγματικα ειμαι και..θα ειναι ασφαλης.
Δεν μπορουσα να κουνηθω. Απλα δεν αντεχα μακρια της.Δεν ξερω γιατι.Δεν εχω νιωση ποτε ετσι παλιοτερα. Να φευγει ενα κοριτσι και γω να ποναω στην σκεψη να μην της ξαναμηλησω.
"Λουκας;"ακουσα τον στεφανο να με φωναζει.
Γυρισα να τον κοιταξω.Ηταν μαζι με τον Μαρκο.
"Τι εγινεε;"ρωτισε ο Μαρκος αυτη την φορα
"Δεν θελει να την ξανα ενοχλησω..να την αφησω ησυχη." απαντησα αλλα η φωνη μου εσπασε.
"Γιατι; αφου την εσωσες πως μπορη να το λεει αυτο;"ρωτησε ο Στεφανος.
Κοιταξα τον Μαρκο..μαλλον καταλαβε οτι η Αρτεμις θυμοταν.
"Θυμαται! και ηθελε εξηγησης σωστα;" απαντησε στη σκεψη μου ο Μαρκος.
Εγω εγνεψα θετικα.
"Ισως ειναι καλυτερα να μεινεις και εσυ αλλα και εμεις μακρια απο τα κοριτσια."ειπε ο Μαρκος.
...
ΑΡΤΕΜΙΣ
Πηγα σπιτι και ευτιχως οι γωνοις μου ελιπαν για την δουλεια. Πηρα το κηνητο μου και πηρα την Χρυσταλλενη.
Το απαντησε αμεσως..
"Αρτεμις; Γιατι εφυγες τι συμβαινει;" ρωτησε γρηγορα.
"Μπορειται να ερθεται απο δω; Θα σας τα πω ολα οκ;"
"Σε 5 ηρθαμαι!"
Το κλεισαμαι και γω περιμενα μεχρι να ερθουν.
Δεν αργησαν καθολου γιατι κοντα ηταν το σπιτι της Χρυσταλλενης. Κτυπησαν την πορτα και ανοιξα.
"Πες μας τι εγινε!" ειπε η Δεσποινα.
"Εγινε κατι οταν ο Λουκας με εσωσε και καταλαβα οτι μπουρδες μου ελεγε παλια!" ειπα θυμωμενη.
"Δεν καταλαβα τιποταα." ειπε περδεμενη η Δεσποινα και το ιδιο υφος ειχε και η Χρυσταλλενη.
"Ακουστε..θυμαστε οταν σας ειπα για τα ματια του; και εκεινος ειπε οτι ηταν απλα απο τον ηλιο και τα συνεφφα και κουταμαρες;"
"Ναι!" ειπαν με μια φωνη.
"Ναι αλλα τι σχεση εχει αυτο;" προσθεσε η Χρυσταλλενη.
"Εχει..οταν επιασε εκεινο τον τυπο και τον εσπασε στο ξυλο τα ματια το εγιναν καταμαυρα αλλα ηταν πολυ τρομακτικα. Τετοιο μαυρο δεν ξανα ειδα σας το ορκιζομαι. Μεχρι και γω φοβηθηκα αλλα ημουν αναστατωμενη εκεινη την ωρα. Μετα ο τυπος συκωθηκε και κοιταξε τον Λουκας..και ο Λουκας του εκανε κατι με τα ματια του..και μετα ο τυπος ετρεχαι..σαν κατι να ειδε και φοβηθηκε! Ετσι ημουν θυμωμενη πριν και ας ειμαι εγωηστρια. Γι αυτο εφυγα. Αλλα αυτος με ακολουθησε και ρωτησα εξηγησης. Το μονο που μου ειπε ειναι οτι δεν μπωρη να μου πει...ετσι του ειπα να με αφηση ησυχη." εξηγησα στα κοριτσια.
"Ειναι πολυ περιεργο ολο αυτο.Αλλα αν σου ειπε ψεματα τοτε να μηνης μακρια του. Αν και δυσκολευομαι να βρω εξηγηση για οσα λες."ειπε η Χρυσταλλενη.
