Then.
Chapter 41.
"You're bastard!" Sigaw niya sa akin, ambang susugod pa siya munit pinigilan na siya ni Nico. "You doesn't deserved her." Turo niya sa akin. "Ganyan ka ba mag mahal. Ganyan ka ba magka gusto?!" Sigaw niya munit hindi ako sumagot.
"Stephen tumigil kana!" Sigaw na saway nu Nico, pagkatapos tumingin siya sa akin nay may halong galit at sakit sa mga Mata. "Tumigil na kayong dalawa!" Aniya.
"Let's go Nico." Aya niya Kay Nico. "Umalis na tayo dito. Hindi ikaw ang nawalan kundi siya." He looked at me with discuss. "Wala siyang bayag para panindigan ka!" My hurt shuttered into pieces when she look at me with so much pain and anger.
Stephen is right she does'nt deserve a coward like me. A man like me who cannor fight for his girl. Ang lalaking daig pa ang isang babae kung magpa pabebe. Gusto ko man mag salita at ipag laban siya ngayon pinili ko na lang manahimik.
Umalis silanh dalawa ni Stephen at iniwan. She left me with my heart shuttered. She left me and give my heart back to me into pieces.
Ang bigat ng akin pakiramdam, I feel empty inside and out, ang mga insekto sa akin tyan ay parang namatay bigla dahil sa nangyare.
You deserved it Richard! You derserved the pain and suffering na nararamdaman mo ngayon, kung nagpaka lalaki ka sana at ni pag dalawa sa selos mo sana di ka nasasaktan ngayon. Hindi ka nakatikim ng sapak at lason na salita na unti unting pumapatay sayo.
Makulimlim ang panahon tila ba nakikisabay sa nagluluksa kong kalooban. The deafening silence won't help my situation, infact lalo pa ito nakadagdag sa akin kalungkutan.
My guilt, emptiness and guilt are killing me.
Lumipas ang mga araw na ako ang umiiwas sa mga kaibigan ko, alam ko na hindi nila papayag umalis si Nico sa grupo dahil naging parte na rin ito ng pagkakaibigan natin, hindi rin ako nag papakita sa kanila dahil ayaw kong mag pang abot muli kami ni Stephen. Gusto ko siyang makausap ng masinsinan pero kailagan pa namin palamigin ang mga ulo ng bawat isa.
"Andito ka lang pala sa library." Napatigil ako sa pag babasa at napaangat ng tingin ng narinig ang boses ni Leo. "Kamusta kana?" Tanong niya habang umuupo sa bakanteng silya na nasa akin harapan.
He knows that I'm not fine. Pero kahit alam niya na ang sagot. "Okay lang." Pag sisinungaling ko. "Medyo busy, malapit na kasi matapos ang school year, kaya kailagan ko ng mag habol mga requirements." Dagdag ko pa.
Tumango tango siya. "Hindi pa rin ba kayo nag uusap ni Stephen?" Pag iiba niya ng usapan. "Ang tagal niyo ng hindi nagkikita at base sa nakikita ko ikaw ang umiiwas sa kanya, sa amin." Seryoso niyang sabi habang nakatigin sa akin. "Pare matagal na tayong magkakaibigan, marami na tayong apat na pinag daanan, tapos ngayon dahil sa babae, Kay Nico magkakasira kayong dalawa? Akala ko ba healthy competition ang napag usapan niyo bakit nauwi kayo sa gento?" May pang hihinyang niyang sabi.
Alam ko na alam niya ako ang may kasalanan ng lahat.
He sighed. "Narinig ko na ang side ni Stephen at Nico ngayon yung side mo naman ang gusto kong marinig." Aniya.
Wala akong choice kundi ikwento sa kanya ang nangyare nung araw na iyon. The whole time na nag kwento ako sa kanya, nakikinig lang siya pero alam kong dismayado na siya sa habang tumatagal.
"I don't want to hurt her." Mahina kong sabi.
"Yun nga Richard, kakaiwas natin na masaktan yung mahal natin, hindi natin alam nasasaktan din natin sila unknowingly." Sagot niya sa akin. "Alam ko nadala ka ng selos mo." Aniya. "You blinded by your jelousy, pero sana kinausap mo siya, nag usap kayong dalawa sinabi mo sa kanya yung nararamdaman mo, hindi yung kinimkim mo siya, hindi yung iniiwasan mo siya." Nakatingin lang siya habang sinasabi ito."Tignan mo ang nagyare, lalong lumaki, lalo mag nasaktan at siya." Iiling iling niyang sabi.
"She's mad at me." I blurted out.
"Paano mong nasabi na galit siya sayo? Did she tell you?" Nakataas kilay na sabi nito sa akin.
Hindi ako sumagot.
"Hindi di ba?" At tumango ako. "Yan ang hirap sayo, ang advance mo mag isip at nagpapadala kagad sa iniisip mo. Ano naman ngayon kung galit siya sayo? Kahit sino Richard magagalit sa ginawa mo, dahil parang lumalabas pinaasa mo siya. Sinabi mo sa kanya na gusto mo siya, na mahal mo siya na manliligaw ka tapos sa huli bigla kang iiwas sa kanya ng walang pasabi dahil sa selos mo." Bakas na ang iritasyon sa kanyang bibig.
Nagpakawala ako isang malalim na buntong hininga bilang pag suko.
"Ginawa ko yun dahil gusto kong maging masaya siya sa totoong gusto niya talagang makasama." Panimula ko. "I admit mali ako, that I'm a coward dahil hindi ko siya hinarap at sinabi ang totoo sa kanya. Pero Pre, maniwala ka lahat ng sinabi at pinakita ko sa kanya totoo yun. That I like her so much that it's hurt to see her happy with someone else. Pilit ko man sabihin sa sarili ko na wala lang yun, na hindi dapat ako mag selos pero yun ang nararamdaman ko." Bakas ang pait at sakit sa akin mga sinasabi. "Pabebe o pa girl man ang dating pero yun talaga ang nararamdaman ko." Mahina kong sabi.
"I understand you Pre. Trust me." He said with sympathy. "Pero sana bago ka nag desisyon nag usap muna kayong dalawa." Pahabol niya. "Talk to her or to Stephen. Sabihin mo ang lahat. Kung hindi mo pa kayang harapin si Nico kahit si Stephen muna, his waiting for you to talk to him. Alam niya na may tinatago ka sa kanya, kaya matagal kana niyang gustong makausap noon pa man, pero nung nagkita nga kayo sa maling oras at pagkakataon." Ngumisi siya habang nailing. "Wag mong iwasan ang problema mo dahil hindi yan mare-resolba at lalo ka lang dadalhin ng problema sa problema mo. Hindi ka makakaiwas, kaya mas maiging harapin mo na ito at resolbahin." Aniya bago mag paalam sa akin at umalis.
Tama si Leo, habang pinatatagal ko to, lalo lang lalaki ang ang problema ko. Kailagan ko silang kausapin na dalawa o isama sa kanila.
Agad kong inilabas ang akin cellphone sa bulsa at nag tipa ng mensahe sa kanya.
