's Avonds lig ik in bed, starend naar het plafond. Het feest heeft de hele avond geduurd en ik heb me nog nooit zo moe gevoeld. Mijn benen doen het niet meer. Mijn gedachten dwalen af naar George. Hij is knapper dan me op het eerste gezicht opviel.
Stop, Kate, hij is de broer van je beste vriend.
Ja, maar hij is nog steeds knap. Ik grijns in mijn kussen. Hormonen. Vanuit het bed naast me maakt Hermelien een geluidje. Ik kijk opzij, maar ze lijkt gewoon te slapen. Arm kind. De opmerking van Ron over Peter was echt teveel.
Ik rol op mijn zij waardoor ik bijna uit het bed val. Voordat ik me wil terugduwen, valt mijn oog op mijn koffer. Het boek Harry Potter en de gevangene van Azkaban steekt eruit. Glimlachend kijk ik ernaar. Aan het begin van het jaar zat ik nog op de bank dat te lezen, en nu speel ik er zelf in. Als je mij dat toen had verteld had ik je waarschijnlijk heel hard uitgelachen.
Waar zouden we nu eigenlijk zijn in het boek? De volgorde klopt niet helemaal met hoe ik het beleef. We zitten nu op meer dan de helft van het jaar volgens mij en hebben bijvoorbeeld net pas de les met de boeman gehad. Volgens mij was dat in het boek een van de eerste lessen meteen.
Ik besluit het te laten en draai me terug. Opnieuw staren naar het plafond dan maar. De slaap krijg ik echt niet te pakken. Opeens wordt het om me heen vaag. De bedden verdwijnen. Het wordt lichter in de kamer en hij heeft meteen een andere sfeer. Sterker nog, ik sta in een andere kamer!
Niks kan ik besturen. Voor me staan Remus en Sirius samen met Peter. Naast me Harry, Hermelien en Ron. Dit is de avond dat ze het te weten komen wat er nou echt is gebeurd. Wie de echte verrader is.
Remus' transformatie begint. Sirius probeert hem te stoppen en daarbij valt de stok van Remus op de grond. Peter pakt hem op en richt hem op beide. 'Expelliarmus' roept Harry naast me. Peter kijkt ons een paar seconden uitdrukkingsloos aan. Dan zwaait hij met een gemene grijns.
'Nee jij ontsnapt me niet weer' hoor ik mezelf mompelen. Ik richt mijn stok op hem.
En ik weet niet wie mij over nam.
Wat mij bezielde.
Wat ik deed.
Maar ik deed het wel.
'Avada kedrava' klinkt uit mijn mond. Uit mijn eigen mond! Ik heb de doodsvloek uitgesproken. Peter was ondertussen al compleet verandert in een rat en ligt opgekruld op de grond.
'KATE je hebt hem vermoord!' roept Hermelien. 'Technisch gezien was het een rat' mompel ik.
De waas keert terug en langzaam worden de omtrekken van de slaapzaal zichtbaar. Hijgend schiet ik overeind. Was dit een droom? Of meer? Een visioen? Maar kan ik in de toekomst kijken dan? Er is een andere gedachte die direct door me heen schiet
Ik wordt een moordenaar. Visioen of niet.
Ieder normaal mens zou schrikken bij deze ontdekking. Zou zichzelf een monster voelen. Zou niet weten hoe hij moet reageren.
En ik zit alleen rechtop in mijn bed, starend naar mijn gordijnen voor me. Langzaam komt een glimlach op mijn gezicht. Het doet me niets. Dan ben ik maar een moordenaar. Een moordenaar die het kwaad vermoordt.
Zie je, ik word gek.
Een harde schreeuw maakt me wakker uit mijn gedachten. Meteen spring ik uit bed en kijk rond. De rest van de meiden wordt net wakker, dus zij waren het niet. Dan moet het van de jongensslaapkamers zijn gekomen. Opeens bedenk ik me iets.
Sirius.
Vloekend sprint ik de trap af. Net snel genoeg om een zwarte schim het portret uit zien te rennen.
'Jij mislukte pannenkoek ik had je nog gezegd voorzichtig te doen' mompel ik. Ron en Harry komen naar beneden rennen en achter mij hoor ik ook op de trap naar de meidenkamer voetstappen.
'Ik zweer het je Harry. Hij stond met een mes aan mijn bed' zegt Ron. Zijn stem klinkt hees en vol van angst. Harry kijkt met een bizarre blik om zich heen. Een blik vermengt van woede en angst. 'Kate, zag jij hem nog? Zag je hem wegrennen? Ik ben niet gek!' Ron kijkt me smekend aan. Kalm kijk ik terug. Ik voel geen angst, want voor Sirius hoef je niet bang te zijn.
'Ja. Ik zag hem' antwoord ik.
'Vooruit, iedereen naar boven' zegt Percy geïrriteerd.
'Percy - Sirius Zwarts was hier' zegt Ron. In het maanlicht ziet hij er heel jong uit, valt me op. OP onze slaapzaal! Met een mes! Hij maakte me wakker!'
'Onzin. Je hebt teveel gegeten en-'
'Kate zag hem ook!' roept Ron en hij wijst op mij. Percy trekt vragend zijn wenkbrauw op.
'Is dat waar, Kate?'
Ik doe mijn mond open om te antwoorden, maar krijg de kans niet.
Anderling komt ziedend de kamer binnenstormen. 'En nu is het afgelopen!' roept ze. Haar haren zijn opgestoken en haar gezicht staat slaperig. De hele afdeling heeft zich in de leerlingenkamer verzameld.
'Ik ben ook blij dat Griffoendor heeft gewonnen, maar dit begint uit de spuigaten te lopen! Percy, ik had beter van je verwacht!'
