နဂို ေခါင္းအံုးနဲ႔ေခါင္း ထိလိုက္တာနဲ႔
အိပ္ေပ်ာ္သြားတတ္တဲ့ သက္ေဝယံ
အခုအိပ္ယာထက္မွာလူးလိမ့္ေနသည္..
မဂၤလာလက္စြပ္ကိုေရကူးကန္ထဲပစ္ခ်ရသလား
ဆိုၿပီးစိတ္ဆိုးဆိုးနဲ႔ပညာျပခဲ့တာ..
မွားၿပီလားမသိ!!
ဒီအခန္းထဲေရာက္ၿပီးနာရီဝက္တိတိၾကာသည္ထိ
ဟိုလူႀကီးေရာက္မလာ
ဘာမ်ားျဖစ္လို႔ပါလိမ့္??
ေတြးမိေသာအေတြးကိုကိူယ့္ဟာကို
အေျဖျပန္မထုတ္မိခင္မွာပင္
ဝုန္းဆိုေကာက္ထလိုက္ၿပီး
ျပတင္းေပါက္ကိုဆြဲဖြင့္ၾကည့္လိုက္သည္..
ေရကန္ေအာက္လင္းမီးေတြထြန္းထားတဲ့
ေရကူးကန္ထဲျမဳပ္ခ်ည္ေပၚခ်ည္ျဖစ္ေနေသးတဲ့
သူ႔ကိုေတြ႕လိုက္ရေတာ့..
စိတ္ကေတာ့ေအးသြားရသည္ကအမွန္...
အနဲဆံုးေတာ့ေရမနစ္ေသးဘူးထင္တာဘဲ..
ေရကူးကန္ရဲ႕အလယ္ကေန
ကန္ေဘာင္ဘက္ကိုတေရြ႕ေရြ႕ကူးသြားတဲ့
သူ႔ကိုၾကည့္ေနရင္း..
တကယ္ရွာေနတာလား??
ဟန္ေဆာင္ၿပီးဘဲရွာေနတာလား??
မတက္နဲ႔လို႔ေျပာခဲ့တိုင္းလည္း
မတက္လာစရာလား??
စိတ္ထဲကပြစိပြစိ
ေတြးရင္းနဲ႔ပင္မေနႏိုင္မထိုင္ႏိုင္ေသာလက္က
တဘက္ကိုဆြဲယူႏွင့္ၿပီးၿပီ...
သက္ေဝယံေရကူးကန္နားသိူ႔ေရာက္လာေတာ့
ကန္ေဘာင္ေပၚကိုေမးေလးတင္ထားၿပီး
အေမာေျဖေနရွာတဲ့အဲ့လူႀကီး..
ေရထဲကေနကုန္းေပၚေရာက္လာလို႔
အသက္ရူမရတဲ့
ငါးတစ္ေကာင္လို ဟစိ ဟစိ..
အဲ့လိုေလးက်ျပန္ေတာ့လဲသက္ေဝယံ
စိတ္ထဲမေကာင္းခ်င္...
သက္ေဝယံလဲအနားသို႔အေရာက္
သူလဲေရကူးကန္ထဲကေနကုန္းရုန္းတက္လာၿပီး
ကန္ေဘာင္ေပၚထိုင္သည္..
လက္ထဲကတဘတ္နဲ႔သူ႔ကိုေနာက္ကေန
ေထြးပတ္ေပးလိုက္ေတာ့
လွည့္ၾကည့္လာေသာ...
ေရမြန္းထားတဲ့နီရဲရဲမ်က္လံုးေတြ
အရမ္းႏွိပ္စက္ရာမ်ားက်သြားၿပီလား??
ေခါင္းထဲကိုတိုးဝင္လာတဲ့ပထမဆံုးအေတြး...
လူပ္တုတ္တုတ္ျဖစ္ေနတဲ့ျပာႏွမ္းႏွမ္း
ႏူတ္ခမ္းေတြဆီက စကားသံတခ်ိဳ႕ထြက္က်
မလာခင္
"ထားလိုက္ေတာ့..မနတ္မွဘဲျပန္ရွာ..
ခုဆက္ရွာေနရင္ ခင္ဗ်ားႂကြသြားလိမ့္မယ္!!"
သက္ေဝယံကဘဲအရင္ေျပာလိုက္ၿပီး
သူ႔ကိုအတင္းဆြဲထူလိုက္စဥ္မွာပင္..
"ေတြ႕သြားၿပီ~~"
ခပ္တိုးတိုးအသံေလးေနာက္ပါးမွာ
သက္ေဝယံရဲ႕မ်က္စိေရွ႔ေရာက္လာသည္က
လက္ေခ်ာင္းထိပ္အေရျပားေလးေတြတြန္႔ေနတဲ့
လက္ဖဝါးျပင္ထက္က
ေရႊေရာင္ေမာင္းကြင္းလက္စြပ္ေလး...
"ခင္...ခင္ဗ်ားတကယ္ဘဲရွာေနတာလား???"
နဂိုဝိုင္းစက္ေနတဲ့မ်က္ဝန္းေလးေတြပိုၿပီး
ဝိုင္းစက္စြာနဲ႔ဟိန္းထက္ယံကိုၾကည့္လာသည္..
"တကယ္မရွာလို႔ရမလား??!!!
ကိုယ္အိမ္ေပၚမတက္ရဘဲေနမွာေပါ့.."
ေျပာေနစဥ္အခ်ိန္ေလးမွာတင္
ရင္ခြင္ထဲကိုရုတ္တရက္အင့္ခနဲတိုးဝင္လာတဲ့
ကိုယ္လံုးေသးေသးေလးကို
သူ႔ေက်ာျပင္ေလးကိုေပြ႕ဖက္ထားလိုက္ပီး
"ဘာ..ဘာလို႔လဲ???"
ျပန္ေတြ႕ၿပီေလ..."
"ခင္ဗ်ား...အဲ့ေလာက္ထိလုပ္ေပးစရာမလိုဘူးေလ!!
ခင္ဗ်ားငတံုးလား!!!!ဟမ္!!ေျပာ..!!
