3_Hondsdolle schildpad
Fijn. Geweldig. Fantastisch. En nee, dat was vooral niet sarcastisch. Ik was vanaf nu officieel verbannen bij die bowlingtent. Niet dat ik dat heel erg vond, want ik haat bowlen nu.
En dat ik verbannen was, begrijp ik volkomen. Ik had Tim kunnen vermoorden met die bowlingbal! Al een geluk dat niemand boos op me was. Ze zijn al veel gewend in verband met mijn onhandigheid.
Nu was het zondag, en verveeld keek ik naar buiten uit het raam. Toekijkend hoe regendruppels over het raam gleden, wat heel interessant was moet ik zeggen. Sommige regendruppels vloeiden in een blubberbeweging samen tot één regendruppel, zeer fascinerend.
Wauw, wat had ik weer een sarcastische bui.
Nog even en ik kreeg mijn loon. Dat weet Collen ook. Tijd om mijn schulden te betalen. Zeshonderd euro is zoveel geld voor mij, en dat door mijn onhandigheid!
Naar morgen keek ik ook al niet uit, want ik moest terug naar het verboden territorium. En dat twee keer per dag! Ik was zo dood. Als ik dit overleef, dan konden ze ineens een hondsdolle schildpad op me afsturen. Ik zou dan alles overleven. Wacht… Kunnen schildpadden hondsdol zijn? Dat moet ik eens opzoeken!
Ik stapte weg van het raam, en kroop achter mijn laptop. Mijn vingers gleden over het toetsenbord en ik tikte in: bestaan hondsdolle schildpadden?
Ik kreeg niet zoveel resultaten, maar ik vond wel een afbeelding van een schildpad die schuim aan beiden kanten van zijn mondhoeken had en een dodelijke blik in zijn ogen had. Wauw, gewoon wauw. Die schildpad zag er erg moordlustig uit, en eerlijk gezegd maakte het me bang. Ja, ik werd bang van een hondsdolle schildpad. Snel klikte ik de afbeelding weg en besloot op facebook te gaan.
Een tijdje terug had een vervelend joch, Leon, die in mijn straat woonde, een foto van me getrokken toen ik vast zat onder mijn fiets. Ja, ik maakte echt van alles mee. Leon had dit dan op zijn facebook pagina gezet. De foto stond er nog steeds op. Maar het kon me eigenlijk weinig schelen. De mensen dachten maar wat ze wilden!
Verveeld scrolde ik over mijn newsfeed, toen ik plots besloot op Jess zijn profiel te gaan. Geen idee waarom ik dat deed, want ik probeerde hem te vergeten. En ik wou echt dat ik nooit op zijn profiel had geklikt.
Hij had me verwijderd als vriend op facebook! Verbouwereerd viel mijn mond open.
Wat?!
Kwaad balde ik mijn vuisten. Ik heb hier zo genoeg van! Echt, ik ben er klaar mee!
In een woest gebaar klapte ik mijn laptop dicht en belde Collen op, met mijn oude bakstenen gsm, die ik nog maar net terug gevonden had. Mijn iPhone had ik in het toilet van de jongens wc laten vallen, lang verhaal.
Ik moest gewoon even met Collen praten. Hij was namelijk goed bevriend met Jess. Misschien wist hij wat ik kon doen? De telefoon bleef maar overgaan, maar er werd niet opgenomen. Verbouwereerd legde ik af toen het overging op voicemail.
‘Hmm, vreemd,’ mompelde ik tegen mezelf. Normaal was hij altijd erg met zijn gsm bezig.
Hij zal wel bij Scooter zijn, dacht ik met een glimlach.
Ik zal hem maar met rust laten. Ik plofte neer op mijn bed en staarde naar mijn nagels met afgebladerde nagellak. Laat ik ze maar eens lakken.
Terwijl ik een potje nagellak met een lichtblauwe kleur nam, probeerde ik te bedenken hoe het nu verder kon gaan tussen Jess en mij. Hoe kon ik tot die jongen doordringen? Of was ik het aan het forceren? Misschien moest ik hem gewoon laten gaan? Maar dat kon ik niet. Ik kon hem niet los laten. Want ik hield te veel van hem. En hij zat in mijn klas, dus hoe zou ik hem ooit kunnen vergeten? Nee, ik moest tot zijn idiote ballonenhoofd doordringen.
Maar hoe?
Geconcentreerd lakte ik mijn nagels, en beet onbewust op mijn onderlip. Yaki sprong plots op mijn bed, waardoor het potje nagellak omviel op mijn deken.
‘Yaki!’ riep ik kwaad waardoor de kat bang van mijn bed sprong en mijn kamer uitvluchten.
‘Ja, ren maar weg van je misdaad!’
Isabel kwam mijn kamer binnen.
‘Stop met roepen!’ zei ze gefrustreerd.
‘Ja ja. Ik ben gewoon kwaad op Yaki!’
‘Pff, laat die kat met rust,’ zei ze geërgerd alvorens ze wegliep.
De rest van de dag maakte ik huiswerk, en verveelde me nog meer. Isabel was ondertussen tennis aan het spelen op de Wii. Iets waarin ze totaal in faalde. Zelfs een uitgestorven diersoort zonder tennisraket, zou beter spelen dan haar.
Langzaam kwam de avond dichterbij, terwijl Jess mijn gedachten overnam. Ik kon maar niet stoppen om aan hem te denken, en het frustreerde me mateloos.
