25_FramBOOS
Slapen, het was iets wat ieder van ons elke nacht nodig had. Want zonder een goede nachtrust zag je eruit als een overreden eekhoorn.
En zelfs een overreden eekhoorn zag er op dit moment beter uit dan ik. Afgelopen nacht had ik nauwelijks drie uur geslapen. En ik was iemand die mijn slaap echt wel nodig had.
Heel de nacht lag hij te snurken. En ik zweer het je, zelfs een walrusezel met een trompet was niks vergeleken met het geluid dat Collen ‘s nachts produceerde.
En dan had je nog dat gewoel van hem! Daarmee palmde hij heel het bed in. Toen ik bijna in slaap was gevallen viel ik door hem uit het bed.
In de zetel kon ik ook niet slapen, dat lag echt niet comfortabel. Maar, ik was niet van plan om de volgende nacht mijn bed weer te delen met meneer ik-snurk-als-een-hondsdolle-koala.
Collen lag nog steeds te slapen, maar het gesnurk was opgehouden.
De wekker rukte hem uit zijn slaap. Langzaam opende hij zijn ogen, geeuwde luid en rekte zich eens goed uit.
‘Goedemorgen Alice! Goed geslapen?’ vroeg hij goedgehumeurd.
Woedend keek ik hem aan, en balde mijn handen tot vuisten onder het deken.
‘Nee! Vannacht slaap je maar in iemand anders zijn bed! Ik heb geen oog dicht gedaan door je gesnurk! Jezus Christus,’ bromde ik slechtgezind en sloeg de dekens van me af.
‘Ik snurk totaal niet! En wat heeft Jezus Christus hiermee te maken? Snurkt hij soms ook?’
Even rolde ik met mijn ogen alvorens ik zei: ‘Nee, natuurlijk snurk je niet. Dat was die dinosauruspop van een meter lang, in de hoek van mijn kamer, die stond te snurken!’
‘Ja, nu je het zegt, wat doet die dinosauruspop hier eigenlijk? Word je ook al zo’n dinosauruspop freak zoals Tim?’ grijnsde hij. Dat hij dit grappig vond!
‘Ik heb het van Tim gekregen,’ weerlegde ik.
‘Wat een gekke vent is hij toch,’ zei hij hoofdschuddend, maar met een glimlach op zijn gezicht. 'Weet je wat? In de tussentijd dat het logeerbed gemaakt wordt, zal ik beneden in de zetel slapen. Goed? Dan heb je geen last meer van mijn gesnurk,’ stelde hij voor. Ik knikte instemmend, al wat beter gezind.
‘Goed.’
‘Daar zijn jullie eindelijk! Kom, we hebben Brusselse wafels met banaan,’ glimlachte Chantal vrolijk. Jens stond voor het aanrecht, druk bezig met het wafelijzer.
‘Sinds wanneer maken jullie wafels voor ons in de ochtend?’ vroeg ik verward en plofte neer op een stoel naast Isabel, die al aan het smullen was van haar wafel.
‘Gewoon, het is een soort van welkom ontbijt voor Collen,’ knipoogde Chantal naar Collen.
‘Wat lief van jullie,’ zei Collen blij.
‘Voor mijn verjaardag van vorig jaar wilde jullie niet eens een eitje voor me bakken! Dat komt ervan als je de avond daarvoor naar een belachelijke musical gaat.’
‘De musical was niet belachelijk!’ zei Jens verdedigend.
‘O nee? Het ging over een vrouw die gek was in haar hoofd en trouwde met een man die dacht dat katten konden praten. Wat is daar niet belachelijk aan?’ Ik stond op en pakte voor mij en Collen borden uit de kast.
‘Ik geef toe, de man die zelfs droomde over dansende augurken zong als een olifant zonder slurf,’ gaf Chantal toe en pakte wat bloemsuiker en deed dat op haar wafel.