ခင္ဗ်ားေရကန္ထဲေရနစ္ေသသြားရင္
ဘယ္လိုလုပ္မလဲ??!!!"
ေျပာရင္းေက်ာကုန္းကိုလည္း
တဘုန္းဘုန္းထုရိုက္ေနေသးသည္မို႔
ေက်ာျပင္ဆီက ေအာင့္ခနဲ ေအာင့္ခနဲ..
ျဖစ္ေနတဲ့ဟိန္းထက္ယံခမ်ာ မစားသာ..
ဒီအတိုင္းသာဆက္ၿငိမ္ေနလို႔ကေတာ့
ဟိန္းထက္ယံရဲ႕ေက်ာစုတ္မယ့္ကိန္းမို႔
ရင္ခြင္ထဲကသူ႔ကိုယ္လံုးေလးကိုဆက္ေပြ႕ဖက္
ထားခ်င္လဲအတင္းဆြဲထုတ္ၿပီး သူ႔လက္ႏွစ္ဖက္ကို
လက္တစ္ဖက္တည္းနဲ႔ခ်ဳပ္ကိုင္ရသည္..
ဒါေတာင္မရရ ေအာင္ထုရိုက္ေနၿပီး..
"ေနာက္တစ္ခါအဲ့လိုမလႊတ္ပစ္နဲ႔!!!ၾကားလား!!
ၾကားလားလို႔!!!"
သက္ေဝယံမ်က္ႏွာကရံူ႔မဲ့ၿပီးငိုခ်င္ေနၿပီ...
မ်က္လံုးေလးေတြအစြန္းမွာမ်က္ရည္ၾကည္ေတြက
ေဝ့သီ..ေဝ့သီ..
"ေနာက္တစ္ခါလႊတ္ပစ္ရဲရင္လဲ
ကိုယ္အေကာင္ျဖစ္ၿပီဘဲ..
ဘာအေကာင္လဲဆိုေတာ့
ေသာက္မွတ္မရွိတဲ့အေကာင္.."
ဟုတ္တယ္ေလ..ဟိန္းထက္ယံလဲတစ္ခါတည္းနဲ႔ကို
မွတ္သြားတာ..ခုေတာင္မေသရံုတမယ္
ေရငုပ္လိုက္ရတာကို..
"ဟ..ခင္ဗ်ားကေတာ့..ဟက္..ဟက္.."
မ်က္ရည္ေတြၾကားထဲမွသက္ေဝယံရဲ႕
ရယ္သံခပ္တိုးတိုးထြက္အန္က်လာေတာ့
သူ႔ရယ္သံခပ္အက္အက္ကလဲကပ္လ်က္ထြက္
ေပၚလာသည္..
ေရထဲေနတာၾကာၿပီးအဲ့လူႀကီးရယ္သံေတာင္
ပံုမွန္မဟုတ္ခ်င္ေတာ့..
"ေပး..အဲ့လက္စြပ္ကို.."
ဟိန္းထက္ယံလက္ထဲကလက္စြပ္ကိုသက္ေဝယံ
လုယူလိုက္သည္..
"ကဲ...ခင္ဗ်ားကိုကတိစကားေတြေတာင္းရမယ္.."
ေရႊေရာင္လက္စြပ္ေလးကိုၾကည့္ၿပီး
မာန္ပါပါမ်က္ႏွာေပးနဲ႔
ဟန္ပါပါေျပာေနတဲ့အဲ့ကေလးေၾကာင့္..
"ဟမ္...ဘာကတိစကား??"
"ျပန္လက္ထပ္ရမယ္ေလ..ခင္ဗ်ားလက္သူႂကြယ္
ေပၚကိုဒီလက္စြပ္လြယ္လြယ္နဲ႔ျပန္တင္ေပးမယ္
ထင္လို႔လား???!!!"
အင္း..
ျပန္လဲလက္ထပ္ခြင့္ေတာင္းရတယ္..
အခုျပန္လဲလက္ထပ္ရမယ္..
ဟုတ္ေတာ့ဟုတ္ေနတာဘဲ..အဲ့ကေလးတစ္ေကာင္နဲ႔
"ဟုတ္ၿပီ..ဟုတ္ၿပီ..မဂၤလာပြဲကဒီမွာဘဲလား??"
ဟိန္းထက္ယံဟိုဟိုဒီဒီလွည့္ပတ္ၾကည့္လိုက္သည္..
ခပ္လွမ္းလွမ္းမွာရွိေနတဲ့သစ္ပင္ပုေလးတခ်ိဳ႕ကို
တိုးေဝွ႔သြားေသာေလျပည္ခတ္သံမွတပါး
ပတ္ဝန္းက်င္ဟာတိတ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္...
ေဩာ္..ဒါဒုတိယအႀကိမ္ေျမာက္မဂၤလာပြဲေလး..
"အင္း..ဒီမွာဘဲေပါ့..
ကဲ..မဂၤလာခ်ိန္က်ေရာက္လာၿပီ.!!!"
စူးတူးတူးအသံကိုေအာင္ျမင္ခန္႔ထည္တဲ့
အသံအျဖစ္ မရရ ေအာင္ဖန္တီးယူေနေသာ
အဲ့ကေလးလုပ္ရပ္မွာ
ရယ္ခ်င္ပက္က်ိ့ျဖစ္ေနေသာ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုသာ
ဟိန္းထက္ယံထိန္းေနရသည္..
".အဟမ္း...
ကၽြန္ေတာ့္ကိုေနာက္ဆိုျပန္ေအာ္ေျပာအံုးမွာလား??"
သူဘဲမဂၤလာအခမ္းအနားမႉး..သူဘဲသတို႔သား..
ရယ္ခ်င္ေနပါတယ္ဆိုမွ
သူကမ်က္ေမွာင္ေလးၾကံဳ႕ၿပီးစိုက္ၾကည့္သည္..
ေစာင့္ရတာသိပ္စိတ္မရွည္တဲ့ဟန္နဲ႔...
"မင္းအခ်ိဳးမေျပတာရွိရင္ေတာ့ ေအာ္မွာေပါ့!!!"
