Maya'ya Efe ile ilgili düşüncelerimi ve konuşmayı anlattım.
- Ne diyorsun ?
- Bence kardeş olma ihtimalleri var. En kötü çıkıyorlardır.
- Yok artık Maya. Nefretle bakıyorlardı birbirlerine.
- Doğru. Açıkçası benim o çocuğu gözüm pek tutmadı.
- Neden ya, çocuk çok kibar, yardımsever, hoşgörülü, enerjik, esprili,.....
- Tamam Melodi anladım sen bu çocuğu seviyorsun ama böyle de olmaz. Eğer en büyük düşmanımızla kardeşse sorun var demektir.
- Maya kimse bizim düşmanımız değil. Sadece Elenora'yı sevmiyorum o kadar.
- Bence öyle. Neyse Melodi, Uzay'ı ne zaman göreceksin. O çok fazla üzülmüş. Eminim sana kırılmıştır fazlasıyla. Hadi onun yanına gidelim.
- Şimdi mi?
- Evet.
- Bu saatte olmaz ki.
- Melodi çocuk üst katta oturuyor biliyorsun değil mi?
- Doğru. Hadi gidelim. Annem zaten orada.
Uzayların evine geldik. Kapıyı Uzay açtı. İçeri girdik. Uzay ile mutfakta oturduk.
- Uzay?
- Ne var?
- Artık konuşalım diyorum ben.
- Niye bana mı ihtiyacın var şimdi?
- Uzay ne olur yapma böyle. Seninle az vakit geçirdiğim için özür dilerim. Bir daha olmayacak.
- Tekrar söylüyorum Melodi. Bence senin bana ihtiyacın yok. Efe ile daha fazla eğlenyor gibisin zaten. Anladığıma göre Maya da seni affetmiş. Artık bana ihtiyacın yok. Boşuna buraya gelmene gerek yoktu.
- UZAY! Bak benim sana her zaman ihtiyacım var. Sen hep benim moralimi düzeltiyorsun. Ben sizinle olmaktan daha mutluyum. Sen sahip olunabilecek en iyi arkadaşsın. Maya benim içiçn ne ise sen de öylesin. Bu yüzden ne olur beni affet.
- Melodi ben gerçekten böyle düşündüğünü bilmiyordum.
- Ben hep böyle düşünüyordum Uzay. Peki barıştık mı?
- Off tabii ki.
Beraber dışarı çıktık ve biraz gezdik.
........
Akşam oldu Maya barışmanın ardından bizde kaldı. Beraber dizi izliyorduk
- Maya bugün bir şey oldu.
- Ne oldu?
- Amcam gelip benimle konuştu. Sen gittikten sonra.
- Evet ve...
- Ona karşı bir şey hissettiğini düşünmüş. Bana senden 3 yaş büyük olduğunu söyledi. Yani eğer öyle bir şey varsa vazgeçmeni istiyormuş.
- Ne var yani 3 yaş büyükse? 3 yıldan ne olabilir ki?
- Maya o senin için çok büyük. Umarım ona karşı bir şey hissetmiyorsundur.
- Bilmiyorum Sera.
- Neyse diziye devam edelim.
- Bence uyusak iyi olabilir Sera. İyi geceler.
- Peki iyi geceler.
.....
Günler normal geçiyordu. Efe ile de konuşuyordukama arkadaşlarımdan fazla değil. Her şey yine eskisi gibi olmuştu. Elenora'ya gelirsek onun için çok kötü şeyler oldu.
Bugün annesi okula gelip derste sınıfa daldı. Ona kötü laflar söyledi. Parasını sömürdüğünü falan. Tabi Elenora herkese rezil oldu. Eminim o popüler arkadaş grubu ona sırt çevirmiştir. Kimsesi kalmayınca anlayacak zaten.
- Melodi?
- Efendim?
- Yemeğini neden yemiyorsun? O kadar sıra bekledik.
- Benimkini yemek ister misin?
Yemekte patates kızartması ve köfte vardı ve canım hiç istemiyordu. Maya'ya doğru uzattım tabağı. Ben uzatırken tabaktan biri kızartma aldı. Kafamı kaldırıp baktığımda tanımadığım biri olduğunu gördüm.
- Çok acıkmıştım. Bir kızartma borcum olsun.
