Still in love with my badboy

Hoofdstuk 37

Midden in de nacht wordt ik wakker, door mijn telefoon. Ik wrijf door mijn ogen en pak mijn mobiel van het nachtkastje.

Reece, staat er groot in beeld. Ik pak de telefoon op, en begin met een krakerige stem te praten.

'Hey' zeg ik, en ik vervloek mijn stem op dit moment.

'Hey, heb ik je wakker gebeld?'

'Ja, maar dat maakt niet uit.'

'Het spijt me babe'

'Maakt niet uit, jij mag me altijd bellen'

'Hoe is het daar?' vraagt Reece.

'Gaat wel, en in Nederland?'  antwoord ik.

'Goed, maar wat is er baby?' vraagt Reece bezorgd.

'Uhm, Ayla is verkracht' zeg ik zacht.

'Wat?!'

*

's Morgens word ik pas laat wakker. Ik heb nog best lang met Reece gebeld. Ik had zijn stem en zijn lach echt gemist. Zelfs zijn bezorgde toon.

Ik sta op en loop naar de keuken. Ik smeer een broodje en eet het vervolgens op. Daarna maak ik de koelkast open en zet het pak chocomel aan mijn mond. Daarna zet ik hem terug en doe ik de koelkast weer dicht. Ik wil net op de bank gaan zitten als ik word gebeld. Als ik Ayla zie, neem ik snel op.

'Samar, ik kom nu naar je toe, maak de deur alsjeblieft open!' hoor ik hijgend aan de andere kant. Waarschijnlijk is ze aan het rennen. Ik frons en maak de deur open. Gelijk sprint Ayla mijn appartement in.

'Maak de deur, maak hem op slot' zegt ze, terwijl ze op haar knieën steunt. Ze hijgt hard.

'What the f*ck is hier aan de hand?' vraag ik, nadat ik de deur op slot heb gemaakt.

'Davy, hij is hier. Hij heeft me gezien, toen ik hierheen rende. Waarschijnlijk komt hij me achterna. Dadelijk is hij hier Samar. Wat moet ik doen. Dadelijk doet hij het weer, dat kan ik niet overleven. En Manu, hij was even naar de supermarkt. Ik was gewoon even naar de Starbucks, en toen was hij er opeens.' Ayla raakt in paniek en begint ijsberend op en neer te lopen, met haar hand in haar haar.

'Ayla rustig-' zeg ik, en ik word onderbroken door een harde bonk op de deur. Ik draai geschrokken mijn hoofd om naar de deur. Daarna draai ik me weer om naar Ayla, die met grote ogen naar de deur kijkt. Ik leg mijn hand op mijn lippen, als teken dat ze stil moet zijn. Ayla knikt en kijkt me bang aan.

Ik loop op mijn tenen naar mijn kamer, waar ik de knuppel onder mijn bed vandaan haal. Ik loop weer zacht terug en ga voor de deur staan. Davy blijft maar bonken op de deur.

'Ayla, ik weet dat je hier bent! Maak die deur open!' schreeuwt Davy woedend.

'Kom achter de deur staan' fluister ik naar Ayla. Ayla knikt en doet wat ik haar zeg. Ik haal de deur zacht van het slot en maak de deur open. De knuppel houd ik achter mijn rug. Ik kijk hem met opgetrokken wenkbrauwen aan.

'Ayla, zij is hier. Ik weet het zeker. Laat me erlangs.' zegt Davy, en hij wil langs me hij heen lopen.

'Nog een stap en ik vermoord je' zeg ik dreigend, terwijl ik mijn knuppel achter mijn rug vandaan haal.

Davy grijnst vals en kijkt me uitdagend aan.

'Moet ik nu bang zijn?' vraagt hij en hij lacht vals.

'O jazeker' zeg ik, als ik Manu achter hij zie staan. Davy heeft niets door, dat Manu achter hem staat.

'Je vertrekt nu, anders ben je dood. Ayla is hier niet, en nu oprotten.' zeg ik dwingend.

Als Davy niet reageert op mijn bevel, sla ik hem hard. In zijn mannelijke geslachtsdeel. Hij zakt kreunend op zijn knieën. Ik kijk hem vals aan, ik heb zijn om hem zo hard te slaan. Het kan echt niet wat hij Ayla heeft aangedaan.

Ik wil hem nog een keer slaan maar mijn knuppel wordt vastgepakt door Ayla. Ik draai me verbaasd om.

'Ik wil eerst praten' zegt ze.

'Waarom doe je dit Davy?' vraagt ze, de pijn in haar stem is duidelijk te horen.

Davy reageert niet.

'Beantwoordt mijn vraag' zegt ze ongewoon kalm.

Nog steeds reageert Davy niet. Zijn hoofd is neergeslagen.

'Geef verdomme antwoord op mijn vraag!' schreeuwt ze opeens.

Manu en ik schrikken van haar plotselinge uitbarsting.

Davy kijkt op, recht in de waterige ogen van Ayla. Er is geen enkele emotie af te lezen op zijn gezicht. Hij blijft haar aanstaren, maar zegt niets.

'Ik ken die blik, Davy. Verdwijn. Nu. Ik geef je de keuze. Of je gaat jezelf nu aangeven, of ik ga aangifte doen. Aan jou de keuze. Je kan niet vluchten. Ze vinden je wel. En trouwens, ik weet waar je je verschuilt, dus ben maar niet bang. Als je slim bent doe je het zelf, dan hoef ik geen moeite voor je te doen. Kies maar.' zegt Ayla, terwijl ze hem dodelijk aankijkt.

Davy staat op. Hij draait zich om en kijkt recht in de ogen van Manu. Hij glimlacht nep naar hem, werpt nog een veelbetekenende blik naar Ayla en loopt dan weg, alsof er hier niets is gebeurt. Ik kijk hem woedend aan. Als blikken konden doden was hij al tien keer dood geweest.

Ik draai me om naar Ayla en geef haar een knuffel. Daarna doet Manu hetzelfde.

'Zou hij nu aangifte gaan doen?' vraag ik aan Ayla.

'O, jazeker. Ik ken hem lang genoeg om te weten, dat hij dat nu wel gaat doen. Hij weet dat hij geen kans heeft om te ontsnappen. Niet aan mij.'

-----
Hey,

Hoofdstuk 37 alweer. Het gaat echt veel te snel. Lees ff dit stukje hieronder👇🏻

Een paar mensen vragen me om snel te updaten met dit boek. Ik vind het heel leuk om te horen, want dit vat ik op als teken dat mensen dit boek leuk vinden. Vinden jullie dat ik te weinig update? Normaal update ik ongeveer 2 keer per week. Vergeleken met andere boeken vind ik dit genoeg. Helaas heb ik het best druk met school. Komende week heb ik weer 4 toetsen. Ik heb nog wel tijd om te schrijven, maar meer dan twee keer per week zal echt niet lukken. Hiermee bedoel ik niet mee dat mensen niet meer moeten gaan reageren met, 'verder' ofzo, want dat vind ik juist leuk om te horen. *hint hint*. Nee haha grapje. Waar wat vinden jullie, dat ik te weinig update, of is dit goed?

Hou van jullie!

Xx