‘Maar ik vergeef jullie dat jullie amper ontbijt hebben gemaakt voor mijn zestiende verjaardag. Volgend jaar word het beter.’ Even viel er een korte stilte in de keuken. Een stilte die al snel onderbroken werd.
‘Zijn jullie klaar om vandaag terug naar school te gaan?’ vroeg Jens en keek vooral naar Collen die stukjes banaan op zijn wafel aan het leggen was.
‘Ik denk van wel,’ zei Collen, maar hij klonk niet zelfzeker.
‘Als het niet meer gaat, hier is mijn kaartje. Bel me dan maar op. Het maakt niet uit dat ik aan het werken ben. Ik zal je wel komen ophalen,’ zei Chantal en overhandigde hem een kaartje met haar gsm nummer op. Dankbaar nam Collen het aan.
‘Zeker dat u dit wilt? Ik wil je niet belasten.’
‘Je belast me niet, Collen,’ zei Chantal geruststellend en legde een hand op zijn schouder.
‘Mama, heb je ook dat rode fruit? Ik ben de naam vergeten. Aardigbeien?’ zei Isabel met een denkfrons op haar voorhoofd.
‘Bedoel je aardbeien, domme dwerg olifant?’ vroeg ik met opgetrokken wenkbrauwen.
‘Pas op, straks maak je haar framBOOS!’ grapte Jens en hoewel het totaal niet grappig was, proestten Collen en ik het uit.
Isabel gromde wat als respons en stak haar tong uit naar ons.
‘Sorry, lieverd. Maar ik heb geen aardbeien. Ze zijn te duur geworden.’
Isabel trok een pruillip.
‘Hé, mam. Wanneer heb ik eigenlijk examens? We zijn al begin november en in december beginnen de examens al,’ drong het plots tot me door.
‘Je hebt inderdaad in december examens. Ik geloof dat je 12 december begint. Je moet eens beginnen met leerstof te overlopen,’ zei Chantal.
‘Dat doe ik dit weekend wel, ik zal al genoeg huiswerk krijgen, omdat ik een week gemist heb,’ zei ik schouderophalend en nam een hap van mijn wafel. Wat was het lekker! Ik wilde wel elke ochtend zo’n welkom ontbijt.
Al voelde ik me nog steeds erg moe, een goede maaltijd gaf me toch al wat energie. Plots voelde ik mijn gsm trillen in mijn zak. Ik had een sms’je van Flynn.
Hey schimmelkaas, hoe gaat ie?
Schimmelkaas?! Snel stuurde ik een sms’je terug.
Schimmelkaas?! Noem je me nou echt zo? Wat een belediging, je hebt me diep gekwetst opgezette wasbeer. Maar alles gaat goed en met jou?
‘Alice! Geen gsm aan tafel!’ zei Chantal streng. Met een zucht legde ik mijn gsm op tafel en snel at ik de rest van mijn wafel op. We hadden een bus te halen! Want ik had totaal geen zin om met de fiets te gaan.
Terwijl Collen en ik met onze rugzak op onze rug naar de bushalte liepen, hoorde ik plots iemand mijn naam roepen. Het was Kyle op zijn fiets. Ik draaide me naar hem toe en hij remde.
‘Ga je weer met de bus? Wanneer ga je nog eens met de fiets?’ vroeg hij met een vriendelijke glimlach.
En toen viel Kyle zijn blik op Collen die hem vuil aankeek. ‘Wauw, wat wanhopig,’ zei Collen hoofdschuddend.
‘Pardon?’
‘Je hoorde me wel. En ik dacht dat jullie ruzie hadden?’ hij keek van mij naar Kyle.
‘Gisteren hebben we het bijgelegd,’ zei ik en haalde mijn schouders op. ‘Hij heeft spijt.’
‘Jup, natuurlijk. Maar knoop dit goed in je ogen, vrouwendief. Op een dag zullen Jess en Alice terug bij elkaar komen, en daar heb jij niets op in te brengen, oké? Dus blijf met je vuile poten van haar af!’ zei Collen en sloeg beschermend een arm om me heen.