"Και γω γιαυτο συτησα εξηγηση απο τον ιδιο. Αλλα αφου δεν μου λεει δεν θελω να του ξαναμηλησω...και σεις με τα αγορια..μακρια και απο τους τρεις."
Η Χρυσταλλενη εγνεψε θετικα αν και καταλαβα οτι δεν το ηθελε.
Η Δεσποινα απο την αλλη γουρλωσε τα ματια και διαφωνησε.
"Οχιι..δεν το δεχομαι. Εχουμε πολλα κοινα με τον Στεφανο.Ετσι στα καλα καθουμενα δεν θα του ξαναμηλησω;"
"Δεσποινα συνκεντρωσου. Κατι κρυβουν. Ισως ειναι και επικυνδυνο. Καλυτερα ετσι καταλαβες;"
Κοιταξε το πατωμα στεναχωρημενη και ενα δακρυ κυλησε στο μαγουλο της. Και εγνεψε θετικα.
"Μην κανεις ετσι. Σε παρακαλω!" της ειπα και την αγκαλιασα.
ΔΕΥΤΕΡΑ
Το ξυπνητηρη επαιξε και με τα χιλια ζορια συκοθηκα. Εκανα την ρουτινα μου (ξερεται..τουαλετα,δοντια και μαλλια). Εβαλα ενα τζιν και μια μαυρη φανελα και κατεβηκα κατω.
Η μαμα μου εφτιχνε πρωινο..ααα pancakes!!!!
Καθησα γρηγορα και αρχισα να τρωω σαν γουρουνι.
"Ηρεμαα...δεν θα φυγει" ειπε χαχανηζοντας η μανα μου.
Οταν το τελειωσα πηρα την τσαντα μου και πηγα στο σχολειο. Η Δεσποινα και η Χρυσταλλενη καθονταν στο παγκακι μας και...στην αλλη ακρι σε ενα αλλο παγκακι ο Λουκας και τα αδελφια του. Το βλεμμα του δεν ξεκολουσε απο μενα αλλα εγω δεν εδωσα αλλη σημασια και πηγα στα κοριτσια.
"Καλημερα girls"ειπα και καθησα.
"Μερα!" ειπε βαριεστημενη η Δεσποινα και κοιτουσε..εμμ ακολουθησα το βλεμμα της...ελεος τον Στεφανο και εκεινος εκεινη.
"Ρεε Δεσποινα..ξεκολα λιγο." την σκουντιξε η Χρυσταλλενη.
"Καλαα ντε." ειπε και γυρισε προς εμας.
Το κουδουνι κτυπησε και μπηκαμε στις ταξεις. Ενιωθα ολη την ωρα καποιον να με κοιτα αλλα συνκρατηθηκα και δεν γυρισα να κοιταξω ποιος ηταν...δεν χρειαζοταν. Ηξερα καλα!
Λουκας!!...εεε μα ποιος αλλος.
Το μαθημα περασε βασανιστικα αργα.Επειτελους διαλλημα.
Πηγαμαι με την Χρυσταλλενη και κατσαμε περιμενοντας την Δεσποινα.
Λουκας
Δεν μπορουσα να παρω τα ματια μου απο πανω της. Δεν αντεχα να μην της μιλαω. Με αγνωουσε ουτε που με κοιταγε. Αυτο εκανε την καρδια μου να καει.
Μα καλα τι μου συμβαινει;
Το διαλλημα καθησα με τα αδελφια μου εκει που κατσαμε το πρωι. Απεναντι απο τα κοριτσια στην αλλη ακρη. Κοιτουσα συνεχεια εκηνη. Δεν μπορουσα να το ελεξω.
"Ρεε Λουκας..μην την κοιτας αλλο. Κακο κανεις στον εαυτο σου."Μου ειπε ο Μαρκος.
