Yazarın anlatımı...
Genç kadın onu hapis eden adamdan kurtulmak için her türlü planı sırasıyla uyguluyordu. Annesini bulmuştu fakat kurtarmak için daha vakti vardı. Aral, genç kadını izliyordu. Tüm hareketlerini takip ediyordu. Zişan'daki bu değişimi Aral'da dahil Hazar, ve diğer adamlar da farketmişti. Aral adamlara nasıl davranmaları gerektiğini açıklayıp, herhangi bir durumda kendisine haber vermeleri gerektiğini sıkı sıkı tembihlemişti.
***
Zişan hazırlanıp aşağı inmeye başladı. Topuklularının sesi sayesinde herkesin odağı olurken Asel ıslığını çalınca Zişan tebessüm etti.
- Bugün bir yerlere gidelim diyorum ne dersiniz bayan??
Dedi Zişan. Asel arkadaşının onu sürekli kısıtlayan ve eziyet eden adamdan kurtulma hırsını gözlerinde görüyordu. Zişan'ı her zaman destekleyecekti:
- tabiki taş hatun.
Dedi ve kıkırdadı. Kurduğu cümle Zişan'ında gülmesine neden olmuştu ve Asel birşeyi daha farketmişti; gülünce çok güzel oluyordu karşısındaki güzellik, sadece güldürmeyi bilmeyen bir katille birlikte yaşıyordu o kadar.
(Zişan'ımız ve muhteşem gülüşü ^^ ♡)
- Asel, Aral gelmeden çıkalım istersen kuzum. Onun çenesini çekemem şuanda.
Demişti Zişan. Hemen dışarı çıktılar, çıkmalarıyla geri girmeleri bir oldu. Dışarıda normalden fazla koruma vardı. İki genç kadın birbirlerine noluyor der gibi bakarken Asel bıkkınlıkla:
- seninki bir şeylerden şüphelenmiş canım. Sende olan değişimi sokaktaki kedi bile farketti, senin manyağın farketmemesi olağan bir durum olurdu.
Dedi. Zişan nefesini dışarı verdikten sonra:
- Allah aşkına seninki deme şuna. Böyle gece uyurken felan odasına gidip boğasım geliyor yada yemeğine fare zehri katıp ölürken izlemek istiyorum.
Demesiyle gözleri kocaman olmuş Asel’e soru sorarcasına bakıyordu:
- ne oldu, niye öyle bakıyorsun bana ya !?
Asel:
- başka biri olsaydın anında tutuklamıştım Zişan.
Deyip sırıttı. Artık şaşkın bakışlar yerini sinsi bakışlara çevirmişti. Dışarı çıkamayacaklarını Aral’ın adamları dışarı çıkmalarına izin vermemeleri için tembihlediğini anlamışlardı:
- Zişan, dışarı çıkamıyorsak ne yapacağız?
Demişti Asel. Genç kadın gülümseyerek:
- Aral beni pek hafife alıyor. Merak etme gülüm çıkacağız dışarı, yaklaşık üç yıldır bu evde köle gibi Aral’ın her dediğini yapmak zorunda kaldım ama artık yeter! Aral Demir devri bitti, Zişan Görgülü devri başladı!
Asel hemen sarılmıştı Zişan’a:
- güçlü arkadaşım benim. Umudunu kaybetmemeni seveyim senin.
Zişan gülümsedi:
- sizin sayenizde. Sen ve Emre sayesinde...
Biraz düşündü ve devam etti:
- Emre demişken o hala gelmedi, önemli birşey yok değil mi?
Böyle demesiyle Asel:
- yok tatlım, buradaki işleri birikmiş gelmişken halledeyim dedi, bu arada konferansta sana söyleyeceğim şeyi hatırlatmadın unuttuk. Emre Aral’ın adamlarından birini konuşturmuş adam Aral’ın her türlü pis işini ötmüş. Zaten pek sevmiyormuş, Aral’ın sözünü dinlememiş ailesini katletmiş katil herif.
Şaşkınca bakıyordu Zişan:
- desene Aral elimize düştü. Suyu kaynamaya başladı.
Asel:
- aynen öyle diyorum tatlım. Şimdi sen hemen Aral manyağını arıyorsun ve ne haltlar karıştırdığını öğreniyorsun, daha sonra dışarı çıkmamıza izin vereceğini aksi takdirde bazı şeylerden haberin olduğunu söylüyorsun.
Zişan hemen:
- binevi tehdit ediyorum işte.
Deyip sırıttı. Eline hemen telefonu aldı ve:
- icraat önemli.
Deyip rehberde Aral’ı buldu ve aradı. Telefon ilk çalışta açmıştı:
- söyle!
Zişan yüzüne ekşitti:
- insan gibi ‘alo’ diyemez misin yani?
Sonra devam etti:
- seni insan yerine koyduğum için özür dilerim herneyse dışarıda adamlar ne iş!?
