22_Spreid je vleugels
‘Ik ga tv kijken. Bye losers. En Alice, geniet van je donuts,’ zei Isabel plagerig. Ze krabbelde recht en snelde naar de tv. Maar niet alvorens ze de donut die ik daarnet nog van haar had afgepakt, uit mijn hand griste. Ik had toch een doos donuts, dus het maakt eigenlijk niets uit.
Snel stond ik recht en deed een stofje van mijn broek, om vervolgens Kyle aan te kijken die een beetje ongemakkelijk glimlachte.
‘Dat had je eigenlijk niet mogen zien, ik die met mijn zus om een donut vocht,’ zei ik met een flauwe glimlach. ‘En hier sta jij dan.’
‘Ja hahaha, ik eh, heb donuts bij,’ zei hij en zijn glimlach groeide een beetje terwijl hij de doos donuts voor zich uit hield. ‘Dus je hebt voor niets moeten sneuvelen in de donutoorlog,’ grapte hij, maar daar faalde hij totaal in, want hij was de enige die lachte om de grap. Dat maakte de hele situatie nog wat ongemakkelijker.
Een week dat ik hem niet gezien had. Een hele week. Alles tussen Jess en mij was terug goed. Maar wilde dat zeggen dat ik Kyle terug een kans moest geven? Uiteindelijk was de relatie tussen Jess en mij voorbij, dat wel.
‘Bedankt voor de donuts,’ zei ik en probeerde een glimlach op mijn gezicht te toveren. Ik nam de doos aan, en een stilte viel. Niet wetend wat te zeggen keken we elkaar aan. Hij verbrak uiteindelijk de stilte.
‘Gaat het een beetje met je? Heb ongeveer gehoord wat er allemaal gebeurd is… Hevig zeg.’
‘Het gaat al wat beter met me. Het is vooral Collen waar ik me grote zorgen om maak. Maar kunnen we het over iets anders hebben? Kom anders mee naar mijn kamer, dan kunnen we daar RUSTIG praten!’ riep ik dat laatste uit, kijkend naar Isabel die de tv weer veel te luid had staan.
‘Zwijg, Alice! Ik probeer te volgen dat Ratje Rat zoveel mogelijk pinda’s in zijn mond kan steken. Echt een leuke tekenfilm!’ zei het kleine meisje dolenthousiast.
‘Ratje Rat?’ zei ik vragend en haalde een wenkbrauw op.
‘Meen je die? Ratje is zijn voornaam en Rat is zijn achternaam of wat? Hoe droog!’ Ik schoot in de lach en Kyle grinnikte wat mee.
Isabel rolde met haar ogen maar meer respons kwam er niet, dus gingen Kyle en ik maar naar mijn kamer. ‘Mam! Ben op mijn kamer!’ riep ik nog naar Chantal, terwijl ik de trap op liep.
‘Is goed!’ riep ze vanuit de keuken terug.
Eenmaal op mijn kamer liet ik me vallen op mijn bed, terwijl ik de doos donuts stevig omklemde. Kyle ging op de hoek van het bed zitten, terwijl er nog steeds een gespannen sfeer hing tussen ons.
‘Wil je trouwens iets drinken?’ vroeg ik maar.
‘Water is goed.’
‘Plat of bruis?’
‘Plat.’
Ik liet de donuts achter en liep naar de keuken.
‘Dus…,’ zei mijn moeder die in de keuken de vaatwasser zat in te laden. Ze keek me even veel betekend aan. Fronsend keek ik haar aan, niet wetend wat ze met die blik bedoelde.
‘Kyle en jij…’
‘Mam!’ Ik pakte een fles met plat water en draaide de dop open.
‘Wat? Ik kan aan de blik in zijn ogen zien dat hij je leuk vindt. Ik herken dat soort blikken in de ogen van jongens, heb vroeger zat vriendjes gehad,’ zei ze schouderophalend.
‘Is dat zo?’ Jens stapte de keuken binnen, en liep doelgericht op de koelkast af.
‘Ja, dat is zo. Alsof jij geen vriendinnetjes had voor mij,’ zei Chantal terwijl ze een vuil bord in haar hand hield.
‘Natuurlijk wel. Maar de manier dat jij het zegt… op zo’n nonchalante manier,’ zei hij en haalde een blikje bier uit de koelkast terwijl ik water in twee glazen kapte.
‘Heb ik jullie ooit gevraagd om over jullie vroegere liefdesleven te praten?’ vroeg ik geërgerd.
