Met tranen in mijn ogen kijk ik hem aan als hij het doekje op mijn neus legt.
'Doe je oogjes nu maar gewoon even dicht Meryam, je had bij Saif moeten blijven in die hotelkamer..' fluistert hij in mijn oor net voordat alles zwart voor me valt.
Sufjes open ik knipperend mijn ogen en knijp ze meteen tot spleetjes als de zon fel op ze schijnt. Ik probeer rechtop te zitten maar besef me al snel genoeg dat mijn benen en armen vastgebonden zijn en ik in een auto zit. 'Hoe was je dutje, Meryam?' Meteen kijk ik naar Nassim op die met zijn zonnebril achter het stuur zit. Hij grijnst en kijkt kort achterom.
Walgend kijk ik hem aan en reageer ik niet terug. Ik probeer mezelf los te rukken van de dikke touw om mijn polsen. 'Zou niet al te veel tegenstribbelen als ik jou was, dat touw snijdt namelijk vreselijk in je huid,' zegt hij schouder ophalend. 'Klootzak,' sis ik woedend naar hem.
'Wat heb je toch met dat woord, ik durf te zweren dat je dat wel bijna elke dag tegen Saif zegt,' mompelt hij bedenkelijk terwijl hij over zijn stoppelbaardje wrijft. 'Laat me gaan Nassim, kom op..' fluister ik jammerend. Ik kijk naar mijn benen en zucht diep. 'Sorry Meryam, dat gaat niet zomaar. Weet jij hoeveel je waard bent? Ik begrijp niet waarom ik heb getwijfeld toen ze me het bedrag aanboden..'
'W-Wat?' 'Je bent een honderdduizend waard, liefje. Dat is heel veel ching-ching,' zegt hij waarna hij zijn neus snuift.
'Ik weet niet wat je die mensen hebt aangedaan, maar ik vind het totààl niet erg hoor,' lacht hij vervolgens. 'Nee, waarom zou je ook,' rol ik met mijn ogen. 'Inderdaad.' Ik zucht diep. 'Nassim, als je echt zo van me houdt en echt zoveel om me geeft, maakt dat geld je toch helemaal niets uit en laat je me gaan?' probeer ik het nog eens wanhopig.
Hij remt ineens met de auto en draait zich met een bloedserieus gezicht naar me om. Hij kijkt me een aantal secondes aan en proest het daarna ineens uit van het lachen. 'Wat denk jij?!' lacht hij hard. 'Honderdduizend euries broertje, denk je nou echt dat ik dat zomaar laat gaan? Jij bent laaaaauw!' lacht hij nog even hard.
En daar is hij weer hoor, de kinderachtige Nassim die hij altijd al is geweest. Ik zet mijn nagels in mijn handpalmen en haal diep adem. 'Goed zo Meryam, haal maar goed adem. Alleen vergeet niet om dat zelfde adem weer uit te blazen hè?' lacht hij nog harder. De idioot. Dit is één van de redenen waarom ik nooit voor hem zou kunnen vallen. Hij kan niet serieus zijn, ik bedoel, de looks heeft hij wel. Alleen kan hij gewoon echt nooit serieus naar bepaalde dingen kijken. En geloof me, met alleen uiterlijk kom je echt niet ver.
Ik tast met mijn handen achter me op de bank en slik als ik wat scherps van plastic achter me voel. Ik voel vervolgens nog snel even aan mijn nagels en voel een vlaag van opluchting over me heen gaan als ze lang gegroeid zijn. Oh, Nassim. Als je plant om iemand te ontvoeren, zorg er dan tenminste voor dat diegene niet in aanmerking komt met welk materiaal dan ook. Maar hey, mij hoor je niet klagen nu.
Als hij lachend zijn handen op zijn gezicht legt kijk ik snel achterom en laat ik mijn ogen glijden over de achterbak. Ik heb iets nodig waarmee ik hem zou kunnen slaan. Hard. Ik zie wat lekke banden en een aantal gereedschappen liggen. Perfect. Hij is waarschijnlijk bezig geweest of iets met een nieuwe band of twee te zetten aan de auto. Ik kijk snel weer voor me uit als het lachen minder wordt. Hij pakt een tissue waarmee hij zijn gezicht even droog dept.
Ik bijt hard op mijn lip als ik mijn buik hoor knorren wat hem kort naar achter laat kijken. 'Wil je wat te eten?' 'Nee.' Hij kijkt me verbaasd aan. 'Weet je het zeker? Ik vraag het niet nog eens,' waarschuwt hij me. 'Honderd procent zeker.' 'Goed dan.' Hij start de auto weer en begint verder door de bergen van Marokko te rijden. Ik kijk even kort uit het raam.
'Waar zijn we eigenlijk?' vraag ik lipbijtend. Met trillende vingers pak ik hetzelfde scherp voorwerp weer op en begin ik met moeite tegen het touw aan te snijden. 'Ergens vlakbij Ksar es-Sghir. David, de man die jou zo graag wilde hebben, is ook in Marokko. Vandaar dat ik niet vanuit Tanger de eerste beste boot naar Spanje heb gepakt,' beantwoordt hij mijn vraag. Hij begint op het stuur te tikken.
