“So, will you give me some time and hear my deductions, Detective Martinez?”
Natawa naman ang bigotilyong officer sa tanong ni Al. Nakita ko rin ang pag-iling-iling ng mga kasamahan nitong police officers at ang mga mapakla nilang pagtawa. Napasimangot naman ako. Malamang ay nasa isip nilang nahihibang na si Al kaya kung anu-ano na ang nasasabi.
“Fine. Matagal-tagal na rin naman simula nang huli akong makarinig ng ganitong proclamation coming from someone so young,” nakangiti pa nitong sagot at saka nakacrossed arms na tiningnan ang bangkay na ngayon ay ineexamine na ng mga medical examiners.
Binitiwan na rin ako ng mga pulis na may hawak sa balikat ko. Lihim akong napa-crossed fingers. Sana ay masolve niya ng maayos ang kaso para hindi kami magkaroon ng records.
“Narinig ko kanina na ang pangalan ng biktima ay Johndon Tuazon. Based on his physique, I can deduce that he was a businessman who was very fond of golf. Proof were the marks on his palm that can only occur when he was always grasping something like the golf club,” lumapit ito sa katawan ng biktima at saka itinuro bulsa nito.
“Pwede niyo po bang tingnan kung may laman ang mga bulsa niya?” rinig kong sabi nito sa nagpipicture na officer. Sinunod naman nito si Al. “His wallet and his phone was missing and there was an indication na nanlaban pa siya bago siya tuluyang saksakin sa kaliwang bahagi ng tiyan niya. Since the blood is more obvious on the upper part than the lower parts, we can deduced from here that he was stabbed facing his killer.”
“That was obvious,” tinatamad na komento ng Detective.
“If that was the case, then the killer surely is a right-handed man,” nakangiti pang sabi ni Al dito. Itinaas nito ang kaliwang kamay na may dugo. “I was right-handed too but the killer panicked and left her knife on my left hand, leaving it bloody and my right hand clean.”
“Posible mo pa rin naman siyang masaksak gamit ang kaliwa mong kamay hindi ba?”
“But that would be so impractical! Usually, people do act first then clean their own mess after their dirty works. Hindi madalas mangyari na habang ginagawa ang krimen ay nililinis niya na agad ang ebidensya. Of course there are exceptions sometimes. But I don’t think that was the case here,” confident pang sabi ni Al na sinundan pa nito ng smirk. Oh Al, why so cool?
“Then explain to me, why the hell are you here?” Nakasmirk ding tanong ng detective. Ano ‘to labanan kung sinong mas magaling magsmirk? Oh well, hindi ko na kailangan pang sabihin kung sinong mas magaling para sa’kin di ba? Tumingin ako kay Al at napansin kong bahagya itong natigilan sa tanong ng detective.
Pasimple itong tumingin sa’kin pero napaiwas naman ako agad ng tingin. Sorry Al. Maski kasi ako, hindi ko alam kung bakit nandito si Josh. Kung sinong imi-meet niya at kailangan pang dito sila magkita.
“I received a prank call,” napataas ang tingin ko kay Al. Saglit pa itong tumingin sa’kin at saka ibinalik ang tingin sa Detective. Napakunot naman ang noo nito.
“Prank call?”
“Yeah. I wanted to know who the sender is kaya kahit alam kong posibleng may trap dito ay tumuloy pa rin ako. Upon entering this room, I was surprised when I saw someone lying in the floor. Aatras pa lang sana ako para lumabas at humingi ng tulong nang biglang may pumukpok sa ulo ko mula sa likod. I fell down and lose my consciousness after that.”
“Tama siya! Sumunod ako sa kanya pagpasok kaya nakita ko siyang walang malay katabi yung biktima! Ginising ko siya at sabi niya ay may daw pumukpok sa ulo niya!” dagdag ko dito.
“At bakit mo naman siya sinusundan?” tanong ng Detective sa’kin. Pareho silang napatingin ni Al sa’kin.
“Ahh kasi…”
“Did you feel that your boyfriend here will do something bad in this building, like killing someone?”
