Love effect

15_Als een pompoen

15_Als een pompoen

Tim zijn voet tikte op de grond, terwijl hij nerveus op zijn lip beet en zijn ogen constant naar de deur keken. Ik zuchtte en ik keek mijn vriend geërgerd aan. Wanneer hij mijn geërgerde blik opmerkte, zei hij: ‘Wat?’

‘Waarom ben je toch zo nerveus?’

‘Ik? Nerveus? Hahah,’ lachte hij geforceerd.

‘Zelfs een blinde olifant met een slakkenhuis op zijn rug zou zien dat je nerveus bent. En volgens mij weet ik om wat,’ zei ik, terwijl ik wreef over mijn denkbeeldig baardje. Wanneer de deur open ging, vloog zijn blik weer naar de deur. En diep teleurgesteld keek hij naar de brede man die op ons afliep.

‘Drie bollen aardbeienijs, graag.’

‘Neem ineens tien bollen,’ mompelde ik tegen mezelf. En ik had het geluk dat die man me niet had verstaan. Wanneer ik met de man had afgerekend, en hij ergens achterin ging zitten aan een tafeltje, richtte ik me weer tot Tim.

‘Anisha. Het is Anisha waar je zo nerveus om bent, is het niet? Je hoopt dat ze langs komt.’

Hij trok een verbaasd gezicht, maar ik zag duidelijk dat het geacteerd was.

‘Wat? Nah, helemaal niet,’ zei hij met een wegwuivend gebaar.

‘O my god! Ik zie Anisha daar buiten!’ zei ik en wees naar het raam. Meteen kreeg Tim een enthousiaste uitdrukking op zijn gezicht en zijn ogen vergrootten zich.

‘Waar? Ik zie haar niet!’

Ik sloeg mijn armen over elkaar heen en keek hem betweterig aan met één wenkbrauw opgetrokken. 

‘Zie je wel?’

‘Oké, ik geef het toe. Ik denk aan haar. Denk je dat ze nog gaat komen?’

Ik haalde mijn schouders op. ‘Geen idee, Timmie boy. Misschien wel, misschien niet. Maar ik hoop van wel.’

Even viel er een korte stilte, terwijl we wachten op de volgende klant.

‘Hoe gaat het nu tussen Jess en jou?’ vroeg hij plots.

Ik haalde mijn schouders op. ‘Ik had hem gestuurd hoeveel ik van hem hou, nadat hij me had gestuurd dat hij me niet meer kon vertrouwen. Maar ik heb geen antwoord terug gekregen. Het is voorgoed gedaan, denk ik,’ zuchtte ik droevig.

Tim sloeg troostend een arm om me heen.

‘Geef de hoop niet op.’

Maar dat was net hetgene wat Tim deed. De hoop opgeven naarmate de tijd voorbij tikte.

Ondertussen was het tien minuten voor sluitingstijd, en er was geen spoor van Anisha.

‘Misschien komt ze nog een andere keer?’ probeerde ik Tim hoop te geven.

‘Nee, waarschijnlijk niet. Ze vindt me vast een één of andere freak.’

Net toen ik daarop wilde reageren, ging de deur open. En wie stapte daar naar binnen? Juist ja, Anisha.

Tim keek verrast op, en Anisha glimlachte verlegen naar hem.

‘Hoi.’

‘H-hey,’ hakkelde Tim.

‘Ik wilde nog vroeger komen, maar ik had het wat druk met schoolwerk. Zou het kunnen dat jullie bijna sluiten?’ vroeg ze.

‘Eigenlijk wel ja. Weet je wat? We kunnen wel voor deze ene keer een half uurtje langer open blijven. Ik vind dat niet erg,’ zei ik met een glimlach.

‘Nee, Alice. Ga jij maar naar huis. Ik sluit de boel hier wel af. Ik zie je straks wel op het Halloweenfeest van Maddy.’

Tim was ook van plan te gaan, verkleed als dinosaurus, zo typisch.

‘Maddy? Maddy Stone?’ zei Anisha. Ik knikte. ‘Je kent haar?’

‘Ja, ze is bevriend met mijn broer, Flynn, die trouwens ook naar het feest komt. Ik mag meegaan van hem.’

‘Dat is perfect! Dan zie ik je vanavond,’ grijnsde ik opgewekt.

‘Oké, tot vanavond Alice! En Tim, zeker dat ik mag blijven? Ik bedoel, ik wil je niet langer laten werken of zo.’

‘Je moet gewoon het aardbeienijs eens proeven, dat is verrukkelijk!’ zei ik enthousiast. ‘Maar nu ga ik maar eens door. Ik ga naar Ivy om me klaar te maken voor het feest. Tot straks.’

Wanneer ik mijn schort had ingeruild voor mijn jas, en ik nog eens naar ze had gezwaaid, trok ik de deur achter me dicht.

Ik kreeg al weer wat zin in het Halloweenfeest. Zo kan ik mijn gedachten wat verzetten.

‘Nee! Dat ga ik niet aandoen!’ riep ik uit.

‘Kom op! Ik ga als vleermuis, Femke gaat als de bloederige verpleger en jij gaat dan als de mooie ronde pompoen. Wat is daar mis mee?’ vroeg Ivy.

‘Je vertelde me dat ik een kleedje van je mocht lenen en je verkleden in een kostuum geen verplichting was.’

‘Mensen zeggen van wel. En we zijn wel heel asociaal als we niet verkleed gaan,’ zeurde Femke.

Beiden keken me aan met een smeekblik die me moesten dwingen tot overgave.

‘Fijn! Jullie je zin!’ gromde ik.

Ivy slaakte een blije gil en Femke klapte enthousiast in haar handen.

Gosh, ik was waarschijnlijk de enige die verkleed ging zijn als pompoen…

Ik zat dus met mijn brede pak vanachter in de auto, geklemd tussen de bloederige verpleegster en de vleermuis. Dit kostuum nam echt heel erg veel plaats in!

De moeder van Ivy zat achter het stuur en zette de radio aan. Femke begon luid mee te zingen, Ivy volgde al snel mee. Ik grijnsde door het gekke gedoe van mijn twee vrienden. Maar ik had geen zin om mee te zingen.

Uiteindelijk kwamen we aan het huis waar het feest plaats vond, of zeg maar villa. De villa van Maddy en haar familie. En iets vertelde me, aan de luide muziek dat je al vanaf hier kon horen, dat het een gek feest ging worden.

 ---------------------------------------------------------------------------------------------

Super kort hoofdstukje, maar ik update wel weer na een dag, terwijl ik me eigenlijk een beetje ziekjes voel :(

Super bedankt voor al de lieve reacties op het vorige hoofdstuk! Echt, jullie zijn geweldig. Ondertussen heb ik gekozen met wie Alice gaat eindigen, maar ik verklap NIKS! Ik vind mijn beslissing zo duivels, dat als ik als lezer kwaad zou worden. Hehehehe, nu maak ik jullie wel erg nieuwsgieirg hé? Ik heb alles al uitgestippeld hoe het gaat eindigen. Mhuahaha!