Kwaad duwde ik hem van me af. ‘Collen!’ zei ik op een verwijtende toon, maar Kyle stak zijn hand in de lucht. ‘Je hoeft het niet voor me op te nemen, Alice. Hij heeft het moeilijk nu, dus ik vergeef zijn woorden. Ik ga maar eens doorfietsen, laat nog iets weten als je nog eens een keer de fiets neemt. Bye Alice, en nog veel sterkte Collen.’ Zonder een reactie van ons af te wachten, fietste hij verder.
‘Ja, rijd maar door, vervelende vent!’ riep Collen hem na en ik gaf hem een stomp tegen de schouder. ‘Hé!’
‘Wat heb jij?! Je hoeft niet zo gemeen te doen tegen hem!’
Collen snoof en schudde zijn hoofd. ‘Hij is de reden dat Jess en jij niet meer bij elkaar zijn!’
‘Jess en ik zijn nu terug vrienden. En ik denk dat dat het beste is, want ik wil hem niet als vriend verliezen. En als we een relatie zouden hebben en het uiteindelijk uit gaat, is die vriendschap misschien kapot. Maar ik heb ook schuld aan de kus tussen Kyle en mij. Want ik kuste hem terug en daar heb ik grote spijt van. Doe alsjeblieft normaal tegen hem, ik geef hem nog een kans en ik vind dat jij dat ook moet doen,’ ratelde ik aan één stuk door.
Hij zuchtte even vooraleer hij zei: ‘Moeten we onze bus niet halen?’
Toen ik op school aankwam, merkte ik echter niemand van mijn klas op. Behalve Sien, die vond ik samen met een iets oudere jongen die ik niet kende. Ze zaten op een bankje tegenover de school een sigaret te roken. Ja, Sien rookte. Ik niet en daar was ik blij om. Ik had niks tegen rokers, maar was er ook geen voorstander van.
‘Hé, Alice. Ik ga al naar binnen. De bel gaat zo,’ zei Collen tegen me en ik knikte naar hem.
In snelle passen liep ik op Sien af.
‘Wie we hier hebben,’ zei ze en de jongen keek op. Hij had een hele korte hanenkam, waarvan de stekels rood waren geverfd en de rest van zijn haar was donkerbruin. Ook had hij piercings in beiden neusvleugels steken en hij had een wenkbrauwpiercing.
Zijn grijze ogen keken me onderzoekend aan. De stoppelbaard die hij had stond hem best goed en ik vond zijn kapsel super cool.
Maar zijn blik liet me bevriezen. Zijn ogen stonden emotieloos, ijskoud.
‘Ja, ik ben terug. Maar wat doe je hier nog voor school? De bel gaat zo. Ik zie trouwens niemand van onze klas.’
‘Dat is omdat de eerste twee uren zijn weggevallen. Sno is er niet,’ verklaarde Sien.
‘Wat?!’ riep ik verontwaardigd uit. ‘En niemand vertelt me wat? Ik kon een uur langer in bed blijven liggen!’
‘Ik heb je nummer niet eens, en moest ik die hebben, zou ik het op veel verkeerde plaatsen neerschrijven, zodat je wordt gestalkt,’ zei ze met een lief glimlachje. Ik deed alsof ik het niet gehoord had en wilde mijn gsm uit mijn jaszak vissen, maar kwam tot de conclusie dat ik die op de keukentafel was vergeten. Damn!
‘Dit is trouwens Darko, mijn broer. Maar iedereen noemt hem Dark,’ zei Sien die me voorstelde aan de jongen naast haar. Ik wist niet eens dat Sien een broer had.
‘En dit, broer, is Alice. Je weet wel, die meid die eens zichzelf had opgesloten in de jongenstoiletten?’
Darko kreek een grijns op zijn gezicht, terwijl zijn groter wordende ogen zich in de mijne boorden.
‘Ja, daar heb je me over verteld. Jij zit dus in de klas van mijn zusje?’