"ဘာ!!"
နဂိုေရစိုရႊဲေနလို႔တုန္ေနရတဲ့အထဲ
သက္ေဝယံအသံေၾကာင့္
ဟိန္းထက္ယံကိုယ္ကဆတ္ခနဲ..
"ခင္ဗ်ားလက္ထပ္ပြဲေတာင္မစခင္တန္းၿပီး
ကြာရွင္းခ်င္ေနတာလား??!!!"
"မရွင္းခ်င္ပါဘူး..မေအာ္ဘူး..မေအာ္ဘူး.."
ျပန္ေျဖလိုက္ေတာ့
သူ႔ႏူတ္ခမ္းစြန္းေလးကအေပၚဖက္ကိုနဲနဲေလး
ေကာ့တက္သြားသည္..
ေက်နပ္သြားသည့္သေဘာ..
ေနာက္ထပ္ေမးခြန္းတစ္ခုကိုထပ္ေမးဖိူ႔
သက္ေဝယံအရွိန္ယူလိုက္ၿပီး..
"ကၽြန္ေတာ့္ကိုေနာက္ဆိုႏိုင္ထက္စီးနင္း
လုပ္အံုးမွာလား???"
လုပ္ၿပီ..သူေျပာမွဘဲ...
တစ္သက္လံုးအေလၽွာ့ေပးလာသမၽွ
အဲ့ရန္ျဖစ္တဲ့တစ္ရက္ကေလးဘဲ
စကားနဲ႔ႏိုင္ထက္စီးနင္းေလးလုပ္မိတာကို..
ကဲ..ကဲ..ဟိန္းထက္ယံ...
"မလုပ္ဘူး.."
အဲ့ကေလးႏူတ္ခမ္းေလးျပံဳးေယာင္သမ္းသြားၿပီး
"ဟုတ္ၿပီ..ေနာက္ဆံုးတစ္ခု.."
"အင္း.."
ေတာ္ေသးတာေပါ့..သံုးခုတည္းမို႔
မဟုတ္ရင္ဘယ္ခ်ိန္မွအိမ္ေပၚျပန္တက္ရမလဲမသိ
ဒီမဂၤလာပြဲေတာ္ေတာ္ ေပရွည္ေနတာ..
"ကၽြန္ေတာ့္ကိုရိုးေျမက်ရာသက္ပန္ေပါင္း
သင္းသြားပါမည္လား??..."
တစ္လံုးခ်င္းစီပီပီသသေျပာလာတဲ့
စူးတူးတူးအသံေနာက္မွာ
ဟိန္းထက္ယံ ေမာ့ၾကည့္မိေတာ့
ၾကည္စင္ေနတဲ့မ်က္ဝန္းေလးေတြ...
"အျမဲတမ္းအတြက္...ေနာက္တစ္ခါ
ဘယ္ေတာ့မွ..ခြဲခြာရတာမ်ိဳးမလုပ္ရဘူး.."
ခပ္ဖူးဖူးႏူတ္ခမ္းေလးေတြတရြရြလူပ္ခတ္ရာမွ
ထပ္ၿပီးထြက္အန္က်လာတဲ့စကားလံုးေတြ
ေအာက္မွ
ဘယ္ႏွစ္ႀကိမ္မွန္းမသိေလာက္ေအာင္ကို
ဟိန္းထက္ယံေခါင္းကိူညိမ့္ျပလိုက္သည္..
"မခြဲေတာ့ဘူး..ဘယ္ေတာ့မွမခြဲဘူး..
တစ္သက္လံုးေပါင္းသင္းသြားမယ္..."
ရင္ထဲကႏွလံုးသားနဲ႔ထုဆစ္ထားတဲ့
ကတိစကားသံ..
အဲ့ကေလးမ်က္ႏွာေပၚျဖတ္ေျပးသြားတဲ့
အေရာင္ဟာလွလြန္းခ်ည္ရဲ႕..
"အင္း..."
ေခါင္းေလးတစ္ခ်က္ညိမ့္လိုက္တာနဲ႔
အျပံဳးတစ္ခုကိုဖန္ဆင္းလိုက္တဲ့သက္ေဝယံရဲ႕
ႏူတ္ခမ္းဖူးဖူးေတြနဲ႔အတူ ဟိန္းထက္ယံရဲ႕လက္သူႂကြယ္ေပၚေရာက္လာတဲ့
ေရႊေရာင္ေမာင္းကြင္းလက္စြပ္ေလး..
"ကဲ...မဂၤလာအနမ္းေပးဖို႔အခ်ိန္က်ေရာက္ပါၿပီ.."
ဒီတစ္ခါမဂၤလာအခမ္းအနားမႉးက
ဟိန္းထက္ယံျဖစ္သြားခ်ိန္မွာ...
ရဲခနဲျဖစ္သြားတဲ့ပါးျပင္ေလးႏွစ္ဖက္..
"အမ္..အဲ့အစီအစဥ္ပယ္ထားတယ္..
ဒီမဂၤလာပြဲမွာမပါဘူး.."
အိုးတိုးအမ္းတမ္းနဲ႔ျငင္းေနတဲ့အဲ့ကေလးခါးကို
ဆြဲဖက္လိုက္ၿပီး..
"မပါလို႔ရမလား??"
မ်က္ႏွာႏွစ္ခုဟာတစ္ထြာပင္
မကြာေတာ့ေသာအေနအထား..
"ဘာလို႔မရ,ရမွာလဲ??"
တျဖည္းျဖည္းရဲတက္လာတဲ့ပါးေလးႏွစ္ဖက္က
ဟိန္းထက္ယံကိုပိုၿပီးအသည္းယား
ေအာင္လုပ္ေနတာ...
"အြန္႔.."
ႏူတ္ခမ္းကိုဖိကပ္လာတဲ့ေႏြးေထြးမူတစ္ခု
အျပန္အလွန္ရယူေနတဲ့ႏူးညံ့ၾကင္နာမူေလး
ေရကူးကန္ေဘးနားက
မဂၤလာပြဲေလးဟာဧည့္သည္ေတာ္နတၳိ
သတို႔သားႏွစ္ေယာက္ဆီကရင္ခုန္သံတိုးတိုး
သဲ့သဲ့ေလးကေတာ့မဂၤလာေတးသြားတစ္ခု
အျဖစ္စီးေမ်ာေနလ်က္...
