Latifa heeft een miskraam gehad, en weigerde pertinent alle hulpaanbod van mijn schoonouders.
Ze had zich inmiddels opgesloten in haar kamer, en was onwrikbaar.
Dries had zijn bezorgde moeder beloofd om direct langs te komen.
Volgens Dries was Mounir inmiddels ook onderweg naar het huis van hun ouders.
Op dat moment bekroop me een vreemd voorgevoel.
Waarom zou je jezelf in je kamer opsluiten, terwijl je net een miskraam hebt gehad? Dan wil je toch zo snel mogelijk naar een ziekenhuis?
Dries pakte mijn hand vast, bij het aanzien van mijn bedenkelijke gezicht, en gaf me een kus op mijn voorhoofd. "Je ziet er zoooo mooi uit habiba!", zei hij geruststellend.
Gehuld in mijn nauwsluitende takshita en hoge hakken, volgde ik Dries, in zijn designer maatpak, geruisloos, aan zijn hand richting de auto.
"Schatje,...."We gaan gewoon even polshoogte nemen, en dan vervolgen we onze weg naar de bruiloft!
Het is Mounir's taak om haar nu bij te staan", zei Dries terwijl hij de auto startte.
Hij wist hoe belangrijk Sara's grote dag vóór mij was.
Enigzins van mijn á propos, was ik ergens wel blij dat Dries het heft in handen had genomen.
Ik zat namelijk nog gedeeltelijk in een roes.
De ene ogenblik ben je aan het voorbereiden vóór een feest, en de andere moment zit je opgedirkt in je feestgewaad, onderweg naar drama bij je schoonouders thuis.
Bij binnenkomst stond Tami de zus van Dries al drukdoende in de gang te bellen.
Ze trok mij direct de keuken in, terwijl Dries doorliep naar de woonkamer.
"Mohiem...."Echt een rwina drama queen!,...Meer woorden ga ik er niet aan vuil maken, fluisterde Tami geïrriteerd.
Volgens Tami zat Latifa al geruime tijd in haar kamer met de deur op slot.
Op mijn vraag waarom Latifa niet naar het ziekenhuis was gebracht, om zich te laten onderzoeken door een gynaecoloog, beantwoorde Tami heel kort met;..."Ze wil niets!!,..."Ik krijg jnoen van haar kuren!!"
In de tussentijd stond mijn gsm vol met inkomende berichtjes van Ramona en de andere meiden.
Siham en Aicha appte een paar keer vanaf de feestzaal waar wij bleven, "Á zine, je mist je dansje!!.....Yallah zid!!
Ramona stuurde een voorspelbare app; "Tazzz, ik zei toch dat die chick niet spoorde?,..."Wello baby?...Gekke psycho wijf!
Samira berichte enkel met de vraag of we haar een seintje konden geven hoe laat we naar het feest vertrokken.
Het bleek dat Mounir en Ramona bij Abdel en Samira thuis waren toen Henna hem belde dat het niet goed ging met Latifa.
Tami en ik liepen samen naar de woonkamer waar iedereen zich had geschaard.
Er hing een gespannen sfeer tussen Mounir en mijn schoonvader, die diens eeuwige wisspelturig gedrag altijd al afkeurde.
Mounir had zelf al verschillende pogingen gedaan om tot Latifa door te dringen, maar haar deur bleef potdicht.
Uit pure onmacht werd mijn schoonvader zelfs boos op Mounir, en verweet hem dat hij Latifa de laatste maanden aan haar lot had overgelaten. "Wat moeten haar ouders in Marokko wel niet over ons denken?, brieste hij hulpeloos.
Mijn schoonmoeder suste bijtijds de de boel tussen Mounir en zijn vader, door hen eraan te herinneren, dat het nu niet de tijd, en zéér zeker niet het moment was om vingers te wijzen of te oordelen.
Terwijl Dries, Mounir mee sleepte, naar het balkon om af te koelen, besloot ik om zelf een hulp poging te wagen bij Latifa.
Ik riep héél kalm haar naam, en na 3 keer kloppen, hoorde ik het geruis van de sleutel in het slot.
Latifa liet me binnen, waarna ze direct de deur weer op slot deed.
Ze kroop snel terug in haar bed, en zag er warrig en vermoeid uit.
Terwijl ik op het randje van haar bed ging zitten, draaide ze zich stilletjes naar mij toe.
"Wat heb ik Mounir toch aangedaan?..."Waarom haat hij mij?, vroeg ze met een verbeten gezicht, terwijl de tranen over haar wangen rolde.
Voor het eerst, zag ik de tere gevoelige kant van Latifa.
