Parmaklarımı şakaklarıma götürüp yavaşça ovarken tuttuğum nefesimi verdim.Son zamanlarda gergin geçirdiğim anılarım birikmiş,artık beni boğuyordu sanki.Bazen düşünmekten nefesim kesiliyor,başıma şiddetli ağrılar giriyordu.Gerçeklerle yaşamayı bir türlü kabullenememiştim ben.Her zaman bir sorun çıkıyor,olmadı ben sorun çıkarıyordum.
Tekrar derin bir nefes alıp verdim.Tüm her şeyden arınmak,kurtulmak istiyordum.İyi bir hafıza kaybı da işimi görebilirdi tabi.Şöyle...son 1 yılı unutmak birçok açıdan iyi olabilirdi.
"Tekrar anlat Zach."
Birbirine kenetlediği ellerini alnına yaslarken "Buradaydı işte." diye tekrarladı.Aradıktan 10 dakika sonra yanına ulaşmıştık.İlk dakikalarda şok geçirmiş gibi bakışlarını belli bir noktaya dikmiş,tepki vermemişti.
"Kitap okurken uykuya dalmak üzereydim.O sırada yanımda bir rüzgar hissettim ve kitap nazikçe elimden alındı.Gözlerimi aralayıp,hareketliliğe odaklarken tek düşündüğüm kötü koktuğuydu. Ter veya kir değildi sadece kötüydü,kötü şeyler çağrıştırıyordu.Ama o olduğuna nasıl emin oldum biliyor musxun ? Pencereden kaçıp gitmeden bana baktı.Gözlerimin aralık olduğunu farketti mi bilmiyorum ama o olduğuna eminim."
Parmaklarımı saçlarımın arasından geçirirken "Aklımı kaybedeceğim." diye mırıldandım.Bunu bekliyordum zaten.Bir gün gelecekti tekrar.Peki neden böyle olmuştum şimdi ? Beklemediğim bir şey gibi inanmakta güçlük çekiyordum.Umudum boşa gitmediği içindi belki de.
"Nasıl görünüyordu ? Bir değişiklik var mıydı ?"
Tekrar düşünmeye başladığında Cody sinirle inleyip yanımda ki sandalyeye tekme attı.
"Hemen anlatmazsan işin biter anladın mı ?!"
Ona döndüğümde ne kadar ciddi olduğunu anlamıştım.İçinde bulunduğu ruh haliyle her şeyi yapar,sonuçlarını da korkusuzca göze alırdı.Bunu görebiliyordum.
"Sakin ol Cody.Sadece yardımcı olmaya çalışıyor,üzerine gitme."
"Kes sesini Summer ! Kendini koruyabilir öyle değil mi ?!"
Bana bağırdığı gerçeği başımı eğmeme neden olurken saçlarımı çabucak düşürdüm yüzüme.
Zach yumruklarını sıkıp ayaklandığında uzanıp kolunu tuttum.O altı üstü bir insandı,Cody ise güçlü bir kurtadam.Kavgaya girişmeleri bile anlamsızdı.Ancak benim için kavga etmeyi düşündüğü için minnettardım.
Bakışlarını bana çevirip Cody'i yoksaymaya çalıştı.
"Gözleri daha koyu renkteydi.Ayrıca sırtı dönükken görmüştüm,sol omzunda koyu kırmızı bir dövme vardı.Bekle...dövmeden çok,leke gibiydi.Doğum lekesi gibi."
"Nasıl bir leke ?"
Soru Cody'den gelmişti.Zach birkez bile göz temasımızı bozmadan sakince cevapladı sorusunu.
"Yarım ay,yanlış görmediysem.Ayın üzerinde,sağında ve solunda üç nokta vardı."
Gözlerimi saniyeler içinde kapatıp açarken yavaşça iç çektim."Bir daha gelirse onu oyala Zach.Biz gelene kadar gitmesini engelle."
Tereddütle başını sallayınca ayağa kalktım.Benimle birlikte ayaklanıp ellerini omuzlarıma yerleştirdi.Bir şey dememişti belki ama birçok şeyi gözlerinde yakalamıştım.Nedense zihnini okumak tercihlerim arasında girmiyordu.
