"Alexandra Summer Hills."
Karanlığın içinden duyduğum ismim ile yüzümü buruşturdum.İsmimin çekici bir şekilde söylenmesini beklemezdim tabi ama böyle alaycı söylenmesini de haketmiyordum.
Bir diğer sorun ise...Sesi tanıyordum.
"Nasılsın Alexandra ? Hayattan zevk alıyor musun ?"
Dişlerimi sıkıp derin bir nefes aldım.Bu adamdan ve bende çağrıştırdığı nefretten bıkmıştım.
Yutkunup kollarımı göğsümde birleştirdim."Sanırım cevabım evet.Bu seni tatmin eder miydi ?"
Bedensiz ses gülmeye benzer bir ses çıkardığında etrafa bakındım.Saf karanlıktı.Geceden siyahını ve ölümden soğuğunu almıştı sanki.Bu ürpermeme neden olmuştu.Yapayalnızdım.
"Elbette küçük vampir.Sevgilinin kollarında nasıl huzurlu olduğunu hissedebiliyorum.Ne kadar romantik."
Rüyamda bilincimin açık olması bir yana,izlendiğimizi de anlayabilmiştim.Dudağımı sertçe ısırıp tırnaklarımı avuç içlerime batırdım.
"Evimde her ne halt yiyorsan Dominic,defol."
Bana yaklaştığını hissedebiliyordum.Kendimden ödün veremezdim.Şimdi olmazdı.Şimdi korkmanın sırası değildi.
"Ne düşünüyorum biliyor musun Alex? Ne kadar basit olduğunu."
"Ben basit değilim."
"Zihninin derinliklerinde,sevgilinden ayrılmak yatıyor.Ama yapamıyorsun.Savaşın yaklaştığını biliyorsun ama güçsüz olduğunun farkındasın.Sadece güçlü rolü yapıyorsun.Daha öğrenmen gereken güçler olduğunu düşünüyorsun.Ancak öğrenmeye vakit ayırmıyorsun.Evet Alexandra,sen basit ve iradesizsin."
Böyle giderse dudağımı parçalayacak ve avuç içlerimi kanatacaktım.Belki o zaman uyanma şansım olurdu.
"Beni izlemeyi kes ! Hayatımı eleştirecek son kişi bile değilsin !"
Dominic bir kez daha güldü."Sinirlenmeni seviyorum küçük vampir."
Ellerimi kullarıma götürüp,duymamaya çalıştım.Lanet olası sesi zihnime işlemişti sanki.Ondan kaçamıyordum.
"Kendini feda et,bende diğerlerini rahat bırakayım.Evet,bunu yaparım.Eğer teslim olursan savaş da olmaz.Tek yapman gereken yarın akşam göl kenarına gelmek."
Derin nefesler almaya başladığımda yavaşca dizlerimin üzerine çöktüm.
"Yoksa hemen mi teslim-"
Sözünü kesen şey çığlığım oldu.
Cody Walker
Summer'ın yüzüne düşen birkaç tutam saçı yavaşça parmağıma dolayıp geriye attım.Huzursuz bir şekilde yerinde kıpırdanıp gevşemiş kollarımdan çıktı.
Saat gece yarısını bir hayli geçmiş olmalıydı ve ben hâlâ uyuyamamıştım.Ellerimle yüzümü örtüp derin bir nefes aldım.İçimde adlandıramadığım bir sıkıntı vardı ve beni fazlasıyla sinir ediyordu.Oysa her şey yolundaydı.Yani...öyle olduğunu umuyordum en azından.
Başımı ovalarken yerimde doğruldum.Bakışlarım duvardaki gösterişli saate dönerken ayaklarımı yataktan aşağı sarkıttım.
03.32.
Gözümü ovuşturarak ayağa kalktım ve odadan çıktım.Merdivenleri ikişer ikişer inip mutfağa ilerlerken gürültülü bir şekilde gerindim.Summer'ın annesi ve teyzesi bir iki haftadır burada değillerdi.Onlar yokken daha rahattım,rahattık.
Uyuşmuş hareketlerle dolaptan aldığım şişedeki suyu bardağa boşalttım ve şişeyi tekrar dolaba yerleştirdim.Buz gibi su boğazımdan aşağı akarken zihnimin berraklaştığını hissediyordum.
Zoey.
İsmi birden zihnimde belirince yüzümü buruşturdum.Onu düşünmek istemiyordum.Ancak kendime bunu her hatırlattığımda ismi bir kez daha yanıp sönüyordu beynimde.
