Typo errors are a lot.
Chapter 25
Death threat
"Your majesty, there are at least 46 injured victims from the bombing, three of them are in the critical condition."
Tumango lang si Jordan sa sinabi ni Idris sa kanya habang naglalakad sila sa hallway ng ospital ng Lancanshire, United Kingdom. Doon kasi dinala lahat ng mga biktima ng pagbobomba ng hotel. Iyon agad ang unang pinuntahan niya nang dumating siya sa lugar.
Hanggang doon ay nakabuntot pa rin sa kanya ang mga press at media - taking video and pictures of him and the hospital. But his bodyguards were hovering over them para hindi siya malapitan ng mga ito. Kahit kasi anong sabihin nilang ayaw nila ng media coverage, marami pa ring mga press ang matitigas ang ulo.
May lumapit naman sa kanya na isang lalake na nakalabcoat at nakamask. May babae ring nakasunod dito na tantiya niya ay isang nurse sa ospital.
"Your highness, I'm Dr. Williams, I'm the one of the doctors managing the treatment of the victims." Panimula nito habang sinusundan niya ito kung saan ito patutungo. Dumating naman silang lahat sa isang malaking room at tumambad kaagad sa paningin nila ang mga biktima ng pagbobomba. All of them were bedridden and were wearing bandages all over their body. Nandoon din ang mga kamag-anak ng mga biktima na nagbabantay.
Jordan's heart suddenly constricted when he saw the victims. Mukhang malubha ang nakuha nitong mga pinsala sa katawan. Kaawa-awang ding tignan ang kalagayan ng mga ito - and to think... it was all his fault... kasi dahil sa kanya, kaya binomba ang hotel. Siya sana ang mamamatay o masusugatan at hindi ang mga kawawang biktima na nandoon ngayon sa loob.
Hinarang naman ng mga bodyguards ang mga media sa labas ng room para hindi na makapasok. Silang dalawa ni Idris at isa pa niyang bodyguard ang nasa loob ngayon. Guilt was now eating him while looking at the poor victims.
"We have to amputate the limbs of some of them, your highness... we really didn't have so much of a choice," Dr. Williams added while still following him.
Lumapit naman si Jordan sa isa mga biktima. Kasama nito ngayon ang isang babae karga-karga ang isang sanggol. Sa tingin niya ay asawa 'nung babae ang lalakeng biktima. But the man's right leg and left arm were amputated. Nakabenda rin ang ulo nito. He also noticed that the wife's eyes were swollen - na halatang kakagaling sa pag-iyak.
"What are you doing here?" Puno ng hinanakit na sabi ng babae kay Jordan. The young woman was looking at him deadly. There was hatred and remorse on her eyes.
Parang namang piniga ang puso niya dahil sa sinabi nito. Alam niya kung gaano kasakit at kahirap sa mga ito ang sinapit ng mga kamag-anak nila dahil sa pagbobomba. Kung pwede nga lang sana maibalik ang panahon para lang mailigtas ang mga biktima.
"I'm sorry--"
He didn't even finish his sentence when the woman immediately interrupted him, "Sorry?" She mocked, "My husband lost his leg and arm because of that damn bomb. He lost everything because of you! You're the one who's supposed to be here, to be amputated." The woman cried, parang nagwawala pa ito.
Aakmang hahawakan sana ni Jordan pero agad itong sumigaw, "Don't touch me! You aren't even supposed to be the King! You're an illegitimate child! You shouldn't be the King! You don't deserve to be a King!" Tuluyan na ngang nagwala ang babae at kaagad naman itong pinigilan nina Idris at ng isa pa niyang bodyguard. The woman was screaming and crying - pati ang sanggol na karga nito ay umiiyak na rin.
"Let me go!!" Sigaw 'nung babae habang pilit na kumawala sa mga tauhan ng hari. Even the doctors couldn't do anything with the situation.
Jordan's heart suddenly was beating faster. Napatingin naman siya sa iba pang mga biktima nandoon sa silid. They were all looking daggers at him. Ang iba naman ay nakayuko lang at iniiwasan na magtama ang mga tingin nila. They all looked at him with hatred and pain. Some of them even started crying because of what the woman just said.
