halloooww iedereen die zo aardig is om dit hoofdstuk te lezen en de beste fans ter wereld te zijn. (grote hap adem).
hier is *tromgeroffel* het nieuwe hoofdstuk!!!!!!! de hele familie kijkt weer 's voetbal dus een mooie gelegenheid om dit hoofdstuk te schrijven. misschien post ik hem pas als Italië of Spanje het EK heeft gewonnen dus we zien wel ^^
vote,
comment,
en word fan als je dat nog niet bent, thank ya!
xxxxx
*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*
hoofdstuk 7
''kom dan Av, je krijgt me toch niet!'' riep Daniel vanuit de top van een boom. ik grijnsde en klom zo snel als ik kon de boom in. Daniel zat tegen over me op een andere tak. de laatste zonnestralen raakten ons voordat 'ie aan de horizon verdween. het uitzicht was prachtig om te zien. ''heb je ook zo'n honger?'' vroeg Daniel. ik bleef nog steeds naar de horizon kijken, maar het gaat uren duren voordat de zon weer opkomt in het Westen, ik knikte. ''ruik je dat? en nieuwe kudde.'' Daniel klonk opgewonden. ik probeerde het te ruiken. hij had gelijk, maar het was nog ver om te weten hoeveel het er zijn. ''wedstrijdje?'' stelde ik voor, maar Daniel was al weg voordat ik mijn zin kon afmaken. met een grote glimlach op mijn gezicht achtervolgde ik hem. zo behendig als ik kon sprong ik over de wortels van de dikke eiken en ontweek de uitstekende takken die Daniel naar me toe duwde. na tien minuten stond Daniel stil. ik ging langzamer rennen tot ik ook stil naar Daniel stond. ''omdat jij vandaag jarig bent mag jij de grootste hebben,'' Daniel keek me aan, ik keek nog even naar de kudde herten om ze in me op te nemen en richtte me daarna tot Daniel. ''ik had nooit gedacht dat jij zo'n mooie donkerpaarse ogen zal hebben nadat ik je heb veranderd.'' sprak hij.
ik schrok wakker, (wat een verrassing) maar dit keer was het geen nachtmerrie maar een droom. misschien zelfs een visioen maar dat lijkt me onwaarschijnlijk omdat Daniel toch voor eeuwig weg blijft. al hoop ik dat natuurlijk niet. ik wil niet doodgaan zonder te weten of Daniel helemaal in orde is. en áls Joseph en William me willen veranderen is het eerste wat ik ga doen Daniel zoeken, ik moet hem zien op welke manier dan ook.
het was inmiddels al zaterdag dus alles kan op z'n gemak. meestal komen Daniel en Joseph op dit moment m'n kamer in omdat William ze weer achterna zit. dus ik heb mezelf aangeleerd om op tijd me bed uit te komen voordat die twee idioten weer binnen komen vallen -meestal via het raam- om zich te verstoppen voor William die wéér boos op hen is voor het slopen van de bomen. man, het verbaasd me dat het woud niet onderhand al kaal is.
''Avery, ik heb geprobeerd om croissantjes te maken dus ik voel me vereerd als je die verbrande dingen komt bewonderen.'' zei Joseph vanuit de gang. ik glimlachte en deed een joggingbroek en een T-shirtje aan. ik ruimde snel even de zooi op en liep naar de keuken waar je de croissantjes sterk -eigenlijk te sterk kon ruiken. ik ging aan tafel zitten, Joseph schoof de verbrande croissantjes onder m'n neus en glimlachte tevreden. de rook kwam ervanaf en de geur was.. ja, hoe zeg je dat? verschrikkelijk?
''en? hoe vind je ze?'' vroeg hij opgewonden. ik keek nog steeds naar de croissantjes.
''uhm, ze zijn.. perfect voor verbrandde croissantjes?'' zei ik voorzichtig zodat het meer een vraag leek dan een antwoord. maar blijkbaar kon Joseph leven met mijn beoordeling.
''mooi, ik vind dat ze steeds beter worden.'' zei hij zelfverzekerd. ik knikte en liep naar de koelkast om te kijken of er wél wat te eten was dat er niet zwart uitzag of verschrikkelijk rook. ik pakte een pak melk uit de koelkast en vond nog wat cornflakes in de kast. ik deed het samen in een kom en ging weer aan tafel zitten.
''waar is William?'' vroeg ik vlak nadat ik een hap naar binnen werkte. Joseph ging tegenover me zitten met z'n armen over elkaar.
''die is even ontbijten. ik was vannacht al gegaan'' legde hij uit. ik knikte en at weer verder.''wat zijn je plannen voor vandaag?'' vroeg hij. ik had daar niet eens aan gedacht.
''heb ik niet.'' zei ik haast onverstaanbaar door de grote hap in m'n mond. Joseph lachte.