..........................💜💜💜......................
ပါးျပင္တစ္ဖက္ေပၚလာတင္တဲ့လက္ဖဝါးႏုႏု
ေလးတစ္ဖက္..
အဲ့လက္ဖဝါးေလးကိုေဆာင့္ဆြဲၿပီး
အဲ့ကေလးတစ္ကိုယ္လံုးကို
ရင္ခြင္ထဲပစ္ထည့္လိုက္ခ်င္ေသာ္လည္း
အခုေတာ့ကိုယ့္ကိုယ္ကိုေတာင္မထူႏိုင္...
၃ရက္ေလာက္အိပ္ေရးဆက္တိုက္ျပတ္ခဲ့တဲ့
ညေတြေရာ..အစာစားမမွန္တာေတြေရာ..
မေန႔ကခရီးပန္းထားတာေတြေရာ..
ညဘက္ႀကီးအဲ့ကေလးေကာင္းမူနဲ႔
ေရကန္ထဲဆင္းေဆာ့ရတာေတြေရာ..
ေရာသမေမႊၿပီး...
ဟိန္းထက္ယံရဲ႕တစ္ကိုယ္လံုးက
ကိုင္ရိုက္ခံထားရသလိုကိုနာက်င္ေနသည္..
မ်က္ခြံေတြေတာင္ဖြင့္ဖို႔ေတာင္အႏိုင္ႏိုင္မို႔
အသာေလးၿငိမ္ၿပီးမွိန္းေနလိုက္သည္..
ပါးျပင္ေပၚကတဆင့္
ေရြ႕လ်ားလာတဲ့လက္ဖဝါးေလးက
နဖူးျပင္ဆီကိုအေရာက္မွာ...
"အား....ပူက်စ္ေနတာဘဲ!!!!"
သက္ေဝယံလက္ကိုဆတ္ခနဲရုတ္ၿပီး
ေနာက္ကိုခုန္ဆုတ္လိုက္မိသည္...
"ဘယ္လိုျဖစ္ၿပီးေအာ္ေနတာလဲ???~~"
အိပ္ရာထဲမွာလွဲေနရင္းမွမ်က္လံုးတပြင့္တပြင့္
ႏွင့္လွမ္းေမးေနတဲ့အဲ့လူႀကီး...
ခ်စ္သူသက္တမ္း ၈ႏွစ္
လင္ေယာက်ၤားသက္တမ္း ၂ႏွစ္
ေပါင္း ၁၀ႏွစ္အတြင္းမွာ
အဲ့လူႀကီးဖ်ားတာနာတာဆိုတာအသံေတာင္
မၾကားဖူးခဲ့..
အခုနဖူးတျပင္လံုးမီးက်ဲခဲနီးပါးပူက်စ္ေတာက္
ေနတာ...
အဲ့တာထက္ကို
ဖ်ားရင္နာရင္သက္ေဝယံကဘာမွမလုပ္တတ္
မကိုင္တတ္သည္မို႔..
"အဲ့..ဖုန္း..ဖုန္း..ဘယ္မွာလဲ???"
ခ်က္ခ်င္းေကာက္ကာငင္ကာကို
ေယာက္ယက္ခတ္ေနတဲ့သက္ေဝယံေၾကာင့္
ဟိန္းထက္ယံကုတင္ေပၚမွအားယူၿပီး
ထထိုင္လိုက္သည္..
"ဘာလို႔ ဖုန္းလိုက္ရွာေနတာလဲ????"
ဟိန္းထက္ယံေမးေနတာကိုအဖက္ပင္မလုပ္
ခံုေပၚမွာတင္ထားတဲ့ဖုန္းေလးဆီ
သူ႔အၾကည့္ကေရာက္သြားသည္ႏွင့္
အဲ့ကေလးဆြဲယူလိုက္ၿပီးဖုန္းကိုအသည္းအသန္
ဖြင့္ေနသည္..
"ကိုယ္ေမးေနတယ္ေလ..."
သက္ေဝယံဖုန္းscreenကိုၾကည့္ေနရင္းမွ
"ခင္ဗ်ားအေမဆီဖုန္းဆက္မလို႔.."
"ကိုယ့္အေမဆီဖုန္းဆက္ရေအာင္
ကိုယ္ကေသသြားတာမို႔လို႔လား??!!"
မနတ္ေစာေစာစီးစီးလူကမွိန္းေနပါတယ္ဆို
အလန္႔တၾကားျဖစ္ေအာင္လုပ္တဲ့
အစုတ္ပလုတ္ကေလး!!
"ခင္ဗ်ားေသမွေတာ့ခင္ဗ်ားအေမဆီဆက္မလား?
ေရေဝးကကားကိုဘဲလွမ္းဆက္မွာေပါ့!!!!"
ဟိန္းထက္ယံကိုျပန္လွမ္းေဟာက္ရင္း
ဖုန္းscreenကိုသည္းႀကီးမည္းႀကီး
ပြတ္ေနျပန္ၿပီ...
မေန႔ညကမွပူပူေႏြးေႏြးျပန္လက္ထပ္ထားတဲ့
လင္ေယာက်ၤား
မနတ္က်ေတာ့ ထသတ္ေနရၿပီ!!
တစ္ကိုယ္လံုးနာေနတာေတြ ကိုက္ခဲေနတာေတြ
ဂရုမစိုက္ႏိုင္ေတာ့..
ဟိန္းထက္ယံ ကုတင္ေပၚမွဆင္းခ်လာၿပီး
အဲ့ကေလးလက္ထဲကဖုန္းကိုဆြဲလုပစ္လိုက္သည္..
"ဘာလုပ္တာလဲ??ျပန္ေပး!!"
အတင္းဆြဲလုယူလာတဲ့သူ႔လက္ေတြကို
အသာတြန္းဖယ္လိုက္ရင္း..