Ondan etkilenmediğimden emindim.Hatta ilgimi bile çekmiyordu.Zaten bu yüzden canımı sıkıyordu bu durum.Onun bir şekilde aklıma girmesi yanlış geliyordu.Sanki iradem dışı gelişen bir şeydi ve kontrolü ele almaya çalışıyordu.
"Kafama taktım çünkü onun yüzünden sevgilimle tartıştım.Tek sorun bu."
Kendi kendime konuşup açıklama yapmaya çalışırken üst kattanbU korkunç bir çığlık duyuldu.Summer.İlk şoku atlattıktan sonra elimdeki bardağı sertçe tezgaha bırakıp üst kata fırladım.Kahretsin çok acı çekiyordu,bunu hissediyordum !
Merdivenleri çıkmakla uğraşmayıp,yukarı zıpladım ve yatak odasına koştum.
Doğruydu ancak durum daha kötüydü.Sevdiğim kız karşımda can çekişiyordu ve benim elimden bir şey gelmiyordu.Sürekli örtüyü sıkıyor ve yardım istiyordu.Saçları terden ıslanmış alnına yapışmış,gözyaşları yüzünü kaplamıştı.
Ayaklarıyla örtüyü döverken çabucak yanına ilerleyip ellerini tuttum.Lanet olsun ! Ne yapacağımı bilmiyordum bile.
Başını geriye atıp birkez daha acıyla inledi.Bu sefer yüzünü avuçladım ve adını sayıklayıp durdum.Bi fayda etmemesi beni daha çok çıldırtmıştı.
En sonunda onu göğsüme çekip sımsıkı sarıldım.Kollarım arasında çırpınmaya devam etmeye başladığında daha sıkı sardım onu.Gözlerim sımsıkı kapalı bir halde acı dolu inlemelerini duyuyordum.Bundan daha berbat bir şey yoktu.
Birkaç dakika sonra sakinleşmiş ve kollarını gevşek bir şekilde vücuduma sarmıştı.Derin bir nefesle birlikte başımı geriye attım.Böylesi daha iyiydi.
Summer Hills
Başımı yastıktan kaldırma çabalarım büyük bir baş ağrısıyla sonuçlanırken rahatsızca kıpırdandım.Daha yeni uyanmama rağmen kendimi yorgun hissediyordum.
Gözlerimi aralayıp tavanı izledim bir süre.
"Günaydın."
Cody'nin sesiyle irkilirken başımı ona çevirdim.Yan yattığı için yüzünün yarısı yastığa gömülü olsa da hâlâ bana iç çekeceğim bir görüntü bahşediyordu.
"Günaydın."
Gözlerini kapatıp tebessüm ettiğinde bende yan döndüm ve tekrar gözlerimi kapattım.Ve anında rüyamı hatırladım.Dominic barış için beni istiyordu.Hemde bu akşam.Tanrım ! Bu..bu korkunçtu.
Korkarak gözlerimi hızla açtığım sırada bana hayranlıkla bakan gözleri farkettim.Yavaşça iç çekti ve elini yanağıma yerleştirip gözümün altını usulca okşamaya başladı.
"Kötü bir rüya gördün değil mi ?"
Başımı sallayıp yutkundum ve yavaşça dudağımı ıslattım.Konuşmak istediğim bir konu değildi.
"Anlatmak ister misin ?"
Cevap vermeden önce uzun bir süre bekledim.Dominic'in teklifini dile getirdiğim an reddedecek hatta düşünmemi bile yasaklayacaktı.
"Belki sonra."
Bundan hoşlanmadığını belli etmek ister gibi tek kaşını kaldırıp dikkatlice baktı bana.
"Hayır Cody."
Sıkıntıyla iç çekip başını salladıktan sonra yaklaştı ve dudaklarını alnıma bastırdı.O halde ne kadar uzun süre durduk bilmiyorum.
Geri çekildiğinde gözlerimi gözlerine diktim.
"Kalsak mı artık ? Ben acıktım."
Başını geriye atıp gülmeye başladığında yerimde doğruldum.Biliyorum,yine mahvetmiştim.
(...)
"Bundan Cody'e bahsetmen gerektiğini biliyorsun değil mi ?"
Bakışlarımı Lucy'den alıp omuz silktim.Doğru olan buydu,Cody'den birşey saklamaktan hoşlanmıyordum.Ama söylemek de istemiyordum.Belki de Dominic'e inanacak ve çağırdığı yere gidecektim.
"Lucy ben...anlaşmayı hâlâ düşünüyordum aslında."