Δεν του απαντησα. Δεν μπορουσα να μην την κοιταω.Ηταν τοσο ομορφη σημερα. Η καρδια μου εκαιγε που δεν μου εδωσε ουτε μια ματια.Αν μπορουσα αυτη την στιγμη να γινω χιλιαδες κομματια θα γινομουν. Ενιωθα κενος. Ποναγε η ψηχη μου.
Εβγαλα μια κοφτη ανασα...
Γιατι καταλαβα...
Ανασενα κοφτα...
Κοιταγα εκηνη...
Ολοκληρωθηκα...
Την κοιταξα που γελουσε με κατι που ειπαν οι φιλες της. Το γελιο της..ο ποιο ωραιως ηχος που εχω ακουσει ποτε μου. Οταν χαμογελουσε που σπανια γινοταν..ηταν σαν αγγελος. Τοσο μα τοσο ομορφη. Ξεχωριστη.Τα ματια της..αυτα τα μοναδικα ματια.Γελαγαν αυτη την στιγμη και πηραν το πιο ομορφο πρασινο που υπαρχη. Μπορουσα τωρα να ταξιδεψω μεσα σε αυτα.Να κοιταξω μεσα απο αυτην. Με συνεπερνε η ιδια. Τοσο απλα. Τοσο ομορφα βασανιστικα. Ο πονος πια ηταν δυνατοτερος αλλα τον αντεχα μονο που την κοιτουσα.
Τωρα εξηγουνταν ολα. Η εμμονη που ειχα για αυτην. Ο πονος που ενιωθα οταν αυτη πονουσε. Που εμαθα για το παρελθο της και ενιωσα να παιθαινω. Που ποναγα φλεβες και αρτηριες. Ηταν ολα για αυτην.
Ηταν η Αρχη και θα ειναι το τελος μου.
Ολοκληρωθηκα..σε εκεινην..τοσο απλα και μυστιρια.
Ο Μαρκος και ο Στεφανος με κοιτουσαν.
Ο Μαρκος στην αρχη δεν καταλαβε..αλλα δεν χρειαστηκε πολυ.
Εμεινε απλα αναυδος.
"Ολοκληρωθηκες; Στην Αρτεμις;;!"Με ρωτησε αναυδος.
"Ναι!" ειπα συνεπαρμενος ακομα κοιτουσα εκηνη.
"Θα μου εξηγηση κανης; Το εχω ακουσει αλλα δεν εδωσα σημασια τη ειναι!!" πετακτηκε ο Στεφανος. Λογικο να μην ξερει..ηταν καινουργιος σε ολο αυτο.
Ο Μαρκος τον κοιταξε σαν ηλιθιος αλλα καθησε και του εξηγησε.
"Ολοκληρωση συμβαινει οταν βρεις την αλλη σου ψυχη. Δεν το ελεχεις απλα συμβαινει. Δινεις την καρδια σου στην κοπελα που ολοκληρωνεσαι. Δεν ξανα ερωτευεσαι. Πλεον ανηκης σε εκηνη. Οταν ποναει αυτη πονας και εσυ. Οταν ειναι χαρουμενη μπωρεις να το νιωσεις. Δεν υπαρχει αλλη κοπελλα για σενα πια. Ειναι αυτη και μονο αυτη. Η Αρχη και το τελος σου...ακουσα οτι ειναι πραγματικα υπεροχο." εξηγησε ο Μαρκος στον Στεφανο. Συμφωνησα.
"Ειναι οτι πιο ομορφο εχω νιωση ποτε μου." ειπα χωρις καμια αμφιβολια.
Πλεον η Αρτεμις ειναι το οξυγονο μου, η καρδια μου και η ζωη μου.
~~~~~~~~~~
Καλοο; Ο Λουκας ολοκληρωθηκε στην αγαπη πανω στην Αρτεμις. Δεν ειναι υπεροχο;
Μην ανυσηχηται συντομα θα ξαναμηλησουν αλιως ποιο το νοημα...χεχε...
Τα λεμε.... vote pliss❤