Το παιχνίδι της μοίρας

By bottledpoetry

202K 8.2K 1K

"Πρέπει να χωρίσουμε"του είπα. "Τι ειναι αυτά που λες" είπε έκπληκτος. "Την αλήθεια" του είπα ξανά. "Δεν μπορ... More

Κεφαλαιο 1
Κεφαλαιο 2
Κεφαλαιο 3
Κεφαλαιο 4
Κεφαλαιο 5
Κεφαλαιο 6
Κεφαλαιο 7
Κεφαλαιο 8
Κεφαλαιο 9
Κεφαλαιο 10
Κεφαλαιο 11
Κεφαλαιο 12
Κεφαλαιο 13
Κεφαλαιο 14
Κεφαλαιο 15
Κεφαλαιο 16
Κεφαλαιο 17
Κεφαλαιο 18
Κεφαλαιο 19
Κεφαλαιο 20
Κεφαλαιο 21
Κεφαλαιο 22
Κεφαλαιο 23
Κεφαλαιο 24
Κεφαλαιο 25
Κεφαλαιο 26
Κεφαλαιο 27
Κεφαλαιο 28
Κεφαλαιο 29
Κεφαλαιο 30
Κεφαλαιο 31
Κεφαλαιο 32
Κεφαλαιο 34
Κεφαλαιο 35
Κεφαλαιο 36
Κεφαλαιο 37
Κεφαλαιο 38
Κεφαλαιο 39
Κεφαλαιο 40
Κεφαλαιο 41
Κεφαλαιο 42
Κεφαλαιο 43
Κεφαλαιο 44
Κεφαλαιο 45
Κεφαλαιο 46
Κεφαλαιο 47
Κεφαλαιο 48
Κεφαλαιο 49
Κεφαλαιο 50

Κεφαλαιο 33

2.6K 121 15
By bottledpoetry

Αχιλλέας POV

Όση ώρα μου μιλούσε την κοιτούσα σαν χαμένος για δυο λόγους.1ον γιατί ειναι πανέμορφη όταν ειναι θυμωμένη και 2ον γιατί δεν μπορούσα να καταλάβω γιατί ειναι θυμωμένη.

Πως έμαθε για το στοίχημα?Αφου μόνο ο Άρης το ήξερε.Και πραγματικά δεν μπορώ να καταλάβω γιατί θύμωσε τόσο πολυ.Στο κάτω κάτω δεν έκανα και κάτι κακο.

Αυτό που ήθελα να της πως ειναι πως μπόρεσα και έπεισα την μαμα μου και αγοράσαμε το σπιτι στην Χαλκιδική.

Βασικά μου το πρότεινε μονη της το Σάββατο πριν πάω στην Βικτόρια,απλα δεν της το είπα γιατί έγινε ότι έγινε.

Προσπαθούσα όλη την χρόνια να την πείσω αλλα αρχικά ήταν ανένδοτη.Ετσι βάλαμε στοίχημα με τον Άρη.Εγω έλεγα πως πριν από το τέλος της σχολικής χρόνιας θα το έχουμε αγοράσει.Εκεινος επέμενε πως δεν θα την πείσω με τίποτα.Θυμαμαι ακριβώς τα λόγια του.

"Αν μπορέσεις να πείσεις την κυρία Κατερίνα να αγοράσετε το σπιτι τότε θα σου δώσω 100€ αλλα αν δεν την πείσεις θα μου δώσεις εσυ.„

Και η Βικτόρια μου λέει σήμερα πως τα ξέρει όλα.Δεν έχω ιδέα από που αλλα δεν με νοιάζει κιόλας.Δεν ειναι κάτι κακο.

Ήθελα να της μιλήσω σοβαρά γιατί φέτος θα έλειπα ολόκληρο το καλοκαίρι για να τακτοποιήσουμε το σπιτι.Θα της πρότεινα αν θέλει να έρθει να μείνουμε και μαζί αλλα δεν με άφησε καν να της μιλήσω.

Μου είπε πως φέρθηκα εγωιστικά και πως δεν την σκέφτηκα καθόλου.Αλλα δεν νομίζω πως θα έπρεπε να το συζητήσω μαζί της.Ηταν κάτι που το κανονιζα με την μαμα μου και τον Μιχάλη.

Το πήρε πολυ σοβαρά και θύμωσε.Μου ζήτησε να μην την ξανά πλησιάσω.Ακομα δεν μπορώ να καταλάβω τον λόγο.

Όταν ξεστόμισε αυτά τα λόγια έκανα πολυ κόπο για να συγκρατήσω τα δάκρυα μου.Περασαμε τόσα μαζί και την στήριξα σε οτιδήποτε και αν έκανε.

