Η Βικτόρια μαζεύτηκε και φάνηκε πως ένιωσε άβολα.
Μα καλά τι έπαθε ο Λουκάς;Πρώτη φορά τον βλέπω έτσι.
Όμως δεν προκειτε να τον αφήσω να μπυ την στεναχωρήσει.Απλα προσπέρασα την αγένεια του Λουκά και πρότεινα στα παιδιά να κάτσουμε.
Όλοι-εκτός από την Βικτόρια-συμφώνησαν.Εκεινη είπε πως έπρεπε να φύγει.
Εγω:Περίμενε λίγο,θα σε πάω εγω της είπε και πήγα να σηκωθώ και να πάρω το μπουφάν και τα κλειδιά μου.
Βικτόρια:Οχι δεν χρειάζεται,κάτσε εδώ με τα παιδιά ειπε με ένα χαμόγελο βα κοσμεί τα χείλη της.Δεν υπήρχε περίπτωση να την αφήσω να βγει εξω μονη της τέτοια ώρα.
Εγω:Δεν ακούω κουβέντα.Η ώρα ειναι 02:30 το βράδυ,πως θα πας μέχρι το σπιτι σου μονη σου;Ούτως ή άλλως η μαμα σου έχει την-σωστή-εντύπωση πως εγω σε προσέχω όταν βγαίνουμε εξω της είπα αφού πρώτα είχαμε πάει λίγο πιο πέρα.Δεν ήθελα να συζητάμε μπροστά σε όλους.
Βικτόρια:Μωρό μου αλήθεια δεν χρειάζεται.Δεν θέλω να αφήσεις τους φίλους σου για μια διαδρομή που θα την κάνω σε 15' με τα πόδια μου είπε γλυκά.Εγω ήμουν έτοιμος να συμφωνήσω όταν θυμήθηκα τι έγινε εκείνο το βράδυ στο πάρκο.Μονο στην θύμηση των γεγονότων ένιωσα τον θυμό να βράζει μέσα μου.
Η Βικτόρια φαίνεται να κατάλαβε πως τσιτωθηκα,γιατί άρχισε να μου χαϊδεύει τα μαλλιά.Ξερει ότι ειναι από τα λίγα πράγματα που μπορούν να με χαλαρώσουν όταν ειμαι εκνευρισμένος.
Βικτόρια:Γιατί εκνευρίζεσαι με ρωτησε ήρεμα.
Εγω:Απλα φοβάμαι.Θυμασαι τι έγινε εκείνο το βράδυ στο πάρκο της είπα της χάιδεψα το μάγουλο.Εκεινη έκλεισε στιγμιαία τα μάτια της και αναστέναξε.
Βικτόρια:Ναι θυμαμαι είπε και έκανε μια παύση.Απλα δεν θέλω να σε βάζω σε κόπο είπε και έσκυψε το κεφάλι της.
Εγω:Τα πάντα για σένα μικρό χάμστερ της είπα και χτύπησα με τον δείκτη μου την μύτη της για να ελαφρύνω λίγο την ατμόσφαιρα.Εκεινη έβγαλε ένα πνιχτο γέλιο και με κοιταξε στα μάτια.
Πέτρος:Αχιλλέα εγω την κάνω.Αυριο έχω πρωινή προπόνηση είπε και σηκώθηκε.Να σε πάω εγω είπε στην Βικτόρια και εκείνη γύρισε και με κοιταξε σαν να περιμένει την έγκριση μου.
Εγω της έγνεψα θετικά και εκείνη ήρθε και με φίλησε στο στόμα.Μολις κατάλαβε πως οι φίλοι μου ειναι ακόμα μπροστά απομακρύνθηκε και κοκκινησε αμέσως.Ειναι τόσο γλυκια.
Ειδικά όταν αγχώνεται.
Βικτόρια:Ναι Πέτρο είπε χαμογελαστά.Με αγκάλιασε και καληνυχτισε την υπόλοιπη παρέα.Μονο ο Λουκάς δεν απάντησε αλλα αποφασίσαμε να μην το σχολιάσουμε αυτήν τη φορά.
Τα παιδιά έφυγαν και εγω πήγα και κάθισα στον καναπέ.Μιλησαμε με τα παιδιά.Παρατηρησα πως ο Λουκάς ήταν ξανά ο εαυτός του από την στιγμή που έφυγε η Βικτόρια.
Δεν θέλω όμως να το συζητήσω μαζί του ενώ ειναι μπροστά και οι υπόλοιποι.Θα δω την συμπεριφορά του τις επόμενες μέρες και θα σκεφτώ τι θα κάνω.
Έφτασα να ξερεις❤️
Χάμστερ 3:00 π.μ.
Με το που είδα και το μήνυμα χαλάρωσα περισσότερο.
Μετά από καμία ώρα έφυγαν και οι υπόλοιποι και πήγα για ύπνο.
Εnd of Flashback
3 μέρες μετά
Αυτές οι μέρες ειναι αρκετα ήρεμες.Με την Στέλλα δεν έχω μιλήσει ακόμα για το συμβάν στο πάρτυ.Αλλα δεν νομίζω πως θα ασχοληθώ και παρα πάνω μαζί της.
Τώρα κάθομαι στο κρεβάτι μου.Εχω τελειώσει με τα μαθήματα μου και δεν έχω τι να κάνω.
Καθώς κοιτούσα τριγύρω το μάτι μου έπεσε πάνω σε μια κορνίζα πάνω στο γραφείο μου.Σηκωθηκα και την πήρα στα χέρια μου.Ηταν μια φωτογραφία που έδειχνε τον μπαμπά μου να με έχει αγκαλιά.Ημουν δεν ήμουν τριών τότε.