Dudaklarımı birbirine bastırıp başımı sallarken ondan uzaklaşmış ve çoktan kapıya yaklaşmıştım.Cody ona doğru geldiğimi farkedince dalgınlığından kurtulup doğruldu.Kolunu omzuma atarak beni kendine çektiğinde kolumu beline sardım.
(...)
Kollarını belime sarıp karnımda birleştirirken dudakları omzumda gezinmeye başlamıştı.Kendimi bırakarak ona yaslandım ve boynumu yavaşça geriye attım.Öpücükleri omzumdan boynuma ilerlerken gözlerimi kapattım.
"Seni seviyorum."
Boğuk sesiyle belli belirsiz duyulan iki kelime kalbimin hızını arttırmaya yetmişti.İster istemez yüzüme yerleşen gülümseme ile "Bende seni seviyorum." diye mırıldandım.Boynuma son bir öpücük kondurup benden uzaklaştı.Bedenim onun yokluğunu en üst seviyede hissetmeye başlayınca omzumun üzerinden ona baktım.Dolabımın kapaklarını aralamış kıyafet arıyordu.Birlikte olmaya başladıktan sonra zamanının çoğunu burda geçirince odasından birkaç tişörtünü araklamıştım.Kendisi olayı kavrayınca da kıyafetlerin üzerine iki pantolon daha eklemişti.Durumu özetleyecek olursak kıyafetleri dolabımı,kendisi de kalbimi işgal ediyordu.Yüzümdeki tebessümle iç çekerek yanına yaklaştım.Kolumu dolap kapağına yasladığımda bakışları bana döndü ve sırıtmaya başladı.
"Bir şey mi isteyecektin sevgilim ?"
Başımı iki yana sallayıp sadece ona baktım.Gözlerine,saçlarına ve dudaklarına bir hazineymiş gibi bakarken parmaklarımı yumuşak saçlarına daldırdım.Okulumuza yönelik yapılan Klan katliamı beni derinden etkilemişti.Olayın ertesi sabahında iki düzine cesedin ortadan kaybolduğunu gözlemlemişlerdi.Onların Klan ordusuna katılmak için yeniden dirildiklerini bilen tek kişi olmam beni tarifsiz bir yalnızlığa sokuyordu.
Cesetlerin diğer kalanı aileleri tarafından alınmış ve onlar için okulda bir tören düzenlenmişti.Okuldaki vampir öğrencilerinin 36'sı,kurt öğrencilerinin 40'ı, öğretmenlerimizin ise 7'si için düzenlenen bu törene katılım çoktu.Kurt okulundaki ve vampir okulundaki neredeyse tüm öğrencilerin yanında Kurt ve Vampir Konsey üyeleri,Vampir Konseyi başkanı Nicholas Evans ve Kurt Konseyi başkanı Matt Parkins de törendelerdi.Yeni bir saldırıya karşı alınan güvenlik önlemleri de okul bahçesinin dört bir yanına yayılmıştı.
O günden beri okula gitmemiştim.
Parmaklarım saçları arasında dolaşırken şampuan kokusu burnuma ulaştı,banyodan çıkalı çok olmamıştı.
Elini tutup yatağa çekiştirirken "Otur da saçını kurutayım." diye mırıldandım.Sessizce itaat ederek yatağa oturdu ve arkamı dönüp banyoya ilerlerken öylece bekledi.Kurutma makinesini alıp dolaba ilerledim ve koyu mavi,sade bir tişörtü elime aldım.
Neyse ki kurutma makinesinin fişinin uzandığı köşeye oturmuştu.
Makineyi çalıştırıp saçlarına doğrulttum.Parmaklarımı saçlarında gezdirmeye devam ederken göz ucuyla yüzüme bakmaya çalışıyordu.
Onu "Dön önüne." diye azarlayınca gülerek başını eğdi.Bu sefer kollarını belime sardı ve tişörtümü hafifçe kaldırıp burnunu karnıma sürttü.Huylanınca kahkaha atarak geriye kaçtım.
"Rahat dur,makinayı kafana yersin."
Tehditimi gülerek yapmış dahi olsam dudaklarını büzdü ve başını salladı.Artık ben onunla uğraşacaktım.Devir intikam devri !
Makineyi vücuduna doğrulttuğumda gelen sıcak havayla ilk irkilse de sonradan huylanmış olacak,gülmeye başladı.Sıcak havayı tekrar saçına çevirdiğimde bu sefer uslu duracağına yemin etmiş gibi ellerini kucağına düşürdü.Parmaklarım şampuan kokan saçlarında gezinirken kokuyu doyasıya içime çektim.
