Then.
Chapter 31.
Ilang araw ko siya inisip, halos di ako makapag concentrate sa pag aaral dahil sa pag iisip kung kakausapin ko na ba si Stephen upang ipag tapat ang nararamdaman ko kay Nico bago kp sabihin kay Nico ang tungkol dito.
Halos ilang araw din akong pumasok na bangag dahil gawa ng wala akong tulog. Hindi lang puso ko ang sinakop mo Nico kundi pati isip ko.
This loves made me crazy. Ang pag ibig ko sayo nakakabaliw, nakakaloko.
Pwede ko naman wag sabihin kay Stephen pero dahil kapatid na ang Turing ko sa kanya at bilang respeto sa pag kakaibigan namin. He needs to know first my feelings towards to you, I'm planning to tell him also na liligawan kita.
I know Stephen, sa amin apat siya ang pinaka matino at seryoso. He's smart and gentleman kaya hindi malabo na ma fall sa kanya. Dahil siya yung perfect guy. Boy next door guy. A girl like you fall for him.
Hinilot ko ang Akin sintido, lalong sumakit ang akin ulo dahil sa huling sinabi.
Thinking about you falling and loving him, makes my heart ache.
Ano na lang ang gagawin ko kapag nangyare ang kinatatakutan ko.
Throbbing pain hit my heart and head. Lalong sumasakit ang ulo ko sa kakaisip.
Ano ka ba Richard masokista? Bakit di ka kumuwa ng kutsilyo at sasakin mo na lang ang sarili mo, kesa naman inuunti unti mo pa at ninanamnam ang sakit.
I said harshly to myself.
Pumikit ako at ibinaon ang akin mukha sa libro.
Para akong babae umarte! Now I understand all the girls when they in love, how they acted, na parang nanalo sila sa lotto kapag nakakausap o nakikita nila yung lalaking gusto nila at kung paano gumuho ang kanilang mundo kapag nalaman nila na may girlfriend o hindi sila gusto, parang katapusan na ng mundo kayo kung umarte. May iba pa nga na parang siya lang ang lalaki sa mundo kung mag drama. Akala noon overacting lang kayo. Yun pala Mali ako.
I guess its true. You will respect other people's feeling kapag ikaw naman ang nakaramdam nito. Kapag ikaw naman ang nasa sapatos nila.
Dalawang araw pa ang lumipas bago ako naka pag desisyon. At sa dalawang araw na yun pakiramdam ko kailagan ko na ng psychiatrist.
Nakakabaliw mag isip!!!
"Sigurado kana ba sa desisyon mo RJ?" Tanong sa akin ni Leo.
Tumango ako sa kanya. "I think about it a million times." Seryoso kong sabi sa kanya. "See my eyesbags?" Sabay turo ko sa bagahe sa ilalim ng akin mata. "Yan ang ebidensya ng pag iisip ko. Daig ko pa ang nag review for final exams." Hindi ko maiwasan matawa sa akin sarili.
He smiled too, habang umiiling.
"Pare, ganyan talaga ang in love, titiisin ang gutom at puyat mapa oo lang ang minamahal." Sabi niya na parang tumutula. "But in the end it's all worth it." Nakangiti niyang sabi.
Kahit na comforting ang kanyang binitiwan na salita. Hindi pa rin nito mapatahan na parang sangol sa pag iyak ang akin utak.