“No! Hindi niya magagawang pumatay noh! A-Akala ko kasi may imi-meet siyang babae kaya napasunod ako dito…” sagot ko dito at saka nakasimangot na napayuko. Pakiramdam ko ay uminit bigla ang buong mukha ko.
“Mga babae talaga,” umiiling pang sabi ng detective. Napakagat naman ako sa pang-ibabang labi ko. Can I just evaporate now then diffuse my particles in air? Ugh.
“You told us earlier na nasolve mo na ang case, ibig bang sabihin nun ay alam mo na kung sinong posibleng pumatay sa kanya?” baling nito kay Al.
“There was a high probability that it was his illegitimate child who did this to him.”
Napasinghap kaming lahat sa sinabi nito.
“What?” gulat na reaksyon ng Detective. Nakarinig din ako ng mga bulungan mula sa mga police officers. Napangiti naman ako. Oh my, I’m getting excited.
“First, even if he looked like some very rich conglomerate, he came here with no bodyguards. That means, tiwala siya sa kung sino mang imi-meet niya. Second, there was no wedding ring on his middle finger, but there was an indication here na lagi siyang may suot na singsing. Before coming here, he probably took it off dahil ayaw niyang masaktan ang feelings ng anak niya.”
“Posible namang hinubad niya yun kanina and just forgot to put it on again?”
“No. Sinadya niya talagang hindi isuot ang ring ngayon…” mahinang sabi nito at saka malungkot na tiningnan ang biktima. “Afterall, it was his child’s birthday…”
“And how did you—“
“The killer tried to hide the box of cake and gifts behind these bunch of old stuffs…” sabi nito habang papalapit sa mga nakatambak na gamit. “There was a feint smell of candle a while ago kaya nasisiguro kong nasindihan pa nila ang cake kanina.”
Maya-maya pa at nahalungkat na nga nito mula sa ilalim ang box ng cake at ilan pang mga paper bags.
“Kung ganun anong motibo ng killer? Bakit niya pinatay ang ama niya?”
Saglit na napuno ng katahimikan ang buong kwarto. Parang biglang may dumaan na anghel. Pasimple ko ding tiningnan ang mga police officers. Seryoso lang silang nakatingin at nakaabang sa sasabihin ni Al.
“Who called you here, detective?” sa wakas ay tanong ni Al dito.
“Ha? I don’t know. Someone reported a while ago that Mr. Johndon Tuazon is badly hurt… here,” nanlaki ang mga mata nito nang may marealize ito bigla. “Don’t tell me…”
“His child was the one who called you detective. But it was too late…”
Dahan-dahang naglakad si Al papunta sa isang cabinet at saka ito binuksan. “Why did you have to kill your father?”
Gulat na gulat kaming tumingin sa babaeng nakaupo sa loob ng cabinet. As she slowly lift up her face, my heart felt broken. She was crying.
Inalalayan naman siya ni Al na lumabas mula sa cabinet. Mas lumakas na ang paghagulgol nito habang lumalapit sa katawan ng biktimang kasalukuyang isinasakay na sa stretcher.
There were some smudge of blood on her dress. Her right hand was full of blood too. So she was really the one who stabbed him.
“Pa! I’m s-sorry! Hindi ko sinasadya! S-Sorry po!”
Tumingin ito sa mga pulis at kay Al. “T-Talaga bang patay na siya? W-Wala na ba talagang pag-asang m-mabuhay siya? Hindi ko naman sinasadya… I was so angry… and frustrated…” Napaluhod ito sa sahig habang tuloy pa rin sa pag-iyak.
I looked at Al and to my surprise, he was looking at the woman with irritation. Lumapit naman ako sa kanya at saka tiningnan ang mga pulis habang pinoposasan ang babae.
***
Matapos naming magbigay ng statement ay sabay na kaming lumabas ng police station ni Al. Hinabol pa nga kami ni Detective Martinez para magpasalamat.
“Thank you for your help in solving the case!”
“It’s not a big deal, Sir,” tinatamad pang sagot ni Al dito. Siniko ko naman ito para senyasang umayos ng asta.
“I’ll treat both of you next time, okay? Ingat kayo sa pag-uwi!” tinapik-tapik pa nito ang mga balikat namin at saka pumasok na ulit sa loob.
