Savanna's pov
Nagising ako mula sa sigaw ng isang boses. Hindi pamilyar ang kwartong ito at napupuno ng kulay Puti. Napahawak ako sa tiyan ko at doon ko lamang naalala na nanganak na ako. Sa wakas. Hindi ko mapigilan na hindi mapangiti.
Napawi ang saya ko ng muling marinig ko ang sigaw. Puno ito ng galit kaya marahan kong dinilat ang mata ko at nasilayan ko ang mukha ng dalawang tao na naguusap.
"Magdadalawang araw na syang tulog and still sinasabe mong magcalm down ako?! Doctor ka ba talaga?! "
"Gago, Malamang! Kung makareact ka naman dyan. I know what I am doing, dude. Kaya kung ako sayo kumalma ka at baka mamatay ka sa highblood. "
Biglang binatukan ni Paul ang lalake.
"Gago! "
Tumawa yung lalake at agad na napatingin sakin ng mapansin na sinusubukan kong bumangon.
"Finally, She's awake. "
Nakita ko kung paano lumingon sakin si Paul. Mabilis pa sa hangin kung lumingon sya sakin. Nakita ko rin ang panic sa mukha nya at sa isang iglap nasa tabi ko na sya at inaalalayan ako mula sa pagbangon.
"Sht! " hinaplos nya ang pisngi ko. "Nananaginip ba ako? "
Nanlaki ang mata ko ng batukan nung doctor si Paul. "Mulat nga diba? Nakadrugs ka ba? "
Sinamaan ng tingin ni Paul yung doctor at agad na tumingin sakin. Nakita nya sigurado ang pagtataka sa mata ko kaya napabuntong hininga sya at agad na hinila ang lalake papalapit.
"This is miguel, He's my cousin...Unfortunately. " mapait pa sa kape na sabi nito.
Tumungo lang ako at tumingin kay miguel. "Ang anak ko? "
Ngumiti sya sakin. "Well, healthy yung baby and it's a boy. Sa ngayon nasa nursery room pa sya. Maya maya lamang ay makikita nyo na ang anak nyo. Congratulations, Savanna. " he smile.
"Don't smile at her. She's my wife. Maghanap ka ng sayo. " pinulupot ni Paul ang bisig nya sa balikat ko at ngumiti sakin.
Nagiwas ako ng tingin at inalis ang kamay nya sa balikat ko.
"Magpapahinga na ako. "
Hindi nakaligtas sa paningin ko kung paano mangunot ang noo nya. Narinig ko na lamang na nilisan nung miguel ang kwartong ito at napuno ng katahimikan.
"Gusto mo bang kumain? "
Pinikit ko ng mariin ang mata ko at pinilit na hindi pakinggan ang boses nya. Nanumbalik sa memorya ko ang lahat ng nakita ko mula sa tape na yun. Wala akong magawa habang unti unting binabalot ng selos, galit at sakit ang buo kong mukha pati katawan. Hindi ko alam pero parang umapekto sakin.
"Savanna, Im asking you. " narinig ko ang ilang hakbang nya papalapit sakin. "Did I do something? Are you mad? "
Minulat ko ang aking mata matapos maramdaman ang kanyang kamay na humawak saking buhok. Napasinghap ako matapos maramdaman iyon. Unti unting kong minulat ang aking mata hanggang sa bumigat ang aking pakiramdam at kasabay noon ang pagbuhos ng aking mga luha.
Tinakluban ko ang aking bibig upang hindi kumawala ang tunog na maaaring iproduce ng aking bibig. Ayokong malaman nya na umiiyak ako. Ayoko.
"Okay. " pagsuko nito ng maramdaman siguro nito na hindi ko sya sasagutin o akala nya tulog ako? "I promised you, savanna na ako ang hahawak sa kamay mo habang nanganganak ka and I will held your hand, At masaya ako na nagawa ko. That day I was so excited and uhm.. Im kinda scared na baka mawala ka. "
Nanikip ang dibdib nya.
"Im so scared na hindi ka na magigising katulad ng pinanood sakin ng mga kaibigan ko which is so d@mn stupid. I know, na nasaktan kita pero Savanna.. " nagkaroon ng katahimikan sa lugar.
"Please be with me as long as we can. No. I mean until... forever. " tumawa ito. "I don;t believe in forever pero what are you doing to me, Savanna? You're the reason why I believe sa mga ganito. Im so into you. "
Tama ba ang narinig ko? Nanlaki ang mata ko. Hindi. Ginagawa nya na naman ba ito dahil sa anak namin? Dahil ba may balak syang kuhanin lahat sakin? Please tell me no. Naiiyak ako sa magiging katotohanan nito.