"Tamam tamam.Belime sarabilirsin kollarını."
Çarpık gülümsemesi ile yüzüme baktığını hissedebiliyordum.Kollarını iyice sıkarak beni kendine yaklaştırdığında burnunu yine karnıma sürttü.Ardından yanağını yaslayıp öylece bekledi.Bu makinayı kapatana kadar sürmüştü.
Başını geri çektiği halde kolları hâlâ belime sarılıydı.
"Cody-"
"Lütfen biraz böyle dur." diye kesti sözümü.Makinayı yatağa atıp doğruldum tekrar.Yanağını açık olan karnıma yaslayıp gözlerini kapattığında tekrar saçlarını okşadım.
"İyi misin ?"
"Şşşt."
Aradan birkaç dakika geçti geçmedi başını kaldırdı yavaşça.Gözlerime bakmaktan kaçınırken eğildim ve tişörtü elime aldım.Önce kafasından geçirdim,ardından kendisi kollarını geçirdi.Tişörtünün eteklerini kavrayıp düzeltirken dizlerimin üzerine çöktüm.
"Anlatmak ister misin ?"
Kollarımı dizlerine dayayıp ona alttan bakarken,ellerini yanaklarıma yerleştirip baş parmağıyla okşamaya başladı.
"Onu koruyamadım.Seni de öyle."
Gözleri gözlerimden ayrılmazken "Saçmalama." diye homurdandım.
"Eğer böyle düşünecek olursan beni de kat o işin içine.Bende koruyamadım onu."
Gözlerini kapatıp elleriyle yüzünü kapattı.Lucy onun için çok fazla değerliydi.Cody'nin gözünde Caroline'den farkı olmadığına emindim neredeyse.Dizlerimin üzerinde yükselip ellerini çektim.
O anda aklıma süzülen karar,sanki daha önce de varmış gibi aklıma yatmıştı.Düşünmek bile nefes almamı zorluyordu.Ancak bu onun içindi.Belki çok kötü hissedecekti ama...En azından hayatta olacaktı.
Ellerini çekince tekrar görünen dudaklarına yaklaşıp küçük bir veda öpücüğü bıraktım.Geri çekilmeme izin vermeden elini boynuma yerleştirdi ve hafif eğilerek öpücüğü derinleştirdi.
Geri çekilmek istemiyordum.Bu son olsun istemiyordum.
Nefes almak için ayrıldığımda alnını alnıma yasladı.
"Cody,sana söylemem gereken bir şey var."
Alınlarımız birbirine yaslıyken gözlerimi kapatmış,ona bakmaktan kaçınıyordum.Ancak dikkatini yüzüme verdiği gerçeğini hissetmeme engel değildi.
"Ben..Demek istediğim belki de biz..Tanrım ! Bu çok zor."
Ondan temelli ayrılıp ayağa kalktım.Odanın içinde stresli bir şekilde yürürken elimi alnıma dayamıştım.Yataktan kalkıp yanıma geldi ve elimi tuttu.Eletrik çarpmış gibi geri çektim elimi.Ondan uzak durmam gerekiyordu artık.
Kaşları beklentiyle havalanmıştı."Summer ?"
"Cody artık benden uzak durmanı istiyorum."
Dudakları şaşkınlıkla aralanırken kaşlarını çattı.Kelimeler dudaklarımdan iradesizce süzülmüş,ortamda buz etkisi yaratmıştı.
"Sen ne saçmalıyorsun ?"
"Saçmalamıyorum,ciddiyim.Benden uzak durmanı istiyorum."
Sertçe yutkunup bakışlarımı gözlerinde sabitledim."Bitti."
"Summer,ne yapmaya çalışıyorsun ?"
Elimi saçlarıma attım bu sefer.Gözlerimin önüne düşen saçlarımı bir çırpıda kulağımın arkasına atarken dudağımı ısırdım.Kendimi sıkmayı bıraktığım an kollarına atlayacaktım yoksa.
"Benden uzak dur.Ben de senden uzak duracağım,tamam mı ?"