Somehow, on that time... his heart suddenly was torn into pieces.
●●●
"Pa, ang tahimik mo ata?" Tanong ni Julia kay Jordan habang nagvivideo call silang dalawa. Gabi na kasi sa mga oras iyon at nasa kama na silang dalawa. Si Jordan kasi ay hindi muna makakauwi sa palace dahil sa pag-aasikaso sa mga biktima ng pagbobomba. Her husband was staying in a very secured and secluded place found in Lancanshire - to avoid another unexpected death threats or sudden attack to the King. Kaya kahit paano ay kampante siya sa kalagayan nito.
Jordan just smiled at her, "I'm just studying your face, Ma."
Julia just giggled, "Sus. Baka nanghaharot ka na naman."
Natawa naman ito sa sinabi niya, "I promise, I won't. Last time, napahamak ako dahil doon... How's your day there? Sinamahan ka ba ni Ikay?"
She nodded, "Oo. Saka pinapunta ko sa palace 'yung Home for Aged charity na malapit dito sa London. I talked to them about their problems and the possible help that they wanted. Napagod nga ako buti na lang kasama ko si Ikay sa pag-uusap ko sa kanila." Ewan ba niya, dahil siguro sa pagbubuntis niya ay mabilis siyang napagod at nagutom sa pakikipag-usap niya kanina sa charity. Buti nga ay kasama niya si Ikay kaya kahit papaano she didn't do all the talk.
"Si Duchess Agatha?"
"She was with me earlier this morning... pero hindi ko na siya nakita pagkatapos ng pag-uusap namin ni Ikay sa Home for the Aged. Pa, I sensed something about the Duchess... Parang kasing may kakaiba sa mga sinasabi niya. I know na she's part of the original royal family pero hindi ko alam, hindi maganda ang pakiramdam ko sa kanya." She replied truthfully. Kanina pa talaga siya binabagabag ng mga salita ni Agatha sa kanya kaninang umaga. Na parang binabalaan siyang mag-ingat.
Napabuntong-hininga naman si Jordan, "I know. I have a bad feeling about her too. Hindi lang naman siya, ang iba ko ring mga kamag-anak... That's why I requested Ikay to accompany you there, Ma. Just don't trust easily my relative here easily."
Julia then nodded assuringly, "Okay."
Her husband smiled, "Okay."
"Pa, bakit parang malungkot ka? Okay ka lang ba talaga diyan?" She eyed him suspiciously. Talagang hindi kasi siya sanay na hindi ito madaldal o hindi nanghaharot sa kanya.
Ngumiti lang ito ulit pero hindi iyon abot sa mga tenga nito, "I just miss you."
Napakunot-noo naman siya, "Okay ka lang ba talaga, Zachariah?"
He laughed, "I am, Julia Marie," Bigla namang sumeryoso ang itsura nito, "Thank you for choosing me, Ma."
Hindi niya alam kung bakit nakaramdam siya ng pag-aalala dahil sa sinabi nito, "Jordan... I love you that's why I chose you. Huwag mong isipin ang sinasabi ng iba tungkol sa 'tin, okay? Kahit hindi man ikaw ang Hari, kahit hindi ka rockstar o kahit isang simpleng mangingisda ka lang sa isla, mamahalin pa rin kita at ikaw pa rin ang pipiliin ko." She assured him. Alam din niya kasi - base sa mga naririnig niya sa mga British news, the people are still half-hearted in accepting Jordan as the King of United Kingdom.
Jordan chuckled again, "I love you so much, Mrs. Knight."
Napailing na lang siya, "Nagpapalambing ka lang eh. Sige na, matulog na tayo, Pa. Good night," She then smiled at him. Ipinakita naman niya sa camera ang umbok ng tiyan niya, "Mag-good night ka na rin kay Papa, baby."
Jordan just smiled at the sight of his pregnant wife and his child. He will really do everything in order to protect them.
"Good night, my Queen and my little angel."