Hinalikan nya ang noo ko hanggang sa lumayo sya sakin. Pinahidan ko ang luha ko matapos maramdaman na nakalayo na sya sakin.
"Excuse me? "
Napabalikwas ako ng bangon matapos marinig ang boses ng isang babae. Sa paniniguradong dala dala nito ang anak ko.
Piling ko lumiwanag ang buong mundo ng makita ko ang isang sanggol sa isang maliit na kama. Napakaliit ng mga kamay nito at paa. Maluha-luha akong tumingin kay Paul na nakatingin din sakin.
Ngumiti sya sakin. "Come on, savanna. Carry him. "
Tumungo ako at kinuha ang bata. Saktong sakto sya sa palad ko. God, Masarap. Masarap sa pakiramdam. Sa lahat ng hirap halos sobrang saya ko na. Parang nabura lahat.
"Maaari na po ba nating pangalan ang bata? "
Nagkatinginan kami ni Paul. He looked shocked matapos marinig ang sinabe ng babae. Mukhang hindi nya alam ang sasabihin kaya tumingin sya sakin. Hindi ako ngumiti.
"A-ask her. "
Bigla akong napalingon sa kanya. At the same time, naiinis ako sa kanya. Parang wala syang pakealam. Parang kanina lang kung ano ano pang sinasabe nya pero ngayon naglaho na lahat.
"Paano kung pangalanan ko ang anak ko ng Juan? " naiinis na tanong ko sa kanya. Naglaho lahat ng sinabe nya sa utak ko. Wala na talaga kaming pag-asa.
"You can't. " malungkot ang boses nya at tumingin sakin na may halong sakit. "And to remind you na anak NATIN. "
"Kung ganoon bakit ako lang ang magpapangalan. Wala ka na ba talagang pakialam? "
Nanigas sya sa kinatatayuan at napalitan ng sakit ang mata nya. "Do you really think na wala akong pakealam?" malamig na sabi nya. "Why are acting so cold towards me, Savanna? "
Nagsukatan kami ng tingin hanggang sa tumikhim yung nurse. Nagiwas kami pareho ng mata. Napaisip ako sa maaaring ipangalan sa anak NAMIN. Nakailang beses na akong sabi sa kanya ng mga pangalan pero lahat ayaw nya. Ganoon na ba sya kapihikan sa pangalan?
"Savier? "
"That won't do. "
Nangunot ang noo ko at tumingin sa kanya.
"Ano? " halos pabulong na tanong ko. "It came from my name. "
"How 'bout me, savanna? I have my rights na pangalan ang anak ko. Ganun na ba ako kasama sa mata mo? "
I shrugged kahit tagos sakin yung sinabe nya.
"Let's name our baby together. " he sighed.
Tumingin ako sa nurse na nakangiti samin. Ano bang nakakatawa sa ginagawa namin? Halos magkasakitan na kami sa bawat salitang binibitiwan namin sa isa't isa.
"Zachary Austin Evangelista. " Nagkatinginan kaming dalawa. Parehas kami? Nakahinga ako ng maluwag sa huli.
***
( Ito po yung day na nakita nina Paul at manang yung 'The truth will prevail', Gets? Thank you. Magbibigay linaw po ito. :D )
Nanginginig sa galit si Paul habang nakatingin sa mga nakatayong tao sa harap nya. Lahat halos ng mga kasambahay sa bahay nila maski ang mga bodyguard na walang kaala-alam ay pinatawag nya.
"Im hoping nasa hindi to' makarating kay Savanna.. " nanginginig ang mga labi nya. "Kung kailangang lumuhod ako sa harap nyo just to shut your mouth, I will.." Napabuntong hininga sya pagkuwan ay hinilot ang sentido ng maramdamang kumurot ito.
"O-opo. " sabay sabay na sabi ng bawat kasambahay doon.
Akamang lalapit na si manang kay Paul ng magsalita ang lalake.
"I need to go. " lumipat ang mata nya kay manang na halatang nagtataka. "Manang, Wag nyong pababayaan si Savanna. " at mabilis nitong nilisan ang bahay.
Pagkasakay pa lamang ni Paul ni Kotse ay nakahinga na ito ng maluwag. Unti unti syang napayuko sa manibela at doon nilabas ang kanina pang pinipigilang kaba sa dibdib.
Halos ikamatay na nya kung sakaling makikita ito ni Savanna. Alam nyang marami pang dapat syang ayusin pero hindi sa ganitong paraan para malaman ni Savanna ang lahat. Maaaring isa lamang ang kalabasan nito.