'Ik had hier absoluut geen toestemming voor gegeven, professor!' zegt Percy verontwaardigd. 'Mijn broertje Ron had een nachtmerrie-'
'HET WAS GEEN NACHTMERRIE' schreeuwt Ron door Percy heen. 'PROFESSOR, TOEN IK WAKKER WERD STOND SIRIUS ZWARTS NAAST M'N BED MET EEN MES IN ZIJN HAND!'
Hoewel ik zie dat Anderling het niet gelooft, wordt ze toch een tintje bleker.
'Doe niet zo idioot, Wemel! Hoe had hij in vredesnaam de leerlingenkamer binnen moeten komen?'
'Kate zag hem ook' zegt Ron weer.
'Is dat waar, Ka-'
Ze maakt haar zin niet af, omdat ik halverwege al knikte. Een opgewonden gemompel ontstaat in de leerlingenkamer.
'Vraag maar aan hem' zeg ik en ik wijs naar het portret van heer Palagon.
Anderling kijkt me niet heel blij aan en klimt de leerlingenkamer weer uit. Ze gaat voor het portret staan met een boze blik.
'Heer Palagon, hebt u zonet een man binnengelaten in de toren van Griffoendor?'
'Welzeker, edele vrouw' zegt Palagon vrolijk. Het wordt direct doodstil in de leerlingenkamer. Ron kijkt me dankbaar aan en ik knik even. Anderlings mond valt open.
'Dus - dus het is waar?' zegt ze. 'Maar - maar het wachtwoord dan?'
'Dat wist hij' zegt Palagon, die zijn borst trots vooruit steekt. 'Hij wist ze voor de hele week, edele vrouwe! Hij las ze op van een briefje!'
Ik kijk om en zie Marcel met een lijkbleek gezicht en een geschokte uitdrukking terugkijken.
'Welke idioot' begint Anderling, die de kamer weer in was gekomen. 'Welke volslagen hersenloze idioot heeft de wachtwoorden voor deze week opgeschreven en dat papiertje laten slingeren?'
Ik kijk naar Marcel. Hij trilt over heel zijn lichaam en ziet er doodsbenauwd uit. Langzaam steekt uit zijn hand op.
'Je zult de gevolgen snel horen Lubbermans en ik zal je oma schrijven, dat zeker' zegt Anderling met een stem die trilt van woede. Marcel knikt angstig.
'Verbrugge, Potter, Wemel, Griffel, Ik wil jullie even spreken. De rest van Griffoendor gaat naar de Grote Zaal. Percy, jij leidt ze.'
Percy knikt en gebaart met grote bewegingen dat ze hem moeten volgen. Een paar meter verderop zie ik George en Fred die een imitatie van hem doen. Grijnzend kijk ik ze aan. George geeft me een vlugge knipoog en ik voel mijn wangen rood worden. Vlug draai ik me weer om en loop achter Anderling en de rest de leerlingenkamer uit.
We lopen door de gangen van het verlaten Zweinstein. De spanning is om te snijden. Op een gegeven moment komen we langs een groot raam. Vanuit de verte is het krijsende krot te zien. Ik blijf even staan, met mijn blik op het landhuis gevestigd. Daar ben je goed mee weggekomen Sluipvoet.
'Verbrugge, niet treuzelen alstublieft' roept Anderling naar achteren.
Vlug loop ik richting het groepje en niet veel later duiken we een lokaal in. Ik laat me meteen neerploffen op een stoel. Naast mij doet de rest hetzelfde. Anderling neemt plaats achter het bureau.
'Ik hoop dat jullie beseffen dat dit een ernstige zaak is' zegt ze. Harry, Ron en Hermelien knikken. Ik doe niks. Waarom zou ik? Anderling zucht even, vooral in zichzelf. 'Het gaat om jullie veiligheid, en die van jou in het speciaal Potter. Zwarts zoekt jou en als hij zelfs het kasteel binnen weet te dringen.. Doe niks gevaarlijks alsjeblieft.'
'Hoe is Zwarts het kasteel eigenlijk binnengekomen?' vraagt Ron plots. Anderling is even stil. 'We weten het niet. Het wordt ontzettend goed beveiligd en waarschijnlijk nog meer na vannacht.' Ik grinnik kort. Dit levert wat verbaasde blikken op. Ik kijk grijnzend Anderling aan.
'Wat denkt u zelf professor. U heeft Sirius, James en de anderen zelf les gegeven. U kent ze goed genoeg om te weten dat ze meer van Zweinstein weten dan alle professoren bij elkaar. Hoe denkt u dat hij binnen is gekomen?'
Ze kijkt me even sprakeloos aan. Net zoals de anderen. 'Hij heeft een geheime ingang genomen' stamelt ze. Ik knik.
'Eentje die bijna niemand kent. Zelfs James Potter kende hem niet' Ze kijkt me recht aan. Jij weet de gang wel. Ik grijns licht. Natuurlijk weet ik hem. Sirius heeft me hem zelf verteld toen ik eten kwam brengen.
'Wat wil hij professor? Waarom zoekt hij Harry?' Hermelien kijkt Anderling angstig aan. Zij kijkt twijfelend naar Harry.
'Afronden waar hij aan begonnen is. Hij is niet voor niks een beruchte massamoordenaar.'
'Nah, dat klopt niet helemaal' zeg ik. Ze trekt geïrriteerd een wenkbrauw op.
'Sirius is geen massamoordenaar en ook geen verrader. Het was Peter Pippeling die de geheimhouder van de Potters was.'
--------------------------------
Wie shippen jullie? George en Kate of Draco en Kate?
xx