11_Het pashokje
Het recept tegen depressiviteit was ijs. Veel ijs. Zodra Kyle weg was, was ik naar de winkel gesneld om een grote bak ijs te gaan halen.
Het kon me niet schelen dat het erg hard aan het regenen was. De winkel was toch dichtbij. En ik had het aardbeienijs super hard nodig. Dus de regen deerde me niet. Nu was ik helemaal doorweekt. Maar ik had me omgekleed in een simpele jogging, een zwart T-shirt met een dansende cavia, en een trui van mijn vader. Dat zat lekker comfortabel. Ook had ik geen make-up meer aan en mijn haar zat in een simpele, rommelige dot. Met andere woorden: ik zag eruit als een model dat uit een tijdschrift was gestapt.
Yaki zat naast me in de zetel en keek met grote oogjes naar de lepel met veel ijs op, die ik al snel in mijn mond stopte. Ik voelde me echt droevig, omdat Kyle zo deed en omdat Collen kwaad op me was geworden. Jess gaat vast ook kwaad worden als hij te weten komt over de kus. Mijn leven was op dit moment een puinhoop. Een echte puinhoop. En ik vroeg me af waar ik dat aan verdiend had.
Ik zette de tv aan. Er was een reclame op tv van gekke kostuums. Van een kameel, een kalkoen, een boom en een maïskolf. Vreemd… Dat ging me niet opvrolijken. Zin om te zappen had ik niet, dus zette ik de tv maar af.
Mijn gsm trilde in mijn jogging. Ik had een sms van Tim. Normaal stuurden we niet vaak berichten naar elkaar, dus ik was verrast.
Alice, je kan mijn robotsokken wijsmaken dat er niets met je scheelt, omdat robots geen gevoelens kennen en sokken al helemaal niet, maar mij maak je niks wijs. Vandaag deed je in de ijsjeszaak al zo afwezig. Er is duidelijk wat aan de hand met je. Ben onderweg naar je huis en heb chocolade donuts bij.
De eerste keer sinds dagen, glimlachte ik oprecht na de sms gelezen te hebben. Wat moest ik toch zonder Tim?
Niet veel later nam ik een hap van de chocolade donut, en keek naar Tim die de grote dinosaurus pop die hij me gegeven had, van dichterbij bekeek.
‘Geef toe, het was een geweldig cadeau!’ Hij liep op me af, graaide een chocolade donut uit de doos en ging tegenover me zitten op bed.
‘En… Wil je erover praten? Wat er al dagen door je gedachten aan het dwalen is?’
‘Nee, liever niet. Ik wil even aan wat anders denken. Misschien vertel ik het je straks wel, maar nu wil ik even dat je me opvrolijkt.’
‘Oké, dan ben je aan het juiste adres! Want ik ben bekend als de opvrolijk koning! Eens denken…’ Hij nam een grote hap van zijn donut, terwijl hij nadenkend voor zich uitstaarde.
‘Laten we naar het winkelcentrum gaan. Je hebt vandaag je loon toch gekregen? Wel wat te laat, maar ja.’
‘Ik wil sparen voor een nieuwe gsm en ik moet de rest van mijn loon aan Collen geven voor die deuk in de auto.’
‘Je hoeft niet per se wat te kopen. We kunnen ook gewoon kleren passen. Kom op, het wordt leuk!’
Even twijfelde ik, maar toch besloot instemmend te knikken. Op naar het winkelcentrum!
Nadat ik me had omgekleed in een jeans, groen shirt en een bijpassende trui, en mijn dot wat fatsoeneerde, waren we vertrokken naar het winkelcentrum. Het was er redelijk druk merkte ik op. Een druk bellende zakenman liep ons voorbij, terwijl een vrouw met haar buggy met bijbehorend jongetje met een grote zak snoep voor ons liep.
De baby in de buggy was aan het huilen. Huilende baby’s ergeren me, maar ik zei er niets van.
Tim keek aandachtig naar elke winkel die we voorbij liepen. Plots stopte hij bij een kledingzaak. Een brede man vlak achter hem, had dit niet zien aankomen en botste tegen Tim aan. Tim struikelde naar voren en kon nog net op tijd zijn evenwicht bewaren.
‘Kijk eens uit!’ riep de brede man geërgerd en keek Tim kwaad aan.
‘Je moet ook niet vlak achter me aanlopen. Je liet me bijna vallen,’ zei Tim al even geërgerd. ‘Wat zei je daar?!’ riep de man nog kwader. Wat een opvliegend persoon!
‘Wees eens niet zo kwaad. Het ligt aan je buik, het is net een bots-bal. Als je niet zo breed was, had je waarschijnlijk niet eens tegen Tim aangebotst,’ flapte ik er uit. Het waren weer mijn zenuwen. Het hielp niet toen ik mijn hand voor mijn mond sloeg. Dat had ik dus beter niet gezegd.
‘Rennen,’ zei Tim toen het gezicht van de man rood aanliep. ‘Maar u heeft wel een coole snor!’ riep ik hem nog na, al rennend. Ik werd bang toen ik zag dat de man achter ons aanliep. Tim en ik liepen zigzaggend door het volk, terwijl de man dingen naar ons riep. Ik ving iets op van “Stelletje snotapen!”
Tim trok me een winkel binnen, hij had duidelijk niet gezien wat voor winkel. Een lingerie winkel. Er verscheen even een blos op zijn wangen toen hij al dat ondergoed zag, maar al snel zei hij: ‘Snel! Duik een pashokje in!’ Gehaast liepen we naar de pashokjes en gingen elk in een andere pashokje.
