Na de lessen zeg ik mijn vrienden even gedag en ga een ommetje maken. Vandaag viel verweer tegen zwarte kunsten uit, dus zijn we eerder klaar. Gisteren was het volle maan, dus ik weet wel waarom Remus ziek is. Ik vind het zo zielig voor hem.
Opeens blijf ik staan. Ik kan hem net zo goed een bezoekje brengen. Vanuit mijn ooghoek zie ik het portret dat naar de keuken leidt. Ik loop er heen en begin de peer te kietelen. Hij laat me giechelend de keuken binnen. Wel twintig huiselven rennen rond in de keuken. Eentje ziet me staan en stop. 'Wat kan Mimi voor de juffrouw doen?' vraagt ze met een piepstemmetje. 'Heb je wat chocoladerepen voor me?' Ik glimlach naar de huiself die hard wegrent. Even later komt ze met vier chocorepen terug. Ik bedank haar en loop de keuken weer uit.
Het duurt niet lang voordat ik zijn kamer heb gevonden, aangezien die naast het lokaal van verweer zit. Zacht klop ik drie keer op de deur. 'Binnen' klinkt een schorre stem. Ik duw de deur open en stap de kamer in. Remus kijkt verbaasd op bij mijn komst. 'Kate, wat brengt jou nou hier?'
Ik grijns even. 'Ik hoorde dat je ziek was, dus dacht ik; 'Laat ik Maanling even wat chocolade brengen en hem beterschap wensen.' Remus wordt bleker en kijkt me verward aan. 'J-jij kent mijn naam?' Ik knik en gooi meteen de chocoladerepen naar hem toe. Verbaasd kijkt hij van de repen naar mij en weer terug. 'Hoe weet je dat ik van chocolade houdt?' vraagt hij. Ik loop naar een stoel en ga erop zitten.
'Rem- professor, kan ik je vertrouwen met deze informatie?' vraag ik voorzichtig. Hij knikt. 'En noem me alsjeblieft dan gewoon Remus' reageert hij meteen. Ik grijns. 'Nou kijk Remus, het zit zo..'
Ik leg hem het hele verhaal uit en hij onderbreekt me geen een keer. Als ik klaar ben blijft het even stil. 'Dat is.. bijzonder' mompelt hij uiteindelijk. 'Wat weet je allemaal over mij?' vraagt hij tenslotte. Dat had hij niet moeten vragen. 'Lid van de Marauders, genaamd Maanling. Weerwolf en gebeten door Vaalhaar. Je bracht je tijd met volle maan meestal door in het Krijsende Krot samen met de andere Marauders. Je was de slimste van de vier en moest dus meestal ook hun huiswerk maken. En je bent gek op chocolade.'
'En je weet dus ook mijn toekomst?' vraagt hij. Mijn gezicht staat meteen somber. Ik knik zacht, terwijl ik mijn hoofd afwend. Hij ziet het. 'Hij is niet heel rooskleurig hè' mompelt hij. Ik schud mijn hoofd. 'Nou, de eerstvolgende jaren wel, maar dan krijgen we de tweede tovenaarsoorlog.' Hij staart voor zich uit. 'Dan heb ik tenminste iets goeds gedaan voor de wereld.' Ik glimlach vriendelijk. 'Dat zeker'
Ik kijk even op mijn horloge en bedenk dat ik ook nog even langs Jenny moet. 'Ga maar' zegt Remus, die mijn actie had gezien. 'Ben je er volgende week weer Remus?' vraag ik voor ik door de deur loop. Hij knikt. Snel loop ik weg en zoek de toiletten van Jenny op.
'Jen, ik ben er' roep ik keihard als ik binnenkom. 'Wat moet je?' hoor ik uit een wc-hokje komen en Jenny komt geïrriteerd aanvliegen. Haar gezicht ontspant meteen als ze mij ziet. 'Sorry ik had niet door dat jij het was' zegt ze meteen. Ik glimlach. 'Het is niet erg'
'Zeg Jenny weet jij wat een faunaat is?' vraag ik aan haar. Ze knikt. 'Waarom vraag je het?' Ik grijns. 'Omdat ik er eentje ga worden' zeg ik. Ze klapt enthousiast in haar handen. 'Wat gaaf! Kan ik je helpen?' Ik haal mijn schouders op. 'Weet ik niet precies, maar ik wil het in ieder geval hier gaan oefenen.'
'Laten we dan beginnen' roept ze. 'Eerst moet ik weten hoe het werkt' mompel ik en ik loop naar de betoverde boekenkast toe. 'Een boek over faunaten graag.' De kast begint te rommelen en enkele seconden later wordt er een boek naar buiten gespuugd. Hij landt op de bank en klapt open. Ik loop er heen en bekijk de tekst.
'Hoe word ik een faunaat' lees ik hardop. 'Dit is het Jen' zeg ik enthousiast en ik begin te lezen. Jenny komt naast me zitten en leest mee.
'Waar ben jij geweest man? Je was 2 uren weg!!' roept Harry uit als ik de leerlingenkamer in kom lopen. Ik grijns. Jenny en ik hebben samen goed gelezen hoe het moest en aantekeningen gemaakt. Daarna hebben we gediscussieerd over welk dier ik zal worden en ik heb haar nog verteld over mijn ouders en dat ik wil weten wie ze zijn. Zo verliep de tijd snel.