Bunu dedikten sonra gözünü kırpıp gitti.
- Bu neydi şimdi?
- Bilmem. İlk defa gördüm onu. Hatsiz. Asıl bana borcu var. Neyse ben yiyorum o zaman.
- Tamam.
Okul çıkışı hep beraber yürüyorduk.
- Ah benim gitmem lazım. Santranç dersim var malesef kızlar. Görüşürüz Melodi.
Uzay gitti.
- Melodi şimdi üst üste olacak ama ben de gitsem iyi olacak. Annem artık kızıyor. Hızlıca eve gideceğim. Birkaç gün böyle olabilir.
- Tamam anlıyorum sorun değil.
Maya da gitti. Tek başıma yavaş yavaş yürüyordum. Kulaklığımı takıp müzik dinlemeye başladım. Okuldan sabah çıkıyorduk bu yüzden annemler yavaş yavaş gelmeme bir şey demiyorlardı.
Müzik dinlerken biri elime bir kitap bırakıp gitti. Yüzünü göremedim. Kitaba baktığımda günlüğüm olduğunu gördüm. Eğer bu okulda kalsaydı ben bitmiştim. Her kimse ona teşekkür etmeyi çok istiyordum. Hayatımı kurtardı resmen.
Etrafıma bakındım. Kimse yoktu. Yürümeye devam ettim. Eve gittim.
- Kızım nasılsın? Benimle hiç konuşmuyorsun.
- Üzgünüm annem. İyiyim sen?
- Ben de canım. Gel otur biraz konuşalım. Bana biraz okulundan bahset.
- Tamam.
Annemle olanları konuşmaya başladık. Ona her şeyi anlatıyordum. Biz yeri geldiği zaman annemle arkadaş olabiliyorduk. Onu çok seviyorum.
....
Ertesi Gün...
Okulda geçiyordu zamanımızın çoğu
Maya her zamanki gibi kurallara uymasa da hiç disipline gitmemiştik. Bundan mutluyum. Uzay ile çok iyi anlaşıyoruz. Hâlâ beni sevdiğini söylüyor ve vazgeçmiyor.
Efe yanıma geldi. Biraz yorgun görünüyordu.
- Melodi acaba... Elenora'yı bugün hiç gördün mü?
- Hayır gelmeye yüzü olduğunu sanmıyorum.
- Aslında sana fikrini sormadım ama neyse sağol.
Efe hızlıca gitti. Neden böyle davrandığını anlamadım. Ne olmuş yani fikrimi söylediysem?
Okulda dersler çok çabuk geçiyordu. Günde 7 ders görüyorduk ama her biri neredeyse sosyal etkinlikti. Bu okul sosyalliğe daha fazla önem veren bir okul. Ben aslında ders işlemeyi daha çok seviyorum. Bu okul ise derleri sosyallikle anlatıyor. Bunu yapmakta yoruyor.
Dersten çıktıktan sonra kafeteryaya indik. Çok acıkmıştım. Hemen yemek sırasına girdim. Buranın yemekleri gerçekten çok iyi. Hepimiz yemeği aldıktan sonra masaya oturduk.
- Ee Uzay maç ne oldu?
- Mert denen çocuk sonda şah-mat yaptı ve kazandı.
- Sen eminim daha iyisini yaparsin elbet. Bir dahakine artık. Sana inanıyorum.
- Sağol Melodi senin inanman benim için çok önemli.
Maya:
- Üzgünüm Space Boy, Melodi kaçırıldı.
- Ben geri alırım Maya'cım. Eninde sonunda beraber olacağız. Bu bizim kaderimizde var.
- O zaman azime şerefe.
Çikolatalı sütleri tokuşturdular.
- Konuşmaktansa biraz yemek yeseniz.
Yemeğe başlayacaktım ki yine dünkü çocuk geldi. Bana bir patates kızartması uzattı.
- Buyur. Ben borçlu kalmayı sevmem.
Bunu diyip gitti. En azından kim olduğunu merak ediyordum. Tam ayağa kalkıp sormaya gidecekken o arkasını dönüp bana doğru yürümeye başladı. Yanıma geldi.
- Evan.
- Ne?
- İsmim Evan. Merak etmişsindir diye söyledim. Görüşürüz.
.........