Ενώ εκείνη μόλις έκανα κάτι για μένα χωρίς να ενημερώσω με αποκάλεσε εγωιστη.Που στην τελική δεν το άξιζα καν.Δεν υπήρχε λόγος να το συζητήσω μαζί της.

Μιχάλης:Ε μικρό γιατί είσαι έτσι με ρωτησε ο Μιχάλης.Τοση ώρα δεν κατάλαβα πως ήταν εδώ.Οχι ρε πούστη μου έκλαιγα πριν και φαίνεται.

Εγω:Κάνε δουλειά σου του είπα έντονα.Δεν μου αρέσει να χώνεται στις δουλειές μου.Το έκανε από πάντα.Προσπαθουσε να μου πάρει οτιδήποτε ήθελα ή είχα.

Από πέρυσι όμως έχει ξεπεράσει κάθε όριο.Ηξερα πως με ζήλευε πάντα.Εχουμε 7 χρόνια διαφορά και θεωρούσε πως τον αδικούσαν σε σχέση με εμένα,πως έπαιρνα πάντα περισσότερα.

Αλλα τώρα πια δεν γουστάρω ούτε να του μιλάω.Εκανε κάτι που δεν θα μπορούσα να του το συγχωρήσω.

Όταν ήμουν πρώτη λυκείου γνώρισα μια κοπέλα και μου άρεσε πολυ σαν άνθρωπος.Καναμε πολυ παρέα και είχε έρθει στο σπιτι μου πολλές φορές.Μια από αυτές έπεσε πάνω στον Μιχάλη.

Από εκείνη την μέρα άρχισαν να κάνουν παρέα.Οσο πιο πολυ έκανε παρέα με τον Μιχάλη τόσο λιγότερο έκανε με εμένα.Και κάποια στιγμή μου είπε πως δεν θέλει να της ξαναμιλήσω.

Οπα.Κι αν κρύβεται ο Μιχάλης πίσω από αυτό?

Μιχάλης:Ρε ξυπνά!Τι έπαθες ρωτησε έντονα.Τωρα πια βρισκόταν μπροστά μου.Μονο στην σκέψη πως αυτός μπορεί να ευθύνεται που έχασα άλλον ένα σημαντικό  άνθρωπο από την ζωή μου.

Εγω:Μαλακα σου είπα να μην ασχολείσαι μαζί μου.Φυγε του φώναξα και ο Μιχάλης απλα ανασηκωσε τους ώμους του και βγήκε από το δωμάτιο.

Έχω πολυ υπερένταση αυτή την στιγμή.Ξερω τι θα κάνω.Θα πάω για τρέξιμο.Πρέπει με κάποιο τρόπο να αποβάλλω την περιττή ενέργεια.

Έβαλα φόρμες και βγήκα από το σπιτι.Εβαλα τα ακουστικά στο τέρμα και άρχισα να τρέχω χωρίς να ξέρω που πηγαίνω.

Μετά από λίγη ώρα κοίταξα γύρω μου για να δω που βρισκόμουν.Και μαντέψτε που βρισκόμουν.

Ωναι.Εξω από το σπιτι της.Δεν το σχεδίασα.Απλα το μόνο που σκέφτομαι ειναι το γιατί καταλήξαμε έτσι.

Έκλεισα σφιχτά τα μάτια μου για να αποτρέψω τα δάκρυα που μαζεύτηκαν στα μάτια μου.

Μακάρι να μην είχε συμβεί ποτέ αυτό.

Βικτοριας POV

Σήμερα έκλαψα παλι.Μονη μου όμως.Σε όλους δείχνω πως ειμαι καλά.

Ξαφνικά χτύπησε την πόρτα μου η μαμα μου.Εβαλα μπροστά στο πρόσωπο μου το βιβλίο που είχα πάνω στο κομοδίνο μου.Εκανα πως διάβαζα.

Μαμα:Αγάπη μου θες να παμε μια βόλτα ρωτησε και πήγα να μικησω όμως δεν έβγαινε η φωνή μου.Καθαρισα τον λαιμό μου και ξανά προσπάθησα.

Εγω:Ναι ετοιμάζομαι και έρχομαι της είπα και έκλεισε την πόρτα.

Σηκώθηκα με βαριά καρδιά και πήγα στην ντουλάπα.Πηρα ένα τζιν και ένα μπλουζάκι με λεπτή τιράντα.Ετοιμασηκα,χτενίστηκα και κατέβηκα στο σαλονι.Η μαμα μου με περίμενε και όταν την είδα της χαμογέλασα.

