25_Als een T-shirt op een wasdraad
Dit. Was. Ongelooflijk.
Wat maak ik toch van alles mee. Van een vogel die op me kakt, tot vast zitten onder een fiets en nu dit. Met een vies gezicht, haalde ik mijn gsm zo vlug mogelijk uit het toilet. Het water droop er van af. Met was toiletpapier probeerde ik mijn gsm zo droog mogelijk te krijgen.
De tweede dag nog maar en ik had de weddenschap al verloren. Ik was onhandig geweest, maar niemand had dit gezien. Het was vals spelen en dat wist ik. Maar het moest, want ik wou Yaki echt houden. Nooit gedacht dat ik een kat zo leuk kon vinden. Met goede moed drukte ik op een knopje waarbij normaal gezien het scherm moest aan gaan. Maar mijn gsm reageerde niet. Ik probeerde het nog verschillende keren, maar nee. Het geluk stond duidelijk aan de andere kant.
Gefrustreerd schopte ik tegen de deur. Wat nu? Mijn GSM was stuk. Wat moest ik nu verzinnen? Of kon ik gewoon zeggen dat hij uit het niets uitviel en niet meer reageerde? Eigenlijk loog ik echt niet graag, maar ik had geen keuze. Met een zucht besefte ik dat ik nu de hele tijd met een oude krot gsm zou moeten rondlopen, tot ik zelf genoeg geld had om een nieuwe te kopen. Want ik zag mijn moeder niet meteen zomaar een gloednieuwe gsm voor me kopen.
Gefrustreerd ging ik weer op de grond zitten. Wat nu? De volgende pauze was pas over twee uur. Ik kon maar beter iets doen. Nu ik hier toch was, kon ik net zo goed op de toiletdeur tekenen. Er stonden al wat namen op en gekke tekeningen. Zoals een ninja schorpioen, echt geen idee wie daar is opgekomen. Verder nog een lelijke clown.
Wacht eens even! Er stond een pijl getekend. Boven de pijl stond in een lelijk geschrift een naam. 'Aloca?' las ik verward voor. Of wacht, de o was meer een kromme i. Alica. Wie is dat? Plots drong het tot me door. Er stond Alice.
Collen had dit vast en zeker gedaan! Hij had vast gedacht dat ik dit nooit ging ontdekken. Wacht maar. Daar moest ik iets aan doen. Wanneer ik mijn rugzak had opengeritst, haalde ik een zwarte stift uit mijn pennenzak.
Wat zou ik tekenen? Plots kwam er iets in me op. Ik tekende dikke opblaaslippen met een mini neus en ogen, zodat de lippen extra opvielen. Daarna tekende ik de omtrek van het gezicht. Vervolgens tekende ik een apenlichaam met X-benen en krukken. Tevreden keek ik naar het resultaat. Om het af te maken gaf ik hem een strikje. En ook schreef ik in reuze drukletters: Collen, met een pijl dat naar de tekening wees. Zo zie je maar, Collen. Ik had duidelijk meer artistiek talent.
Plots viel mijn oog op iets dat boven de wc geschreven stond. HOT LIST, las ik.
Er stond een top tien van meisjesnamen. Wat was dit?!
Femke stond op de vierde plaats, ik had ook niet anders verwacht, want ze was best mooi. Mijn ogen gleden verder over de lijst, hier en daar kwam me een naam vaag bekend voor. Wacht eens even! Sien stond op de negende plaats en ik op de tiende! Holy pink pigs! Nu wou ik hier zeker weg, vóór dat de pauze begon. Des te minder mensen wisten dat ik hier vast zat, des te beter.
Dus wat deed ik? Ik begon op de deur te bonzen en te schreeuwen, in de hoop dat een laatkomer me hoorde. Maar ik werd niet gehoord. Ik gaf het niet op, en mijn geduld werd beloond, want ik hoorde voetstappen mijn richting op komen.
'Hallo? Is daar iemand?'
'Ja.' Het was een meisjesstem, en de stem kwam me bekend voor. Maar ik kon niet meteen thuisbrengen wie het was.
'Ik eh... zit hier vast. Het slot werkt tegen. Zou je iemand-' Ik kon mijn zin niet eens afmaken want er klonk hard gelach door de ruimte. En toen wist ik wie het was.
Sien.
'Hahahaha, wat een grote afgang is dit! Hoe ben je hier zelfs beland?' Ik kon zo de grote glimlach op haar gezicht zien. 'Ja ja. Wil je nu alsjeblieft de conciërge gaan halen? Hij kan me vast helpen,' zei ik, haar vraag negerend.