"အေမအလကားေနရင္းစိတ္ပူၿပီး
အိမ္ကိုေရာက္ခ်လာလိမ့္မယ္..
မဆက္နဲ႔ .."
ဟိန္းထက္ယံဖုန္းကိုစက္ပိတ္ၿပီး
ခံုေပၚျပန္တင္ထားလိုက္သည္..
"ဒါေပမဲ့..ကၽြန္ေတာ္မွဖ်ားတဲ့သူေတြကို
မျပဳစုတတ္တာ..ခင္ဗ်ားေသသြားရင္
ဘယ္လိုလုပ္မလဲ???"
ဟိန္းထက္ယံ ကုတင္ေပၚျပန္ထိုင္ၿပီး..
"ဒီေလာက္နဲ႔ေသစရာလား??"
"ေျပာလို႔ရမလား??
ခင္ဗ်ားမ်က္ႏွာလဲခင္ဗ်ားျပန္ၾကည့္အံုး..
ေသခါနီးလူမမာရုပ္နဲ႔.."
ေနာက္ကေနတပူပူနဲ႔လိုက္ေအာ္ေနတဲ့အဲ့ကေလး
ကိုယ့္မ်က္ခြက္ကလူရုပ္သူရုပ္ေပါက္မေနတာ
ေတာ့သိတယ္..
အဲ့တာလဲအဲ့ကေလးေကာင္းမူဘဲေလ..
ဟိန္းထက္ယံကုတင္ေပၚေျခပစ္လက္ပစ္
လွဲခ်လိုက္ရင္းနဖူးေပၚလက္တင္ရင္း
မ်က္လံုးအစံကိုမွိတ္ခ်လိုက္ကာ..
"ရတယ္..သက္သာသြားလိမ့္မယ္.."
အဲ့လူႀကီးကသာသက္သာသြားမယ္
ေျပာေနတာ..
သူ႔ၾကည့္ရတာအေျခအေနကိုမဟန္ေတာ့..
မႏိုင္တာကိုအတင္းေတာင့္ခံေနတဲ့ပံုႀကီး..
သက္ေဝယံရဲ႕
ရင္ထဲကလိူက္တက္လာတဲ့အပူလိူင္းတစ္ခု..
အမ်ားေျပာေျပာေနတဲ့စိုးရိမ္တယ္ဆိုတာဘဲ
ေနမွာ..
"ေဆး..ေဆးရံုသြားမလား???"
"အဲ့ေလာက္မလိုဘူးေလ..."
ဟိန္းထက္ယံမဖြင့္ခ်င္တဲ့မ်က္ခြံေတြကို
အတင္းပင့္တင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့
ကုတင္နားမွာဟိန္းထက္ယံကိုငံု႔ၾကည့္ေနတဲ့
မ်က္ႏွာျဖဴႏုႏုေလး..
"ခင္ဗ်ားတစ္ခုခုျဖစ္သြားရင္ဘယ္လိုလုပ္မလဲ??"
ငိုမဲ့မဲ့ရုပ္ေလးနဲ႔အဲ့ကေလးတကယ္စိတ္ပူေနတာဘဲ
လို႔ေတြးလိုက္မိေတာ့
ဟိန္းထက္ယံရင္ထဲ
အလိုအေလ်ာက္ၾကည္ႏူးသြားရသည္..
"ဒါျဖင့္ ကိုယ့္ကိုေရပတ္ဝတ္နဲ႔ေရခဲေရ
သြားယူေပး.."
လွဲေနရက္နဲ႔ပင္ဟိန္းထက္ယံလွမ္းေျပာလိုက္ေတာ့..
"ဟုတ္ၿပီ...ခဏေနာ္.."
ခ်က္ခ်င္းကို ကမန္းကတန္းနဲ႔
အခန္းထဲကအဲ့ကေလးေျပးထြက္သြားသည္မွာလွစ္ခနဲ
ဟိန္းထက္ယံကေတာ့ကုတင္ေပၚမွာ
ျပန္မွိန္းေနလ်က္က်န္ခဲ့ေလသည္..
......................💜💜💜.....................
နဖူးျပင္ဆီကိုကပ္လာေသာေအးစက္စက္
အထိအေတြ႕တစ္ခု..
ဖ်တ္ခနဲလူပ္ခတ္သြားတဲ့မ်က္ေတာင္တစ္စံုရဲ႕
မေရွးမေႏွာင္းမွာပင္
နားထင္စြန္းနားေတြေရာ...
ဆံပင္ေတြထဲထိပါစီးက်လာတဲ့ေရစက္စက္ေတြ..
ဒီကေလးကေတာ့
အပူက်ေအာင္လုပ္ေပးေနတာလား??
လူကိုအေသသတ္ေနတာလား??မသဲကြဲဘူး..!!
ကုန္းထထိုင္ၿပီး
နဖူးကေရဘတ္ဝတ္ကိုေကာက္ဖယ္ပစ္
လိုက္ေတာ့
အဲ့ကေလးမ်က္လံုးေလးျပဴးၾကည့္သည္..
"ေခါင္းပါအေအးပတ္ေအာင္လုပ္ေနတာလား??"
ဟိန္းထက္ယံေမးလိုက္ေသာ္လည္း..
မ်က္လံုးဝိုင္းဝိုင္းေလးႏွစ္ခုကျပဴးၾကည့္ေနတုန္း..
ဟူး..သူေသခ်ာမလုပ္တတ္ဘူးဘဲ...
ကိုယ့္ဟာကိုယ္ဘဲေရဘတ္ဝတ္ကေရေတြကို
သူ႔ေရွ႔ကခံုေပၚမွာတင္ထားတဲ့
ဇလံုထဲညစ္ခ်ျပလိုက္သည္..
"ကၽြန္ေတာ္ညႇစ္တာနဲနဲအားလိုသြားတာဘဲ!!
ရၿပီ..ရၿပီ..ကၽြန္ေတာ္လုပ္တတ္ၿပီ.."