‘Hier zal hij ons niet vinden,’ zei Tim tegen me. ‘Hopelijk niet.’
Plots werd er op mijn pashokjesdeur geklopt. ‘Mevrouw, als u niks bij hebt om te passen, verzoek ik u om het pashokje te verlaten,’ zei de vrouw een beetje geïrriteerd.
‘En mannen zijn al helemaal niet toegelaten in de pashokken, tenzij je van plan bent vrouwenondergoed te passen.’
Bij dat laatste schoot ik in de lach en draaide de deur van het pashokje open.
‘Sorry, we waren op de vlucht voor een hondsdolle man,’ zei ik verontschuldigend tegen de tengere vrouw met lang blond haar. Op haar naamkaartje kon ik zien dat ze Valerie heette. Ze keek me aan alsof ik gek was.
‘Maar ik denk dat we van hem af zijn. Tim, tenzij je nog geïnteresseerd bent om een BH te gaan passen, zullen we maar weg gaan,’ grinnikte ik.
Tim deed ook de deur van zijn pashokje open. Er was een blos van schaamte op zijn wangen gekomen. Hij mompelde wat alvorens hij gehaast naar de uitgang liep. Snel volgde ik hem.
Daarna besloten we naar de H&M gegaan, waar ik een skinny jeans paste. Ik kreeg de broek maar niet over mijn heupen. Het was zo strak dat ik nog amper kon ademhalen. Al snel deed ik de broek uit en paste wat anders: een lichtblauwe jurk.
Ik vond het wel mooi, maar niet mooi genoeg om het te kopen, besloot ik, toen ik mezelf langs alle kanten bekeken had in de spiegel.
‘Hé, Tim! Hoe gaat het daar bij jou?’ riep ik naar de paskamer naast me, en wist zeker dat iedereen ons kon horen, maar dat kon me weinig schelen.
‘Goed, denk ik. Kom eens kijken!’
Ik openende de deur van mijn pashokje, en zag daar een breed glimlachende Tim staan in dezelfde lichtblauwe jurk als ik. Met grote ogen keek ik hem aan, net als enkele andere mensen die dingen kwamen passen en ongeduldig op een pashokje wachtte.
‘Vind je dit niet grappig? Een jongen met hanenkam in een jurk? Waarom kijk je me aan alsof jij nu door de grond wilt zakken van schaamte? Vrolijkt het je dan niet op?’ zei Tim verbaasd. ‘Ik vind het wel geinig,’ zei plots een werkneemster die naast Tim verscheen. Het meisje had speciaal haar. Het ging van lichtpaars, naar donkerpaars en dan naar donkerblauw. Het was erg speciaal, en heel mooi.
Tim gaapte het meisje aan alsof ze een lama hoofd had. Het meisje kneep even haar ogen samen. ‘Waarom kijk je me zo eng aan?’
Snel wende Tim zijn blik af en keek even beschaamd. ‘Ik ga me omkleden,’ zei hij en dook zijn kleedkamer in.
Het meisje grinnikte even. ‘Hoe heet je vriend?’ vroeg ze me nieuwsgierig. Ik leunde tegen de deurpost van de paskamer en keek haar even aan voordat ik antwoord gaf: ‘Tim, hoezo?’
‘Hij lijkt me aardig,’ zei ze en haalde haar schouders op. ‘Ik heet Anisha.’
‘Mijn naam is Alice. En Tim is inderdaad geweldig. Hij is één van mijn beste vrienden.’
Op dat moment kwam Tim, dit keer normaal gekleed, uit de kleedkamers.
Hij deed een pluisje van zijn rode trui en keek even ongemakkelijk naar Anisha.
‘O, j-je staat hier n-nog,’ stotterde hij, wat ik ongelooflijk schattig vond.
‘Ja, ik verveel me, dus kan ik evengoed wat praten met jullie,’ zei ze en haalde haar schouders op. ‘Ik zie dat je je blauw kleed hebt uitgedaan. Wat jammer, want het staat jou zelfs beter dan Alice hier,’ zei ze en grijnsde. Ik grijnsde mee maar Tim keek weer beschaamd.
‘Ja, eh… Normaal draag ik geen jurken hoor!’ zei hij snel.
‘Dat is maar goed ook.’
Ik merkte aan de nervositeit van Tim, dat hij haar leuk vond. Erg leuk.
‘Hou je van ijs?’ vroeg ik aan Anisha.
‘Natuurlijk hou ik van ijs!’ riep ze vrolijk uit.
‘Je moet maar eens langskomen voor een bol aardbeien ijs in de ijsjeszaak van Tim. Zijn ouders hebben een ijsjeszaak en ik werk daar. Het heet: de Gouden Bol.’
‘Cool! Waar is het?’ vroeg ze nieuwsgierig.
Ik gaf haar het adres, terwijl Tim me vragend aankeek. Als antwoord knipoogde ik ongezien naar hem.
Een stem weergalmde door de winkel
‘Medewerkster gevraagd aan kassa vijf. Ik herhaal: medewerkster gevraagd aan kassa vijf.’
Snel noteerde ze het adres. ‘Ow, ze hebben me nodig. Ik kom misschien eens langs, bye!’ Ze gaf Tim nog een laatste glimlach en vertrok.
---------------------------------------------------------
Oeeh, een nieuw personage! Wat vinden jullie tot nu toe van Anisha?
En vonden jullie het hoofdstuk een beetje grappig? Ik hoop van wel! :)
En zoals jullie kunnnen opmerken: heb een nieuwe cover. Super cool hé? Het is gemaakt door @waidy1 :D