'Ik heb rondje Zweinstein gedaan' lach ik. Harry kijkt me raar aan en Hermelien grijnst kort. Zij weet wel beter. Opeens hoor ik gesnik uit een hoekje van de kamer komen. Er zit een meisje in een stoel met haar handen voor haar gezicht. Dan herken ik haar.
'Elise?'
Ze kijkt op. Haar gezicht is rood van het huilen en om haar ogen zitten grote kringen. Ik ga snel naast haar zitten en leg mijn arm om haar heen. 'Waarom huil je?' vraag ik bezorgd. Ze snikt nog harder en probeert het hakkelend te vertellen.
'T-Tom heeft gezegd dat ik een verrader ben omdat ik in Griffoendor zit en niet meer zijn zusje. Hij hoorde van een derdejaars dat Griffoendors slecht waren en nu denkt hij dat.'
Ik kijk argwanend richting Hermelien, die van een afstand het gesprek volgt, en zie dat zij hetzelfde denkt. 'Weet je hoe die derdejaars eruit zag?' vraagt ik zacht. 'Hij had heel blond haar en er waren twee vrienden bij hem' legt ze uit. Weer leg ik oogcontact met Hermelien.
'Malfidus' zeggen we tegelijk.
Ik kan die jongen wel iets aan doen op dit moment. Dat hij zelfs een tweeling uit elkaar drijft. 'Luister Elise, je broer heeft dat van een heel gemeen persoon gehoord die wel meer rare dingen zegt, maar het is niet waar wat hij zegt. Wij zijn niet gemeen en al helemaal geen verrader. Griffoendors zijn moediger dan elk ander, vergeet dat niet. Tom meent echt niet wat hij heeft gezegd. Hij zal zijn zusje nooit zoveel pijn willen doen' stel ik haar gerust. Ze knikt en kijkt me dankbaar aan. Ik neem haar mee naar de bank en plof weer naast Hermelien.
'Hier komt die fret niet zonder straf vanaf' mompel ik. Ze grijnst. Ik weet hoe erg ze Malfidus haat, dus zelfs al zou ik de regels verbreken dan zou ze het niet erg vinden.
Ik maak mijn gitaar weer groot en begin te zingen. Ik had het Hermelien ook beloofd, maar moet vooral even kalmeren.
There's a place I go to
where no one knows me
It's not lonely
It's a necessary thing
It's a place I made up
Find out what I'm made of
The nights are stayed up
Counting stars and fighting sleep
Let it wash over me
Ready to loose my feet
Take me on to the place where one reviews life's mistery
Steady on down the line
Lose every sense of time
Take it all in and wake up that small part of me
Day to day I'm blind to see
And find how far
to go
Everybody got their reason
Everybody got their way
We're just catching and releasing
what builds up throughout the day
It gets into your body
And it flows right through your blood
We can tell eachother secrets
and remember how to love
There's a place I'm going
no one knows me
If I breathe real slowly
let it out and let it in
They can be terrifying
to be slowly dying
Also clarifying
the end where we begin
So let it wash over me
I'm ready to loose my feet
Take me on to the place where one reviews life's mistery
Steady on down the line
Lose every sense of time
Take it all in and wake up that small part of me
Day to day I'm blind to see
And find how far
to go
Everybody got their reason
Everybody got their way
We're just catching and releasing
what builds up throughout the day
It gets into your body
And it flows right through your blood
We can tell eachother secrets
and remember how to love
Everybody got their reason
Everybody got their way
We're just catching and releasing
what builds up throughout the day
And it gets into your body
And it flows right through your blood
We can tell eachother secrets
and remember how to love
Als ik klaar ben, merk ik dat de hele leerlingenkamer doodstil is en naar me kijkt. Het doet me denken aan iets van vroeger. Ik kon al jong goed gitaarspelen en begon wel eens op random plekken te spelen. Meestal bleven mensen dan naar me kijken en luisteren. Later hebben mijn ouders me uitgelegd dat ik heel gevoelig speel en een hele mooie stem heb. Mensen blijven graag luisteren omdat mijn muziek gevoelens bij ze oproept. Nu is dat weer zo. Het duurt weer even voordat de eersten weer beginnen te praten.
'Dat. Was. Zo. Ontzettend. Mooi' zegt Harry. Ik mompel een bedankje. Het is nog steeds ongemakkelijk als mensen je complimenteren. Hermelien heeft haar mond een beetje open en kijkt me met grote ogen aan. 'Je kan zo goed zingen Kate. Doe dat alsjeblieft vaker' Ik grijns. 'Deal'
Opeens voel ik twee armpjes om me heen. Elise geeft me een knuffel en houdt me dan ook stevig vast. Ik knuffel haar terug. 'Jouw muziek maakt me weer blij Kate. Dankjewel' zegt ze. Haar woorden ontroeren me licht. Ik wist niet dat ik mensen zo kon raken ermee.
'Kate jij kan-'
'Onwijs goed zingen.'
Fred en George komen aangelopen en laten zich met een grijns op de bank tegenover ons ploffen. Dan weet ik opeens hoe we Draco terug kunnen pakken.
'Fred, George, zouden jullie me ergens mee willen helpen?' vraag ik met een geheimzinnige grijns.
'Als het een prank is, graag' reageren ze tegelijk. Ik kijk even naar Hermelien en zij heeft ook een grijns op haar gezicht.
'Mooi, dit is het idee..'