Ze openbaarde haar gemoedsuiting, en gaf aan dat ze géén fut meer had om de scheiding aan te vechten.
Het was duidelijk dat ze de strijd niet meer aan wilde gaan met Ramona.
"Hij houd van haar, en niet meer van mij!, "Ze gaan resoluut samen verder,...."Daar wil ik niet meer tussen blijven staan!", zei Latifa huilend, terwijl ze inéén kroop.
Mijn woorden waren opdat moment overbodig.
Ik pakt haar stevig vast, sloeg mijn armen om haar heen, en troostte haar non-verbaal.
Tegelijkertijd switche ik naar mijn empathische vermogen. Hoe zou ik me voelen, als Dries openlijk een oude jeugdliefde boven mij zou verkiezen??
Als vrouw zijnde, kon ik me ergens wel latifa's pijn en onzekerheid indenken.
Zelfs haar velen list, bedrog en loeder streken kon ik op dat moment niet veroordelen.
Ondanks dat het een gevoelige kwestie was, sneed ik toch haar zwangerschap en miskraam als onderwerp aan.
Tactvol vroeg ik haar waneer ze de miskraam had gekregen, en waarom ze niet naar het ziekenhuis was gegaan.
Ze keek me diep in mijn ogen aan, en vertelde eerlijk dat ze niet zwanger was.
Er ging een rilling door míjn lijf......
Niet omdat ik boos op haar was, maar uit pure medelijden. Als een vrouw zo vér heen is dat ze een zwangerschap fingeerd, dan is er al op psychisch/stress niveau iets geknakt.
"Ik was zo bang om Mounir voorgoed kwijt te raken, waardoor ik in paniek de zwangerschap verzon", zei ze met tranen in haar ogen.
Op mijn vraag wat ze nu ging doen was ze heel stellig;.."Terug naar Marokko en omringd door mijn familie en vrienden, mijn leven weer oppakken!
Latifa had een goed leven in Marokko en had zelfs in het buitenland gestudeerd.
Met een vermogende vader, leed ze een jetset leven en viel ze onder de 'upper class' trendy jongeren van Marokko.
Het was Mounir die haar tijdens zijn vakanties het hof maakte.
Na hun huwelijk in Marokko haalde hij haar dolverliefd naar Nederland.
Volgens Khadija de ex van Mounir, had hij tijdens hun huwelijk al stiekem, een affaire mét Latifa.
Deze bittere beproeving heeft duidelijk een enorme schaduw op het kortdurende, onstabiele huwelijk van Mounir en Latifa geworpen.
Totaal géén baraka zegeningen, zou mijn wijze moeder zeggen.
Nadat ik Latifa adviseerde om eerst open en eerlijk met Mounir te communiceren, alvorens ze halsoverkop naar Marokko zou gaan, knikte ze instemmend, om vervolgens uitgeput met haar hoofd op m'n schoot in slaap te vallen.
Ik dekte haar zachtjes toe en verliet stilletjes haar kamer.
Haar ontboezeming was veilig opgeborgen in mijn gedachten.
Het was immers niet mijn taak om de familie op de hoogte te brengen van haar zonde.
Het feit dat Latifa mij dit als enige toevertrouwde was vóór mij voldoende om het onder 't mom van beroepsgeheim op te bergen.
Alle ogen waren op mij gericht toen ik in gedachten de woonkamer in liep.
Mounir vroeg mij nieuwsgierig naar een 'update'.
Ergens was ik zijn roekeloze, destructieve gedrag spuugzat.
"Het word hoogtijd dat jij vanaf nu, eigenhandig al jouw liefdes beslommeringen gaat oplossen Mounir!, zei ik standvastig.
Iedereen keek me verrassend aan, terwijl mijn schoonouders en Dries mij unaniem een bevestigende blik gaven.
Mounir moet nu toch echt de consequentie's van zijn gemaakte keuzes onder oog zien.
Zolang wij dat vóór hem blijven doen, zal hij alleen maar gemakzuchtig toe kijken.
Dries stond op en vertelde zijn ouders dat we nog naar de bruiloft moesten.
Mijn schoonouders bedankten ons oprecht voor onze aanwezigheid.
"Daar zijn we familie voor hè broer?!, lachte Dries, terwijl hij Mounir een welgemeend schouderklopje gaf.
Dries en ik liepen samen naar de logeerkamer waar Imane lag te slapen,....Puur om eventjes een blik van onze serene prinsesje op te vangen.
Gelukkig had ze niets meegekregen van alle heisa in huis.
