Hindi umalis sa silid ang hari hangga't hindi ako tumahimik. Hinayaan lamang niya akong umiyak ng umiyak. Hindi siya nagsalita at tiningnan lamang ako. Kung sa iba sigurong pagkakataon, kung wala sigurong mga masamang nangyari bago ang lahat ng ito ay marahil lalambot ang puso ko para sa hari dahil sa ipinakita nito. Pero hindi eh. Nangyari na.
"Ah, I forgot to mention. Tonight is full moon."
Hindi ko maintindihan kung ano ang ibig sabihin nito.
"And it's in our tradition to consummate during that time as it brings luck to the couple."
Napatanga ako sa sinabi niya.
'Tonight?'
"So...be ready." saka umalis.
I need to find Victor.
'Ano naman ang sasabihin ko?' tanong niya sa isip.
I cannot do it...but I must...ang hirap.
Makailang minuto mula nang lumabas ang hari ay lumabas din ako. Nagtangka pang samahan ako nang tagapagsilbi pero sinaway ko ito.
Hahanapin ko si Victor kung nasaan man ito hanggang sa nakasalubong ko ang punong tagapayo.
"Nakita niyo po ba ang mahal na prinsepe?"
"Nandodoon sa kanyang silid."
"Maraming salamat po." saka mabilis kong tinungo ang silid nito.
Pagkarating ay mayroong kawal na nagbabantay doon. Si Trist.
"Trist!"
"Kamahalan." Agad nagyuko ito pagkakita sa akin.
"Kakausapin ko si Victor."
"Pasensya na po pero bilin ng hari na wag kayong magkita ng prinsepe."
"Sandali lang, pakiusap."
"Ipagpaumanhin niyo po. Hindi ko maaaring sawayin ang hari."
"Let her in." ani ng boses mula sa loob.
"Pero po..."
"Let her in, Trist."
Walang nagawa si Trist kundi pagbuksan ang pinto para makapasok ako. Naabutan kong nakaupo si Victor sa may bintana at malayo ang tanaw.
"Yes, Martinni?" parang walang gana na tanong nito sa akin.
"V-victor...the king said that tonight is full moon."
"Ah." tipid nitong sagot.
"Victor..."
Tumayo ito mula sa pagkakaupo at humarap sa akin. Malamlam ang mga mata.
"I saw him carrying you a while ago. What happened?"
"I collapsed."
"Bakit? May sakit ka ba?"
Lumingo-lingo ako. "Nape-pressure ako."
"You should have just let me die."
"Ano?"
"You heard me."
"Bakit mo sinasabi iyan?"
"Base on what's happening, it's too much. Love is scary. It can make us feel such pain and yet we cannot stop ourselves from feeling it. Puso ko naman ito bakit hindi ko makontrol?"
Napangiti ako ng pahapyaw saka nagpatuloy siya sa pagsasalita.
"Mamayang gabi baka mamatay na ako habang nagbabantay sa silid na pagsisipingan niyo."
"Paakyat dito ang hari! Lumabas na po kayo kamahalan!" pag-imporma sa akin ni Trist. Ngumiti sa akin si Victor habang nakangiti. Ayoko pa sanang lumabas ngunit tinawag na akong muli ni Trist at kahit labag sa loob ay lumabas na ako at bumalik sa aking bagong silid.
--------------
Victor's Pov
Ah, the devil arrive.
"Tonight-" pinutol ko agad ang sana'y sasabihin ng kapatid ko.
"I know. It's tradition, right?"
Nakatingin lamang siya ng diretso sa akin.
"Yes. Tradition. But I'm curious, how are you feeling? Are you in pain emotionally?"
Tinitigan ko lang ito bago sumagot.
"I loved her first!"
"But she was promised to me first."
"I was her first."
"And I'll be her last!"
"You don't love her. Why push this 'til the end?"
"It's tradition, Victor. And Ivory is...dead. You stole my last moment with her so I'll take your forever with her. I'll own Martinni now."
Kinuyom ko ang kamao ko. "She's not a thing for you to own!"
"Pissed? Well, how much more if I created an heir from her?"
Hindi na ako nakapagpigil at sinuntok ito sa mukha. Hindi ito umilag at may dugo na tumulo sa gilid ng bibig nito. Ngumiti lang ang loko at pinunasan ang dugo na tumulo.
Nasasaktan ako ngunit hangga't maaari ay ayoko sanang ipakita dito ngunit hindi na ako nakapagpigil.
"Is that it?" tanong nito.
Hindi ko siya sinagot.
"Anyways, perform your duty tonight as the room guard. That's all I came here." saka tumalikod at bago pa makatalikod ng tuluyan ay binigyan ako ng isang matinding suntok sa tiyan at huli na para makailag ako. Napaluhod ako sa sakit.