ဟိန္းထက္ယံလက္ထဲကေရပတ္ဝတ္ကို
ျပန္ယူၿပီးအတင္းျပန္တြန္းခ်အိပ္ခိုင္း
ေလၿပီးနဖူးေပၚခုနကေရပတ္ဝတ္ကို
ျပန္တင္ေပးထားသည္..
"ခင္ဗ်ားတစ္ကိုယ္လံုးပါ ေရပတ္တိုက္ရမယ္
ထင္တယ္..ကိုယ္ေတြပါပူက်စ္ေနတာဘဲ.."
ညအိပ္ဝတ္စံုအကြက္ဝမ္းဆက္ေလးေတာင္
မခၽြတ္ရေသးဘဲေခါင္းစုတ္ဖြားနဲ႔
ေရခဲေရထဲစိမ္ထားတဲ့ ေရပတ္ဝတ္ေလးေတြကို
ဆြဲယူညစ္ရင္းေျပာေနတဲ့အဲ့ကေလးပံုစံေလး..
ဟိန္းထက္ယံရဲ႕အေပၚဝတ္အက်ႌကိုခၽြတ္
အေပၚပိုင္းတစ္ခုလံုးကိုပြတ္တိုက္လာတဲ့
ေရပတ္ဝတ္စေတြကအရမ္းစိုစိမေနေတာ့..
အင္း..သူခုနကေသေသခ်ာခ်ာကိုအားထည့္ၿပီး
ေရညႇစ္ေနတာကိုဟိန္းထက္ယံျမင္သားဘဲ..
ခနၶာကိုယ္ကိုေရပတ္တိုက္ၿပီးသြားေတာ့
သက္ေဝယံဗီရိုထဲကခ်ည္သားအက်ႌတစ္ထည္ကို
သြားဆြဲထုတ္လာရသည္..
အက်ႌကိုေသခ်ာဝတ္ေပးၿပီး
ၾကယ္သီးေတြကိုေအာက္ကေနအထက္ဆီသို႔
တစ္ခုခ်င္းစီထိခတ္လူပ္ရွားေနတဲ့
လက္ေခ်ာင္းႏုႏုသြယ္သြယ္ေလးေတြ..
အေပၚစီးကေနအံု႔မိုးထားတဲ့အဲ့ကေလးဆီက
ခပ္ေႏြးေႏြးအေငြ႕အသက္ေလး..
ဟိန္းထက္ယံႏူတ္ခမ္းမွာ
ပီတိျပံဳးႀကီးကအလိုအေလ်ာက္ခ်ိတ္ဆြဲၿပီးသား
ဒီလိုဂရုစိုက္မူမ်ိဳး ၾကင္နာမူမ်ိဳးကိုသာ
ေန႔တိုင္းရမယ္ဆိူ
ဟိန္းထက္ယံ ေရကူးကန္ထဲဆယ္ခါျပန္ဘဲ
ဒိုင္ဗင္ပစ္ရ ပစ္ရ
တစ္ညလံုးဘဲေရကူးကန္ထဲ ေနရ ေနရ..
တန္သည္ေလ..
အက်ႌလဲၿပီးသြားျပန္ေတာ့
နဖူးေပၚကအဝတ္စကိုလဲလိုက္
ေရညစ္ၿပီးျပန္ကပ္လိုက္နဲ႔လုပ္ေနတဲ့အဲ့ကေလး
"ကိုယ့္ကိုေဆးဘူးလွမ္းယူေပး.."
ဟိန္းထက္ယံခံုေပၚမွာတင္ထားတဲ့
ေဆးဘူးကိုမ်က္စပစ္ၿပီးလွမ္းေတာင္းေတာ့..
"ေဆးေသာက္ေတာ့မလို႔လား?
အစာမရွိဘဲဘယ္လိုေဆးေသာက္လို႔ရမလဲ??"
ကၽြန္ေတာ္မနတ္စာျပင္ေပးအံုးမယ္ေလ..
ၿပီးမွေသာက္..ခဏေစာင့္ဦး.!!"
ေျပာရင္းခ်က္ခ်င္းေအာက္ထပ္ကိုသုတ္သုတ္
သုတ္သုတ္နဲ႔ျပန္ဆင္းသြားျပန္သည္..
သူဘဲေမး..သူဘဲျပန္ေျဖ...သူဘဲျပန္ရွင္းလင္းခ်က္
ထုတ္သြားတဲ့အဲ့ကေလးေလး..
ဘယ္လိုခ်စ္ဖို႔ေကာင္းေနမွန္းကိုမသိတာ..
တေအာင့္အၾကာေတာ့
လက္ထဲပန္းကန္ႀကီးနဲ႔
ကို႔ရို႔ကားရားေရာက္လာတဲ့အဲ့ကေလး..
နဖူးစပ္နားမွာတြဲလြဲခိုေနတဲ့ေခၽြးစက္ေတြကိုပင္
သက္ေဝယံမသုတ္ႏိုင္ဘဲ
"ေရာ့..စားလိုက္အံုး!!"
ကုတင္ေဘးနားကခံုေပၚကိုယူလာတဲ့ပန္းကန္
တင္ေပးထားလိုက္သည္..
ဟိန္းထက္ယံကုတင္ေပၚလွဲေနရာမွထလာၿပီး..
ငံု႔ၾကည့္လိုက္ေတာ့
ဟင္...ေခါက္ဆြဲျပဳတ္ႀကီး!!
အဲ့လူႀကီးမ်က္ႏွာႀကီးရံူ႔မဲ့သြားတည္းက
သက္ေဝယံသိၿပီးသား..
ဂ်ီးမ်ားေတာ့မယ္ဆိုတာ..
"အဲ့တာဘဲစား...ဂ်ီးမ်ားဖို႔မစဥ္းစားနဲ႔!!
ကၽြန္ေတာ္စိတ္ၾကည္ေနတာမဟုတ္ဘူး..
ႏွစ္ပတ္ေက်ာ္ေလာက္ေလးေပ်ာက္သြားတဲ့အိမ္မွာ
ဘာေတြျဖစ္ကုန္တာလဲ??!
ဧည့္ခန္းေတြမွာလဲအကုန္ဖရိုမရဲ...
