-------------------CENKER-----------------
''Bende uzun zamandır bugünün hayalini kuruyordum koçum'' diyerek silahı kafasına dayadım.Konuşmalarını daha fazla kaldıracak gücüm yoktu ve artık dayanamayıp kendimi gösterdim.Otelin önüne geldiğimizde korumalar baygın bir şekilde yerde yatıyordu ve Sarplar'ın arabası kapıdaydı.Hemen,her ihtimale karşı yakınımızda olan tüm korumaları çağırmıştık.Sonra da yukarı çıkmak yerine böyle bir sürpriz hazırlamıştık.Anlaşılan sürprizimiz pek beğenilmemişti.Sinsi sırıtmamı engelleyememiştim.Ben Sarp'ın kafasına silahı dayayınca direksiyonda olan, arabayı ani frenle durdurdu.Sarp kafasını oynatmıyordu.Çünkü hiç acımadan sıkardım,biliyordu..
Sarp'ın yanındaki tam silahını çıkartmış bana yöneltecekti ki Emre ondan önce davrandı..
''Cık cık cık yakışıyor mu hiç sana koçum?Ver lan o silahı bana'' dedi Emre yerinden çıkıp silahını adamın kafasına dayarken...
''Kusura bakmayın konuşmanızı yarıda böldük.Buyrun devam edin..Sinir oluruz,bir şey yaparız falan diye korkmayın kafanıza sıkmayacağız.'' dedim buz gibi bir sesle.
''Sıkmayacak mısınız?'' dedi Sarp meraklı bir şekilde..
''Sence canını her saniye yakmak varken bir anlık acıyla yollar mıyım seni karşı tarafa?Söyle Sarp..Akıl var mantık var...Gerçi sende ikiside yok ama olsun idare edeceğiz''
''Çabuk salona sür arabayı Gürkan'' dedi Sarp.Şuan rehinemizlerdi ve hala salona sür diyordu..Şoför koltuğundaki hızla arabayı çalıştırdı..Sola dönmüşlerdi ki yeni çağırdığımız korumalar yollarını kesmişti..Hızla geriye doğru sürdü arabayı..Bu seferde Doğuş sıkıştırmıştı arkadan..Dayanamayıp kahkaha atmaya başlamıştım.Emre ve Ulaşta bana eşlik ediyordu..
''Lan oğlum siz nasıl bir gerizekalısınız ? Kafanıza silah dayıyoruz bizi salonunuza götürmeye çalışıyorsunuz'' diyerek kahkahalarıma devam ettim.
''Kaç şişe içtiniz lan doğru söyleyin'' dedi Emre de kahkahalarına devam ederken..
Doğuş çoktan arabadan inip yanımıza gelmiş şoför koltuğundakini çıkartmış adamın kafasını arabaya vuruyordu.Ulaşla Emre'de çoktan Sarp ve diğerinin yanındaydılar..Ulaş Sarp'ın kucağından Defneyi almış bizim arabaya doğru gidiyordu..Sarp kaçmak için hamle yaptığında ayağına bir kurşun sıktım..İnleyerek yere düştü.
''Nereye gittiğini sanıyorsun lan? Hani telefonda oyun bitti demiştinya..Oyun bitmedi koçum oyun henüz yeni başlıyor'' diyerek bir yumruk geçirdim ve onların arabaya sürükledim.Emre ve Doğuş adamları paketleyip çoktan arka koltuklara oturtmuştu ve ikisi o arabaya bindiler.Biz Ulaşla benim arabaya ilerliyorduk..Ulaş''abi sen arkaya Defnenin yanına geç.Arabayı ben kullanacağım'' dedi ve hemen şoför koltuğuna atladı.İtiraz etmek istememiştim.Yaklaşık yarım saat öncesine kadar telefonda ''ne olur yetiş'' diyen bu masum rapunzelin yanında olmak istiyordum..İki gündür fazlasıyla stres yaşıyordu.Başını dizime koydum ve ayaklarını uzatmasını sağladım.''Abi eski fabrikaya gidiyoruz değil mi?'' dedi Ulaş.''Evet'' dedim yine sinirlerim bedenime hakim olmaya çalışıyorlardı..Sakin olmaya çalışıyordum nede olsa elimizdelerdi ve bu gece işlerini bitirecektik..Defne'nin telefondaki ağlaması,konuşması,korkusu hala kulaklarımı çınlatıyordu ama şuan yanımdaydı ve ona bir daha bir şey olmasına asla izin vermeyecektim..Kaşının üzerinde bir çizik açılmış kan akıyordu..Ben sana bu birazcık kanın hesabını öyle bir soracağım ki Sarp..Cinler yine zıplaya zıplaya kafama gelmişler bu sefer horon tepiyorlardı..