●●●
Hindi naman mapakali si Julia sa pagtulog niya. Kanina pa kasi siya paiba-iba ng posisyon sa kama... But still, she couldn't sleep properly. Pinapawisan din siya na hindi niya alam kung bakit.
Why did she feel suddenly so cold? Pinapawisan siya pero parang ang lamig ng paligid niya. Her eyes were still closed. She tried to sleep it off pero parang hindi talaga maganda ang pakiramdam niya.
Is she having a nightmare?
Nakaramdam naman siya nang may humaplos sa umbok ng tiyan niya. She immediately opened her eyes. Nanlaki naman ang mga mata niya nang makakita siya ng isang nakaitim na lalake at nakabonnet mask din. May hawak itong patalim sa kamay nito na aakmang isasaksak sa tiyan niya.
"Oh my god!!" She screamed as she fell down into the floor. Napahawak naman siya sa balakang niya. Medyo sumakit pa iyon dahil sa pagkabagsak niya.
Napansin naman niyang biglang hinawakan ng lalake ang paa niya at hinatak siya.
"Let go of me!!! Ikay!!!! Someone!!! Ikay!!" She cried and screamed. Pilit naman niyang sinisipa ang lalake pero sadyang mahigpit ang pagkakahawak nito sa paa niya. He was dragging her to the bathroom inside the room. She couldn't even see the man clearly because of the dim lights.
"Ikay!!!!" She shouted again helplessly. Nakaramdam naman siya ng pagkirot sa tiyan niya. Oh god!
Napansin naman niya ang pagtaas ng kamay ng lalake na may hawak na patalim - isasaksak na nito iyon sa kanya!
"Oh my god, please no!!" Tuluyan na nga siyang napaiyak. Ngunit bago pa man siya nito masaksak ay bigla na lang may sumuntok dito at kaagad itong bumagsak sa sahig.
"P-Pa!" She suddenly felt relief when she saw her husband. Napaiyak na lang siya nang niyakap siya nito.
"I'm here. You're safe now, I'm so sorry," Bumitaw naman ito at hinawakan ang magkabilang pisngi niya, "I'm so sorry, Ma. This won't happen ever again. Hindi na kita iiwan ulit mag-isa." He assured her. Nilapitan naman sila ni Ikay at kaagad siyang tinulungan sa pagtayo. Ikay helped her as she slowly stood up. Nilabas naman siya nito sa silid habang nakasuporta ito sa kanya.
Nilapitan naman ulit ni Jordan ang lalake at napansing kukunin sana ulit nito ang patalim - pero agad niya iyon nasipa at napalayo sa lalake.
Kinwelyuhan naman niya agad ang lalake at sinuntok ng maraming beses sa mukha hanggang sa dumugo na ang ilong nito, "You fucking motherfucker!" He hissed. Kaagad naman niyang kinuha ang bonnet mask nito. But his grip on the man's collar loosened when he saw the man's face. Kahit nagkabasag-basag na ang mukha nito ay namumukhaan pa rin niya kung sino ito.
"I-Idris?" He couldn't believe it.
The man whom he trusted the most in his entire life was no other one who almost killed his wife.
Kaya pala nang matapos ang video call nila ng asawa niya, nang lumabas siya at hinanap ito sa silid nito ay wala ito doon. Idris wouldn't go out or do something else without his permission. Dahil 'dun, nakaramdam siya ng masamang kutob. He immediately went back to the palace and there, he heard his wife screaming at the top of her lungs.
He was panting real hard. Kahit ang kamay niya ay parang namaga rin dahil sa pagsuntok niya rito. Hindi niya alam kung anong mararamdaman niya dahil sa nalaman.
Idris almost killed his wife.
"Amang hari!"
Napalingon naman siya nang magsalita si Ikay. Then he saw his wife, looking at him helplessly as blood was flowing down her feet.
"J-Jordan... Ang baby natin..." Hirap na sabi nito habang patuloy pa rin ang pag-agos ng dugo mula dito.
Nilapitan naman niya agad ito at binuhat. He was frantically running so fast to save his pregnant wife. Kailangan niya ito madala kaagad sa ospital.
This is all his fault.
//