Ik knikte en kon niet geloven dat deze knappe verschijning de broer was van Sien. En dat ze dan nog eens verteld had over dat gênante moment in de jongenstoiletten.
Hij scheurde zijn blik van me los en gooide de opgerookte sigaret in een plas. Vervolgens haalde hij een pakje uit zijn jaszak en om er een nieuwe sigaret uit te prutsen.
Nadat hij de sigaret had aangestoken nam hij een trekje. Darko zijn ogen gleden weer naar de mijne en een glimlach verscheen weer op zijn gezicht.
‘Moet jij niet naar school gaan?’ Meteen had ik spijt van mijn vraag. Ik klonk als zijn moeder.
‘Nee, daar heb ik geen zin in. Twee uurtjes spijbelen kan nooit kwaad. Ik zit liever bij mijn zusje dan achter de schoolbanken,’ knipoogde hij en sloeg een arm om Sien.
‘Hé appelsientje,’ zei Darko plagerig.
‘Noem me nog één keer zo, en ik steek je haar in de fik met mijn aansteker,’ siste ze dreigend.
‘Je bent toch zo’n haatdragend persoontje,’ zei Darko hoofdschuddend en nam een trekje van zijn sigaret.
Ik had geen zin meer om recht te staan, dus zette ik me maar naast hem neer.
‘Wil je ook een trekje?’ vroeg hij en hield me de sigaret voor.
‘Nee, bedankt. Ik rook niet,’ wees ik hem vriendelijk af.
‘Ah, kom op! Van een trekje krijg je geen longkanker,’ bleef hij aandringen.
‘Ja, maar begint roken niet met één trekje?’ vroeg ik met een opgetrokken wenkbrauw.
‘Mietje,’ mompelde hij binnensmonds en ik deed alsof ik hem niet verstaan had.
Wel rot dat ik mijn gsm thuis vergeten had, anders had ik nog met Flynn en Jess kunnen sms’en.
‘Hou je van feesten?’ vroeg hij na een korte stilte.
Ik dacht aan het Halloweenfeest en haalde mijn schouders op.
‘Valt wel mee.’
‘Want mijn beste vriend geeft de gekste feestjes. Je zou eens moeten komen.’
Vroeg hij me nou uit? Sien had klaarblijkelijk dezelfde gedachten want ze zei: ‘Ew, nodig je haar nou net uit om met je te gaan feesten?’
‘Waarom niet? Ze is knap,’ zei Darko zonder schaamte en keek me met een glimlach aan.
Ik kreeg een lichte blos op mijn wangen en kuchte wat ongemakkelijk.
‘Ik zal wel zien.’
‘Mag ik je nummer?’ vroeg hij.
‘Ik kan echt niet geloven dat dit aan het gebeuren is,’ zei Sien hoofdschuddend.
Eerlijk gezegd had ik geen zin om mijn nummer aan hem te geven. Ja, hij was knap. Ja, hij was een spijbelaar en leek me een badboy. Maar nee, ik wilde niks met dit type jongens te maken hebben.
Toch gaf ik hem mijn nummer, uit angst dat als ik het hem niet gaf, hij kwaad ging worden.
Maar hier maakte ik een grote fout.
---------------------------------------------------------------
Laatst herlas ik eens een hoofdstuk, en er stond ergens dat Sien een broer heeft met een hanenkam. So here he is ;) Darko. Coole naam hé? Ik vind het perfect bij hem passen!
Ik weet het, er zijn best veel jongens in het verhaal: Collen, Jess, Tim, Flynn, Kyle en Darko o.O Oh en Nathan, maar hij doet niet meer zoveel mee in het verhaal.
Ik denk dat Darko de laatste jongen word die ik introduceer in dit verhaal :)
En eindelijk! Het hoofdstuk is eens weer wat langer :D 2270 woorden ^^
Ook sta ik op nummer één bij romantiek en humor :O Super bedankt! Zonder jullie was dit verhaal nooit zo'n succes geworden :DD