Aral’ın sinirlendiğini nefesini hızlı hızlı alıp vermesinden anlamıştı genç kadın. Tam konuşacakken karşıdan cevap geldi:
- düşündüm de; bu aralar birtanecik karımı çok boş bıraktım. Yokluğumu hissetmişsindir.
Yumruğunu sıkaan Zişan:
- bence şun pislikleşiyorsun Aral! Benim senin kuduz köpeklerine ihtiyacım mı var? Sen onları yanında tut sana mukayet olsunlar.
Aral cevap vermeden:
- Asel ile dışarıda gezeceğiz. Köpeklerini ara klübelerine geri dönsünler, derhal!
Zişan’ın emrivakisi fena adamı deli etmişti:
- ulan ne dediğini sanıyorsun. Dışarıya bir adımını dahi atmıyorsun Zişan, yoksa gelince yapacaklarımdan ben sorumlu olmam! Sözümü dinle!!
Genç kadın bu sefer pes etmeyecekti:
- seninle fazla uğraşamayacağım o yüzden sadete gelip bir kaç şey söyleyeceğim.
Derin bir nefes aldı ve:
- babanın katili olduğunu biliyorum, hiç acımadan boğazını kestiğin video elimde Aral. Ayrıca kopyalarını da güvenli bir yerde tutuyorum, senin asla bulamayacağın bir yerde. Bana emir vermeden önce beni sinirlendirmemeye çalışmanı öneririm, sinirlenirsem ne yapacağım belli olmaz.
Karşıdan cevap bekliyordu Zişan ama bir türlü cevap gelmedi. Dilini mi yuttu ki diye düşündü bir an ama ‘bence bu söylediklerimle şoka uğradı’ dedi daha sonra.
Telefon kapanmıştı. Hemen kapıya ilerleyip kapıyı açtı. Korumaların hiç biri yoktu. Sanırım Aral ile bu dilden konuşmak her zaman işe yarayacaktı. İki kadın dışarıya çıkıp evden uzaklaştılar. Biraz ileride Emre’yi görmeleriyle gülümsediler. Emre:
- gülümsemenizi neye borçluyum bayanlar?
Diye sordu. Asel Zişan’ın omzundan tutarak:
- Zişan Aral’a dersini verdi. Görmen lazımdı Emre. Aral hönk oldu telefonda, gıkı çıkmadı. Süt dökmüş kediye döndü.
Emre Zişan’a gülümseyip:
- mükemmel olmaya başlamışsın.
Dedi. Zişan utanmıştı, hafif tebessüm edip:
- bence akıllanmaya başladım.
bunu demesiyle üçü birden kahkaha attı. Onların bu denli mutlu olmalarını uzaktan izleyen Aral ise yumruklarını sıkarak ‘hafife almaman gereken bir insanın neler yapabileceğini çok çabuk unuttun Zişan. Emirleri benim verebileceğimi çok çabuk unuttun. ’ diye kendi kendine konuşmuştu. Yakınında duran korumalardan birine:
- Selami gel buraya!
Diye sessizce çağırdı:
- bunların yaptığı her haltı bilmek istiyorum, ne yapıyorlarsa rapor edeceksin bana.
Diye ekledi. Koruma:
- tamam abi.
Diyerek yanından ayrıldı. Aral’ın tepesinin tası atmıştı. Eve girip kendini hemen çalışma odasına attı. İçki dolabından en sevdiği içeceği çıkarıp bardağa gerek duymadan kafaya dikti. Zişan bilmemesi gereken birşey biliyordu ve bu iyi değildi, belli ki odasını karıştırmış ve gizlediği odaya girmeyi başarmıştı. O Cd’yi karısından alması gerekiyordu ama telefonda dediği şeyi hatırladı:
“ kopyalarını da güvenli bir yerde tutuyorum, senin asla bulamayacağın bir yerde.”
Yeni çıkmaya başlamış sakallarını sıvazlayarak ne yapabilirim diye düşündü genç adam. Gözlerindeki maviliğin tonu değişirken, daha fazla sinirkendiğini hissetti. Çalışma masasındaki herşeyi çevresine fırlatırken kırılan camlar umrunda olmadı.
Zişan’ın onu tehdit eder gibi konuşması sinirlerini alt üst ediyordu adamın, sinirlerinehakim olamayacağını hissetti. İçti... İçti... Bayılana kadar içmeyi tercih etti. İçinden daha sonra ilgileneceğine dair kendine söz vererek kendini çalışma odasında bulunan koltuğa attı...
Merhabalar. Uzun bir süredir yeni bölüm beklediniz... Geciktirdiğim için üzgünüm, kendimce önemli sebeplerim vardı kusura bakmayın. İyi okumalar.
Alta Emre’nin resimlerinden bir kaç tane koyuyorum...