Still in love with my badboy

Hoofdstuk 21

Ik loop samen met Manu de zaal in, waar Manu, Kyra, Chloe en ik hebben afgesproken. Gisteren heb ik Kyra niet meer gesproken en daar voel ik me rot over. Ik wil echt geen ruzie met haar. Ze was een goede vriendin, ik wil haar niet kwijt. En dan nu de opdracht van de academie. Hopelijk gaat het goed komen met samenwerken.

Manu ploft op een stoel aan de zijkant neer en start zijn laptop op. Hij sluit hem aan de speaker die in de zaal staat. Hij zoekt de goede muziek en zet hem op. Daarna knikt hij goedkeurend. Ik ga naast hem zitten en samen wachten we op de rest. Even later komt Chloe de zaal inlopen, die ons vrolijk begroet. Chloe is een vrolijk spontaan meisje. We wachten op Kyra, die wel erg laat is. Na 20 minuten is ze er nog niet, en het lijkt erop dat ze ook niet meer komt opdagen. Ik zucht en sta op.

'Zullen we dan maar beginnen?' vraag ik.

Chloe knikt terwijl ze opstaat. Manu start de muziek. We hebben samen met het liedje I know what you did last summer van Shawn Mendes en Camila Cabello. Ik pak een microfoon en Manu volgt mijn voorbeeld. Ik begin te zingen terwijl Chloe begint te dansen. Manu zingt het refrein en zo zingen we samen het liedje. Het zingen gaat goed, maar halverwege het stuk stopt Chloe met dansen en loopt ze met haar hoofd omlaag naar de zijkant.

Als het liedje is afgelopen loop ik naar haar toe.

'Wat is er Chloe?' vraag ik bezorgd.

'Ik kan het niet dansen, niet zonder  Kyra. De danspasjes horen met z'n tweeën te zijn.'

Ik knik begrijpend.

'Ik kan nu niet verder oefenen, maar jullie wel' zegt ze.

Ik knik terwijl Chloe haar schoenen verwisselt en haar tas pakt. Ze loopt het zaaltje uit terwijl ik diep zucht en mijn handen in mijn haar leg.

'He, het komt wel goed. Kyra draait wel bij' zegt Manu geruststellend.

'Ik weet het niet' zeg ik onzeker.

'Samar, ik weet zeker dat jij niet diegene bent die Nick heeft gekust. Ik denk dat Kyra dat stiekem ook wel weet, maar het niet durft te geloven omdat ze van Nick houdt.'

Ik glimlach dankbaar naar hem een geef hem een knuffel. Manu die goede peptalk geeft, hij is niet voor niets mijn beste vriend.

We zingen het nummer nog een paar keer, en elke keer gaat het weer beter. Na een paar keer heb ik er genoeg van en stoppen we. Manu stopt de muziek en samen ruimen we alles op. We lopen het zaaltje uit en samen lopen we naar huis toe. Bij mijn appartement aangekomen geef ik hem nog snel een knuffel.

'Bedankt voor de peptalk' zeg ik en ik glimlach dankbaar naar hem.

Ik loop mijn appartement in plof op de bank neer. Ik zucht diep en slik de tranen weg. Waarom ik bijna moet huilen? Eerlijk gezegd weet ik het ook niet. Ik heb een vriend en vriendin minder, want ik kan Nick echt niet meer zien. Het zou gewoon te ongemakkelijk zijn. Ik wil alles vergeten. Ik wil verdergaan met mijn leven. Een leven zonder ellende. Ook al weet ik dat dat waarschijnlijk toch nooit gaat lukken.

Kort hoofdstuk, sorry daarvoor. Hopelijk vonden jullie het toch leuk.

Stem

Reageer

Xx