Kantinde boğucu bir sessizlik oluşmuşken, Mert ve yanındakiler Samet'le gözgözeydiler.
"Yerde ararken gökte buldum seni orospu çocuğu Mert!"
Samet, Mert'in yüzüne tükürür gibi söylediğinde Mert'in yüzünde ukala bir sırıtış belirdi.
"Mısra'dan sonra bu arkadakileri mi götürüyorsun şimdi?"
Niran gözleri açılmış bir şekilde bakarken, kanımın donduğunu hissettim.
Sol taraftan gelen sesle herkesin kafası konuşan kişiye yani Atlas'a çevrildi.
"Samet, bu itlerle bir sorun mu var kardeşim?"
Tüm okul tanırdı Mert'i, daha önce defalarca kavga etselerde hep okul dışıydı ve genelde dayak yiyen taraf hep Mert oluyordu.
"Benim için bir sorun yok," Samet'in tehlikeli olduğu anlardan birindeydik ve iyi ki burada Mısra yoktu.
Atlas ve Samet birbirine bakarak gülümsediler.
"Ama onlar için olacak."
Samet, Mert'i yakasından tutup Atlas'a doğru çevirdi ve yüzüne yumruğunu gömdü.
Atlas üzerine doğru gelen Mert'e kafa atarak yere attığında, kantinde çığlıklar havada uçuşuyordu.
Mert'in arkasındaki itler de kavgaya girdiğinde bir kaç kişi ayırmaya çalışıyordu ama Samet ve Atlas'ı tutamıyorlardı.
Atlas, yüzüne yediği yumrukla gerilediğinde Atlas daha büyük bir sinirle çocuğun üzerine atladı.
"Sen kimsin amına koduğumun çocuğu!"
Nöbetçi öğretmenler araya girdiğinde Niran çok zevkli bir sahne izliyormuş gibi büyülü gözlerle bakıyordu.
Araya girip ayırmaya kalksak Niran ya da benim kesinlikle bir yerlerimiz kırılırdı bu kargaşada.
Öğretmenler güç bela ayırdıklarında herkesin yüzü biraz dağılmıştı.
"Ulan bana bak orospu çocuğu bir daha kızlara tek bir laf edersen, ecdadına kadar..."
Nöbetçi öğretmen Atlas'ı susturduğunda Samet daha önce asla duymadığım küfürleri ediyordu.
Mert'ler dahilinde herkes müdürün odasına girdiğinde, öğle arasının bitiş zili çaldı.
-
Leyl: İyi misin?
Leyl: Yüzün nasıl?
Leyl: Krem falan sürmen gerekiyor mu? Okuldan çıkarken morarmış gibiydi.
Atlas: Keşke elimden almasalardı o orospu çocuğunu.
Atlas: Annem ilgilendi.
Leyl: Ne güzel dövdün ama ya iwjwhwjw
Atlas: Hak etti o yavşak.
Atlas: Manevra'ya laf etmese belki de bu kadar dayak yemezdi,
Atlas: Mavera*
Dedikleriyle gülerken ismimi asla düzgün söyleyememesine daha çok güldüm.
Leyl: Bir öğrenemedin adını.
Atlas: Çeviri düzeltiyor hep, ben yazmıyorum 😂
Tam cevap verecekken kapı zili tüm evde yankılandı. "Ben bakarım!" Diyip yemek yapan anneme seslendim.
Kapıyı açtığımda gördüğüm o tanıdık yüz, bir an beni çocukluğuma götürdü. Çok eski anılar bir anda karşımdaki insanın yüzünde canlandı. Turuncu elbiseli o minik kız oldum o an.
Gözlerim doldu.
"Baba?"
Çocukluğum karşımda kollarını açmış bana bakıyordu...