Ik knik dan kort. Ik blijf met het voorwerp tegen het touw aan snijden en knabbel zachtjes op mijn lip. 'Goed, je bent saai bezig. Laten we wat oude herinneringen oproepen,' zegt hij ineens vrolijk als er geen woord meer van mij komt. 'Ik kan me nog goed herinneren, dat jij op je vijftiende, werd gepest. Je was pas verhuisd en was toen ook nog dus nieuw op de school,' begint hij met praten. Ik zucht diep als hij daar over begint.
'Souhaila, ken je haar nog?' 'Ja Nassim, ik ken haar nog,' rol ik met mijn ogen. 'Precies een week na je eerste schooldag daar, had ze haar eten tijdens de pauze, en dat was pasta ofzo trouwens, over je heen gegooid,' barst hij in lachen uit. 'En dit vind jij grappig!?' sis ik woedend tegen hem. Ik trap met beide benen hard tegen zijn stoel aan terwijl ik hem nijdig aankijk.
'Ja dat vind ik grappig, ik weet niet of je het weet maar ik vind het heerlijk om toe te kijken hoe het iemand zuur wordt gemaakt,' grinnikt hij. Ik kijk hem ongelovig aan. 'Je bent een psychopaat Nassim, daar kun je niet omheen draaien.' 'Als ik had geweten dat jij het oh zo grappig vond, dacht er geen haar op mijn hoofd aan om überhaupt contact met jou te hebben. Walgelijk mens,' voeg ik er aan toe. Ik kijk hem vies aan.
'Ja wat? Jij stond toch ook zo vaak toe te kijken hoe je broer mij in elkaar sloeg?' fronst hij waarna hij me kort aankijkt. 'Dat is omdat hij vond dat je altijd een stapje te ver ging qua fysiek contact!' zeg ik boos tegen hem. 'Je kon hem tenminste tegenhouden af en toe,' mompelt hij rollend met zijn ogen. 'Nee sorry, liever niet. Als ik dat wel had gedaan kon ik een klap tegen mijn hoofd aan verwachten. Rayan beseft niet wie hij raakt als hij nou eenmaal boos is,' sis ik naar hem toe. Hij zegt niks meer en verstrakt zijn grip om het stuur.
Door mijn woede heb ik niet eens doorgehad dat het touw al bijna los is geraakt. Ik kijk even kort verbaasd op en leg het voorwerp dan zachtjes weer achter me neer. Ik zet mijn nagels in het touw en kijk naar Nassim om niet te laten merken dat ik ergens mee bezig ben. Hij parkeert ineens ergens bij een tankstation. Ik slik even als hij om de auto heen loopt en mijn portier open trekt. Ik probeer de touw van mijn handen zoveel mogelijk te verbergen.
'Ik ga even wat te eten halen, want ik rammel namelijk. Weet je zeker dat je niets wilt?' Ik kijk even om me heen en zie dat hij ergens helemaal afgelegen van het tankstation heeft geparkeerd. 'Nee Nassim, ik wil niets,' schud ik met mijn hoofd. Hij kijkt me lang aan en knikt dan. Hij maakt aanstalten om het portier weer dicht slaan tot ik me ineens bedenk. 'Nee, wacht. Jawel, doe maar wel wat,' knik ik. 'Zoals?' Hij fronst even van mijn reactie. 'Maakt niet uit, verras me,' zeg ik en bijt op mijn lip. Als hij ook wat voor mij haalt kan ik meer tijd winnen.
Ik kijk hem na tot hij het tankstation in loopt. Ik trek het touw snel los met mijn nagels en gooi het vervolgens even weg. Ik wrijf pijnlijk over mijn polsen heen en zucht diep. Ik probeer met trillende vingers het touw om mijn benen los te krijgen, wat na heel wat worstelen eindelijk lukt. Ik stap meteen uit en loop met grote stappen naar de achterbak. Ik vloek als ik hem niet open krijg. 'Shit,' fluister ik zenuwachtig en boos tegelijk.
Ik stap de auto weer in en probeer met mijn armen te graaien naar een grote hamer aangezien dat het enige is waar ik naar toe kan reiken. Ik stap gauw weer uit als ik het heb en ren snel naar een muurtje toe waar ik me achter ga verschuilen. Ik kijk over het muurtje heen, wachtend tot Nassim eindelijk naar buiten komt wandelen en haal diep adem.
'Meryam?' zegt hij vragend als hij ziet dat er niemand meer in de auto zit. Hij versnelt zijn pas naar de auto, al snel achtervolg ik hem voorzichtig en ga ik met een bonkende hart achter hem staan. Ik houd de hamer stevig vast. 'Meryam!?' schreeuwt hij woedend uit.