Olduğu yerde durup öyle bir bağırdı ki ayaklarım yerden kesildi,geriye savruldum ve dolaplara çarptım.
"Summer ! Tanrım,iyi misin ?"
Yerden destek alarak kalktığımda etrafımıza toplananlara şöyle bir bakıp üzerimi düzelttim.
"Lucy,tatlım..."
Derin bir nefes aldığımda gözlerini büyütüp devamını beklemeye başladı.
"Sen ne yaptın az önce ?!"
Ürkerek geriye doğru yalpaladığında gözlerimi kapatıp derin nefesler alarak kendimi sakinleştirmeye çalıştım.
"Tamam Lucy,gidelim."
Başını sallayıp yanıma geldiği sırada hâlâ etrafımızı çevreleyen meraklı gözlere baktım.
"Herkes işine dönsün !"
"Biz kavga izlemeyi tercih ederdik.Yazık oldu."
Bakışlarım Rebecca'yı bulunca sırıttım."Bırak da onlar izlesin Becca."
Biriyle kavga yapmak istemiyordum neden beni zorluyorlardı ?
"Tamam tamam,bu kadar yeter hanımlar.Dağılın.Evet,dağılın hadi !"
Ben daha ne olduğunu anlamadan kalabalık teker teker dağılmaya başladı.Bunun nedeni ise karşımda,arada bana sırıtıp göz kırpan vampir bozuntusuydu.Ona kısaca Ashton'da diyebilirdim tabi.
Çevremizdeki gereksiz izleyicilerin neredeyse tamamı kendi hallerine dönünce Ashton havalı sandığı hareketlerle yanımıza yaklaştı.
"Selam güzeller ! Beni hatırladınız değil mi ? Gerçi,unutmanız mümkün mü ?"
Sıkıntıyla iç çekip gözlerimi devirdim.Karşılaştığımız ilk gün egoist olduğunu çaktırmamıştı üstelik.
"Ashton...lütfen kes şunu."
Bakışları sadece birkaç saniye bende oyalandıktan sonra yavaşça Lucy'e döndü.Karşısında küçük bir serenat yaptığı sırada elimi göğsüne koyup onu hafifçe uzaklaştırdım.
"Kendine başka bir kurban bulsan iyi olacak."
Kaşlarını kaldırarak Lucy'e baktığında,Lucy gülerek "Sevgilim var." diye açıkladı.
Dudaklarını birbirine bastırıp başını salladığında gülmemek için dudaklarımı birbirine bastırdım.
"Her neyse.Ben sadece başınız dertte göründüğü için yardıma koştum."
Üzerindeki havalı kot ceketin yakalarını düzeltip sırıttı.İtiraf etmek gerekirse gerçekten çekici bir çocuktu.Ancak yapabileceğim bir şey yoktu,benim için sadece Cody vardı.
"Teşekkür ederim bebeğim.Ayrıca..."
Kolunu omzuma atıp yürümeye başladı.
"Cody olmasa benimleydin yani."
Kolunu omzumdan atıp geri çekildim."Ben öyle bir şey demedim !"
Yüzünden bir türlü atmadığı sırıtmasına bir de ukalalık eklendi.
"Ama düşündün."
Gözlerim irileşirken omzuna sertçe vurdum.
"Cody olmasaydı onunla olurdum, diye bir şey düşündüğümü hatırlamıyorum."
"Tamam biraz ekleme yapmış olabilirim.Ayrıca Ah ! Bir daha o kadar sert vurma !"
Nerdeyse tıslayarak "Sen de düşüncelerimi okuma o zaman." dediğimde dudaklarını büzüp kaşlarını kaldırdı.Bu masum bakışlara yenik düşmeyecektim.
Bakışlarımı karşıya diktiğim sırada Lucy'nin "Burada mı okuyorsun ? Yeni mi geldin ?" sorusuyla bakışlarım tekrar Ashton'a döndü.
"Aslında evet,yeni geldim sayılır.Dönem neredeyse bitecek ve ben yeni geldim."
Lucy,bakışlarını telefonuna çevirdiği sırada telefonu çalmaya başladı.İsmi görebildiğim kadarıyla Zach'in aradığını anlamıştım.Lucy aramayı cevaplamadan önce öfkeyle baktı bize.
"İkinizde başlarınızı geri çekebilir misiniz ? Cevaplamam gerek bir aramam var."
O hızlı adımlarla yanımızdan uzaklaşırken Ashtonn'a "Neden şimdi geldin ?" diye sordum.Ve işte yine o ukala gülümseme.
"Bilinçaltında beni özlediğini anladım.Daha fazla dayanamadım."
