Still in love with my badboy

Hoofdstuk 10

'Amerika?'

Ik schrik van Reece zijn stem. Hij is woedend. 

'Ik weet het, maar het is een kans die ik nooit meer zal krijgen.' probeer ik. 

'Waarom heb je niets gezegd?' vraagt Luke.

'Ik weet het niet..Ik was bang dat ik niet mocht gaan van jullie' zeg ik zacht. 

'Weet je, ga maar. Laat me maar hier achter.' zegt Reece kil. Daarna loopt hij weg, waarschijnlijk terug naar het huisje. 

Een traan rolt over mijn wang. Luke ziet het en zijn blik verzacht iets meer. 

'Ik dacht..ik dacht dat jullie blij voor me zouden zijn.' zeg ik snikkend. Lisa komt me toe en trekt me in een knuffel. Iedereen was stil en volgende de ruzie. Ik huil op haar schouder uit. Na een tijdje trek ik terug en kijk ik Luke schuldig aan. 

Hij loopt naar me toe en trekt me in een knuffel. Ik glimlach zwak. 

'Ik ga maar met Reece praten denk ik' snik ik.

De anderen knikken begrijpelijk en ik loop naar ons huisje. Als ik daar ben aangekomen, komt Reece met zijn weekendtas naar buiten lopen. Hij kijkt me kil aan, maar zegt niets.

'Reece..' probeer ik.

'Nee, ga toch lekker naar Amerika. Laat mij maar in de steek. Ik had dit niet verwacht Samar' zegt hij kil en hij legt de nadruk op Samar. Hij noemt me nooit Samar, altijd Sam. Ik snik en probeer oogcontact met hem te zoeken. Maar hij negeert me volkomen. Hij stapt in de auto en zet de tas op de andere stoel. Ik loop snel naar de open deur van de auto en houdt hem vast.

'Reece-' begin ik maar ik word onderbroken.

'Nee, Samar. Dat je me dit aandoet. Ik snap je niet. Ik dacht dat je van me hield. Ik dacht dat onze liefde sterk genoeg was. Maar niet dus. Dan zoek je het ook maar lekker zelf uit. Ga ook maar naar Amerika. Het is uit' zegt hij kil en hij trekt de autodeur hard dicht. Ik kan mijn hand nog net wegtrekken. De tranen lopen over mijn wangen. Hij heeft het zojuist uitgemaakt. Ik val huilend op de stoep en zet mijn handen in mijn haar. Ik huil en huil. Hij heeft me verlaten. Maar ik kan deze kans niet laten gaan, zo'n kans krijg nooit meer. Ik zucht en staar voor me uit. Reece, hij is weg. En hij komt niet meer terug. Er is geen kans meer. Ik ga naar Amerika en ik laat hem hier achter. Het is verschrikkelijk, maar ik kan mijn droom toch niet laten liggen voor een liefde. Stel dat het uit zou gaan, als dit niet was gebeurt, dan was dit verpest. Ik zucht.

De tranen vliegen onophoudelijk over mijn wangen. Ik kan niets anders doen dan voor me uitstaren. Dat kan toch niet. Is dit niet een grote nachtmerrie. En net was ik nog zo blij. Ik heb een zangwedstrijd gewonnen. Eigenlijk zou ik nu juist heel blij moeten zijn en feest moeten vieren. Maar kijk wat er van is gekomen. Alleen maar woede en verdriet. 

Uiteindelijk sta ik op en loop het huisje binnen. Gelukkig heeft hij de sleutel wel laten liggen. Ik pak mijn koffer in en loop de kamer uit. Ik sluit het huisje af en loop naar de balie. Ik heb waarschijnlijk nog rode en opgezwollen ogen, maar het boeit me niet. Ik geef de sleutel af en de vrouw achter de balie kijkt me medelevend aan. Ik glimlach zwak naar haar en loop het gebouw uit. 

Ik heb alleen nog een probleem. Hoe moet ik ooit thuis komen? Ik zucht en bel Lisa met tegenzin op. Niet dat ik geen zin heb in Lisa, ik heb nu geen behoefte aan iemand. Het liefste wil ik nu alleen in mijn kamer zitten en me volproppen met chocolade en ijs terwijl ik netflix kijk. 

Als ik Lisa gevraagd heb of ze me mee naar huis kan nemen en dat allemaal is geregeld ga ik op de stoep zitten, bij de uitgang. Ik wacht ongeduldig op Lisa terwijl ik voor me uitstaar. 

Het is uit.

Reece heeft het uitgemaakt.

Is het dan zo erg dat ik mijn droom achterna ga?

Amerika is ver, maar bij echte liefde is afstand geen probleem, toch?

Dat is wat men zegt, maar ik ken wel anders. Toen ik Nick verliet, al was het maar naar de andere kant van het land, een lange afstandsrelatie werkt gewoon niet. 

Een traan ontsnapt weer uit mijn ooghoek, zonder dat ik het merk. Na vijf minuten komt Lisa aanrijden met Ace. Als ze mij ziet zitten stapt ze meteen uit en geeft ze me een knuffel. Ik laat de tranen weer over mijn wangen stromen. Het heeft toch geen zin om ze tegen te houden. 

'Het is uit Lisa' zeg ik snikkend. Ze kijkt me met grote ogen aan en trekt me in een nog stevigere knuffel. 

'Het komt wel weer goed meissie. Hij draait wel weer bij' zegt Lisa sussend.

'Ik weet het niet Lies' 

'We weten allemaal dat jullie perfect bij elkaar passen en heel veel van elkaar houden. Hij kan niet zonder je Sam. Hij komt echt wel naar je toe' zegt Lisa. 

Ik knik, maar niet overtuigd. Lisa veegt mijn tranen weg en samen lopen we naar de auto, waar ik instap op de achterbank. Ik krijg een medelevende blik van Ace, maar hij zegt niets. Ik wil ook liever dat hij er niets over zegt. Ik wil nu het liefst niet praten en muziek luisteren. Shawn Mendes. Dat is wat ik nodig heb. Hij maakt mijn wereld beter. Door hem krijg ik een glimlach op mijn gezicht in de moeilijkste tijden. Hopelijk helpt het me nu ook. 

Ik pak mijn oortjes en zet Mercy op. Ik sluit mijn ogen en geniet van de muziek. Ik hoop dat Lisa gelijk heeft. Dat Reece wel weer bijdraait, maar ik heb het gevoel van niet. Dat dit echt het einde was van onze relatie. En dat, dat kan ik niet hebben. Ik heb Reece nodig, en hij mij. We kunnen niet zonder elkaar. Ik hoop met heel mijn hart dat dat gevoel sterk genoeg is, dat Reece weer naar me toe komt. Echt ik hoop het zo erg.

---

Hey, 

Een extra hoofdstuk omdat ik daar zin in had. Dus nu de drama! Wat vinden jullie? Moet Samar blijven voor de liefde van haar leven, of moet ze haar droom achterna gaan?

Love you!

Lieke