Eva ve diğerleri ile yediğim yemeğin ardından izin isteyerek evime gelmiştim.Anında formamı bir kenara atıp yatağa fırladım.Uyumam gerekiyordu.Hem de bir an önce.
*****
"Benden kaçamazsın demiştim Alexandra.Bak yine buradayım.Bilmecenin cevabını buldun mu ?"
"Hayır."
"Çok kolay.Tahmin edebilirsin."
"Bilmiyorum."
"Sana bir ipucu; cevabını bulduğunu zaman,o kişiyi de bulacaksın.
-K-Kimi ?
"Sana zarar vermek isteyen en güçlü kişiyi !
-Bana kimse bir şey yapamaz !
"Yo hayır.Yanıldığın çok belli.Seni tek bir hareketle başından edebilirler.
-Öyle biri yada birileri yok !
"Bekle ve gör !
Karanlık bana yaklaşırken duvara iyice yaslandım.Ve bu aralar sık yaptığım güçlü çığlığı attım.Karanlık yaratığın yüzünü seçemesem de kulaklarını büyük bir acıyla kapattığını görebiliyordum.
Yatağımda hızla doğruldum.Hâlâ çığlık atıyordum.Sonunda bitmesini gerektiğini hissettiğimde yavaşça sustum.
Birden elimin tutulduğunu hissettim.Gözlerimi açtığımda karşımda endişeli Zach'i gördüm.Yatağımın köşesine oturmuş ellerimi tutuyordu.Korkudan yatağımda gerilerken yavaşça elimi çektim.
"Senin burada ne işin var ?"
Ellerini 'sakin ol' dercesine kaldırdı."Çığlığını duydum sana bakmak istedim."
"Kapıyı kapatmıştım diye hatırlıyorum ?"
Elini ensesine götürüp bakışlarını kaçırdı.Tamam kabul çok tatlı.Ama konumuz bu değil.
"Evet denedim kapatmışsın.Ben de pencereden girdim."
Ayağa kalkıp pencereye ilerledim."2. kata nasıl çık-" Sözümü tamamlayamadan duvara yaslanmış merdiveni gördüm.
"Soruyu düzeltiyorum.Merdiveni nerden buldun ?"
Omuz silkerek "Buldum bir yerden ve çıktım." dedi.Alayla gülümsedim."Şimdi de geri in."
Gözlerini şaşkınlıkla kırpıştırdı."Neden ?"
"Gecenin bir yarısı odamdasın.Hem...korkuyor musun yoksa ?"
Anında ayağa kalkıp itiraz etti.
"Korktuğumu söylemedim.Hem sadece,yardım etmeye gelmiştim."
Tek kaşımı kaldırdım."Nasıl yardımmış o ?"
Cevap vermeden bana yaklaştı.Sonunda bedenlerimiz arasında hiç boşluk kalmayınca kollarını belime sardı.Ben ise ellerim havada öylece durdum.Belimdeki ellerini çekti ve benim ellerimi tuttu.Yavaşça boynuna koyduktan sonra ellerini tekrar belime yerleştirdi.Bir süre öyle konuşmadan sarıldık.Tam parfümüne odaklanmıştım ki kulağıma "Sarılmak daima en güzel ve güçlü ilaçtır." diye fısıldadı.
Boynuna daha sıkı sarıldım ve başımı göğsüne koydum.Hareketim karşısında saçlarımı öpünce içimi bir ürperti kapladı.Birden şu an ki halimiz gözümün önüne geldi.Sevgilisi olduğunu hatırlamamla hızla ondan ayrıldım.Kendimi pislik gibi hissetmiştim lanet olsun !
"Rahatsız olduysan,özür dilerim."
Bakışlarımı kaçırarak "Zach." dedim."Daha bugün tanıştık ve bu kadar yakın olmamız...Yani biraz tuhaf geliyor.Ama teşekkür ederim.Sarılman,gerçekten beni rahatlattı."
Cevap vermeden başını eğince bende başımı eğdim.
"Kızdın mı ?"
Başını hafif kaldırıp yüzüme baktı."Hayır,kızmadım.Ayrıca haklısın.Sonuçta daha bugün tanıştık."
Başımı salladım ve doğruldum.O da yavaşça başını kaldırdı.
"Neyse ben gideyim.Sen de uyu."
"Tabi ben seni kapıya-"
Pencereye yönelmesi ile sözüm yarıda kaldı.Birkaç basamak indi ama daha 20 kadar basamak olmasına rağmen aşağı atladı.Ben ayağı burkulmuştur diye düşünürken bana baktı ve alayla gülerek ilerledi.O eve girince ben de tekrar yatağa uzandım.Uyumaya çalışırken Zach'i düşündüm.Sonunda uyku beni aldığında gariptir o karanlık yoktu.Zach haklı sarılmak en güzel ilaçtı.