'Hmm... Daar moet ik toch even over nadenken. Want ik hou ervan als een trut als jij zich in een situatie als deze bevind. Ik had altijd al gewenst dat je naar de hel zou gaan. Ik heb het eens gewenst bij een wens-put. En ik moet zeggen dat dit niet helemaal de hel is, maar ik had het me niks beters kunnen voorstellen.' Ze lachte gemeen. Wat een... Nee, ik ga er zelfs geen woorden aan vuil maken. 'Haal me hier gewoon uit!' riep ik geërgerd.
'Ik wil dat je dat op je knieën smeekt.'
'Maar je kan me niet eens zien smeken!'
'Wil je hier uit, of niet?' Ik mocht haar echt niet. Volgens mij kon ze zelfs ajuinen laten huilen.
'Haal me hier alsjeblieeeeeeeft uit?' zei ik met een lief namaak stemmetje.
'Je zit niet op je knieën.' Hoe wist ze dat zelfs?!
Dus ging ik maar op mijn knieën zitten en herhaalde wat ik daarnet zei. Het antwoord dat ze me gaf, verraste me echt op een negatieve manier. 'Nah, ik denk dat ik maar eens naar de les ga. Ben al laat. Maar ik zal ervoor zorgen dat dit HET verhaal van de week wordt. This is too good to be true. Bye, Alice.' Ik hoorde haar weg stappen. Nee! 'Sien! Niet weggaan! Kom terug! Stomme naaktslak!' Maar ik kreeg geen reactie.
Wanneer ik een vreemd gefrustreerd geluid had gemaakt, besloot ik ook op Sien wraak te nemen door een pijl te zetten bij haar naam van de HOT LIST, en schreef er naaktslak bij.
Tevreden knikte ik, maar die tevreden glimlach verdween toen ik me realiseerde dat ik hier nog wel even ging vastzitten…
Ik keek naar boven, naar de toiletmuur waar ik over zou kunnen klimmen… Waarom ook niet? Ik moest iets proberen! Eerst en vooral gooide ik mijn rugzak over de toiletmuur, daarna deed ik de toiletbril naar beneden zodat ik er op kon gaan staan en nam een kleine sprong naar de toiletmuur. Met mijn handen hing ik er nu aan en ik had al mijn kracht nodig om me naar boven te duwen. Na heel wat klauteren, was ik al over de helft, maar ik merkte dat ik niet meer verder kon. De bovenste rand van de toiletmuur prikte vervelend in mijn ribben. Met alle moeite probeerde ik verder te klauwteren maar het mislukte.
Shit, ik zat vast…
Ik heb werkelijk geen idee hoe ik het de komende twee uur heb uitgehouden in die kleine ruimte, daar hangend als een vis op het droge, maar ik was nog nooit zo blij geweest toen ik de bel hoorde, het geluid van mijn bevrijding. En mijn afgang, besefte ik ook.
Het duurde nog geen twee minuten voordat ik wat jongens het toilet hoorde binnen gaan.
‘Uhm, kan iemand me helpen?’ Nog nooit had ik zoiets gênants meegemaakt, en dat wilde eigenlijk heel veel zeggen. Maar mijn ribben begonnen echt pijn te doen.
‘Woah, wacht eens even. Die jongen heeft serieus een meisjesstem,’ hoorde ik iemand zeggen.
‘Omdat ik ook een meisje ben. Uhm, ik hang hier een beetje vast, kom de middelste toilet eens binnen.’
‘What the fuck, wat doet een meisje in de jongens-wc?’ De middelste deur ging open en een jongen verscheen. Ik herkende hem als de meeloper van Collen, urgh.
Zijn geschrokken uitdrukking verdween en hij begon me uit te lachen. ‘Wil ik eigenlijk wel weten hoe je in deze situatie beland bent?’
‘Kan je het uitlachen voor later bewaren? Ik kan maar met moeite ademhalen,’ zei ik moeizaam.
‘Wacht, nu herken ik je. Jij bent het meisje van de hot list, Alice is het toch? En degene waar Collen zo’n grote hekel aan heeft.’
‘De enige echte,’ zei ik nauwelijks hoorbaar. Je kan je voorstellen als ik hier al zo’n twee uur hing, als een T-shirt op een wasdraad, dat ik me niet zo goed voelde.
Hij ging ook op het toilet staan en pakte me vervolgens bij de schouders. ‘Voorzichtig!’ riep ik uit maar het was al te laat. Hij had me in één keer van de toiletmuur getrokken en we vielen bijna samen van het toilet af, maar hij wist net op tijd ons evenwicht te behouden.
