Then.
Chapter 25.
Hindi ko napapansin na mabilis lumapis ang mga araw at buwan. Hindi ko namalayan ang pag takbo nito dahil sa pagka busy ko sa pag aaral at mga lakad namin mag kakaibigan at ni Nico.
Yes! Mas lalo kami naging close na dalawa, lalo na nung naging magka klase kami sa tatlong subject sa pangalawang semestre. Nakatulong din ang lalo namin pagiging malapit sa isa't isa ang amin sem-break vacation. Nag out of town kaming mag babarkada sa isang beach sa batangas.
Ang bakasyon na yun masasabi kong naging mitsa nang pagkakalagay ko sa bangin. Buti na lang nakakapit ako sa isang matigas para di ako tuluyan mahulog. Munit di ko alam kung hanggang kailan at hanggang saan ko kakayanin ang pagkakahawak.
Kasabay ng pagkakalaglag ko at pagkakakip sa sangha, kaagipat nito ang sakit. Kirot sa iyong mga puso dala ng pagkakahulog at pagkakapit.
Sa bakasyon na yun, lalo ko siyang nakilala. She loves beach. Para siyang ibon na pinakawalan sa hawla at masayang malayang lumilipad kapag nasa tabing dagat siya. She glow like diamond habang nasa dagat.
Alam namin lahat na napaka kwela niyang tao, mas lalo pa itong lumabas habang nasa biahe kami. Hindi kami nakatulog na magkakaibigan sa kanya. The whole trip to batangas was fun. Full of laughter dahil sa mga jokes niya, she even make a video of us, dub smashing sa isang masayang kanta.
Sabi ko nga she's a gem. Na mahirap hanapin at kapag nahanap muna gusto mo na lang itago para walang ibang kumuwa.
I also discovered na mganda ang kanyang mga boses. Her voice is so angelic and sweet. Yung gusto mong matulog kapag naririnig mo siyang kumakanta. She sing like a lullaby.
"You like the song?" Tanong niya sa akin habang nakaupo kami sa tanong dagat while listening to a song na kinakanta ng isang grupo ng mag kakaibigan malapit sa kinauupuan namin.
Tumango ako staka muling tumingin sa buwan.
Mula sa gilid ng akin mga Mata, niyakap niya ang kanyang mga tuhod, she restes her chin to her knee while looking to the moon. "Maganda yung lyrics ng song." Nakita ko ang pag tingin niya sa akin kaya nilingon ko rin siya. "Nakakadala." She smiled at muling tumingin sa dagat.
She's right nakakadala ang lirico ng kanta, pakiramdam ko nga kanta ko ito sa kanya at kanta din ito sa kanya ni Stephen, pero ang utak ko iba ang sinasabi. Kakantahin yan ni Nico sayo para kay Stephen.
Bahagya akong pumikit para matigil ang pagiging epal ng akin utak.
"Na in love ka na ba sa kaibigan mo?" Bigla niyang tanong habang nakatingin sa alon na humahampas sa dalampasigan.
Biglang kumabog ang akin puso, para itong isang kampanan na kinalebang. Ramdam ko rin ang pamumuo ng akin pawis.
Why she freaking ask that's question, halata na ba ako?!
Tumingin ako sa kanya saglit bago tignan ang dagat.
Oo! Yan sana ang isasagot ko, munit wala pa akong lakas ng loob itong sabihin sa kanya.
"Hindi pa." Pag sisinungling ko. "Bakit mo naitanong?" I asked. "Ikaw na in love kana ba sa bestfriend mo?" Tanong ko habang nakatingin sa kanya.
My heartbeat boom to my chest, kaba at takot sa kanyang isasagot. Parang gusto ko na lang tumayo at bumalik na sa hotel room para di ko na marinig ang isasagot niya. Baka bigla na lang akong bumulakta sa sobrang sakit kapag may isagot siya.
Ginusto mo yan Ricardo kaya namnamin mo! Sabi ng akin demonyong utak.
Matamis na ngiti lang ang sagot niya sa akin. Ang kanyang mga Mata Ay parang isang bituin sa langit na kumikinang.
"Asan na pala sila si Stephen?" Pag iiba niya ng usapan.
Hindi ko alam kung ipagpapasalamat ko ba o ikakadismaya ang kanyang sagot. Pero isa lang napansin ko sa kanyang mga ngiti. Yes she's in love. Ayoko mag assume dahil alam ko kung sino ito.
Imbis na isipin pa ito. Palihim kong kinuwa ang akin cellphone at palihim siya na kinuwanan ng litrato habang nakangiti siyang nakatingin sa dagat.
"Tulog na, mabilis nalasing yung tatlo." Sagot ko pag katapos ko siya kinuwanan ng litrato.
Ibinalik ko sa akin bulsa ang akin cellphone. Tumingin siya sa akin na may pag tataka.
Kingna! Nahuli niya yata ako.
"Bakit naginuman ba kayo?" Takang tanong niya.
Pa simple akong bumuga ng hangin. Akala ko nahuli niya ako.
"Silang tatlo kanina sa hotel room." Sagot ko. "Pag balik ko galing sa kwarto namin mula sa pag lalakad natin kanina, nagkalat na yung mga walang laman na bote ng alak, habang sila mga tulog na." Sagot ko sa kanya.
"Ah. Okay." Aniya.
Ang masayang alala namin dalawa at ang kanyang masayang mukha gusto kong iukit sa buhangin at titigan, hindi ko man ito magawa, naiukit ko naman ang mga ito sa akin puso.
The memories of frame to my heart. At my kopya din ang akin utak, na paulit ulit kong binabalikan.
"Hoi!" Bumalik ako sa realidad ng bigla akong gulatin ni Leo.
Masama ko siyang tinignan munit agad ko itong binawi ng nakita ko sa kanyang tabi ang babaeng nasa puso't isip ko.
Umupo siya sa akin gilid habang si Leo nasa kabilang gilid ko naman umupo.
"Kanina kapa namin tinatawag, para ka lang baliw Jan na nginingitian yung mga libro mo." Natatawa niyang sabi. "Ano, sumagot naman ba ng ngiti yan libro mo?" Pang aasar niyang tanong habang nahawak sa libro.
Imbis mainis sa kanya, napukaw ang akin atensyon ng mala kambing at hinihinkang tawa ni Nico.
Sa mga tawa niya parang gusto ko ng tuluyan bumitaw sa sangga at magpatihulog na lang ng tuluyan, kahit walang kasiguraduhan kung may sasalo sa akin. Gusto ko na lang mag patihulog kahit masaktan ako ayos lang.
Tinitigan ko lang siya habang tumatawa siya.
Nico wag kang ganyan, baka di ko mapigilan ang akin sarili. Bigla kitang hablutin at yakapin na lang bigla at halikan ang iyong magandang mga labi para manahimik ka sa kakatawa.
Sabi ng akin isipan.
Nawala ang paningin ko sa kanya, ng bigla akong bangain sa balikat ni Leo, may kakaiba siyang ngiti sa labi. I know that smile. Alam ko na napapansin niya na rin ako. Pero hindi ko siya hahayaan malaman ito at magamit sa pang aasar sa akin. Kaya agad kong ibinaling ang akin Mata sa libro na nasa harap.
