Now.
Chapter 28.
Mabilis tumakbo ang mga araw ng di mo namamalayan lalo na kapag masaya ko at excited. Sa nag daan dalawang buwan, nakita ko na ang pag umbok ng tyan ng akin asawa.
She's four months pregnant at excited na rin ako malaman ang kanyang gender munit may request ang Akin asawa sa akin.
"Baby, sa makalawa ang balik natin sa ospital para sa check up mo." I remind him. Nakaupo siya sa di tumbang upuan sa balcony habang ako naman ay naka harap sa kanya at minamasahe ang kanyang mga paa. "Excited ka na ba?" Tanong niya sa Akin.
"Oo naman." Simple kong sabi. "I'm dying to know the denger of our little blessing." Bakas sa akin boses ang pagiging excited.
Biglang nag bago ang kanyang ekspresyon, ang masaya at puno ng excitement na aura kanina ay biglang naging seryoso. Di ko tuloy maiwasan kabahan.
Napatigil ako sa akin ginagawa. "Why?" Concerned kong tanong. "What's wrong? Okay ka lang ba may masakit ba sayo?" Dagdag ko pa.
Umiling naman siya. "I'm okay." Aniya at tipid na ngumiti.
She crunched para maabot ang Akin mukha. Using her hand marahan niyang hinaplos ang akin pisngi na nagpaklma sa Akin dahil sa kanyang mainit na haplos.
Noon pa man gento na ang epekto niya sa Akin, ang kanyang mga haplos gamit ang mainit na palad ay nagpapakalma sa akin kalooban sa tuwing nag aalala ako sa kanya.
She gave me comfort using her hand. She gave me assurance using her words and she gave me happeness in simple things.
Hinawakan ko ang kanyang kamay na nasa akin pisngi. "What's wrong?" Ulit kong tanong.
Sumilay ang ngiti sa kanyang mga labi na ikinakunot ng akin noo.
"Calm dowm Mr. Faulkerson I'm okay. Walang masakit sa Akin." Aniya.
Pero di pa rin ako mapanatag ng tuluyan. "Then make me calm." Seryoso kong sabi. "Panatagin mo ako. Alam mo naman pag dating sayo grabe ang pag aalala ko, ayokong may mangyare sayo at sa anak natin." Lalong tumamis ang kanyang ngiti.
Marahan siyang gulamaw para maabot ang akin labi.
Mabilis na halik lang ito. "Thank you sweetheart sa pag aalaga sa amin ni Baby." Malambing niyang sabi. "Gusto ko lang sana na mag request sayo na, wag na natin alamin yung gender ni Baby. Gusto kong ma surprise pag nanganak na ako." Bumalik ang pagiging excited niya.
"Paano na tayo makaka pamili ng gamit niya kung di natin alam gender niya?" Tanong ko sa kanya.
Inalis niya ang paa sa akin hita at umayos siya ng pag kakaupo. "Sweetheart, edi bumili tayo ng mga unisex na pang infant clothes ang things. Staka na tayo bumili ng marami kapag lumabas na siya." Aniya.
Tumango naman ako. I'm excited to find out kung ano ang kasarian ng magiging anak namin, pero mas naging excited ako sa kanyang idea. Kung babae ba siya o lalaki.
"Paano naman ang names niya?" Dagdag ko. "Di ba nakapili kana?" Dagdag ko.
Tumango siya. "Yes. Pero babae yun, kaya mag iisip pa tayo ng name for boy." Sagot niya.
Mukhang desidido na siya sa kanyang Plano. Kaya pumayag na rin ako.
Wala naman mawawala sa amin kung hindi na muna namin aalamin ang kasarian ng magiging anak namin. Sa katunayan nag padagdag pa to excitement namin sa kanyang pag silang.
Naputol ang pag uusip ko ng biglang bumukas ang pinto ni Doctoc. Lagdameo.