'Sorry, Nassim.' Hij draait zich geschrokken om. Voordat hij maar ook iets kan doen of zeggen, sla ik hard met het gereedschap tegen zijn hoofd aan. Hij valt met een klap neer op de grond en kijkt me met draaierige ogen aan. 'Meryam, wacht...' mompelt hij versuft terwijl hij pijnlijk over zijn hoofd wrijft. 'Alsjeblieft, doe dit niet...'
Ik luister niet en sla nog een keer, harder dan eerst. Zijn ogen sluiten meteen en bewusteloos laat hij zich volledig neerzakken op de grond. Met trillende vingers gooi ik de hamer ergens weg en kijk ik niet wetend wat te doen naar Nassim. Ik pak zijn armen vast en probeer hem met al mijn kracht de auto in te krijgen. Ik zucht vermoeid en duw zijn gehele lichaam na een hele tijd eindelijk de auto in.
Ik voel in zijn zakken naar de autosleutels en haal ze er snel uit. Ik ren snel naar voor de auto en stap met een nog altijd bonkende hart in mijn keel in. Ik scheur de weg weer op en laat mijn hand over mijn haar heen gaan. 'Shit, wat moet ik met hem doen,' fluister ik tegen mezelf na kort een blik op de bewusteloze Nassim gegooid te hebben. Hij is tenminste niet dood.
Ik blijf naar de weg voor me kijken en kijk snel naar het bord die aangeeft bijna in Tetouan aan te zijn gekomen. 'Goed, laten we dit doen,' mompel ik als ik me iets bedenk. 'Zolang jij maar niet wakker wordt,' mompel ik er nog achterna, doelend op Nassim.
Na een tijdje rijd ik Tetouan in en volg ik de borden die aangeven waar het ziekenhuis ligt. Ik parkeer met piepende banden voor het ziekenhuis en prevel nog zachtjes een 'here we go'. Ik stap de auto uit en sla beide portieren met een klap open.
'Alsjeblieft, help mij! Mijn man is bij een tankstation bewusteloos neergevallen en ik weet niet waardoor! Kom hem helpen, ik smeek het jullie!' schreeuw ik wanhopig naar allerlei mensen en om het af te maken laat ik zelfs een aantal traantjes vallen. Totaal niet oprecht natuurlijk. Meteen beginnen er een aantal mensen naar de auto toe rennen en helpen ze hem de auto uit. Ik kijk ze toe en bijt hard op mijn lip.
Goed Meryam, maak dat je wegkomt nu zij druk bezig met hem zijn en niet op jou letten. Ik sla de portieren weer zacht dicht en ga snel terug de auto inzitten. 'Hey! Mevrouw, wacht!' hoor ik iemand verbaast naar me roepen. Ik negeer het en rijd weer met scheurende banden van het ziekenhuis weg.
Ik haal een aantal keer goed adem en besef me dan pas pas wat ik echt heb gedaan. 'Wauw, Meryam...' schud ik met mijn hoofd. Na een tijd kijk ik even kort in mijn achteruitspiegel en frons als er een auto me vanaf het ziekenhuis al de hele tijd gevolgd is. 'Ben ik die dan niet al kwijt geraakt?' fluister ik verward.
Ik maak ineens een onverwachte afslag naar links en blijf in de spiegel kijken. Tot mijn opluchting gaat de auto een totaal andere kant op. 'Gelukkig, ik wilde net zeggen..' Geschrokken rem ik hard als dezelfde auto met volle snelheid ineens voor me rijdt. 'What the...' fluister ik geschrokken. Ik stap geshockeerd uit. Wat is dit?
Ik kijk naar de auto die ergens verderop is geremd en loop er op af. Ik blijf even staan als er een dame uitstapt, een vrouw van mijn leeftijd. Ze kijkt me glimlachend aan en komt op me afgelopen als ze ziet dat ik haar ongelovig aan het aanstaren ben.
'Wees niet bang, ik ben geen vijand of iets. Ik moest gewoon even zeker weten dat jij het was,' zegt ze glimlachend terwijl ze me de hand uitsteekt. Ik trek een wenkbrauw op en maak zelf nog geen aanstalten om haar überhaupt de hand te schudden.
'Ik ben Nisrine, Maher's verloofde. Aangenaam kennis met je te maken, Meryam.'
[A/N]
Hello, hello lovely ladiesss
Ik ken een meisje, genaamd Yasmina (YasminaSchrijft ), die een super goed boek momenteel aan het schrijven is.
Maar goed, ik lees niet zo heel veel boeken op Wattpad behalve dat van mijn squad en een klein aantal andere. Maar zij, zij had me al meteen te pakken met haar boek. Als er iemand is die zo goed gevoelens in een boek kan neerzetten is zij het wel.
Dus, ik zou zeggen, lees haar boek 'Ghizlane en Adnane'. Geloof me, het is het proberen waard.
PS: Wat vinden jullie trouwens van Meryam's actie? Hihi