Yazar notu: Hepinize selam!
Bunu çoğunuz biliyorsunuzdur ama bilmeyenler için bahsetmek istiyorum; Tenimdeki İmza benim 2014 yılında yazmaya başladığım, 2017 senesinde de basılan bir kitabım. Ülkece, hatta dünyaca kötü günler geçiriyoruz ve ben, günlerinizi biraz olsun güzelleştirebilme umuduyla, Tİ'yi Wattpad'de tekrar yayınlamaya karar verdim. Haftalık olarak hem Ahali'ye, hem de Tenimdeki İmza'ya yeni bölümler eklemeyi planlıyorum.
Kendime not; bu bölümü 28 Mayıs 2020 tarihinde, saat 18.00'da paylaştım. Sizler de okumaya başladığınız tarihi ve saati buraya yazabilirsiniz.
İyi okumalar.
*
BÖLÜM 1
SARP KUNTER
Yıllardır her cumartesi gecesi olduğu gibi bu gece de Ambar'daydım. Barın arkasında bir yandan müşterilerin siparişlerini alıyor, bir yandan çabukluk ve ustalıkla hazırlayıp servis ediyor, bir yandan da ücretleri alıp hesapları kapatıyordum.
Yirmi üç yaşındaydım ve yirmi başımdan beri burada çalışıyordum. O yaşımda şehir değiştirerek, buraya geldiğimde kalacak bir yere, kalacak bir yer için paraya, para için de işe ihtiyacım vardı. Ambar'ın sahibi Cihan Abi'yle yollarımız böyle kesişmişti; bana çalışacak bir iş, ona da çalışan lazımdı.
Cihan Abi beni komi olarak işe almış, bir de kalacak yer vermişti. Akranlarım üniversiteye başlarken ben işe başlayıp, bir yıl kadar önce komi, sonra garson olarak çalışmış, bu sürede Cihan Abi'nin ofisindeki çekyatta yatıp kalkmış, yemek ve temizlik gibi ihtiyaçlarımı da Ambar'ın iki sokak arkasında, oğlu Enes'le birlikte yaşadığı evinde karşılamıştım. Cihan Abi bana öz babamın yapmadığı babalığı yapmış beni öz oğlundan ayırmamış, Enes de öz kardeşi olarak görmüştü. Aile gibi olmuştuk üçümüz.
Bir yıl sonra garsonluktan barboyluğa, ondan da barmenliğe geçiş yapmıştım ve hâlâ barmenlik yapıyordum.
Artık çekyatta yatıp kalkmıyordum, kendi evim vardı; daha doğrusu Enes'le ikimizin evi. Enes iki sene kadar önce üniversiteyi kazandığında, babasıyla yaşadığı evden ayrılıp, üniversitenin yakınında bir ev kiralamaya karar vermişti. Kirayı bölüşüp birlikte kalmayı teklif ettiğinde, uzun süredir çekyatta yatıp kalktıktan sonra kendime ait bir yatak ve daha birçok şey cazip geldiği için kabul etmiştim.
Bugün, haftanın en yoğun günlerinden biriydi. Haftanın yorgunluğunu atmak, eğlenmek isteyen insanlar tarafından masalar ve barın önündeki tabureler işgal altındaydı.
Ben, Giray, Kubi ve Samet tam zamanlı, Enes ise okuldan sonra yarı zamanlı olarak çalışıyorduk. Geçen seneye kadar Cihan Abi de çalışıyordu, hatta ben barmenliği, onun yanında barboy olarak çalışarak öğrenmiştim, o öğretmişti ama varis hastalığına yakalandıktan sonra çalışamaz duruma gelmişti.
Samet yeniydi, daha geçen ay komi olarak işe girmişti. Giray ve Kubi ona göre eskilerdendi: Giray birinci çalışma yılını doldurmak üzereydi, benim yanımda çalışarak barmenliğe yükselip çırağım olmuştu; Kubi'nin ise birinci yılını doldurmasına biraz daha vardı, o da komilikten garsonluğa yükselmişti.
"Şu kız oraya oturduğundan beri gözlerini senden alamıyor," dedi Giray, başıyla işaret ederek.
İşaret ettiği tarafa bakmaya gereksinim duymadım, çünkü hangi kızı kastettiğini biliyordum. Birkaç dakika önce barın en solundaki tabureye oturan sarışın kızdı.
"Farkındayım."
"Gözleriyle seni beceriyor desem daha doğru olur," diye düzeltti.
"Onun da farkındayım," diye tekrarladım.