Sınıfa girerken gözlerimi devirip "Defol." diye mırıldandım.Bilinçaltımda onu özlediğim falan yoktu.Neden sadece bir kez karşılaştığım çocuğu özleyecektim ki ?
Sırama oturunca yanıma oturdu.
"Hey ! Orası Lucy'nin yeri."
"O zaman kalk da Lucy'nin yerine oturmayayım."
Ne kadar da hazır cevaptı !
Gözlerimi kısıp dil çıkardığımda geri kalmayıp beni taklit etti.Bunun üzerine baş parmağımı burnuma yaslayıp,diğer parmaklarını salladım.Yine taklit etti beni.
Ben başka bir hareket daha yapamadan başını geriye atıp sesli bir şekilde güldü.
"Çocuk gibisin Melez,daha ciddi olmanı beklerdim."
Duruşumu düzeltip oturduğum yerde sırtımı dikleştirdim."Ciddi olsam eline ne geçecekti ?"
"Hiçbir şey.Sadece basit bir beklenti."
Başımı sallayıp başımı sırama dayadım.Neredeyse öğlen olmuştu ve benim hâlâ uykum vardı.
Ve tam uykuya dalmak üzereyken,zihnimdeki sessizliği bozan bir çığlık duyuldu.Korku ve dehşet içeren bu çığlık herkesin içine işlemişti sanki.Ayağa kalkıp kapıya doğru koştuğum sırada Ashton'un da hemen arkamda olduğunu gördüm.
Korkuluklara yaklaştığımızda zaman kaybetmeden elimi tutup aşağıya atladı.Bu daha iyi olmuştu,normal hızla merdivenlerden inmek fazla zaman alırdı çünkü.
Birkaç basamağı da çabucak atlatıp etrafa bakındık.Çığlık buradan gelmişti,emindim.Ama neden kimse yoktu.Çıkış kapısı karşımda,danışman hemen sağ taraftaydı.Ama ortalıkta tek bir yaşam formu görünmüyordu.
"Summer,yavaşça sol tarafa bak."
Sözüne uyup başımı korkarak sol tarafa çevirdim.Gördüğüm manzara ile görüşüm bulanıklaşırken elimi dudaklarıma bastırdım.Yerde kanlar içinde yatan onlarca beden...Yüzlerinden yaşadıkları dehşeti okuyabildiğim tanıdık yüzler...
Austin elimi daha sıkı tutup o tarafa ilerlemeye başladığında kendimi durdurdum.O bedenlerin arasından öylece geçemezdim.
"Gitmeliyiz.Ashton gitmeliyiz !"
Umduğumdan yüksek çıkan sesim boş koridorlarda yankılanırken elini dudaklarıma örttü.
"Orada yaşayan biri var,duyuyorum.Onu alıp hemen buradan gideceğiz,tamam mı ? Söz veriyorum bir şey olmayacak."
Başımı sallayınca yavaşça yutkunup ilerlemeye başladı.Sol koridor kütüphane ve müzik odası dışında boştu.Koridorun sonunda ise kurt okuluna açılan büyük ahşap kapı vardı.Dudağımı ısırmaya başlayınca bana kısa bir bakış atıp kütüphaneye doğru ilerledi.Etrafta ölüm sessizliği hakimdi ve bu kulaklarımı acıtmaya başlamıştı.
Kütüphaneye ilerlerken ayağım bir şeye takıldı ve yalpaladım.Austin,düşmeme izin vermeden belimden yakaladı ve doğrulmamı sağladı.Bakışlarımı yere indirince midem alt üst oldu.Ayağım ölü bir bedene takılmıştı.
"Sakin ol ve kütüphaneye gir Summer.Hemen."
Dediklerini itiraz etmeden uygulayıp,kendimi adeta içeri attım.Ellerimi masaya dayayıp başımı eğdim ve derin nefesler almaya başladım.
"Summer ?"
Ashton'un sesi değildi bu.Başımı zar zor kaldırıp etrafa baktığımda dolapların arkasına saklamış bir kız dikkatimi çekti.Lucy.
"Kim o ? Lucy,o Lucy değil mi ? Duyduğum sendin !"
Lucy gizlendiği yerden çıkıp koşarak bana geldiğinde ben ancak birkaç adım atabilmiştim.Sımsıkı sarıldığında derin bir nefes alıp bende sımsıkı sarıldım ona.Buna ihtiyacım vardı.
"Güzeller,anlıyorum ama buradan çıkmamız gerek."
