Onu görünce afalladım iyice. Yanına gitmeye çalıştım ama hareket edemedim. Korkuyordum ve utanıyordum.
- M-Merhaba Uzay.
- Merhaba... uzun zaman oldu.
- Evet öyle oldu. Ee nasıl-..
- Burada ne yapıyorsun?
- Ben şey...
Böyle söylemesi beni üzdü ama haklıydı. Sonuçta onları ben bıraktım. Onlar beni anlamıyordu ama. Ben orada tüm yıllarımı boşa yaşadığımı öğrenmiştim.
- Ben sizi aramak için gelmiştim.
- Neden?
- Ne?
- Neden bizi arıyorsun? Benim Maya'dan ha erim yok o yüzden kendi adına konudayım. Neden beni arıyorsun Melodi?
- Uzay siz benim arkadaşlarımsınız. Sizi aramam normal değil mi?
- Şimdi mi?
- Benim ne kadar kötü olduğunu gördünüz değil mi? Kendime daha bu yıl gelebildim. Delirmiştim resmen. Bence biraz hak vermelisiniz.
- Sen bize hak ver Melodi. Sen olsan dayanabilir miydin? Bize ettiğin o laflar hala kulağımda. Ne oluyorsa bizi suçluyordun.
- Uzay bak ben özür dilerim. O zaman kafam yerinde değildi. Şu an iyiyim ama.
- Kusura bakma Melodi. Benim gitmem gerek.
- Uzay lütfen gitme. En azından numaranı falan ver. Sizi çok özledim.
Uzay gidiyordu. Onu durdurmam gerekiyordu.
- Uzay seni hala çok seviyorum.
Ona hep bunu söyleyebilmek istiyordum. En azından gitmeden söyledim. Bu da yalancı hastalığın getirdiği iyi bir özellik olsa gerek. Özgüven.
Tabi ben bunu bağırarak söylediğim için Uzay dahil tüm okuldakiler bana bakıyordu.
- Şey.. ben gitsem iyi olacak. Galiba biraz fazla bağırmış olabilirim. Siz yolunuza devam edebilirsiniz.
Uzay'a baktım birkaç saniyeliğine gülümsediğini gördüm. Bu da benden çok fazla nefret etmediğine işaret eder.
- Uzay sen herhalde bir şey yapmayacaksın. Ben gidiyorum bak.
- Melodi ben-...
- Sorun değil tamam. Anlıyorum. Sen de haklısın. Benden nefret ediyorsun. Görüşmek üzere.
Okuldan çıktım. Eve doğru yürüyordum. Giderken arkamda Uzay seslendi.
- Melodi!
Durup arkama baktım. Çok mutlu olmuştum. Bana doğru geliyordu. Sarılacağız herhalde diye düşünürken elime adlı tıp kimlik kartımı verdi.
- Bunu düşürmüşsün.
- Bunun için mi geldin?
- Evet.
- Sağol.
- Önemli değil.
Tekrardan döndüm. Yürümeye devam ediyordum. Anladığım kadarıyla Uzay bir daha beni sevemeyecek. Umarım Maya'yı bulduğum zaman o da böyle tepki vermez. Eğer o da benden nefret ediyorsa bu sefer direk gideceğim ve bir daha onlarla iletişime geçmeye çalışmayacağım.
......
Katil yine Elenora'yı ziyarete gelir.
- Nasılsın güzellik?
- Seni sormalı. Sen nasılsın asıl?
- Beni birebir sen çağırdın ne oldu? Yani seni hapse sokan adamı çağırmak garip olmuş. Senin için değil gerçi.
- Senden bir şey isteyebilir miyim?
- Hayır ama sen yine de söyle bakalım.
- Senden birini öldürmeni istiyorum.
- Kimi?
- Melodi Sarah Sall.
- Ha buraya gelen kız mı?
- Aynen. Onu öldürsene.
- Neden nefret ediyorsun bu kadar bu kızdan?
- Polislere gözümle gördüm Elenora öldürdü demişti pislik. Sen gebertmezsen ben çıkınca yine gebertirim . Sonra da hakkımla hapse gireceğim. Tek sorun yüzsüz gibi beni ziyarete gelmesi. Sabredemiyorum. Ne dersin?
- Olmaz.
- Neden? Katil değil misin? Yani o kızı öldürmek elinin kiri.
- Sen istediğin için istemiyorum.
- Bak sen psikopatlığı değilsin artık. Sosyopatsın sosyopat.
- Teşekkür ederim. Sana bir şans vermemi ister misin?
- Ne şansı? Kendini öldür falan diyeceksen imkansız. Bu hayatta en çok kendimi severim ben. Annemi öldürürüm yine kendimi öldürmem.