Κατεβήκαμε κάτω και μπήκαμε στο αυτοκίνητο.Καθισα στο πίσω κάθισμα.Δεν ξέρω γιατί.Συνηθως κάθομαι μπροστά.

Στο δρόμο δεν μίλησα καθόλου.Δεν με ένοιαξε να μάθω που θα παμε.Δεν έχω καθόλου καλή διάθεση.Και τελικά καλά που κάθισα πίσω.Περασα μπροστά από το σπιτι του Αχιλλέας.

Έκλεισα σφιχτά τα μάτια μου για να αποτρέψω τα δάκρυα που μαζεύτηκαν στα μάτια μου.

Μακάρι να μην είχε συμβεί ποτέ αυτό.

Author's POV

Και έτσι για μια παρεξήγηση οι δυο ήρωες της ιστορίας μας χώρισαν.Ο καθένας έχει μια τελείως διαφορετική εκδοχή για το το έγινε.

Και έτσι βασανίζονται και οι δυο με διαφορά.Με το τι έγινε,τι θα μπορούσε να γίνει και τι θα γίνει στο μέλλον.Δεν αντέχουν ο ένας μακριά από τον άλλον όμως ο εγωισμός τους υπερισχύει.

Ειναι δυστυχισμένοι και τους φταίνε τα πάντα.Η Βικτόρια θεωρεί πως κανεις δεν αξίζει να αγαπηθεί τελικά και ο Αχιλλέας νιώθει προδομένος από την ίδια την ζωή.

Και οι δυο έβγαλαν γρήγορα συμπεράσματα χωρίς να ψάξουν αν δουν τι έγινε πραγματικά.

Κλείστηκαν στον εαυτό τους και προσποιουντουσαν πως ήταν καλά.

Άλλαξαν.Αρκετα.Η αλλαγή δεν ήταν γρήγορη ούτε εύκολη.Κρατησε όλο το καλοκαίρι.Μολις έφτασε ο Σεπτέμβριος ήταν δυο τελείως διαφορετικοί ανθρώποι.Εξωτερικα και εσωτερικά.

Οι συγγενείς τους ανυσηχουσαν.Ομως εκείνους δεν τους ένοιαζε.Ενιωθαν μισοί.Ενιωθαν πως κάτι τους λείπει.Ποτε δεν ήξεραν πως θα μπορούσαν να νιώσουν έτσι.Και να τους προξενήσει ένα τέτοιος συναίσθημα κάποιος που αγαπούσαν τόσο πολυ.

Πέρασαν από πολλά στάδια.Ενιωσαν πολυ άσχημα συναισθήματα.Πονο,θυμό,μίσος.

Συναισθήματα που είχαν καιρο να νιώσουν.Ειχαν αλληλοβοήθει ώστε να νιώθουν μόνο όμορφα.

Πίστευαν πως τα πράγματα θα μπορούσαν να ειναι διαφορετικά,όμως δεν ήξεραν πως η μοίρα είχε αλλα σχέδια για αυτούς.

__________
Χευυ σας:)

Στα τελευταία κεφάλαια έχουν γίνει πολλά...παρα πολλά.

Η ιστορία έχει πάρει μια τελείως διαφορετική τροπή.

Στο επόμενο κεφάλαιο θα υπάρχουν οι σκεψεις και των υπόλοιπων ηρώων μας.

Θα γίνει ένα Flashback στο καλοκαίρι και θα εμφανιστεί και ένας καινούριος ήρωας😏

Τα λέμε στο επομενο
Φιλιααααα
-Βάσω🥀

Continue Reading

You'll Also Like

627K 52.3K 103
Yeah, I wanted to play tough Thought I could do all just on my own But even Superwoman Sometimes needed Superman's soul Help me out of this hell Your...
569K 29.4K 55
"Πες μου σε παρακαλώ ότι το θες αυτό όσο το θέλω κι εγώ" είπε με κομμένη την ανάσα. Ένιωθα κατακόκκινη, η ντροπή μου ήταν εμφανής άλλη μία φορά. Τε...
69K 3.1K 58
Τι θα γίνει όταν η μικρή άβγαλτη απουσιολόγος αναγκαστεί να κάνει μια συμφωνία με το πιο διάσημο παιδί του σχολείου?
674K 36.3K 86
«Που πας χωρίς εμένα πριγκίπισσα;» «Γιατί με εσένα που πάω;» «Στην κόλαση.» •she is his little princess • ❌DON'T COPY THIS STORY❌ {τα πρώτα κεφαλαία...