Ch. 18
Christopher's POV
Mabuti naman at hindi na nakipagtalo sa 'kin yung isip batang yon. Mukhang mapapasarap yung tulog ko.
It's 10:30 in the evening ng biglang tumunog ang cellphone ni Pei.
Calling...
Gabriel Concepcion
Tss. Gabi na tatawag tawag pa! Tanginang 'to.
Kinuha ko ang cellphone niya at in-slide para masagot. Hinayaan ko lang magsalita ang nasa kabilang linya.
"Mika! Buti naman nasagot mo na. May sasabihin nga pala ko sayo."
Pinakinggan ko lang siya sa mga walang kwentang sinasabi niya. Kailangan pa bang magpaalam siya? Ano ba siya, kamag-anak? Ganon ba sila kaclose? Psh!
In-end ko na yung tawag. Tinignan ko yung babaeng natutulog na ngayon sa lapag. Ang ganda naman talaga niya. Matangos ang ilong at mahaba yung pilikmata. Natural din ang pagkapula ng pisngi niya.
"Bakit ganon, Pei? Ayaw ko sayo pero ayaw ko ding nalalapit ka sa ibang tao?"
Gumalaw siya nang kaunti at hinila ang kumot niya. Malakas pala ang aircon sa loob kaya siguradong nilalamig siya.
Tumayo ako at binuhat siya paakyat sa kama. Hindi naman siguro masama kung magtatabi kami, diba? Pabor naman sa kanya yun sigurado! =_=
Cassiopeia Mikael's POV
Nagising ako mula sa pagkakatulog. Nag-inat ng katawan at nagkusot ng mata. Napasarap ang tulog ko. Ang lambot lambot kasi ng kama tapos ang laki pa ng dantayan ko ^0^!!
Teka...
Malambot?
Kama?
Dantayan?
E sa sahig ako natulog a (._.")7
Tumingin ako sa dinantayan ko.
O_______O Holy mother of sweet monkey cakes!
Paanong? Ohmygosh! Don't tell me may superpowers ako at naililipad ko ang sarili ko 'pag gabi kaya nakaakyat ako dito? Nako!!~ Siguradong patay ako kay Andrada 'pag nagising siyang nasa tabi niya 'ko at nakayakap pa yung paa ko sa kanya. Sayang lang at tulog ako kanina. Hindi ko tuloy na-enjoy yung feeling na magkatabi kami *pout*
Dahan-dahan akong tumayo para hindi siya magising. Nung naramdaman kong gumalaw siya, agad-agad akong humiga sa lapag at nagkunwaring tulog.
Dapat makita niya 'kong ganito para hindi niya maisip na nagkatabi kami kanina at niyakap-yakap ko pa siya.
"Para ka talagang tanga diyan. Para namang hindi ko alam na inalipusta mo ang katawan ko kanina." - Chris
"Wow, Chris ha? Nakita mo? Nakita mo? Parabintang ka ah." *pout*
"Damang dama ko. Tumutulo pa nga kagabi 'yang laway mo habang niyayakap mo ko e."
"Hindi kaya!" *pout* "Kapal mo a!"
Tumayo na 'ko. Hindi pala effective yung pag-acting ko. Pero may superpower nga kaya ako? O baka naman nag-sleepwalk? Ay! Bahala na. *pout*
Nag-ayos na 'ko ng sarili at mayroon pa nga palang pasok. Pagkalabas ko ng kwarto, agad na bumungad sa 'kin si Jasmin.
"Goodmorning, Unnie ^0^" Full of energy pa niyang sabi.
"Goodmorning."
Ikinawit niya ang kamay niya sa braso ko.
"May pasok po kayo?"
Tumango ako.
"Yung tinuro ko sayo Unnie ha? Effective yun promise. Kabisado mo pa ba?"
"Yeah. Naneun dangshineul saranghamnida yon diba?"
"Opo." Tumango tango pa siya.
Kumain na kami ng almusal. Tapos naghanda na 'ko papuntang school.
"Bye, Unnie."
"Bye." I smiled while waving my hands at her.
8:25am nang makarating ako sa school. 5minutes bago ang first subject kong Psychology.
"Mikaaa! Alam mo na ba ang balita? Lumipad na pala papuntang Hongkong si Gabby. Kanina ko lang nabalitaan." - Desiree
"Ha? Paanong-? Bakit hindi siya nagsabi sa'tin? Kailan daw ang uwi niya?" Gulat na tanong ko kay Desiree.
"Hindi ko alam. Kahapon daw kasi, nagdrop siya. Family business daw."
"Daya naman niya! Hindi man lang niya 'ko tinawagan bago siya umalis. Nakakapangtampo." Pinagkrus ko pa ang magkabila kong mga kamay at saka ngumuso. Ang daya-daya niya talaga! *pout*
"Babalik naman siguro. Tara pasok na tayo! Baka ma-late pa tayo sa Klase ni Mr. Padrinao e."
Pumasok na kami sa klase namin. Nakakalungkot naman at nawalan ako ng Kuya. Paano na kapag pinaiyak ako ni Christopher ulit? Kanino nalang ako tatakbo kung sakaling wala si Desiree?
Nagturo na si Sir tungkol sa Personality development ng mga tao na seriously, hindi ko naiintindihan. Naaantok nalang kasi ako parati sa time ni Sir. Huhuhu. It's not my fault. It's not my fault! *pout*
Pagkatapos ng Psychology Class ay kaagad na pumasok ang professor namin sa NSTP! Ewan ko ba dito kay Sir Archie, palaging present never absent. Umulan bumagyo! Bandaging at Carrying na kami. Nakakaasar lang dahil kababae kong tao, kailangan kong buhatin ang taong mas mabigat pa kaysa sa'kin T__T Baka maging mas malaki na ang muscle ko kay Chris, huhuhu.
Hindi naman din nagtagal ay narinig na namin ang pagtunog ng bell. Breaktime na ^0^!!