“Come on, I’ll drive you home!” sabi ni Al kaya wala na akong nagawa kundi ang sumunod dito. Pagpasok ko sa passenger seat ay nagulat na lang ako nang bigla nitong inilapit ang mukha sa’kin.
“B-Bakit?”
Napalunok naman ako.
“Nothing. I never had the chance to stare at your face when I first met you but looking at you now… you’re really… pretty,” may pagtango pang sabi nito.
“Ha?”
Parang may mga paru-paro na namang naglalaro sa tiyan ko. Sobrang lakas na naman ng tibok ng puso ko.
“And I missed you…” bulong niya habang nakatitig sa mga mata ko.
I don’t know how to react. Nanatili lang akong nakatitig sa mga mata niya. Maya-maya pa’y tumawa ito ng malakas.
Huh?
“Sorry. I was just fooling around!” sabi pa nito habang patuloy pa rin sa pagtawa. Napakurap-kurap naman ako.
Don’t tell me…pinagtripan niya lang ako?
“You—“
“Peace!” Nakangiti pa nitong sabi at saka binuhay na ang makina. Napahalukipkip naman ako sa inuupuan ko. Ang akala ko pa man din ay seryoso na siya. Napahugot ako ng malalim na hininga at saka ko pilit kinalma ang sarili.
“Oo nga pala Al, kanina… why do you look so irritated while looking at that woman?”
A feint smile flashed on his lips. “Because she was just acting.”
“Acting? You mean, yung pag-iyak niya kanina?” hindi makapaniwalang tanong ko sa kanya. Naawa pa naman ako sa kanya kanina nang makita ko siyang naiyak tapos arte lang pala yun? Ugh. What a great actress!
“She planned this murder that’s why she has that knife. Kung sakaling basag na bote or any glass ang pinangsaksak sa biktima, then the murder could really be an act out of the suspect’s impulse but it’s not. Noong una pa lang ay may plano na talaga siyang patayin ang ama niya at pagmukhain itong robbery-homicide case.”
Napatangu-tango naman ako habang nakikinig sa explanations niya. Oo nga pala, pinacheck niya kanina kung may lamang wallet at cellphone ang bulsa ng biktima pero wala. That explains it. Malamang ay may plano talaga itong tumakas gamit ang emergency exit pero nang dumating si Josh ay hindi na ito nakaalis pa.
“Eh paano mo naman nalamang nasa cabinet nagtatago yung killer kanina?” tanong ko.
“Because of the pattern of footprints,” maiksing sagot nito.
“O-kay,” again, I was amazed with the way he think. Sandaling namayani ang katahimikan sa pagitan namin.
“You like Josh, right?”
“Ha?”
Nagkamali ba ko ng dinig?
I looked at him smiling widely. “I don’t even need to use a series of deductions to deduce your feelings, Ms.Ericka.”
Napasimangot ako.
“Tss… ei ano kung gusto ko si Josh? Hindi niya naman ako gusto…” mahina kong sagot at saka tumingin na lang sa labas ng bintana.
“Sigurado ka bang hindi ka niya gusto?”
“He even said it before to the girl who confessed on him. I am just a friend kaya tigilan mo ko, Al.”
“Hmm… okay!”
“Teka, bakit ka nga pala nasa building na yun? I mean, bakit pumunta si Josh sa building na yun kanina?”
He shrugged his shoulders. “I don’t know.”
Naalala ko naman yung nagtext sa’kin kanina kaya kinuha ko yung phone ko at hinanap ang text message.
“Oo nga pala, alam mo ba kung ano ‘to?”
Binasa nito ang text at maya-maya pa’y bigla itong nagbreak. Bahagya naman kaming nasubsob paforward.
“Bakit ka nagpreno?”
“Who sent this?” nag-aalala nitong tanong.
“I don’t know.”
Parang bigla itong napaisip ng malalim.
“Why?” tanong ko sa kanya.
“It’s a Japanese character for Black Sheep.”
***TBC
Thank you po sa patuloy na pag-aabang ng updates Eucliddos! Ipipilit ko pa rin ang every monday update kahit start na po ng klase. Hehe See yah ~
~EuclidAngel❤