Yavaşça ayrılıp birbirimize baktık.Neyseki yaralanmamıştı.Telaşla kollarını tutup "Ne oluyor burada ? Ne gördün ?" diye sordum.
Göğsü hızla inip kalkarken iki eliyle kollarımı sımsıkı kavradı.
"Klan...Klanlar var.Sakın çıkmayın,sakın !"
Klanlar.Buradalar.
Zorlukla yutkundum.Ashton aramıza girip diğer eliyle de Lucy'nin elini tutana kada kıpırdayamamıştım bile.
"Şimdi okuldan gidiyoruz tamam mı ? Hiçbir şey olmayacak."
"Hayır Ashton,hayır ! Summer durdur onu,burası güvenli.Yalvarırım çıkmayalım dışarı."
Sesi öyle bir titremişti ki kararsızca Ashton'a bakmak zorunda kaldım.Ama o kararlıydı.
"Şş tamam,sorun yok.Hadi."
Kütüphaneden çıktığımız anda hepimiz sessizliğe bürümüştük.Lucy yerdeki bedenlere bakıp ağlamaya başladığında bakışlarımı ondan aldım.
Çıkış kapısına kadar sorunsuz gitmiştik.Binadan çıkmak kolaydı,ya kimseye görünmeden okuldan çıkmak ?
"Vampir hızınızı kullanın ve ne olursa olsun sakın durmayın tamam mı ?"
Başımızı salladığımızda Ashton elimi birkez daha sıktı ve yavaşça elini çekti.Bundan sonra her birimiz yalnızdık.
"Koşun."
Komutla birlikte hepimiz koşmaya başladık.Gözlerim çıkış kapısına odaklanmış bir halde hiçbir şeyi görmüyor,algılamıyordum.
Ta ki çıkış kapısına yalnız iki kişi ulaştığımızda...
Ashton ve ben.
"Lucy !"
İleri atılıp yanına koşamadan güçlü kollar belimden yakalayıp geri çekti beni.Olduğum yerde çırpınırken Ashton'un belli belirsiz "Geldiler !" diye haykırdığını duydum.Umrumda değildi !
Kollarından kurtulup Lucy'nin dizlerinin üzerine düştüğü yere koştum.Karşısında dizlerimin üzerine çökerken sırtındaki oku farketmiştim.Okun ucu karnından çıkmış,bugün özellikle seçtiği beyaz gömleğini kana boyamıştı.
Gözyaşlarım sakince süzülürken titreyen ellerimle saçlarını yüzünden çekip arkaya attım.
"Düzelecek.Sorun yok tamam mı ?"
Bakışlarını okun karnında açtığı yaraya indirdi.Titreyen ellerimi yanaklarına yerleştirip tekrar bana bakmasını sağladım.
"Bakma oraya bakma !"
Hıçkırdığında dudakları kırmızıya boyanmıştı.
Elimde olmadan acıyla haykırdığım sırada kekeleyerek "S-Summer." diye fısıldadı.İçimdeki fırtınaya engel olamıyordum.Kalbim acıyor,beynim gerçekleri kabul etmek istemiyordu.Şoka girmiştim.Çıldırma derecesinde ağlamamamın tek mantıklı sebebi buydu.Şoka girmiştim.
Tutmam için uzattığı elini sımsıkı kavradığımda yutkundu.Kanlar çenesine inmiş,oradan da gömleğine damlıyordu.
"Ü-Üzülme.S-Sadece...sadece..."
Dizlerinin üzerinde daha fazla dengede duramayıp kollarıma yığıldığında acıyla hıçkırdım.Boynunu koluma yerleştirip saçlarını yüzünden çektim.Gözleri hâlâ aralıktı ancak fazla acı çekiyordu.
"Zach...Cody...anne ve babam.Onları sevdiğim...sevdiğimi söyle."
Yutkunurken acıyla yüzünü buruşturdu.Bakışları son kez masmavi gökyüzünde oyalandı.
"Seni seviyor..um Melez.Ben-"
Cümlesini devam ettirmek için çırpındığında hıçkırarak ağlamaya başlamıştım.Can çekişiyordu.Kahretsin,can çekişiyordu !
Ancak bu acısı çok sürmedi.Nefesi birden kesildiğinde hafifçe sarstım onu.Yaşam enerjisi aralık dudaklarından çıkıp havaya karışırken bir kez daha haykırdım.
"Lucy ! Lucy yalvarırım.Lucy !"
Gözleri titreyerek kapanırken son bir yaş daha süzüldü yanağına.
Başımı alnına dayayıp sesim kısılana dek bağırarak ağladım.