- Seni buradan çıkarırsam Melodi'yi öldüreceğine söz verir misin?
- Nasıl yani?
- Sana dışarıda kalman için 1 ay veriyorum. O 1 ay Melodi'yi öldürmen lazım. Öldürürsen polislere yakalanana kadar süren var. Öldürmezsen seni ben yine buraya tıktırırım. Bu sefer müebbet alırsın ama. Ne dersin?
- Buna kesinlikle evet diyorum.
- O zaman hazırlan yarın seni kefaretle çıkaracağım.
- Neden? Neden böyle bir şey yapıyorsun?
- Senin gerçekten katil olmanı istiyorum.
- Bak biz iyi anlaşırdık senle. Manyak manyak gezerdik. Ama malesef buradan çıkıp seni öldürme şansım olursa acımam.
- Kim olduğumu bilmiyorsun.
- Bulurum. Neyse git artık. Sesin bıkkınlık verdi.
- Elenora bir şey soracağım. Şimdi çocuklar küçükken korktuklarında onlara güven veren anne ve babasının uyanık olmasıdır. Peki söyle bakalım sana güven veren şey ne? Neden bu kadar duygusuzsun? Kim ya da ne sana bu kadar güven verdi?
- Sana söylemek zorunda mıyım?
- Evet.
- Babamın ölmesi benim korkumun gitmesine yol açtı.
- Ne?
- O gün o kadar korktum ki o günden sonra bir daha ciddi anlamda korkmadım.
- Ha sen öldürmüştün o yüzden mi?
- Evet. Gerçi ben sadece elimde çakmak tutuyordum. Onu hatırlıyorum.
- Neyse gidiyorum ben. Yarın görüşürüz.
- Hadi gebermen dileğiyle.
......
Ertesi gün Elenora'nın kefareti ödenir ve Elenora çıkar. Dışarıya çıkınca havaya bakar. Yağmur yağmaya başlar.
- Tabi Elenora çıktı diye artık dünya üzülüyor.
Elenora yolda yürümeye başlar. O sırada biri kafasına şemsiye tutar.
- Sakın bu tarafa bakma.
- T-tamam da neden? Suçlu musun?
- Benim ben.
- Senin ne işin var benim yanımda? Of keşke bıçağım olsaydı yanımda.
- Tamam sus. Taksiye bin ve Melodi'nin evine git. Yalvar biraz seni evine alır. Gidecek başka yerin yok zaten.
- Tamam. Kısaca şemsiyeyi bana versen?
- Olmaz ben ıslanırım. Kendimi senden daha çok seviyorum Elenora. Hatta seni sevmiyorum direk. Sadece adresi vermek için geldim.
- Ne adresi?
- Rihanna'nın e-posta adresi Elenora. Aptalsın aptal. Melodi'nin evinin adresi. Taksiye binip bunu söyle.
- Tamam. Ver.
Katil elini uzatır. Aslında içinde kağıt yoktur. Elenora kağıdı ararken eline dokunur dokunmaz bir yüzük takar katil.
- Bu ne be? Evlenme teklifi mi ediyorsun?
- İster gibi bir halin var Elenora ama umutlarını kıracağım. Bu takip cihazı. Bunu asla çıkarma.
- Serbest değil miyim ben?
- Serbestsin. Sadece yurt dışına falan kaçmaya çalışırsın. O zaman sıkıntı çıkar. Seni aramaya üşenirim. Şimdi özgürlüğüne koş bakalım minik kuş.
- Iyy. Bunu söylemeseydin keşke.
- Değil mi biraz saçma oldu.
- Mümkünse sen konuşma. Neyse git hadi.
Elenora taksiye binip Melodi'nin evine gider. Kapıyı çalar.
....
Kapıyı çaldı. Açtığında karşımda Elenora'yı görünce şok oldum. Hapisten çıkmış karşımda duruyordu.
.......
- Elenora ne işin var burada?
- N'aber Melodi? Nasılsın?
- Nasıl çıktın sen?
- Kefaret ile. Birikmiş paramı kullandım. Neyse girebilir miyim?
- Şey aslında müsait değilim.
- Olsun.
Direk içeri girdi. Müsait olmama rağmen öyle demiştim. Of neden geldiyse benim yanıma.
- Ee Elenora buraya neden geldin?
- 1-2 gün burada kalabilir miyim?
- Sen benim evimi nereden buldun?
- Of Melodi hep soru soruyorsun. Cevap ver biraz da.
- Hayır kalamazsın.
- Lütfen. Bak yeni hapisten çıktım. İşlemediğim suç yüzünden yattım 10 yıl. Birazcık tadını çıkarayım istiyorum.
- Olmaz Elenora.