****
Sabah başımı patlatacak şekilde çalan alarmla uyandım.Ellerimle zar zor kapatma düğmesini bulduğumda hiç beklemeden kapattım.Yataktan kalktım ve ayaklarımı sürüyerek banyoya ilerledim.Güzel bir duş alıp formamı giydim.Pelerini de elime alıp aşağıya indim.Yine yemek olmadığı için mutfağa uğramadan çıktım.Arabama ilerlerken gözlerim ormanı tarıyordu.Ama sanki bana inat hiçbir şey yoktu.
Uzun bir yoldan sonra okulun bahçesine girdim.İlk geldiğimin aksine bahçe arabalarla doluydu.İçimden "demek ki tek ev tutan ben değilmişim" diye geçirip binaya ilerledim.Işte o anda diğerleri tarafından ilgi odağı oldum.Başımı bir kez bile çevirmeden binaya girdim.Aynı şekilde burada da ilgi odağı olurken danışmaya ulaştım.Bır kadın önümde belirince yavaşça gülümsedim.
Siyah tişört yerine giydiğim beyaz tişörte bakıp tebessüm etti.
"Bak formaları aldığın günde demiştim.Siyah sana yakışmış."
"Ya,çok yakıştı." diye hamurdandığımda hâlâ elimde olan pelerini aldı ve omuzlarıma yerleştirdi.Boynumun altında,gevşek bir şekilde bağlayıp geri çekildi.
"Tatlım dün neden gelmedin ?"
"Şey,biraz rahatsızdım." dediğimde elini yanağıma koyup okşadı.
"Pekâlâ.Birazdan müdür gelecek.Sana sınıfa kadar eşlik edecek."
Başımı sallayıp dışarı çıktım.Rahatsız edici bir şekilde tekrar ilgi olurken bana yaklaşan birini gördüm.Takım elbisesi ve ciddi yüzü ile müdür olduğunu belli ediyordu.Hızlı adımlarla yanıma geldi ve elini uzattı.
"Ben okul müdürü Martin Ross.Ve sende Alexandra Summer Hills olmalısın." Uzattığı eli sıkarak başımı salladım.
"Peki Alexandra.Geç kalmak istemiyorsan hemen gidelim."
Ben başımı sallayınca hemen yürümeye başladı.O kadar merdiveni vampir hızıyla çıkınca ben de eşlik ettim.Sınıfa kadar okuldan bahsedip durdu.Sonunda bir kapıya ulaştığımızda bana döndü.
"Sınıfın 11-A.Şubenin A olması öğrencilere göre belirlenir.Sen hepsinden üstün olsan da içeridekiler de diğer sınıflardan ve şubelerden üstün.Yani asla üstünlük taslama."
Başımı sallayınca gelmemi işaret ederek içeri girdi.Derin nefes alarak içeri girdim.İçerideki Profesör ve Bay Ross konuşurken ben de sınıfa bakıyordum.
"Vampirler bu Alexandra.Artık bu sınıfta olacak."
Bakışlarımı sınıfta gezdirirken ön sıralardan bir kız elini kaldırdı.Sarı uzun saçları,mavi gözleri ve göz kamaştıran bir güzelliği vardı.
Beni işaret ederek "O." dedi."Neden siyah giyiyor ?"
Bay Ross ilk önce karşımızdaki kıza,ardından sınıfa göz gezdirdi.
"Alexandra,saygıdeğer Hills ailesinin kızı olmakla birlikte melez.Ve bu yüzde Rebecca,o farklı."
Aynı anda sınıfta bir fısıltı tufanı başladı.Herkes beni dikkatlice süzüyor ve benim hakkımda konuşuyorlardı.
Rebecca beni baştan ayağa süzdü ve yanıma yaklaştı.
"Melezsin demek ? Ben Rebecca River.Umarım iyi anlaşırız."
Samimilikten uzak bir şekilde gülümseyip tekrar yerine oturdu.Umarım iyi anlaşırız.Bunu söylerken attığı ukala bakışlar bile ondan soğumama neden olmuştu.
"Alexandra,istediğin yere geçebilirsin."
Başımı sallayıp sınıfa göz gezdirdim.Bir en arkada cam kenarındaki sıra, bir de Rebecca'nın yanı boştu.Hemen arkaya geçtim.Müdür de son kez baktıktan sonra sınıftan çıktı.
Sınıftaki Profesör bana başıyla selam verdikten sonra dersine devam etti.Başımı eğmiştim ama tüm sınıfın bana baktığını hissediyordum.