In de gang trok Dries mij naar zich toe. "Jij bent mijn 'power vrouwtje', zei hij trots, terwijl hij mij innig kuste.
"Kom, we gaan!,...Ik moet nog regada dansen met Abdel en de jongens op de bruiloft", grinnikte hij.
Eerlijkheidshalve stond mijn hoofd niet naar het ultieme feestgevoel.
Maar ik was het enigzins wel verplicht aan Sara en Omar om op te draven, en hen persoonlijk te feliciteren met hun huwelijk.
We verlieten het huis met een dubbel gevoel.
Mounir bleef achter bij zijn ouders, om alles op een rijtje te zetten met hen.
In de auto gaf Dries mij de nodige afleiding.
"Bel Ramona op, en zeg haar dat ze alvast haar takshita, kan omruilen voor haar huispak, terwijl ze op Mounir wacht!", zei hij heel droog.
Het bleek een voorspellende uitspraak, want toen ik naar mijn ongelezen berichten keek, zag ik dat Ramona al een app had gestuurd, dat ze inmiddels verveeld op de bank naar netflix zat te kijken.
Aangekomen op het feest vloog Sara mij dolblij om de hals.
Ze zag er prachtig uit, en Omar keek supertrots en week geen moment van haar zijde.
"Ewa,...Moesten jullie helemaal uit het buitenland komen"?, lachte Omar, terwijl hij Dries een boks op z'n schouder gaf.
Ik leerde ook de ouders van Omar kennen, en kreeg een binnenpretje toen ik zijn vader glunderend zag genieten.
Omar noemde hem áltijd gekscherend; "Die ouwe van me".
Het was super druk en de opkomst was enorm.
De zaal was zoals het een sprookjesachtig paleis betaamt, in één woord;...Magnifiek!
De catering, en de anderen diensten waren ook top!
Abdel, Samira, Siham en Aicha wenkte ons naar de gezamenlijke tafel die ze vóór ons vrijhielden.
We waren blij dat we na al het groeten van de velen bekenden, eindelijk relaxed konden zitten.
Amina de moeder van Sara kwam nog speciaal bij ons aan tafel, om mij te bedanken voor het jarenlang coachen van haar gezin. "Jammer dat Souf de bruiloft van zijn geliefde zusje niet mee kon maken!, zei ze emotioneel.
Ik gaf haar een dikke knuffel. Het is inderdaad triest, dat een moeder haar kind al zo jong moet missen, door een gruwelijke liquidatie.
Het feest gaf mij onverwachts een enorme boost en afleiding.
Dries hield zijn woord en danste als een volleerde pro de regada met Abdel en de anderen.
In één woord een mooie geslaagde bruiloftsfeest.
We kwamen pas rond 04.00 in de nacht thuis.
Vermoeid, doch voldaan ploften we beiden op onze loungebank.
Mijn arme voetjes voelde beurs aan, nadat ik ongegeneerd mijn hoge louboutin hakken uitgooide.
De takshita trok ik ook direct uit. Het leek wel een dwangbuis, zo strak voelde het aan.
"Krijg ik nu een prive striptease show van je?", grijnsde Dries vol verwachting.
"Alleen als je een hot choco met slagroom voor mij klaar maakt", plaagde ik.
Dries rende in zijn boxershort de keuken in....Dat liet hij zich géén twee keer zeggen, de ondeugd.
Ik liep achter hem aan naar de keuken, en keek liefdevol toe, hoe hij gehaast de choco in de Nespresso apparaat bereide.
"Ga je me nog vertellen, wat Latifa mankeerde?", zei hij tussen neus en lippen door.
Oeps!,...Dit vond ik nou het irritante aan toevertrouwde geheimen.
Hoe kun je een geheim die betrekking heeft op je man, verborgen houden, vóór hem?
Dries en ik hadden de afspraak om elkaar álles te vertellen, maar dit betrof wel zijn broer! Waar hij ook géén geheimen voor had.
Hoe kon ik nou tactvol aan Dries uit leggen dat Latifa nóóit zwanger was geweest?
Hoe zou hij daarop reageren, en hoe kon hij vervolgens Mounir ónder ogen komen?
Dit onderwerp was op en top een dillema vóór mij.
Ik hield wijselijk mijn mond dicht, in de hoopt dat hij er niet meer op door zou gaan.
Mischien nadat Latifa met Mounir had gesproken, en alles had opgebiecht, bedacht ik me vluchtig......
"Nadia???....Ga je het me nog vertellen?", Dries hield voet bij stuk, en tilde me ondertussen op zijn schoot, terwijl hij de choco voor mijn neus zette.
"Wat is er aan de hand Nadia?!?..........