- Ne olur Melodi. Bak ben imkanım olsa sana gelmezdim ama yoktu. Tek tanıdığım ve yaşadığını bildiğim sen varsın. Rica ediyorum bak.
- Of. Tamam.
Elenora direk koltuğa geçip oturdu. Abisi ölmüştü ve o bunu takmıyordu.
- Elenora neden mutlusun?
- Manyak mısın dışarıdayım.
- Efe öldü biliyorsun değil mi?
- 10 yıldır görüşmüyorduk. Ayrıca ölenle ölünmez. Ee yiyecek neyin var? Uzun süredir doğru düzgün yemek görmedim.
- Git ne yiyorsan ye.
- Sağol.
Elenora mutfağa gider. Gidince cekemceden bıçak alır. Melodi'nin yanına gider. Arkasından koltuğa doğru yaklaşır. Tam o saplayacakken Melodi arkasına döner.
- Ne yapıyorsun arkamda Elenora?
- Şey meyve istiyorum da. Yerini soracaktım.
- Meyve nerede olur Elenora?
- Bak senin sinirlerin gerilmiş. İyi değil. Çabuk yaşlanırsın.
- Sağol önerin için .
Elenora gider.
.....
Ben televizyon izliyordum. Tam dizinin en önemli yerindeyken kapı çaldı. İlk başta posta falandır diye açmadım. Sonra sürekli çalınca açtım.
Kapıdaki Uzay'dı.
- Uzay? Sen..
- Merhaba Melodi.
- Gelsene içeri.
- Yok hayır ben sadece dün senin adli tıpçı olduğunu gördüm. .
- Evet. Bir şey mi var?
- Bugün Efe'nin annesi beni aradı. Nereden bulduysa numaramı. Efe'deki kolyeyi istiyor. Eşyaları nereye koyuyorsunuz onu soracaktım.
- Ben sana yarın getiririm onu.
- Bugün veremez misin?
- Hayır.
- Nerede eşyalar?
- Şu an evde. Yarın ailesine teslim edilecek.
- Bana versene işte.
- Yarın Uzay.
Tam kapıyı kapatacaktım ki Elenora geldi.
- Çürük çürük elmalar var sende hep Melodi.
Uzay onu gördü. Kapıyı tekrar açtım. Tabi o sırada Elenora da onu gördü. Elenora'nın gözündeki hüznü ilk defa görmüştüm.
- Elenora? Senin ne işin var burada?
- Ben bugün hapisten çıktım da. Tek gelebileceğim yer burasıydı.
- Şey... O zaman yeni hayatın hayırlı olsun.
- Sağol.
Uzay gitti. Elenora sakin bir şekilde yerine oturdu. Galiba onu gerçekten sevmişti. Yoksa bu hale gelemezdi.
- Elenora sen-..
- Ben çıkıyorum. Akşam gelirim Melodi. Sağol.
- Peki...
Elenora evden bir hışımla çıktı. Üstüne hiçbir şey almamıştı. Yarım kol bir sweatle gitti.
.....
Elenora yolda hızlı bir şekilde yürüyordur . Sonra birden durur. Kendini sakinleştirmeye çalışır. Aslında iyi bir insan olmak isterken yine dönüp dolaşıp geldiği yer kötülüktür.
- Elenora sen hep böyleydin neden üzülüyorsun? Kendine gel biraz.
O sırada Elenora'nın yanına katil gelir.
- Ne yapıyorsun burada?
Elenora yüzüne bakar. Maske vardır.
- Çıkar şu maskeyi sen de.
- Ne?
- Yüzünü göreli çok oldu. Sen beni mal sandın herhalde.
- Nasıl peki?
- Hücremdeki pencereden. Arkamı dönünce görünüyordun. 10 yıl önce.
- Neden söylemedin?
- Yüzüne bakmak istemiyorum çünkü. Midemi bulandırıyorsun.
Katil maskesini çıkarır.
- Al bakalım. Çok umrumda değildi zaten. Gizemli olmayı seviyordum. Bak sen Sherlock Holmes ben de suçluyum. 10 yıl sonra buluşmuşuz gibi oldu.
- Seni öldüreyim artık lütfen. Sinirimi bozuyorsun.
- Şu yakışıklıya da bu denilmez. Yakında seversin bile sen beni.
- Aa Manyak ya. Ben beni 10 yıl boyunca içeri attıran psikopatı neden seveyim.
- İyide ben öldürmedim ki. Öldürttüm. Farklı şeyler.
- Kesinlikle sen masumsun. Kime öldürttün bari? Pollyanna'ya mı?
- İsmi aklıma pek gelmiyor. Ev-.. Hah hatırladım Evan.
- Ne?
......