‘Luister schat, ik wil alleen maar zeggen dat Kyle me een hele leuke en lieve jongen lijkt. Het is uit met Jess, door wat wil je me niet eens vertellen, maar grijp je kansen in de liefde. Spreid je vleugels en vlieg naar de liefdeshemel,’ dat laatste zei ze vol overgave en passie dat ik er door moest lachen. Probeerde ze poëtisch te doen of zo?
‘Chantal! Laat dat kind eens met rust! Ze is nog niet lang uit een relatie, geef haar wat tijd,’ waarna hij het blikje opende en een klein slokje nam.
‘Bemoei je niet, oude brompot. Jij probeert gewoon de grote beschermende vader uit te hangen… Ik wil kleinkinderen!’
Bij dat laatste vergrootten Jens en mijn ogen zich. ‘Niet nu natuurlijk,’ zei Chantal snel. ‘Doe dat maar voorbij je twintigste,’ zei ze en knipoogde naar me.
‘Ik ga weer naar boven, voordat Kyle uitdroogt. En tussen Kyle en mij wordt het nooit wat, mam.’
Net toen ik de keuken uit wilde lopen, voelde ik mijn gsm trillen in mijn zak. Ik zette de glazen al snel weer op het aanrecht en viste de baksteen uit mijn zak.
‘Je weet maar nooit Alice. Je weet maar nooit,’ zei Chantal en zette het laatste bord in de vaatwasser. ‘Hoeveel vriendjes had je vroeger eigenlijk?’ vroeg Jens nieuwsgierig, te nieuwsgierig. Ik besloot de rest van het gesprek niet mee te volgen en richtte me op mijn gsm.
Een sms van Collen!
Wat is je adres?
Hij wilde vast langs komen, dus sms’te ik het adres door.
‘Straks gaan we eten. Het worden frietjes,’ zei Chantal tegen me, die verdere vragen van Jens probeerde te mijden.
‘Mag Collen mee eten? Hij komt langs,’ vroeg ik half smekend.
Even zuchtte Chantal, maar ze knikte uiteindelijk. ‘Is goed, maar daar maken we geen gewoonte van. Goed?’ Toen mijn ouders van de politie en mij hadden gehoord wat er allemaal gebeurd was, waren ze sindsdien heel bezorgd om me. Ik had toch zo’n lieve ouders.
Ik knikte en liep met de glazen naar boven. Wat zou Kyle al die tijd op mijn slaapkamer gedaan hebben?
‘Hey! Sorry dat het zo lang duurde, het lag aan mijn ouders,’ verontschuldigde ik me en liep mijn kamer binnen.
Kyle lag verveeld op mijn bed en keek op toen ik binnen kwam.
‘Hoezo?’ vroeg hij en nam het glas water aan.
‘Niks speciaals,’ zei ik snel en nipte wat van het glas.
Hij zette zich recht, zodat ik me naast hem kon neerzetten.
Weer een ongemakkelijke stilte dat viel.
‘Is eh, alles terug goed tussen ons? Het spijt me echt van alles, Alice.’
Ik keek hem even aan, in zijn mooie groene ogen en twijfelde enkele seconden. Hij zag mijn twijfel en zei er nog bij: ‘Ik wil je niet verliezen als vriendin.’
‘Oké, het is terug goed tussen ons. Als je maar nooit meer zo’n domme dingen doet.’
Zijn groene ogen begonnen te stralen en een grote glimlach sierde zijn lippen. Blij trok hij me in een knuffel. ‘Ik ben blij dat alles terug goed tussen ons is!’ Kyle liet me alweer los en opende de doos donuts. De gespannen sfeer was verdwenen als sneeuw voor de zon.
Nog geen vijf minuten nadat Kyle was vertrokken, werd er al weer aangebeld.
‘Ik doe wel open!’ riep ik en stapte op de voordeur af. Wanneer ik de deur had open gedaan viel mijn mond open. Collen stond daar. Met twee koffers aan zijn zijde en een schaapachtige glimlach op zijn gezicht. Dit kon maar één ding betekenen.
----------------------------------------------------------------------------
Oh oh... Wat heeft dat te betekenen? ;)
En hahah wat probeerd Chantal toch te forceren? :p 'Spreid je vleugels en vlieg naar de liefdeshemel.'
Geen idee waar die zin vandaan komt, maar het stond er ineens neergetypt... xD
Hopelijk vonden jullie het wat! En krijgen jullie wel een melding als er een nieuw hoofdstuk op staat? :s