''Cen..Cenker..Kurtar beni..Korkuyorum'' diye sayıklıyordu Defne.Bir şey dememiştim sanki dilime kilit vurulmuştu ve konuşamıyordum.. Yavaşca saçlarını okşuyordum.
----------------------DEFNE-------------------
Kendime gelmeye başlamıştım fakat tam anlamıyla kendimde değildim.Beni kaçıranlardan biri üzerime doğru geliyordu.Kabus muydu yoksa gerçek miydi emin olamıyordum..Tek yapabildiğim şey Cenker'in adını sayıklamaktı.Bu gece otel odasında olduğu gibi..
''Cen..Cenker..Kurtar beni..Korkuyorum'' gibi bir şeyler mırıldanıyordum.Bir el narince saçlarımı okşuyordu..Bu titrememe sebep olmuştu.Şuan nerde ve nasıl durumda olduğumu düşünmek ürkütücüydü.''Cenker lütfen yetiş'' diye sayıkladım tekrardan..Gözlerimi açmak istemiyordum.Cenkerler bu sefer yetişememişti ve ben şuan gözlerimi açıp izbandutlarla karşılaşmak istemiyordum.Vücudum tekrardan titremeye başlamıştı..Fazlasıyla üşüdüğümü hissediyordum..Gözyaşlarım zaten akmak için tetikteydi..
''Lüt..Lütfen bırakın beni.Ne..ne olur bırakın gideyim''
''Ne o küçük rapunzel?Bizden hemen sıkıldın bakıyorum?'' diyen sıcacık bir ses duymuştum.Bu ses..Tanıdıktı fakat..Gözlerimi açmakta hala tereddüt ediyordum.Bunun rüya olmasından korkuyordum..''Bırakın gideyim..Ne olur bırakın'' artık hıçkırmaya başlamıştım.Vücudum buz kesmişti.
''İstediğin kadar yalvar küçük rapunzel ama bundan sonra istesende bırakmayacağız seni.'' Hayır bu sefer emindim..Rüya değildi..Bu Cenker'in sesiydi..Cenker'in sesiydi değil mi? Evet onun sesiydi..Yavaşça gözlerimi açtım.Gözlerimi açtığımda bulunduğum ortam karanlıktı ve nerede olduğumu anlamakta zorlanmıştım..Daha sonra kafamı yukarı kaldırdığımda..Cenkerdi bu! Hemen toparlanarak kalktım ve kollarımı boynuna doladım..Hıçkırıklarıma ve gözyaşlarıma engel olamıyordum..Onu gördüğüm anda korkum uçup gitmişti..Ne yapıyordum ben? O kadar utanmıştım ki..Yavaşça kendimi geri çektim..
''Geldin'' dedim gülümsemeye çalışarak.''Şeyy.Ben özür dilerim yani sarıldığım için..Bir de...Teşekkür ederim,yetiştiğin için' 'dedim gözyaşlarımı silerken.
''Tabiki geldim, geldik..Ne diye korktun ki?Ben yetişeceğiz demedim mi sana?'' dedi..Evet demişti..Ama korkmuştum.Çünkü beni odadan alıp götürmüşlerdi..Daha sonra nasıl olmuşta buraya gelmiştim? Otelin merdivenlerinde mi yakalamışlardı ? Ya da tam arabaya binecekken bir şeyler olmuştu ve sonuç olarak buradaydım.Herneyse bunu önemi yoktu değil mi?Buradaydım..Güvendeydim..
''Demiştin..Ama korkumu engelleyemedim işte.Gelememiştiniz,yetişememiştiniz..''
''Ama bak yetiştik,buradayız.'' dedi.
''Ah kız ah..Sen hala burcunun özelliğine kapılmaya devam ediyorsun..Neyse yakında tam anlamıyla tanışmış oluruz ve sende inşallah unutursun burcunu'' diyip sırıtmıştı Ulaş.Bundan sonra onlarla mıydım? Hayır böyle bir şey olamazdı.. Buruk bir gülümsemeyle yanıtladım onu.Daha sonra cama doğru kaydım..Başımı cama yasladım bu gece olanları düşünüyordum..O izbandutlar neden tekrardan gelmişti? Benimle alıp veremedikleri neydi? İçimi tekrardan bir korku kapladı..Ama Cenkerler beni korurlardı değil mi? Ama onlara sığınmak istemiyordum ki..Küçük duruma düşmek istemiyordum..Yardıma muhtaç bir zavallı olmak istemiyordum..Fakat..Onların yanında kendimi gerçekten güvende hissediyordum.Beni ikinci kez kurtarmışlardı..Onlara güvenmekte haklıydım.Bir anda araba durdu..Her yer kapkaranlıktı..Birtek arabanın farları ışık saçıyordu.Nereye gelmiştik?