ထမင္းစားခန္းထဲမွာပင္ဘီယာပုလင္းေတြဆိုတာ
ေဘာ္ဒယ္ကုလားဆီျပန္ေရာင္းစားရင္
ခုခ်က္ခ်င္းသူေဌးထျဖစ္ႏိုင္တယ္!!!"
မေန႔ညကလဲ ျပန္ေရာက္တာေမွာင္ေနၿပီ
ျဖစ္တာကတစ္ေၾကာင္း..
ေရကူးကန္ကမဂၤလာပြဲကတစ္ေၾကာင္း
မနတ္ကေရဘတ္ဝတ္ထယူတုန္းကက်
အရမ္းေလာေနလို႔ကတစ္ေၾကာင္း
ဘာမွသိပ္သတိမထားမိခဲ့..
ခုနကမီးဖိုေခ်ာင္ထဲဝင္ၿပီးစားစရာတစ္ခုခု
ျပင္ေပးမယ္လုပ္ေတာ့မွ
တစ္အိမ္လံုးကိုေစ့ေစ့စပ္စပ္ၾကည့္မိကာ
သက္ေဝယံေဒါသေတြပါအလိပ္လိုက္
ထြက္လာရတဲ့အထိ..
"မီးဖိုေခ်ာင္က်ျပန္ေတာ့လဲရွင္းတာမွ
ဟိုဘက္ကမ္းေတာင္လြန္တယ္!!
ဘာဆိုဘာမွကိုမရွိဘူး..
ခုေခါက္ဆြဲထုပ္ေတာင္ဟိုးေခ်ာင္ကေလာင္ထဲ
ႏိူက္ထုတ္လာရတာ.!!!
ခင္ဗ်ား ကံေကာင္းလို႔စားရတယ္မွတ္ပါ.."
ဟိန္းထက္ယံတို႔ကိုယ္ဖြခဲ့တဲ့အျပစ္ေတြနဲ႔ကိုယ္
ဆိုေတာ့လဲဘာမွျပန္ၿပီးေျပာလို႔ကမျဖစ္...
စားရမယ့္ဟာေလးပါငတ္သြားမွ
ဟိန္းထက္ယံဘာမွဆက္မေျပာေတာ့ဘဲခံုေပၚတင္
ထားတဲ့ပန္းကန္ကိုလွမ္းယူလိုက္သည္..
လက္ကတုန္တုန္ တုန္တုန္ နဲ႔...
လွမ္းယူေနတဲ့ပံုစံကအခန္႔မသင့္ရင္
က်ကြဲမည္ကိန္းျမင္ေနသည္မို႔
စိတ္တိုေနေပမဲ့လဲ..
သက္ေဝယံကဘဲပန္းကန္ကိုဆြဲယူလိုက္ၿပီး..
"ခင္ဗ်ားလက္ကဘယ္လိုျဖစ္ေနတာလဲ??
ေပး...ကၽြန္ေတာ္ခြံ႕ေကၽြးမယ္..."
ေခါက္ဆြဲဖတ္ေလးေတြကိုေသခ်ာဇြန္းနဲ႔ဖိျဖတ္
ရသည္..အဖတ္လိုက္ဆိုဇြန္းနဲ႔ခြံ႕ေကၽြးရတာသိပ္
အဆင္မေျပသည္မို႔..ေခါက္ဆြဲေခ်ာင္းေတြကိုေသခ်ာ
ဇြန္းနဲ႔ဖိျဖတ္ၿပီးမွ အဲ့လူႀကီးႏူတ္ခမ္းနားထိ ေတ့ၿပီး
ေကၽြးရသည္...
"ေခါက္ဆြဲေတြကလဲ..
အဲ့ေလာက္မျဖတ္နဲ႔ေလ..ေခါက္ဆြဲနဲ႔ေတာင္
မတူေတာ့ဘူး.."
ေကၽြးတဲ့သူကေစတနာနဲ႔ခြံ႕ေကၽြးေနတာကိုေတာင္
အဲ့လူႀကီးကအရစ္ရွည္ခ်င္ေနေသး..
"ဒီေလာက္မွခင္ဗ်ားစားလို႔အဆင္ေျပမွာေပါ့..
မဟုတ္ရင္အစာမေၾကျဖစ္သြားႏိုင္တယ္..!!!"
နဲနဲပိတ္ေဟာက္လိုက္ေတာ့
ၿငိမ္က်သြားၿပီးသက္ေဝယံေကၽြးသမၽွကိုသာ
စားေနေတာ့သည္..
အရည္တစ္စက္ေတာင္မရွိေတာ့ဘဲ
ေျပာင္စင္သြားတဲ့ပန္းကန္ကို
ေဘးခံုေပၚတင္လိုက္ၿပီး
ေဆးဘူးထဲသက္ေဝယံေမႊၾကည့္ေနေသးသည္...
ေတြ႕တဲ့ေဆးေတြကေတာ့စံုစိေနတာဘဲ..
ဘာတိုက္လို႔တိုက္ရမွန္းမသိ!!
ငယ္ငယ္တည္းကေမေမတိုက္တာေသာက္တယ္
လုပ္လာခဲ့တဲ့သက္ေဝယံ
အခုက်တိုင္ပတ္ၿပီ...
လက္ထပ္တဲ့ႏွစ္ႏွစ္ကာလလံူးမွာလဲ
ႏွစ္ေယာက္လံုးရဲ႕က်န္းမာေရးကေဒါင္ေဒါင္ကို
ျမည္ေနတာ..
"ေဆးေသာက္လိုက္အံုး..
ဘာေဆးေသာက္ရမလဲေတာ့ကၽြန္ေတာ္လဲ
မသိဘူး..ခင္ဗ်ားဘာသာေသာက္လိုက္ေတာ့
အိမ္ကႂကြက္သိုက္ျဖစ္ေနတာ
ကၽြန္ေတာ္ေအာက္ထပ္ဆင္းၿပီး
အိမ္ရွင္းလိုက္အံုးမယ္..."
