"Komaan Jess!", werd er gejuigd vanachter ons.
Michael en ik waren echt nek aan nek aan het racen en het was bijzonder spannend. En vooral ook wel grappig.
"Neeeeeeh!", riep Michael omdat hij verloren had.
"Oeeeeh yeah, Michael verloren van een meisje!", joelde Calum.
Luke en Calum gaven me een high five terwijl Ashton een kusje op mijn wang drukte. Beteuterd maar ook verbaasd keek Michael me aan.
"Dat was beginnersgeluk.", grijnsde hij.
"Mikey, ze is gewoon goed. Ze heeft ons ook al verslaan.", lachte Calum.
"Ja maar jullie zijn slecht.", grinnikte Michael.
Luke gaf hem een plagend duwtje. Een grinnik ontglipte mijn mond.
"Nooit gedacht, dat meiden hier goed in konden zijn.", grijnsde Michael dan.
"Er zijn zoveel dingen die je niet weet.", bracht ik er mysterieus uit en speelde met mijn wenkbrauwen.
Gelach vulde de kamer. Met mijn vingers ging ik door Ashton's krullende haar dat er nonchalant, maar verdomd sexy bij lag. Weer zat hij tussen mijn benen en het voelde echt zo goed. Zo vertrouwt dat het allemaal voelde. We zaten met zijn allen nog wat te praten, tot we moesten eten. Liz had voor ons gekookt en het zag er heerlijk uit. Ook Anne Marie en mijn moeder aten mee. Met zijn achten zaten we aan de tafel en het was echt enorm gezellig.
"Cal en Michael jullie moeten morgen terug naar school, Ash, Luke en Jess, jullie mogen nog een paar daagjes thuis blijven.", deelde Liz mee.
Wel erg voor Cal en Michael, waarvoor het trauma ook groot was, niet thuis mochten blijven, maar dat waren nou eenmaal de regels. Ergens vroeg ik me af wat er nu met Rick was ..... maar ik durfde het niet te vragen omdat ik bang was dat de jongens zouden denken dat ik om hem gaf en dat was niet het geval, het was eerder nieuwsgierigheid.
"Wat is er met Rick eigenlijk?", vroeg Ashton.
Iedereen schrok van zijn vraag, maar ergens vond ik het wel goed dat hij het vroeg.
"Rick is euhm ...", stammelde Liz.
"In levensgevaar.", bracht Anne Marie er uit.
Verbijsterd keken we elkaar aan. Rick had op zichzelf geschoten, omdat hij geen uitweg meer zag en wist dat hij hiervoor al helemaal zou moeten voor boeten. Het was laf van hem, want de problemen die hij had, had hij zelf veroorzaakt door zijn ziekelijke spelletjes. Het was niet zoals in mijn geval.
"Laf.", bracht Michael er uit.
Ergens ging er een steek door me heen, want ik had ook al nagedacht om er een eind aan te maken en ik wist dat Ashton soms hetzelfde gevoel had gevoeld. Mijn blik zocht dan ook steun bij de zijne die me troostend aan keek.
"Ik moet naar het toilet.", deelde ik mee en stond op.
Het was harder aangekomen dan ik verwacht had. Ik had niet gedacht dat het zulke invloed op me zou hebben, maar kennelijk had het dat wel. Ashton was me achterna gekomen.
"He babe, alles wel goed?", vroeg hij zacht en sloeg zijn armen om mijn middel.
Ik schudde wanhopig mijn hoofd en liet me vallen in zijn armen, de eerste muur van tranen kwam naar beneden. Hoe vaak had ik mezelf niet voorgenomen, niet te huilen..... Vaak genoeg, maar elke keer opnieuw brak ik en stroomde een zee van tranen als dikke parels over mijn zachte wangen. De vingertoppen van Ashton streelde door mijn haren en zijn geur garandeerde me de veiligheid, die hij me altijd bood. Ook al was ik niet veiliger in zijn buurt, het gaf een vertrouwt gevoel en dat gevoel had ik nodig, om rustig te worden.
"Ik houd van je liefje.", zei hij dan zacht.
Een schamper glimlachje sprankelde op mijn gelaat en hoopvol keek ik hem aan.
"Ik begrijp waardoor je moet, beter dan iemand anders. Maar vertrouw me. Wanneer er iets is, bel me. Ik weet dat je bang bent, dat ik je niet kan beschermen, maar dat kan ik wel Jess, ik zou alles voor je doen."
Bij het zeggen van deze woorden brak zijn stem. Beschermend en vertederd sloeg ik mijn armen om hem heen. Ik hield zoveel van deze jongen.
"Ik houd ook van jou Ash. Het is gewoon moeilijk. En geloof me ik vertrouw je, meer dan wie dan ook. Je bent na alle shit het beste wat me ooit overkomen is.", jammerde ik.
Zijn lippen drukte hij op de mijne. Passioneel zoende ik hem terug en voelde hoe zijn tong toestemming vroeg om binnen te dringen. Gewillig deed ik mijn mond een beetje open om vervolgens onze tongen een passioneel liefdesspel te laten spelen. Tintelingen gingen door me heen en al helemaal toen zijn armen rond mijn middel werden gelegd. De mijne lagen op zijn borstkast. Een kreun van pijn verliet zijn mond.
"Het spijt me.", fluisterde ik tegen zijn lippen aan.
"Kan jij niets aan doen.", glimlachte hij zacht terug en duwde een kusje op mijn mond.
"Ashton Fletcher Irwin, ik houd van jou.", prevelde ik.
"Jessica Hope Payne, ik houd ook van jou."
Gekuch weerklonk door de hal. Weer typisch dat ons momentje moest verstoord worden. Zuchtend keken we de persoon aan die het hele moment verpest had. Ik had zo gehoopt dat hij me nou voor het bal zou gaan vragen en dan moest zo nodig mijn moeder het verpesten.
"Mam.", bracht ik verontwaardigd uit.
Verbaasd keek ze me aan, niet begrijpend wat er net gebeurde.
"Komen jullie terug mee? De jongens zitten al terug te gamen.", zei ze en ik hoorde in haar stem iets streng.
Geïrriteerd volgde ik Ashton terug mee naar de woonkamer en liet me dan ploffen in de zetel. Ashton ging tegen me aan liggen en verstrengelde onze vingers weer met elkaar. Gefascineerd keek ik toe, hoe hij met onze handen speelden. Zijn aanrakingen waren altijd zo liefdevol. Net zoals het bij Harry altijd geweest wat. Nooit had Harry me ergens toe geforceerd en daar was ik hem dankbaar voor. De jongens zaten volledig in hun spel en ik voelde hoe mijn ogen zwaar werden. Langzaam dommelde ik weg in een onrustige droom.