CHAPTER 5✔
Be my Girl.
Jailey Montez
Naalimpungatan ako nang makaramdam ako ng gutom. Nakatulog pala ako pagkarating ko kanina. Tumayo na ko para mag-tanghalian. Mag-aala-una na nga eh, hindi tuloy ako nakapasok. Hays.
Nag-noodles lang ako, day-off kasi ng mga maids dito every friday to Sunday kaya no choice ako. Habang kumakain, naalala ko ulit yung mukha ni Light at ng huli nya sinabi.
"Makatakas ka man ngayon, mahuhuli at mahuhuli parin kita. No one can escape from me Jai. Remember that."
Hindi maalis sa isip ko ang mukha nya. No one can escape from him? Bakit? Tagapagmana lang sya ng trono nila hindi sya ang boss. Baliw talaga sya. Napailing nalang ako.
Napagpasyahan kong pumunta ng Mall after kong kumain, makalimot manlang sa mga nangyari kanina na muntik ko ng ikamatay. Nag-ikot ikot lang ako, sinadya kong libangin ang sarili ko, pero hindi parin maalis sa utak ko ang mukhang iyon. Light Grey. Ano ba kasing meron sayo?
*BLAG!*
Napaupo ako nang may mabangga ako. Tinignan kong mabuti kung sino sya, para kasing pamilyar sya sakin. Tinulungan nya kong makatayo at doon ko lang nakita ng maayos ang mukha nya, napatitig ako sa kanya.
"Miss okay ka lang? Sorry hindi kasi kita napansin." Paumanhin nya. Mukha naman syang mabait at harmless pero familiar talaga ang mukha nya.
"Ahm. Oo okay lang. Sorry din." Sabi ko. Ngumiti naman sya. Myghaad! Hampogi nyaah. Hihi. Sinampal ko ang sarili ko sa isip ko. Heto nanaman ako eh. Tangna Jailey tumigil ka na utang na loob.
"Hehe. I'm Calvin nga pala, Calvin Alvares." Inabot na ang kamay nya at tinanggap ko naman.
"Jailey Montez." Nginitian ko sya pabalik.
"Alam mo you looked familiar. Parang nakita na kita somewhere?" Sambit nya.
"Ay baka hindi ako yun. Ngayon lang kasi kita nakita." Sagot ko. Natawa naman sya. Pasimple kong binuksan yung Gallery ko sa phone at hindi nga ako nagkakamali. Familiar sya sakin kasi siya ang Heir ng Rank 4 sa dark org.
"Yeah right. Hahaha. You wanna eat?" Yaya nya sakin. Syempre um-OO ako. Hahaha! Minsan lang to noh. Saka okay lang na Mafia sya Gwapo naman eh. Hahaha!
After ilang minutong paglalakad namin, sa Ice Cream Parlor ang bagsak namin. Masasabi kong Close na agad kami. Friendly kasi sya at marunong makisama. Like Carl, hindi halata sa kanya ang pagiging miyembro ng Mafia. Hindi sya nakakailang kasama.
After namin kumain, nag-offer sya na ihatid ako pero tumanggi ako. Hindi naman na sya umangal. Nagpasalamat nalang ako at nagpaalam na kami sa isa't isa.
Kasalukuyan akong nagmamaneho pauwi. Madilim na din kasi, 7pm na. Nang nasa parte na ko kung saan wala ng kabahay bahay, may mga taong naka-itim ang humarang sa minamaneho ko. Binalot agad ako ng takot. Kaya ko namang lumaban kasi tini-train ako pero hindi ngayon, wala akong armas at madami sila. Wala akong balak huminto. Masagasaan na ang masagasaan. Nakahinga ako ng maluwag nalagpasan ko sila.
Akala ko makakatakas na ako pero hindi, pinaputukan nila ang gulong ng kotse ko kaya wala akong nagawa kundi ihinto ito.
"Bumaba ka dyan kung ayaw mong masaktan!" Dinig kong sigaw sa labas.
Hindi ako mapakali dito dahil hindi ko alam ang gagawin ko. Pinalibutan nila ang kotse at sa tansya ko ay mahigit sampu sila. Ilang sandali pa ay may bumasag na sa salamin sa may passenger seat at tinutukan ako ng baril.
"Bumaba ka na Miss kung ayaw mong sumabog yang ulo mo." Sambit ng nasa may bintana. Nanginginig na binuksan ko ang pinto ng kotse at tumambad sakin ang mukha ng dalawang kasama ni Light nung nasa treehouse kami nila Lira.
"Sumama ka nalang samin kung ayaw mong masaktan." Sabi nung babae.
"Ano bang kelangan nyo?!" Buong tapang kong sabi na ikinatawa nung lalaki.
"Ikaw." Sagot ng babae sabay sabunot sakin. Napa-aray ako kaya inawat na sya ng lalaking kasama nya.
"Ashly! Malalagot ka sa pinsan mo dyan sa ginagawa mo." Sabi nung lalaki.
"Manahimik ka Kent." inis na sabi ni Ashly. Kinaladkad ako nung Ashley papasok sa Van na ngayon ko lang napansin. Tinulak nya ko papasok sabay sara ng pinto. Nagsipasukan na din ang mga kasamahan nila sa iba pang Van. Sa tabi ko naupo si Ashley habang si Kent naman ang nagmaneho.
"San nyo ba ko dadal---" humarap sakin si Ashley at itinapal sa ilong ko ang isang panyo. Agad nanlabo ang paningin ko dahil sa amoy.
"Kay Boss." Huli kong narinig bago ako nawalan ng malay.