''heb je zin om naar het woud te gaan?'' zei Joseph. ik verslikte me bijna in de cornflakes waardoor Joseph nog harder ging lachen. ik gaf hem een waarschuwende blik waardoor hij meteen ophield.
''is goed.'' antwoordde ik toen het hoesten stopte. Joseph knikte. ik at mijn luxe ontbijt op en deed de kom en lepel in de vaatwasser.
''ik ga me even aankleden. ben zo terug.'' zei ik en liep naar boven om een spijkerbroek en trui aan te doen. aan het weer te zien viel dat ook niet echt mee. het waaide hard, zo hard dat de vogels niet hoefde te bewegen om in de lucht te komen. zou Daniel ook zo'n last hebben van het weer?
''Av, kom je? dan kunnen we gaan.'' zei Joseph terwijl hij op de deur klopte. ik deed snel even m'n haar in een staart en liep naar de gang beneden waar Joseph al klaar stond.
''snel, voordat William terug is. je weet dat hij dit niet echt leuk gaat vinden.'' hij grijnsde. ik deed mijn blauwe jas aan en liep met Joseph mee naar buiten. de kans is klein dat Daniel ons tegenkomt. hoe ver we ook zouden gaan, hij ruikt ons toch dus daar hoef ik niet op te rekenen.
''ik wil je een speciale plek laten zien, vind je dat goed?'' ik knikte. Joseph nam me op zijn rug en rende bergopwaarts. ik hield Joseph goed vast zodat ik er niet af val door dat gehobbel.
''waar gaan we naartoe dan?'' vroeg ik toen hij wat rustiger liep. ik keek een beetje om me heen om te kijken waar we waren.
''een plek waar Daniel meestal naartoe gaat.'' antwoordde hij strak. ik weet niet zeker of ik daar wel naartoe wil. maar Joseph rende weer verder tot we bij een open gedeelte kwamen met middenin een helder meer. verder op stonden grote naaldbomen die het plaatje helemaal compleet maken. het was echt mooi om te zien. en ergens kwam het me bekend voor, maar ik ben hier niet geweest toen ik verdwaald was.
''en, hoe vind je het?'' zei Joseph terwijl hij me voorzichtig neerzette. ik keek nog even naar de omgeving voordat ik in staat was om te antwoorden.
''h-het is prachtig!'' wist ik uit te brengen. Joseph keek net als ik vooruit naar het meer.
''ik dacht al dat je dit geweldig zou vinden.'' hij kreeg een grote grijns op z'n gezicht. ik weet niet of ik het wel aankan als Daniel niet meer terug komt. de ene keer ben ik boos dat hij weg is en de andere keer wil ik hem zo snel mogelijk terug hebben.
''we moeten uhm, gaan. William zou zo wel terug komen, denk ik.'' wat?! ik wel nog helemaal niet weg! maar Joseph kan vast mijn gedachten niet lezen want hij had me al vast en rende weer terug.
*
‘’snel, doe alsof er niks aan de hand is.’’ Joseph rende naar de muziekkamer waar hij op zijn piano zat te spelen. Ik bleef verbaasd in de gang staan. Bedoelde hij dat William eraan komt ofzo? En waarschijnlijk was dat ook zo, want de voordeur achter me zwaaide open. Eerst zag ik het woedende gezicht van William maar die verdween snel toen hij mij zag.
‘’hey Avery, weet jij waar Joseph is?’’ vroeg hij super vrolijk. Dit is niet goed, dit is absoluut niet goed. Ik hield mijn kaken stijf op elkaar geklemd. Maar zodra William de muziek hoorde werd zijn gezicht weer minder.
‘’William kom op, je hoeft niet gelijk zo boos te zijn. Joseph was erbij dus wat is het probleem?’’ beet ik hem toe. Hij gromde naar me maar daar was ik niet bang voor.
‘’omdat hij op de plek is geweest waar hij niet mag zijn.’’ Gromde hij. Ik bleef stevig op de grond staan zodat hij me om moest gooien om er langs te kunnen. Maar waarom zou Joseph niet op die plek mogen komen? Wat is daar zo bijzonder aan?
‘’Avery ga aan de kant, anders-‘’
‘’anders wat.’’ Onderbrak ik hem. Hij zei niks. Mooi. Dit is de eerste keer dat ik tegen William in ben gegaan.
‘’anders zorg ik ervoor dat Daniel sowieso niet meer terug komt.’’ Dreigde hij. Ik bleef alsnog staan, ook al weet ik dat William meestal wel meent wat hij zegt.
Maar Daniel red zicht wel, toch? en trouwens, William zou Daniel nooit pijn doen. oh nee, toch wel zoals die vorige keer om de bomen. maar William doet geen erge dingen bij Daniel.
i hope.
_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_
oehh >.< vaag hoofdstuk. en kort ook maar ik wilde persé posten. en ik wist wel dat Spanje ging winnen met 4-0. yeah, right...