Ένιωσα κάτι υγρό να τρέχει κατα μήκος του προσώπου μου.Αμεσως σκούπισα τα δάκρυα που είχαν εμφανιστεί ασυναίσθητα.
Αχ ρε μπαμπά,μου λείπεις.Μου λείπεις πολυ.
Ενα πικρό χαμόγελο σχηματίστηκε στο πρόσωπο μου στην θύμηση του πατέρα μου.
''Έχω να σου πω πολλά.Παρα πολλά'' είπα στον μπαμπά μου.Του λέω τα πάντα.Τον τελευταίο καιρο βέβαια δεν του έχω μιλήσει και πολυ.Και έχω παραλείψει να του πω για ένα από τα πιο αξιοσημείωτα γεγονότα της ζωής μου.
Ερωτεύτηκα.Ο πατέρας μου πάντα μου έλεγε ότι περιμένει πως και πως την μέρα που θα πάω και θα του πω για την «εκλεκτή» όπως την έλεγε.
'Για να την ερωτευτείς εσυ πάει να πει πως θα ειναι εκλεκτή.Εσυ που δεν μπορείς με μια κοπέλα πάνω από 1 μήνα,θα ερωτευτείς κάποια που θα διαφέρει'.Αυτα ήταν τα λόγια του πατέρα μου κάθε φορά που συζητούσαμε για κοριτσια.
Εγω τότε ούτε έδινα σημασία,ούτε πίστευα σε αυτά που έλεγε.Πιστευα πως πραγματικά δεν θα υπάρξει καμια που θα με κάνει να «τρέχω» από πίσω της.Κι όμως τελικά ο μπαμπάς μου είχε απόλυτο δίκιο.
Θα έδινα τα πάντα για να μπορούσα να τον είχα δίπλα μου και να μιλούσαμε όπως τότε.Να με συμβούλευε ξανά και να μου έλεγε τα λάθη μου.
Αλλα αυτό δεν ειναι εφικτό όποτε θα αρκεστώ στην φωτογραφία του.Την έβαλα στην αγκαλιά μου και την έσφιξα στην αγκαλιά μου.Κατευθυνθηκα προς το κρεβάτι και ξάπλωσα,με την κορνίζα ακόμα στο στήθος μου.
Εγω:Σήμερα την έκανα να κλάψει μπαμπά.Την στεναχώρησα πολυ.Μπορει και να την πλήγωσα.Αληθεια όμως δεν το ήθελα.Ειμαι ερωετυεμενος μαζί της.Την αγαπάω.Απλα από ότι φαίνεται δεν ειμαι απόλυτα ικανός για να την κάνω ευτυχισμενη.
Την ώρα που τα έλεγα όλα αυτά στο μπαμπά μου, δάκρυα άρχισαν να τρέχουν από τα μάτια μου.Τωρα συνειδητοποιούσα ποσό πολυ μαλακας έγινε εχθές.
Η Βικτόρια ειναι πάντα δίπλα μου και εγω άφησα μια κοπέλα,ο θεός να την κανει,να με φιλήσει.Και δεν πήγα από την αρχή να της ξεκαθαρίσω τι έγινε.Φυσικα και χρειαζόταν λίγο χρόνο μονη της,αλλα όσο πιο πολυ την άφηνα μονη της σκεφτόταν περισσότερο.
Εγω:Αχ μπαμπά και να την έβλεπες χθες.Ραγισε η καρδιά μου όταν την αντίκρισα μέσα στο δωμάτιο.Τα μάτια της ήταν κόκκινα και πρισμενα από το κλάμα.Στο πρόσωπο της,ένα θλιμμένο προσωπείο είχε καλύψει το υπέροχο χαμόγελο της.Η φωνή της ήταν σπασμένη.Η στιγμή που ένιωθα πως ήθελα να ανοίξει η γη και να με καταπιεί ήταν όταν με άφησε να της εξηγήσω τι ακριβώς έγινε,χωρίς να το σκεφτεί δεύτερη φορα.Και με πίστεψε αμέσως.Παρόλο που όλα έδειχναν πως την πρόδωσα με έναν από τους χειρότερους τρόπους,εκείνη με άφησε να της μιλήσω.
Εγω:Με αγαπάει πολυ.Και εγω την αγαπώ.Αλλα φοβάμαι πως δεν ξέρω τι κάνω και θα την πληγωσω.Και το τελευταίο πράγμα που θα ήθελα να κάνω ειναι την πληγωσω.Αλλα ειμαι και εγωιστής.Δεν μπορώ να την αφήσω να φύγει,τουλάχιστον όσο δεν το επιθυμεί και η ίδια.Την έχω ανάγκη.Πρωτη φορά νιώθω έτσι.Αχ μακάρι να ήσουν εδώ να με συμβουλεύσεις.Να μου πεις τι να κάνω.
Τα δάκρυα δεν είχαν σταματήσει να τρέχουν από τα μάτια μου.Μου λείπει.Μου λείπει πολυ.
Ξαφνικά άρχισαν να έρχονται στο μυαλό μου σκηνές από εκείνο το καταραμένο μεσημέρι.
Όχι,όχι παλι.Δεν ξέρω αν θα μπορέσω να το διαχειριστώ.
Start of Flashback
__________
Γειαα σας:)
Καινούριο κεφάλαιο.
Τι μπορεί να συμβαίνει με τον Λουκά?
Και τι έχει γίνει με τον πατέρα του Αχιλλέα που τον στιγμάτισε ?
Λεπτομέρειες στο επόμενο κεφαλαιοοο
Φιλιααα
-Βάσω🥀