Kapag nalaman ito ni Savanna, maaaring magtaka ito sa kanya at iwanan sya. Iisipin pa lamang nya parang gusto na nyang patayin ang taong gumawa noon.
"D@MN! "
Mabilis nyang pinaharurot ang kotse papalabas ng bahay. Isa lamang ang maaaring makagawi nito at hindi nya hahayaang maulit pa ang ganitong pangyayare. Wala na syang pakealam kung makabangga sya o makahagip ng kahit sino. Dahil sa oras na yun isa lamang ang nasa isip nya.. Ang mukha ng asawa.
Agad nyang tinahak ang parking lot ng nasabing hotel at doon pinarada. Hindi nya ikakaila na kilala sya sa hotel na ito.
"Mr E-evangelista! " mukhang nagulat pa ang sekretarya na nakaupo sa pinakaunahan ng hotel.
Hindi nya ito pinansin sa halip ay pinagpatuloy ang paglalakad nya. Maraming tao ang napapatingin sa kanya pero wala na syang panahon para sa mga ito.
Hingal na hingal sya matapos ng ilang minutong paglalakad. Pero hindi nya iyon ininda. Nagtaas baba ang balikat nya habang nasa harap ng isang hotel room.
Kinuha nya ang susi ng room at agad iyong binuksan. Bumungad sa kanya ang magulo't maingay na kwarto. Nawala ang kunot nyang noo at dahan dahang tinignan ang kabuuan ng kwarto.
"Alex! " sigaw nya. Binuksan nya ang ilang pintuan pero wala doon ang babae.
"ALEX! " sigaw nyang muli na halos ikagiba ng buong kwarto.
"What? "
Napalingon sya sa isang babae na halos wala sa sarili. May hawak itong alak sa isang kamay at sa kabila naman ay isang plato na puno ng pagkain. Lumakad ang babae ng pa-gewang-gewang at parang walang alam sa nangyayare. Nakangisi pa ito sa kanya.
"You want some drink? " humagikhik ito. "P-paul.. Paul e----vangelistaaaa " mahabang bigkas nito sa kanyang pangalan.
"Stop it.. "
"..." lumupage ang babae sa maduming carpet ng sahig. "You know what. You should drink with me. " tinagayan nito ang isang baso at inabot sa kanya.
Nag-init ang ulo nya sa nakita. Kinuha nya ang baso at mabilis na hinagis iyon na lumikha ng isang malakas na tunog. Namalayan na lamang nya na hawak hawak nya ang balikat ng babae at marahan iyong inalog.
"What are you trying to do?! "
"I-im.. Nothing? " biglang itong humalakhak ng parang baliw.
"Stop this nonsense, will you? You were just trying to kill yourself, Alex. " nanlilisik ang mata nya habang sinisigawan ito. "Please, Stop doing this to yourself, Alex. " galit na sambit nya dito.
"W-what? " umismid ang babae.
"So why do you care? Wala ka namang pakealam sakin diba Paul? All you want is Savanna, Yung babaeng yun lang ang inaalagaan mo. You always care about her feelings! Why? Why do you have to act like she's the most important girl in this fcking world?! Why?! " umiiyak na sambit nito. Napuno ng sakit ang mata ni Alex. "Masakit din sakin Paul ang lahat! Alam mo ba kung bakit ako nagkakaganito?! Dahil sayo Paul. You are too much! Why are you so mean to me?"
Nanlaki ang mata ng lalake matapos makita ang luhang patuloy sa pag-agos mula sa mata ng babae. Wala syang magawa.
"A-alex.. "
"Anong bang meron sya? Please, Choose me. " yinakap sya nito. "Just stay with me and let her go. "
Napako sa kinatatayuan si Paul. Biglang nanghina ang tuhod nya at napaupo sa maduming carpet. Hindi nya alam kung anong isasagot sa babae. Nang makita nya itong umiiyak parang sya na ang pinakamasamang tao sa mundo.
Umiling iling sya at marahang yinakap ang babae.
"I'll stay with you, Alex. I will be staying with you. " pagod na pagod na sabi nya dito.
"Yes, Natutunan kitang mahalin. Pero nakaraan na iyong Alex. I need savanna for my future. Soon, magiging pamilya na kami, Naiintindihan mo ba? "
"N-no. Siguro ako ang past mo pero Im still your future, Paul. Ako dapat ang papakasalan mo, diba? "
"Maybe yes. But look, Kasal ako sa kanya. "
"And it's only for the baby! "
Ngumiti sya at agad na inalala ang mukha nya habang sinasabe nya iyon sa babae. Noon, determinado sya na para lamang sa anak nila kaya ginusto nyang magpakasal dito pero ngayon halos kainin na nya lahat ng sinabe nya.