‘B-bedankt. Ik ga maar eens.’ Voor hij de kans had nog iets te zeggen, sprong ik van het toilet, pakte mijn rugzak vast en liep van hem weg, de toiletruimte uit. Jongens gaapten me aan alsof ik een inktvis was met een snor. Beschaamd keek ik ze aan en rende het toilet uit. Auw, ik had pijn in mijn ribbenkast. Dus stopte ik met rennen. Vervolgens zocht ik de speelplaats af naar mijn vrienden. Maar vond enkel Jess en liep dus maar op hem af. Kyle stond ook bij hem, merkte ik. Ze konden precies goed met elkaar overweg.
‘Hey, jongens!’ riep ik naar ze en ze draaiden tegelijk mijn richting uit.
‘Waar kom jij vandaan?’ vroeg Jess verrast.
‘Dat wil je dus echt niet weten.’
‘Vertel het toch maar,’ zei Kyle.
‘Uhm, ik zat vast in de jongens-wc.’
Hun monden vielen tegelijk verbaasd open. Het was best een grappig zicht, maar toch kon ik er op dit moment toch niet om lachen.
‘Hoe is dat gebeurd?’
Ik vertelde hun het hele verhaal, van Collen die Tim wijs maakte dat ik hem leuk vond, tot de meeloper van Collen die me van de toiletmuur trok.
‘Wacht, dat wilt dus zeggen dat je ons hoorde praten over je? Aangezien wij de jongens waren die je in eerste instantie dat toilet injaagde,’ zei Kyle.
Ik knikte. ‘Jup, heb alles gehoord. Maar het maakt niet uit, het is niet dat jullie iets gemeens over me hebben gezegd of zo. Collen daarentegen heeft een lelijke clown getekend op de toiletdeur met mijn naam erbij, maar ik heb hem teruggepakt,’ grijnsde ik voldaan.
Jess schuddende lachend zijn hoofd, en bij het zien van zijn lach, ging mijn hart sneller slaan.
‘En vertel eens Kyle. Is jouw nieuwe klas leuk?’ vroeg ik.
‘Ik zit bij Collen in de klas, en tot nu toe doet hij vriendelijk tegen me.’
Ik keek hem aan alsof hij net had gezegd dat Collen kon vliegen, terwijl hij een Japans liedje zong. ‘Collen en vriendelijk? Dat is een combinatie dat niet bestaat,’ zei ik hoofdschuddend.
‘Je mag hem echt niet hé?’ vroeg Jess, al wist hij het antwoord.
‘Ik eet nog liever zo tien rouwe ajuinen achter elkaar, dan naar zijn achterlijke kop te kijken. Is dat een antwoord op je vraag?’
Jess knikte al lachend. Hij vond dit schijnbaar grappig, al begreep ik niet waarom.
‘Weten jullie waar Ivy is?’ vroeg ik uiteindelijk.
‘Volgens mij zit ze op het grasveld, met je andere vrienden,’ antwoordde Jess.
‘Oké, bye. En Kyle, ik zie je later nog wel, we fietsen sowieso samen naar huis hé?’
Toen hij had geknikt liep ik van hen weg en stapte naar het grasveld.
Meteen zag ik Femke en Ivy zitten, Tim was nergens te bekennen. Waar was hij?
Ik maakte me zorgen om hem, hij zag er zo gekwetst uit.
Zouden ze al weten dat hij me had gekust? Toen ze me in het oog kregen begonnen ze meteen hyper te doen, dus ik neem aan dat Jess het hun verteld had.
‘JIJ EN TIM, O MY!’ riep Ivy, zo hard dat de andere mensen op het grasveld onze richting uitkeken. Jup, Jess had het verteld.
‘Ja, ja. Ik vertel jullie er zo meteen alles over, maar eerst moet ik je iets heel belangrijks vragen, Ivy.’
‘Wat?’ vroeg ze nieuwsgierig.
‘Heb je die foto van Collen nog met zijn dikke lippen?’
‘Ja, hoezo?’
‘Je moet het verwijderen, niemand anders mag die foto zien.’
‘Hah, waarom niet?’
‘Dat maakt nu niet uit,’ zei ik licht geërgerd.
‘Te laat, toen ik vanmorgen ruzie met hem had, omdat hij mijn kleur nagellak lelijk vond, heb ik uit wraak de foto naar al mijn contacten gestuurd. Niemand scheldt mijn mooie nageltjes uit!’
Nee. Nee! Neeeeeee! Laat het niet waar zijn. Dit betekende maar één ding: oorlog.
-------------------------------------------------------------------------------------
Dit keer is het hoofdstuk wat langer omdat ik weer op mijn vertrouwde computer heb geschreven :D Wat vonden jullie hiervan? Hierna post ik zometeen nog iets (geen hoofdstuk, maar iets anders, je ziet het wel)