Fast forward
"Dont let him escape." Naalimpungatan ako dahil sa isang boses.
"Kill him now." Pagbukas ko ng mata ko ay mukha agad ni Light ang nakita ko. Boses nya yung narinig ko at may kausap sya sa phone.
"Yes. Wala kayong ititirang buhay." Sabi nya bago patayin ang tawag. Napaharap sya sakin kaya agad nabuo ang kaba sa dibdib ko.
"We meet again little brat." Cold nyang sabi habang palapit sakin. Napaupo naman ako ng wala sa oras mula sa pagkakahiga sa isang maliit na kama. Madilim dito sa loob at iisa lang ang bintana na syang pinagmumulan ng liwanag mula sa buwan.
Kahit madilim ay kitang kita ko parin ang mukha nya. No signs of expression. Just a fierce face. Lumakas ang tibok ng puso ko nang lumuhod sya para magkatapat kami.
"Napaaga nga lang." Dagdag nya sabay smirk. Sinamaan ko naman sya ng tingin.
"Damn you." Sambit ko.
"I miss you too." Sagot nya. Nang init ang ulo ko sa sinabi nya kaya itinulak ko sya.
"Ano bang kelangan mo sakin?!" sigaw ko. Tinitigan nya lang ako habang pinaglalaruan ang baril sa kanang kamay nya.
"Ikaw." Sagot nya. Taena. Lalapitan ko sana sya para sugurin pero mabilis nyang itinutok sakin ang hawak nyang baril kaya natigilan ako. Nanginig ako sa ginawa nya. Ngayon, mas feel ko ng mamamatay ako sa isang maling galaw lang. Ramdam ko ang panginginig ko at anytime, pwedeng magbrake down ang tuhod ko.
Bigla akong nakaramdam ng awa para sa sarili ko. Wala akong kalaban laban dito.
"Please. Pakawalan mo na ko. Gusto ko ng umuwi." Naiiyak na sabi ko. Medyo napatigil sya nang makita ako pero bumalik din sa dati.
"Not that fast." Sambit nya sabay tapon sa sulok ng hawak ng baril.
"Ano ba kasing kelangan mo sakin?!" Sigaw ko pero wala lang sa kanya. Lalapitan nya sana ako pero dala ng takot ko ay nasipa ko sya sa alam-nyo-na.
"AARRGHH!" Napasigaw sya dahil doon. Napaatras ako nang biglang may pumasok na mga armadong lalaki sa silid na kinalalagyan namin.
"Anong nangyari Master?" Tanong ng isa sa kanila.
"DAMN! Sinong nagsabing pumasok kayo?! LABAS!!" Sigaw ni Light, walang gumalaw sa kanila kaya mas nainis si Light.
"NOW!!!" Dagdag nya.. agad namang nagsilabasan ang lahat at kami nalang ulit ang naiwan. Kitang kita kong nagtitimpi syang saktan ako. Pumikit sya ng mariin at muli akong hinarap.
"Ulitin mo pa yun Jailey Montez, malilintikan ka na talaga sakin." Banta nya. Nagsitaasan lahat ng balahibo ko at tumindi ang kaba ko sa way ng pagsasalita nya. Ginalit ko talaga sya.
Tumayo sya ng maayos at nilapitan ako, hindi ako gumalaw dahil sa takot dahil may hawak ulit syang kutsilyo.
"Hanggang kelan mo ba balak manlaban?" cold na sambit nya. Umikot sya sakin at huminto sa may likod ko.
"Hanggat di ako nakakalabas dito!" Sagot ko. Mabilis pa sa kidlat ay naramdaman ko ang kamay nyang pumaikot sa may bewang ko at ang malamig na bagay na tumutusok sa leeg ko. Gustong gusto ko ng umiyak pero pinipigilan ko lang.
"Makakaalis ka din, hindi nga lang ngayon." Bulong nya sa tenga ko. Ramdam ko ang hininga nya sa may leeg ko at Rinig na rinig ko din ang tibok ng puso ko.
Dahan dahan kong hinawakan ang kamay nyang may hawak na kutsilyo at hindi ko alam kung tama ba yung rinig kong napasinghap sya. Guni guni ko lang siguro, imposible iyon dahil walang pakiramdam ang Light na to.
"Please, Light.. S-Sabihin mo sakin kung anong kelangan mo. Natatakot na ko. Gusto ko ng umuwi." Mahinang bulong ko habang nakahawak sa kamay nya. Ramdam kong lumuwang ang pagkakatutok nya ng kutsilyo sakin hanggang sa tuluyan na nya akong bitawan.
Nanghina ang tuhod ko kaya napaupo ako sa sahig at nayuko. Pumunta sya sa harap ko at lumuhod hanggang sa maging kapantay ko sya.
"Look at me." Utos nya. Hindi ko sya sinunod kaya hinawakan nya ang baba ko at pinaharap sa kanya. Nakita ko sa mukha nya ang pagkagulat nang makitang lumuluha ako. Ayoko namang isipin na naaawa sya sakin dahil napaka imposible nun.
Tinitigan nya ko, hindi ko alam kung ilang minuto. Basta ang alam ko matagal. Mas lalo akong naiyak dahil sa mga mata nya, nakikita kong tila gusto nya kong yakapin gaya ng mga mata ni Mommy noon bago sya malagutan ng hininga sa harap ko.
Pumikit sya ng mariin at pinunasan ang mga luha ko gamit ang thumb nya. Tinitigan nya akong muli bago sya tumayo at talikuran ako.
"Be my Girl Jailey Montez." Sambit nya na ikinagulat ko.