"No. " nilayo nya ang mukha ng babae.
"Im still married to her because I don't want to let her go, Ayokong makita sya sa ibang kamay ng lalake, I just want her to wear our rings, I want everything about her and no matter what happen sya pa rin ang hahanapin ko sa tuwing umuuwi ako sa bahay. " isang ngiti ang gumuhit sa labi nya.
"Really? " mapait na sabi ng babae. "Are you telling me na mahal mo sya? "
Napatigil sya. Mahal na nga ba nya si Savanna?
"Yes.. "
Umiwas ng tingin ang dalaga. "Still, hindi ako naniniwala. " nilamon ng galit at selos ang mata ng babae. "I won;t leave you Paul hanggat hindi ako sigurado na mahal mo sya. Infatuated ka lang sa kanya. All you want is her body, Right?"
Mabilis pa sa hangin na umiling sya. "Ofcourse not! " nag-liyab ang mata nya ng marinig ang sinabe ng babae.
"Yes you are. " kumandong pa ito sa kanya at hindi nya maiwasan na hindi mapasinghap ng magtama ang katawan nila.
"S-stop.. " bulong nya dito.
Bigla itong gumalaw sa harapan nya na animoy may ginagawang kababalaghan. Napahawak sya sa bewang nito at mariin iyong pinisil.
"Alam kong ako lang ang gusto mo, Paul. Just tell me.. " ginamit nito ang mapangakit na boses habang binubulong sa tenga nya.
Hindi nakatakas sa paningin ni Alex at unti unting pagliit ng itim na bilog sa mata ni Paul. Alam nyang maaapektuhan ito sa kanya.
"Alex.. uhh. Sht! "
Muntik na syang humagikhik. Akmang ilalapit na nya ang mukha sa lalake ng itulak sya nito at agad na tumayo.
"Aww! "
Pero hindi natinag ang lalake. Galit itong nakatingin sa kanya habang inaayos ang nagulong damit at pantalon. Napangiti sya ng makita ang naging reaksyon ng katawan nito sa ginawa nya.
"Im married, Alex. Just to remind you, And we're going to have our first baby, kaya tumigil ka na. Hindi na tayo bata. "
She shrugged at tinungga ang alak. "Okay.. " walang emosyon na sabi nito. "But to remind you, I don't care. "
Nagtiim ang mga buto nya sa mukha at mariing kumuyom ang kanyang kamo. Pinigilan ang sariling saktan ang babae.
"Ikaw ba ang nagsulat sa pamamahay ko?! " sa wakas ay natanong na nya ang pakay nya talaga dito.
"Yes.. " mabilis na amin nito.
Hindi na nya napigilan ang sarili. Hinila nya papatayo ang babae at sinandal sa pader. Kinulong nya ito sa mga bisig nya. Nagtaka pa sya ng makitang ngumisi ito. Para itong naluluka.
"Hindi mo alam ang ginawa mo! You almost killed me sa sinulat mo, alam mo ba yun?! " nanggigigil na sabi nya dito.
"At hindi mo alam kung gaano kahirap kapag nabasa nya iyon. " halos pumiyok sya sa huling sinabe. Naluluha ang mata nya kaya agad syang tumalikod.
"Ginawa ko yun para maayos natin ang lahat. But I think hindi ko na magagawa. " Tumawa ng parang baliw ang babae.
" But alam kong malapit na syang mawala sayo. "
Biglang nagwala ang luha nya at pumatak.
"She won't. I trust her. "
---
Sabaw na sabaw, Sorry kung panget. Sorry talaga. Sobra pong sakit ng ulo ko. Thank you sa pagintindi
. "Hindi mo alam ang ginawa mo! You almost killed me sa sinulat mo, alam mo ba yun?! " nanggigigil na sabi nya dito.
"At hindi mo alam kung gaano kahirap kapag nabasa nya iyon. " halos pumiyok sya sa huling sinabe. Naluluha ang mata nya kaya agad syang tumalikod.
"Ginawa ko yun para maayos natin ang lahat. But I think hindi ko na magagawa. " Tumawa ng parang baliw ang babae. " But alam kong malapit na syang mawala sayo. "
Biglang nagwala ang luha nya at pumatak.
"She won't. I trust her. "
---
Sabaw na sabaw, Sorry kung panget. Sorry talaga. Sobra pong sakit ng ulo ko. Thank you sa pagintindi.