TENİMDEKİ İMZA (İMZA SERİSİ #1)

0.2

Yazar notu: Selam!

Kendime not; bu bölümü 30 Mayıs 2020 tarihinde, saat 16.00'da paylaştım. Sizler de okumaya başladığınız tarihi ve saati buraya yazabilirsiniz.

Hepinize iyi okumalar.

*

BÖLÜM 2

ALYA ESENDEMİR

Haftanın son günü ve yeni eğitim döneminin başlamasından bir gün önce, yani bugün, yeni üniversitemin yurduna yerleşmek üzere yurt müdürlüğündeydim ve yurt müdürünün ofisindeki çalışma masasının önündeki koltuklardan birinde oturuyordum.

Hayır, üniversiteye yeni başlamıyordum. O yoldan iki sene önce geçmiştim ama yolu başladığım yerde bitirmeyecektim. Başka bir üniversiteye geçiş yapmıştım.

Bu kararı tamamen özel sebeplerle almıştım, kolay bir karar olmamıştı. İnsanın evini, okulunu, şehrini geride bırakması nasıl kolay olabilirdi ki? Ama alınması gereken bir karardı.

Bu sebeplerden biri, bana ihanet eden biriydi. Bir kız. Bir diğeri, bana ihanet eden başka biriydi. Bir erkek. Bu ikisinden başka sebepler de vardı, olmaz mıydı hiç ama bardağı taşıran bu ikisi olmuştu.

Bardak taşmış, her yer ve her şey su altında kalmıştı.

Ben de dahil.

Ben de tekrar yüzeye çıkmak ve nefes almak için buraya gelmiştim.

Aylar öncesinden, internet üzerinden kendime uygun üniversitelere bakmaya başlamıştım. Uygunluktan kastım, bursumu kaybetmeden yatay geçiş yapabileceğim üniversitelerdi. Önceki üniversitemi ve bölümümü tam burslu olarak kazanmıştım, zaten aksi takdirde maddi imkânsızlıklar yüzünden üniversite okuyamazdım çünkü param yoktu. Annemin kazandığı aylık kazancın pek azı beslenme, barınma, giyinme gibi temel ihtiyaçlarımıza, çoğu da alkole gidiyordu.

Evet, annem bir alkolikti.

Sonuç olarak uygun üniversiteleri bulup, başvurularımı yapmıştım ve buradaydım işte.

Altın Çağ Üniversitesi'nde.

Üniversitenin yurdu tam burslu olanlara ücretsiz, demek isterdim ama değildi, ücretin yarısını ödemem gerekiyordu. Neyse ki üniversiteye başladıktan kısa bir süre sonra yarı zamanlı olarak çalışmaya ve para biriktirmeye başlamıştım. O birikimin birçoğu yurda gidecekti ama burada da hem çalışıp hem de okuyacaktım. Yeniden biriktirirdim ne de olsa. Nefes alabilmek için ödemem gereken bir bedeldi bu.

Dokuz saat kadar süren bir otobüs yolculuğunun ardından eski şehrimi geride bırakıp yenisine geldiğimde, otogardaki taksilerden birine atlamış ve öğlene doğru Altın Çağ Üniversitesi'ne gelmiştim. Okul ve yurtla ilgili hemen her işimi buraya gelmeme gerek kalmadan internet üzerinden yapmıştım, geriye bir tek yaptırdığım ön kayıtları kesinleştirmek kalmıştı, bu yüzden ilk işim öğrenci işlerine ve oradan da yurt müdürlüğüne gitmek olmuştu.

İlk adresimde her şey iyi gitmişti, ikinci de ise gitmemişti.

"Ne demek boş oda yok?"

"Online kayıt sisteminde bir karışıklık olmuş olmalı," diye yetersiz bir açıklama yaptı yurt müdürü. "İnanın, biz de anlayamadık."