Dedicated to:
AilvanMarkLacson2
Shout po sa inyo!
:)
Serenity's POV
Wala na si Lyka.
Sa madaling salita ay patay na siya. Iyan ang una kong nabalitaan pag gising ko simula ng mawalan ako ng malay dahil sa kagagawan niya.
Huli na pala ako. Napatay na siya ni Ate. Malakas ang loob ko na kaya ganoon ka brutal ang pagkamatay ni Lyka ay dahil sa pagtatangka niya sa akin. Noong araw na muntik na nya kong mapatay ay araw kung kailan walang awa siyang pinahirapan at hinila sa kamatayan ng Ate ko.
Nandito lang ako sa kwarto ko. Paulit ulit na pinapanood ang ginawang video ni Ate para sa birthday ko. Kahit ilang beses kong panoorin ito ay hindi ako magsasawa.
Nanlalata pa ang katawan ko. Kakagising ko lang mula sa pagkatulog ng mga ilang araw. Hindi na ko naka pag imbestiga pa sa nangyari kay Lyka na syang sobrang kinahiyangan ko.
Nakakainis.
Hinimas ko ang balikat kong may sugat. Nabenda iyon, kahit matagal na ang sugat na iyon ay mahapdi pa rin sa pakiramdam. Ganoon din ang ulo kong tinahi uli dahil muling bumuka ang sugat na naroon. Buti na nga lang hindi ako nakalbo.
Hindi alam nila mama ang nangyari sa akin. Pinakiusapan ko kasi sila manang at Suzy na wag ng ipaalam pa dahil siguradong sobra silang mag aalala at ililipat ako ng tuluyan sa ibang school. Mas magkakagulo ang lahat.
Bigla kong naalala.
Kaunti na lang ang papatayin pa ni Ate. Malapit na magtapos ang laro namin. At siguradong sa bandang huli ay may hindi ako aasahang mangyari.
Alan ko iyon....
Ramdam ko.....
Tumingin ako sa orasan ko dito sa kwarto. Ala singko na pala. Hindi naman halos ako nakatulog dahil hindi ako dinalaw ng antok. At ang isang dahilan kung bakit hindi ako madalaw dalaw ng antok ay dahil sa kabang kanina pa nag paparamdam sa akin.
Hindi ko maintindihan kung bakit nag kakaganito ang pagkiramdam ko. Parang may hindi magandang mangyayari.......
Parang may hindi magandang magaganap sa gaganapin naming school camp namin ngayon....
Ayaw ko ng ganito, bwisit.
------------------
"Ayos na ba lahat ng gamit mo ija?"
Tanong sa akin ni Manang. Isinasara ko na ang back pack ko ng sabihin niya iyan. Humarap ako kay manang at ngumiti.
"Opo. Aalis na po ako maya maya na lang"
Magalang kong sagot dito. Nandito kami sa sala at tinutulungan akong mag impake ni Manang para sa dadalhin kong bag sa school camp. Tatlong araw iyon kaya marami rami ang dala kong gamit. Sa totoo lang ay wala akong interes sa mga ganitong klase ng mga gawain sa school. Kaya lang naman ako pupunta dahil sa nararamdaman kong matinding kaba na noon ko pa nararamdaman mula ng inanunsyo ang tungkol dito. Basta, aalamin at haharapin ko na lang ang ano mang mangyayari.
"Eh ikaw ija, ayos na ba ang pakiramdam mo? Huwag ka na lang kaya tumuloy? Baka kung mapano ka. Ninenerbyos ako sa iyo ija."
Nag aalalang sabi ni Manang. Napangiti ako sa kanya. Walang mangyayaring masama sa akin, isa pa ay mas ayos na ang pakiramdam ko kaysa kanina.