"Mr. Faulkerson." Nakangiting tawag sa akin ng kanyang Secretary. "Pwede na po kayong pumasok." Aniya sabay lahat ng nakabukas na Pinto.
Tumango ako sa kanya bago tumayo.
Doctor. Lagdameo call me last night para sa update ng sakit ng Akin asawa. Hindi ko na sinama si Nico dahil may importante siyang meeting at isa pa ayaw ko rin naman siyang mag isip pa dahil hindi nakakatulong ito.
Pinaliwanag sa akin ni Doctor. Lagdameo na mabagal ang naging progress ng sakit ni Nico. Her daily routine and healthy lifestyle help her dimesia to slow down. Which is good. Kaya abot abot ang akin pasasalamat.
Pag kalabas ko ng hospital agad kong kinuwa ang akin cellphone sa akin bulsa at nag tipa ng mensahe sa Akin asawa.
Ako:
Hi Baby. Pauwi na ako galing sa ospital, I'll pick you up to your office, sabay na tayong mag lunch.
Muli ko tong binasa bago pindutin ang send button.
Muli kong ibinalik sa akin bulsa ang akin cellphone at nag lakad papunta sa parking lot.
Sa akin pag lalakad di maalis alis ang kasiyahan na nadarama. I feel like I'm floating dahil sa sobrang gaan ng Akin pakiramdam. I'm floating because of happiness, all the worries that lives inside my body ever since we found out ang tungkol sa sakit niya ay unti unting nababawasan. The good news give me hope.
The baby and Doctor. Lagdameo's words gives me hope.
Wala talaga impossible sa dasal.
Hanggang sa nakasakay ako sa akin kotse di pa rin nawawala ang akin ngiti kahit ng tumunog ang akin cellphone at nakita ko ang pangalan ng akin asawa.
Nico:
Okay ingat. See you later sweetheart. I love you.
Sagot niya sa akin. Napangiti ako lalo. Hindi na ako nag taka sa kanyang isasagot. Dahil pag dating sa sakit niya at kapag pumupunta ako sa ospital to talked to her doctor, hindi niya ako tinatanong kung anong pinag usapan namin ng kanyang neurologist, kusa akong nag kwento sa kanya kapag gusto niya, kapag ayaw naman niya inuunahan niya na ako.
Naiintindihan ko siya, ayaw niya lang isipin ang mga bagay na hindi makakatulong sa kanyang kalusugan at ngayon naman sa kanyang at sa amin baby.
Mabilis akong nakapunta sa kanyang opisina, sa araw araw lalo siyang gumaganda, kaya naman di maiwasan ng akin kaibigan at kanyang ka trabaho na mag pustahan sa kasarian ng magiging gender ng amin anak.
Kumain kami sa isang Chinese restaurant malapit lang din sa kanyang opisina.
"Gusto mo bang malaman ang pinag usapan namin ni Doctor. Lagdameo?" Tanong ko sa kanya.
Napatigil siya sa pag higop ng sabaw ng laksa at nag angat ng tingin sa Akin.
Nginitian ko lang siya.
Sandali niya akong tinignan tila ba binabasa ang ekspresyon ng akin mukha. Tila ba nasa mukha ko nakasalalay kung dapat ba niya itong marinig o hindi, kaya lalo pa akong ngumiti para sabihin wala siyang dapat ipag aalala.
She nod. Bago umayos ng upo at tinignan ako.
"Doctor. Lagdameo said na naging mabagal ang progress ng sakit mo." Diretso kong sabi sa kanya. "Malaking epekto ang pagkakaruon mo ng healthy lifestyle."Dagdag ko Pa.
"Talaga?" Di niya makapaniwalang wika. Gayun pa man bumakas ang saya at pag gaang ng kanyang kalooban sa kanyang mukha.
Tumango ako sa kanyang bilang pag kumpirma. I'm happy when she's happy. Alam ko na pilit niyang isinasantabi ang kanyang sakit, she act normal para lang sa ika bubuti ng baby namin at niya. She a strong woman. My strong woman.