"Bazen seni çok kıskanıyorum," diye itiraf etti ve sormama gerek kalmadan nedenini söyledi: "Kızları yatağa atmak için zerre uğraşmıyorsun, genelde uğraşan taraf onlar oluyor. Üstelik onlara numaradan bile iyi davranmıyorsun."
"Ben numara yapmam, neysem oyum." Hiçbir zaman kızları becermek için olmadığım biri gibi davranmamıştım ve davranmayacaktım. Karşı cinsten tek bir istediğim vardı ve bu bir kelime, dört harften oluşan bir istekti: seks. İstediğimi almak için iyi ve yalancı olacağıma, kötü ve dürüst olmayı yeğlerdim. Beni bu şekilde istiyorlar mıydı? Kendileri bilirdi. İstemiyorlar mıydı? Onu da kendileri bilirdi.
"Biliyorum, seni o yüzden kıskanıyorum ya zaten," dedi dürüstçe. "Kız mıknatısı gibisin. Hiçbir şey yapmana gerek kalmadan kızlar sana çekiliyor."
"Bir süper gücüm varmış gibi konuştun."
"Kesinlikle var!" diye iddiada bulundu. "Hatta bu bir bilim kurgu filmi olsaydı, süper kahraman adın Mıknatıs Adam olurdu."
"Mıknatıs Adam mı?" diye tekrarladım. "Kulağa fena gelmiyor."
Derken barın en solundaki kız, "Bakar mısınız?" diye seslendi oturduğu yerden elini havaya kaldırıp sallayarak. Ses tonu sabırsızdı.
"Birileri sabırsız," dedi Giray, kızı kastederek. "Sen mi alırsın siparişini, yoksa ben mi alayım?" diye sordu.
"Ben hallederim," diye cevapladım.
"Kızla yatacağın anlamına mı geliyor bu?"
"Mesai sonuna kadar beni beklerse olabilir," dedim dürüstçe. "Ya da daha iyi bir seçenek çıkmazsa," diye ekledim.
"Bana sorarsan, o kız seni dünyanın sonuna kadar bekler."
"Göreceğiz," dedim ve kıza doğru ilerleyip, yanına ulaştım. "Buyurun, siparişinizi alayım," dedim ilgisiz bir sesle. Kızlara karşı ne kadar ilgisiz olursan, o kadar ilgilerini çektiğini biliyordum ama o yüzden böyle davranmıyordum. Gerçekten ilgisizdim.
"I-ıı şey... Aslında ben bana yardımcı olursun diye ummuştum."
"Ne konuda?"
"Ne içeceğime kadar veremedim de sen ne önerirsin?"
"Duruma göre değişir. Sarhoş olmak mı istiyorsunuz? Çakır keyif mi?"
"Buradan sonra planlarım olabilir," dedi imalı imalı, buradan sonra benimle planları olabileceğini ima ediyordu. "O yüzden sarhoş olmamayı tercih ederim."
'Ne gibi planlar?' diye sormamı istediğinin farkındaydım ama sormadım. "O halde mojito veya long island iced tea olabilir, alkol oranı oldukça düşük içkiler bunlar."
"Ben en iyisi seçimi sana bırakayım."
"Pekâlâ," dedim ve yanında ayrıldım. Kısa süre sonra mojitosunu hazırlayıp, "İçkiniz," diyerek servis edip bir kez daha yanından ayrıldım ve sonra sadece içkisini tazelemek için yanına uğradım.
Mesai sonuna gelirken kız hâlâ beni bekliyordu ve ondan daha iyi bir seçenek de çıkmamıştı.
"Seninki hâlâ bekliyor," dedi Giray vurgulayarak. "Bekleyeceğini söylemiştim."
"O. Benimki. Değil," dedim üstüne basa basa.
"Lafın gelişi öyle söyledim be oğlum. Eee onunla ne yapacağına karar verdin mi?"
"Verdim," diye yanıtladım ve kızın yanına ilerleyip, vardığım gibi, "Benim evim mi, seninki mi?" diye sordum.
"Seninki."
"Yarım saate işim biter." Her ne kadar mesaimin hemen hemen sonuna gelmiş olsam da sonrasında halletmem gereken işler vardı. "Sonra çıkar bana gideriz, uygun mudur?"
Başıyla onaylayarak, "Uygun," dedi hevesli bir ses tonuyla.
Ve böylelikle geceyi nerede ve kiminle geçireceğim belli oldu.
*
Not 2: Tenimdeki İmza dışında hangi kitaplarımı okudunuz, okuyorsunuz?
Ahali 1-2?
Ruhumdaki İmza?
Bende Son Durum: Servis Bekliyorum, Gözlerim Kapalı?
Not 4: Wattpad hesabımı ya da Instagram hesabımı @dem.irem takip ediyor musunuz?