'Reece'
Ik maak de deur open en laat hem binnen. Hij kijkt bewonderd rond in mijn appartement.
'Wil je wat te drinken?' vraag ik terwijl ik naar de koelkast loop.
'Ja, doe maar cola' zegt hij.
Ik knik en schenk twee glazen cola in. Daarna overhandig ik hem een van de glazen en plof ik langs hem neer.
'Dus' begin ik nadat ik een slok heb genomen.
'Dus' kaatst Reece terug.
'Hoe zit het nu tussen ons' vraagt Reece en daarmee doorbreekt hij de ongemakkelijke stilte.
'Ik weet het niet' zeg ik.
'Wat wil jij?' vraagt hij.
'Ik weet het niet, ik weet echt niet wat ik wil.' zeg ik zacht.
'Wil je een toekomst met mij, of wil je nu dat het echt over is tussen ons. Als je het niet meer wilt, zul je me nooit meer zien, ik zal je nooit meer op komen zoeken, hoeveel pijn me dat ook zal doen. De keuze is aan jou Samar, ik hou zielsveel van je, maar ik kan jouw gevoelens niet bepalen.'
'Reece, ik weet het niet. Laat me erover nadenken. Ik hou van je, maar je hebt me zoveel pijn gedaan. Dat kan ik niet zomaar vergeten. Ik hou van je, maar ik weet niet of ik niet te snel ga. Je bent hier pas een paar dagen.' zeg ik twijfelend. Ik wil dit eigenlijk niet zeggen. Het liefste wil ik nu ja zeggen, van al dit gedoe af zijn. Maar het gaat niet zo makelijk, waarom is het leven ook zo moeilijk?!
Reece knikt en staat op.
'Ga je al?' vraag ik.
'Ja' zegt hij kortaf.
'Heb ik iets verkeerds gedaan?' vraag ik, ik snap dat hij het ook niet leuk vindt dat hij moet wachten op antwoord, maar ik heb toch niets verkeerds gezegd?
'Nee' hij loopt naar de deur.
'Reece' zeg ik. Reece draait zich naar me om.
'Je gaat me eerst vertellen wat er aan de hand is.' zeg ik dwingend.
'Wil je echt weten wat er is?! Ik hou van je Sam, zoveel. Elke keer als ik je zij heb ik de neiging om je te zoenen, elke keer als ik aan je denk krijg ik al een glimlach op mijn gezicht. Je weet niet hoeveel invloed je op mijn leven hebt. Zonder jou ben ik niets, zonder jouw zou ik zoveel stomme dingen hebben gedaan. Je bent degene die me op het juiste pad houd. Ik kan niet zonder je. En nu je niet van mij bent, het voelt gewoon klote.' zegt hij en hij legt in hand in zijn haar.
'Reece, wat is er gebeurd?' vraag ik zacht, en ik kijk hem onderzoekend aan. Ik merk dat er iets aan de hand is.
Reece zucht.
'Reece, wat is er gebeurd?' vraag ik dwingend.
'Ik, ik'
'Reece!'
'Ik heb meisjes weer verkeerd behandeld.' zegt hij zacht, maar niet hard genoeg zodat ik het kan horen.
'Wat bedoel je?' vraag ik.
'Ik was weer de oude ik, de badboy van de school. Ik wil het niet, maar het lukt me niet. Jij veranderde me, maar ik kan het niet zonder jou. Ik kan het niet. Je vindt nu toch dat ik zwak ben, is dat niet wat je denkt? Ik ben zwak, ik kan niet eens normaal functioneren zonder jou. Is dat niet heel zielig. Een jongen die niet een normaal leven kan leiden zonder een meisje. Ik ben een watje.' zegt hij en hoe meer hij praat, hoe bozer hij op zich zelf wordt.
Ik schrik er een beetje van, dit had ik niet verwacht. Ik ben bang hoe ver hij zal gaan, dus ik loop naar hem toe en trek hem in een knuffel. Hij trekt me stevig tegen zich aan, en ik voel mijn schouder een beetje nat worden. Hij is aan het huilen.
Na een tijdje trekt hij zich terug en veegt hij zijn tranen ruw weg.
'Ik ben gewoon aan het huilen bij een meisje' zegt hij zacht, meer tegen zichzelf dan tegen mij.
'Reece' zeg ik. Hij lijkt me niet te horen.
'Reece' zeg ik, nu iets harder.
'Hmm' is zijn vage reactie.
Ik pak zijn kin vast en draai zijn hoofd zo zodat hij me wel aan moet kijken. Ik kijk hem diep in zijn ogen aan en hij doet hetzelfde bij mij. Langzaam komen zijn lippen dichterbij en druk ik mijn lippen op de zijne.
----
Hai
Ik hou echt van Reece. Hij is zo cute. Ik hoop dat jullie het leuk vonden.
xx