İleri atılıp kolumu kavrarken "Saçmalamayı kes !" diye bağırdı.Canımı acıtıyordu.Kolumu sertçe çekip elinin boşluğa düşmesini sağladım.Lucy yanımda kalıp ölmüştü.Aynısının Cody'e de olmasına asla izin vermezdim.
"Ben seni istemiyorum,anladın mı ? Daha fazla yanında durup seni kandıramam."
Sinirle arkasını dönüp odada volta atmaya başladı.Göğsü hızla inip kalkarken büyük adımlarla kurutma makinesine ilerleyip,bir çırpıda prizden çıkardı ve rastgele bir yere fırlattı.Korkuyla gözlerimi sıktım.
"Bana bak !"
Gözlerimi aralayıp onu izledim.Bu sefer de telefonunu aldı eline.Son model telefonunu duvara fırlatıp paramparça oluşunu izlerken ellerini saçlarına attı.Tekrar kapattım gözlerimi,onu böyle görmek istemiyordum.
"Bana bak dedim !"
Gözlerimi tekrar açıp çekinerek ona baktım.Göz rengi değişmişti çoktan,beni korkutuyordu.Yanıma yaklaşıp sertçe kollarımı tuttu.Hiçbir şey demeden kızarmış gözlerine bakarken,birkaç saniye geçmesiyle bakışları yumuşadı.
"İstemiyorsun ki sende.Anlıyorum işte."
Artık konuşmam gerektiğini anladığımda yavaşça dudağımı ıslattım."Cody hiçbir şey anladığın yok.Ben üzgünüm,tamam mı ? Bitmesi gerek."
Elleri yavaşça yanına düşerken bakışlarımı kaçırdım ondan.Gözlerim yanıyordu.Kahretsin ! Ne yapıyordum ben ?
"Ne zamandır bekliyordun bunu ? Hazır çökmüşken,iyice batırayım diye mi düşündün yoksa ?"
Başımı şiddetle iki yana salladım.Ondan ayrılmak ve yalan söylemek zorunda kalmış olabilirdim ancak bu fazla acımasızdı.Onun canını bu kadar yakmaya hakkım yoktu.
"Kimi tercih ettin ? Çevrende o kadar çocuk var ki artık isim söylemeyi bıraktım !"
"Birini tercih falan etme-"
"Dur dur.Komşularından biri olabilir mi ? Ya da eski sevgilimin abisine ne dersin ? Bir ara takmıştı zaten sana.O da olmadı geçen hafta yanında olan çocuk.Hadi devam ettir,daha ismini unuttuğum vardır mutlaka."
Bana yönelttiği sıfata aldırmamaya çalışıyordum.Bu kadar ağır konuşması sadece sinirlendiği içindi.Yoksa bana öyle bir şeyi asla yakıştırmazdı.
"Kes şunu ! Neden sadece senden ayrıldığımı kabul etmiyorsun ?!"
"Çünkü beni seviyorsun sanmıştım !"
Sonunda gözlerimden birkaç damla gözyaşı süzülürken omzuma çarparak duvara ilerledi ve telefonunun parçalarını topladı.Tam o anda yaptığım bu aptalca şeyden vazgeçip arkasından ilerlemiştim ki bana birkez daha bakmadan odamın kapısını çarparak çıktı.Kalbimden bir şeylerin koptuğunu hissederken kendime hakim olamadan köşede duran boy aynasına ilerleyip yumruk attım.Kalbimin acısının yanında bu acı hiçbir şey değildi.Kırık parçalar gürültüyle yere düşerken elime batan küçük parçalara aldırmadan çalışma masama ilerledim ve tek hamlede aşağı yığdım hepsini.Yine azalmamıştı hiçbir şey.Görüşüm göz yaşlarımla bulanıklaşırken delirmiş gibi komidinin üzerindeki vazoya ilerledim bu sefer.Başımın üzerine kaldırıp karşı duvara fırlatırken tek bir an bile düşünmemiştim.İçindeki deniz kabukları etrafa saçılırken bazıları ayağıma batmış,canımı yakmıştı.Yine yeterli değildi.Yalpalayarak odamdan çıkıp ölüm sessizliğindeki evi dinledim.Gitmişti.
Merdivenin en üst basamağına oturup hıçkırıklarım duyulmasın diye dudaklarıma bastırdım yumruğumu.Hala üzerinde olan cam parçaları dudaklarımı acıtırken elimi çekip hıçkırıklarımın yayılmasına izin verdim.