"Wag po kayong mag aalala. Ayos na po ako manang. May kailangan labg akong harapin manang"
Makahulugang sagot ko riyo kaya ganoon na lamang ang pag salubong ng kilay ni Manang. Binuhat ko na lang ang bag ko dahil sa may sugat ang balikat ko. Mabigat at medyo na pwersa ang balikat ko, pero tiniis ko iyon para ipakita kay manang na ayos na talaga ako.
"Sige po."
Paalam ko bago lumabas ng pintuan.
-------------------
"Serenity!!!"
Dinig kong tawag sa akin ni Suzy. Nasa gate pa lang ako ay agad na niya akong sinalubong ng yakap.
Natutuwa ako dahil nag aalala siya sa akin.
"Ayos ka na ba? Wag mong pilitin ang sarili mo! Look! Baka mapwersa ka!"
Maluhaluhang sabi nito. Pinisil ko ang pisngi niya ng kaliwang kamay ko dahil hawak ko ang bag ko sa kanang kamay ko.
"Ayos na ko, no worries."
Naramdaman kong gumaan ang bag ko. May kumuha nito mula sa kamay ko. Nagulat ako doon kaya napatingin ako bigla kung sino man ang may gawa noon.
Muli akong napangiti ng makiya kunh sino yun.
"Suzy's right. Hindi mo dapat pinupwersa ang sarili. Ang bigat pa naman ng dala mong bag."
Wika nito.
"Salamat, Jake. Syempre pati sa iyo Suzy."
Sabi ko sa kanila, nakita kong gumuhit rin ang ngiti sa kanilang labi.
Nilibot ko ang paningin ko sa paligid. Maraming mga booths sa gawing kanan ng ground at mga tent naman sa gawing kaliwa. Malawak ang paligid kaya magandang ideya na dito gawin ang camp namin.
Pero bakit ganoon?
Hindi pa rin matanggal ang kaba ko.
-------------------
Gabi. Openinh ng camp. May bon fire at mga estudyanteng nagsasayawan sa gitna na para bang walang mga problema. Para bang walang nangyaring nakakakilabot sa school kung nasaan sila?
Nakakatawa ang mga klaseng taong tulad nila.
Puro luho ang alam. Hindi alam mag seryoso sa buhay.
Nasa rooftop ako ng building kung nasaan ang room namin. Nanonood sa kabaliwan nila.
Napabuga ako ng hangin dahil sa inis. Nalaman ko kasi kanina na marami palang nanghinayang noong hindi ako natuluyan.
Pasensya sila dahil hindi ko pa oras.
" Alone?"
Napatingin ako sa gilid ko. Di ko namalayan na pumunta rito si Jake. Sobrang lalim kong mag isip kaya hindi ko na halos naramdaman pa ang presensya niya.
"Ngayon hindi na."
Sagot ko rito.
"Is their something bothering you?"
Tinamaan ako sa tanong niya. Oo, may bumabagabag nga sa akin.
Tumingin ako ng seryoso sa kanya. Sasabihin ko ito para gumaan ang pakiramdam ko kahit papaano.
"Kinakabahan ako."
Sabi ko.
"Saan?"
"Sa mangyayari."
Sagot ko na nag pakunot sa noo niya.
"Jake, malapit ng matapos ang lahat ng ito. Kakaunti na lang sila na papatayin ni Ate. Kinakabahan ako na parang may pasabog si Ate at Maxine na makakaapekto sa ating lahat."
Mahaba kong paliwanag dito, nakita ko sa ekspresyon nya ang pag sang ayon sa sinabi ko. Hindi lang naman iyon ang ikinakakaba ko.
Pati na ang.......
"Jake, alam kong kasama ka sa mga natitira sa listahan niya."
Sabi ko na naging dahilan ng biglang pag katulala niya.
Simula pa lang. Alam ko na sa kanya pinaka babawi ang Ate ko.
Dahil sa lahat ng mga nanakit sa kanya, kay Jake sya pinaka nasaktan.
Kay Jake na sumugat at nagsira sa puso niya.
Itutuloy......