''Sen arabada bekle..Biz geleceğiz..''
''Nereye?'' dedim korkuyla.
''Seni kaçırmaya çalışanların amacı neymiş öğrenip gelceğiz'' dedi Cenker soğuk bir sesle.Yine titremeye başlamıştım..Ne oluyordu bana böyle? Sürekli titriyordum..
''Ne yapacaksınız onlara?Ne kadar sürer işiniz'' dedim titreyen sesimle.
''Neyi hakediyorlarsa onu yapacağız..Uzun sürebilir'' dedi tekrar soğuk bir sesle.Ulaş inmişti..Ne yani ben arabada tek mi kalacaktım? Cenkerde tam inecekken kolundan tuttum.Gözyaşlarımı engelleyemiyor ve bu sefer fazlasıyla titriyordum..
''Lütfen gitme..Sen kal..'' dedim.Yüzsüzlüğümünde bu kadarıydı..Yapacak bir şey yoktu..Yanlış anlamazdı değil mi? Ortada yanlış anlaşılacak bir şey yoktu ki..Ama yanlış anlarsada umrumda değildi.Korkuyordum ve üçüncü bir kötü olayı daha kaldıramazdım..
''Gideceğim ve hakettiklerini verdikten sonra geleceğim'' ''Korkuyorum'' dedim hıçkırarak.Yüzüne bakamıyordum..Daha da şiddetli bir şekilde üşümeye başlamıştım.Oturdu ve sert bir şekilde kapıyı kapattı.Dışarıya baktığımda Ulaş yoktu ya da karanlık olduğundan göremiyordum.
------------------CENKER----------------
Fabrikaya yaklaştıkça sinirlerim daha da şiddetleniyordu.Gider gitmez bedenini parçalayacaktım..Defne adımı sayıklıyordu..İstemsizce olan gülümsememi engelleyememiştim..
''Lüt..Lütfen bırakın beni.Ne-ne olur bırakın gideyim''
''Ne o küçük rapunzel?Bizden hemen sıkıldın bakıyorum?'' dedim gülümseyerek.Gözleri hala kapalıydı..
''Bırakın gideyim..Ne olur bırakın''
''İstediğin kadar yalvar küçük rapunzel.Bundan sonra istesende bırakmayacağız seni.'' dedim tekrar gülümseyerek.Yavaşça gözlerini açtı ve biraz duraksadıktan sonra bana baktı ve kollarını boynuma sardı..Bunu beklemiyordum..Daha sonra kendini geriye çekti.Özür ardından teşekkür etti..Beynim durmuş gibiydi.Söylediklerini algılayabildiğimi ve söylediklerimin mantıklı şeyler olmasını umuyordum..Defneyi kurtardığımız için şuan odak noktam Sarptı..
Fabrikaya geldiğimizde tam arabadan inecekken kolumdan tuttu.
''Nereye?'' dedi titreyen sesiyle.Hala korkuyordu..Ve onun korkması benim sinirlerimin daha da güçlenmesini sağlıyordu.
''Seni kaçırmaya çalışanların amacı neymiş öğrenip gelceğiz'' dedim sinirli olan sesimi normale ayarlamaya çalışarak.
''Lütfen gitme..Sen kal..'' dediğinde garip bir duygu gülerek içime yerleşmişti.Gitmeliydim.Sarp'ın cezasını vermeliydim artık,yoksa içim rahat etmeyecekti..
''Gideceğim ve hakettiklerini verdikten sonra geleceğim'' dedim.Kalmak isterdim fakat bu olası değildi..Sarp'a cezasını vermeden rahat edemezdim..
''Korkuyorum'' dediğinde artık dayanamamış ve yelkenlerim suya inmişti.Ulaş'a gitmesini işaret ettikten sonra oturdum ve kapıyı kapattım.Sarp'a yapmak istediklerimi gözümün önünden geçiriyordum..Defneye baktığımda kafasını cama çevirmiş , titriyordu.
''Üşüyor musun?'' dedim.Arabanın kliması çalışıyordu ama anlaşılan korku vücudunu kaplamış üşümesini sağlıyordu..
''Biraz'' dedi titreyen çenesinin izin verdiği kadarıyla.Montumu çıkarıp ona vermek için hareketlendim.Montum? Montum yoktu ki..O panikle montumu almayı düşünmemiştim bile.Aklıma bir şey gelmiyordu..Defne'nin yanına doğru yaklaştım.Soran ve korku dolu gözlerle bana bakıyordu.
''Kusura bakmayın küçük hanım montumu almadığımdan kollarımla ısınmaya mahkumsunuz'' diyerek başını omzuma yasladım ve kollarımı kollarına sardım..