"That's for punching me." saka tumalikod at umalis.
Mabilis akong nilapitan ni Trist at inalalayan.
'You'll see.' sabi ko nalang sa isip habang nilalamon ng galit ang buong puso.
------------
Martinni's POV
Tahimik lamang ako habang pinaliliguan ng mga babaeng tagapagsilbi. Inihahanda nito ang sarili ko at tinitiyak na malinis para sa pagsisiping naming dalawa ng hari.
Pagkatapos ay binihisan nila ako. Isang manipis na puting tela ang ipinasuot sa akin. May nag-make Up pa upang tiyaking maging kaakit-akit nga ako.
Nang matapos ang paghahandang iyon ay binuksan nila ang pintoan ng aking silid at tinungo ang silid kung saan naroroon ngayon ang hari.
May dalawang tagapagsilbi na unang naglakad saka ako at dalawang tagapagsilbing muli ang nasa likuran. Nakayuko lamang ako habang naglalakad.
Isang minuto marahil ang lumipas nang marating namin ang silid. Tumigil sa paglalakad ang dalawang naunang tagapagsilbi. Nag-angat ako ng paningin at nakita ko ang mahal ko. Si Victor na naroroon. Nakatayo. At siya pa mismo nagbukas ng pinto ng silid.
"No." halos pabulong kong wika. Hindi niya sinasalubong ang tingin ko hanggang sa tuluyan na akong nakapasok. Agad namang lumabas ang apat na tagapagsilbi at saka mabilis na sinara ang pinto.
Kakaiba ang pagkabog ng dibdib ko. Kinakabahan at natatakot.
"Martinni."
Hinanap ko ang pinanggalingan ng boses na iyon.
It's from the king. He's standing near the window with wine in his hand. He's wearing a color white clothes.
"Look at the moon." saka ibinalik ang tingin sa bintana kung saan kitang-kita ang bilog na buwan.
Ibinaba nito ang hawak na wine glass at umupo sa kama.
"Come here." utos nito ngunit hindi ako gumalaw sa kinatatayoan.
"Don't make me repeat myself."
Kahit labag sa loob ay lumapit ako. Pinaupo din niya ako sa kama.
He smelled my hair. "Remember what I told you before when there's a ball?"
Ah. I remember. It was the time where I saw him and the late Lady Ivory having sex.
"What I want, I always get."
Hinaplos niya ang pisngi ko pababa sa leeg at balikat.
'No! I need to get away from here. I cannot do this!'
Dahan-dahan niyang binababa ang damit ko ngunit agad kong napigilan.
"N-no!"
"Come on, Martinni."
"No, please..." akma sana akong tatayo ngunit agad na akong itinulak nito sa kama dahilan para mapahiga ako. Mabilis niya akong nadaganan at hinawakan ang dalawang kamay kaya hindi ako makalaban.
The king is stronger that he looks.
"No, please...."
"This is pure obligation, Martinni."
"I cannot do this... "
"Stop acting like a fucking virgin!"
"No! It's not that. I really can't do this... Please... Parang awa niyo na..."
Wala yata itong narinig dahil agad ako nitong hinalikan. Mapusok. He's hands are touching some of my private parts.
Pinilit kong kumawala sa ginagawa niya ngunit sadyang malakas ito. Pero kailangan kong lumaban. I don't like this. I don't want this!
Ginamit ko ang buong lakas ko upang itulak ito at nagawa ko naman. Agad kong tinungo ang pinto upang buksan ngunit naka-lock mula sa labas.
"You cannot leave here."
Hindi ko na mapigilang pigilan ang luha na tumulo.
"Tama na po. I don't want to do this anymore."
"Okay. Let's have a deal. Victor is outside. If he'll open the door for you, I'll let you go."
Pagkasabi niyang ganun ay lakas sigaw kong tinawag si Victor upang buksan ang pinto.
"Victor? Open the door! Please!"
Hindi ko alam kung makailang beses kong tinawag ang pangalan nito ngunit hindi pa rin binubuksan.
"Victor! Open the door! I'm gonna leave this room now. Please! Victor! "
"Victor! Buksan mo ang pinto. Parang awa mo na... Please... "
"Victor..."
Hindi ko alam kung gaano katagal akong tumatawag sa pangalan niya. Napasandal ako sa pinto habang umiiyak.
"Bakit ayaw mo akong pagbuksan ng pinto, Victor? Hindi ko na kayang pangatawanan..kaya pakiusap...buksan mo na."
"I think he agree to this set up and the two of us should really be doing now what most couple do. Right, Martinni?"
"No! Nooooo!!!"
-----------------
To be continued...