ေျပာၿပီးေဆးဘူးကိုအဲ့လူႀကီးလက္ထဲထိုးထည့္
ပန္းကန္ကိုျပန္ေကာက္ကိုင္ၿပီးၿပီး
ထိုင္ရာမွထမည္ျပင္ေတာ့...
လက္တစ္ဖက္ကိုဖမ္းဆြဲလာတာနဲ႔အတူ..
"ကိုယ္ေနေကာင္းမွတူတူရွင္းမယ္ေလ..
မင္းတစ္ေယာက္တည္းပင္ပန္းေနမယ္.."
ဟမ္...က်ားသားမိုးႀကိဳး...သက္ေဝယံနားၾကားမ်ား
မွားေနတာလား??
သက္ေဝယံျပန္လွည့္ၾကည့္ေတာ့
အဲ့လူႀကီးမ်က္ႏွာထားကတကယ္အတည္ေပါက္
ေျပာေနတာ..
ေဩာ္..အျမင္မွန္ရသြားရွာၿပီကိုး...
ဒါေပမဲ့ခုခ်ိနိသူ႔ကိုခိုင္းလို႔မျဖစ္ေသး..
"ခင္ဗ်ားေနေကာင္းတာေစာင့္ေနလို႔မရဘူး..
ခုသြားရွင္းမွရမွာ.."
"ဒါဆိုကိုယ္လဲလိုက္ရွင္းမယ္!!"
လုပ္ၿပီ..လူကျဖင့္ခုနကေခါက္ဆြဲပန္းကန္ေတာင္
မ,မႏိုင္ဘဲ..
"ခင္ဗ်ားေနမွမေကာင္းတာ ေအးေအးေဆးေဆးေနေလ.."
"ေသေလာက္တဲ့ေရာဂါမွမဟုတ္တာ..
နဲနဲကိုယ္ပူႀကီးရံုေလးကို.."
"ဘယ္လိုဘဲျဖစ္ျဖစ္ေလ..
လူမမာ က လူမမာလိုေန!!"
ႏွစ္ေယာက္သားစကားအေျခအတင္ေျပာေနတာနဲ႔
အိမ္ရွင္းရမည့္ဆီကိုမေရာက္ေတာ့သည္မို႔
သက္ေဝယံေနာက္ဆံုးတစ္ခြန္းပိတ္ေျပာၿပီး
ဆြဲထားတဲ့သူ႔လက္ကိုဖယ္ခ်ဖို႔လုပ္ေသာ္လည္း..
"ဒါျဖင့္မင္းလဲမရွင္းရဘူး!ကိုယ့္နားမွာဘဲေန.."
သက္ေဝယံရဲ႕ကိုယ္လံုးေလးကအဲ့လူႀကီး
ရင္ခြင္ထဲေစြ႕ခနဲ..
အဲ့ဒါအျပင္ လူကိုကုတင္ေပၚဆြဲလွဲခ်ပစ္လိုက္တာ..
"ဘယ္လိုျဖစ္ၿပီးအတင္းဖက္ထားရတာလဲ?
ကၽြန္ေတာ္အဖ်ားကူးသြားလိမ့္မယ္.."
သက္ေဝရဲ႕တစ္ကိုယ္လံုးကိုေပြ႕ဖက္ထားတဲ့အျပင္
တက္ပါခြထားသည္မို႔
သူ႔ရင္ခြင္ထဲမွာက်ပ္က်ပ္သိပ္သိပ္ေနရင္းက
သူ႔ကိုေမာ့ၾကည့္ရင္းေမးမိသည္..
"ကူးပေလ့ေစ..တူတူဖ်ားမယ္.."
မ်က္လံုးေလးမွိတ္ၿပီးျပံဳးတံု႔တံု႔အမူအယာေလးနဲ႔
သက္ေဝယံကိုပိုလို႔ေတာင္တိုးၿပီး
ဖက္ထားလိုက္ေသးသည္..
"ခင္ဗ်ားကေတာ့..ႏွစ္ေယာက္လံုးဖ်ားရင္
ဘယ္သူကကၽြန္ေတာ့္တို႔ကိုလာျပဳစုမလဲ??"
ဟိန္းထက္ယံမ်က္လံုးမွိတ္ထားရမွာ
ရင္ခြင္ထဲကေမာ့ၾကည့္ေနတဲ့ကေလးကို
ငံု႔ၾကည့္လိုက္ၿပီး..
"အခ်င္းခ်င္းျပဳစုမယ္ေလ.."
မ်က္ခံုးေလးပင့္ၿပီးေျပာေနတဲ့သူ႔ဟန္..
သက္ေဝယံခပ္ဖြဖြေလးသာရယ္ေနလိုက္သည္..
ရင္ခြင္ထဲကလူပ္စိလူပ္စိအေကာင္ေလးဆီက
ပ်ံလြင့္လာတဲ့ရယ္သံတိုးတိုးေလးေၾကာင့္
ဟိန္းထက္ယံျပံဳးရံုေလးျပံဳးလိုက္မိၿပီး..
မ်က္လံုးေလးေတြျပန္မွိတ္ကာ..
"ဒီအတိုင္းေလးေနေပး...
ကိုယ္အိပ္ခ်င္ေနၿပီ..."
ေခ်ာကလက္ေရာင္မ်က္ဝန္းေတြကိုပိတ္ရံထားတဲ့
မ်က္ခြံေဖာင္းေဖာင္းေလးေတြ..
အရမ္းမရွည္ဘဲခပ္စိပ္စိပ္ေလးထူေနတဲ့
မ်က္ေတာင္ေမႊးေတြ..
ေသြးေရာင္ျပန္လႊမ္းလာၿပီျဖစ္တဲ့ႏူတ္ခမ္းပါးေလး..
သက္ေဝယံအရာအားလံုးကို
ဂရုတစိုက္နဲ႔အေသးစိတ္လိုက္ၾကည့္ေနမိသည္..
ခင္ဗ်ားသိလား??
ခင္ဗ်ားနဲ႔ပတ္သက္သမၽွအရာအားလံုး
ကၽြန္ေတာ္တစ္ေယာက္ဘဲပိုင္ဆိုင္ခ်င္တယ္ဆိုတာ...
......................💜💜💜....................