De klok liet me weten dat het tien voor negen was, en de schooldag kwam al dicht in de buurt. Als een leeuw die op jacht was en sluw naar je toesloop.
Ik verveelde me zo, dat ik maar naar Kyle zijn huis was gegaan. Nu lag ik me verder te vervelen, maar dan op zíjn bed, starend naar het plafond.
Kyle kwam net terug met twee glazen appelsiensap, en ik bedankte hem toen hij me het glas had aangegeven. Ik zette me recht en hij kwam naast me zitten.
‘Hoe vind je het hier eigenlijk? Je nieuw huis, de nieuwe buurt, de nieuwe school,’ vroeg ik nieuwsgierig en nipte van mijn glas.
Kyle haalde al glimlachend zijn schouders op. ‘Ik mag het hier wel. Er zijn hier aardige mensen, zoals jij. En de school is niet slecht. Het huis bevalt me ook wel. Het is ruim genoeg. Hoe lang woon jij hier eigenlijk al?’ Ik staarde naar zijn glas dat al halfleeg was. ‘Ik woon hier al sinds mijn geboorte. Laten we zeggen dat ik best gehecht ben geraakt aan deze buurt.’ In één keer kapte ik de inhoud van het glas achterover en boerde vervolgens luid.
Kyle keek me aan met grote ogen. Dit had ik dit echt niet verwacht.
‘Je bent toch zo charmant,’ zei hij sarcastisch en barste toen in lachen uit.
‘Je hebt me toch al eens horen boeren, dus wat maakt het nog uit?’ zei ik op een nonchalante toon en lachte toen mee.
‘Ik ken geen één meisje, behalve een oude vrouw dat gokverslaafd is, dat luidop durft te boeren in het bijzijn van een knappe jongen.’ Zijn groene ogen keken me geamuseerd aan.
‘Wacht… Hoe ken je in godsnaam een oude vrouw die gokverslaafd is? En wauw, je vindt jezelf dus behoorlijk knap.’ Ik schudde mijn hoofd, alsof ik niet kon vatten wat hij net had gezegd.
‘Die oude vrouw was namelijk mijn ex-buurvrouw. En geloof me, ze was niet helemaal gezond in haar hoofd. Een keer gooide ze eens haar vals gebit naar me, omdat ik op een roos uit haar tuin had getrapt. Oh, en ja. Ik vind mezelf knap, jij niet dan?’ Nu kon ik ook een geamuseerde grijns op zijn gezicht aflezen.
‘Ik mag die gokverslaafde oude vrouw nu al, en als ik een vals gebit had, zou ik die nu ook naar je gegooid hebben. En nee, ik denk niet zo over mezelf, aangezien ik niet zo’n groot ego heb.’ Nu maar pas merkte ik dat ik het lege glas al die tijd nog had vastgehouden en zette het op zijn nachtkastje.
‘Wat ben je toch gemeen! Ik zet het je wel betaald, moesten we elkaar nog kennen als we zo oud zijn. En nee, ik bedoelde eigenlijk: vind je mij dan niet knap?’ Zijn geamuseerde gezichtsuitdrukking verdween, en plots keek hij me ernstig aan.
Ik werd ongemakkelijk van zijn blik, en begreep niet waar die vraag zo plots vandaan kwam. Al een geluk redde mijn gsm me, want er liep een sms binnen. Verontschuldigend keek ik hem aan, waarna ik de gsm uit mijn broekzak haalde.
Ik fronste even mijn wenkbrauwen toen ik merkte dat het van Collen was. Heel de dag had ik niets van hem gehoord, en nu plots wel?
Kom alsjeblief naar het Gondel park. Ik moet je dringend zien.
Verward fronste ik mijn wenkbrauwen.
‘Is er iets?’ vroeg Kyle bezorgd.
Ja, er is iets, met Collen.
Maar dat kon ik natuurlijk niet luidop zeggen. ‘Nee, ik moet alleen doorgaan. Ik ga naar Femke. Ze vind dat we achterstaan met onze meidenpraat,’ grijnsde ik. Het was hatelijk om te liegen, zeker tegen een vriend, maar ik had gewoonweg geen andere keuze.
‘Aha, meidenpraat? Waar gaat dat zoal over? Make-up? Jongens? Geheimen?’
Ik verstarde even bij dat laatste woord. Geheimen. Geheimen van Collen. Geheimen die ik geheim moest houden, voor iedereen.
‘Je zou bijna zeggen dat je zelf aan meidenpraat doet! Zeker dat je een jongen bent?’ vroeg ik plagerig en liep al naar de deur.
‘Wat ben je toch hilarisch,’ zei Kyle sarcastisch.
‘Weet ik. Maar ik zie je morgen? Oh, ik pak trouwens de bus. Want ze hebben slecht weer voorspeld.’
‘Ja, tot morgen. En ik ga met de fiets, ik ben een sportief iemand en wat druppeltjes houden me niet tegen,’ zei hij en keek me aan alsof dat hem stoer maakte.
Even schoot ik in de lach, waarna ik de deur opende en weer achter me dicht deed. Maar mijn lach hield abrupt op toen ik die deur had dicht gedaan. Er was iets aan de hand met Collen.
---------------------------------------------------------------------------
Heey peeps! Cliffhanger, sorryyyyy :(
Wat denken jullie dat eraan de hand is met Collen?
Hopelijk vonden jullie dit hoofdstuk goed! :DD