Nathan Pov
" WHAT DO YOU MEAN SOMEONE IS INVESTIGATING DAISELLE'S APARTMENT?!" sambit ng boses.
" Sh*t! they knew I burned her apartment?! " pigil inis na sambit nito.
" You better clean this mess! I don't want them to know I burned it even my sons were there! Lalong lalo na si Dad! That b8tch! She maybe asked someone to investigate! I should have killed her! Kung namatay na lang sana siya sa pagbangga ko sa kanya. Yeah! Inform me if you already killed those sh*ts!"
Hindi ko matanggal sa isipan ko ang narinig ko mula sa kay Naizer. Ano ba ang ibig niyang sabihin. Magkakilala ba sila nI daiselle? Isa pa.. yung sana namatay nalang siya sa pagbangga ko sa kanya....may ginawa ba siyang masama kay DAISELLE noon? At isa pa sa pinaka di maalis na sinabi niya ay yung apartment na sinunog niya kahit nandoon ang mga anak niya....
.mga anak niya.....
.mga anak niya.....
.mga anak niya.....
Sina Psalms kaya ang tinutukoy niya?
Biglang naalala ko noong naaksidente si Psalms. Hindi nagmatch sa akin ang dugo ni Psalms KUNDI kay Naizer mismo.
I remember how worried he looked back then. I know he was worried of his nephew but I felt there's more to it. I can't just point it out.
I remembered also that Doctor I met when Laurence was hospitalized. He mentioned about DNA test. But, I remembered the doctor said it was me in being tested .
Was it really me?
What secrets is he hiding?
" Nathan.." nadinig kong may tumawag sa akin.
Nakita ko si Ysabel na nakatayo sa may pintuan ng library kung nasaan ako ngayon.
Nakita ko ang kalungkutan sa mga mata niya.
" You ok?" tanong niya habang nakatingin sa mga mata ko.
" I try to be but I always fail. I think I'll never be ok." I answered and drank the wine.
"I heard what happened about you and Neneng. I was saddened by the news." Sambit niya at umupo sa harap ko. She looks sincere. She's sorry for me.
I bitterly smiled at her.
" I feel worse by that news. I asked myself what have I done wrong? Why did she hurt me like this? Why do I deserve to be hurt like this? I want this to end. I want my heart to stop feeling the pain. But I just can't. That's what pain is. The sensation is more than what the happiness can bring." I said and looked at her.
" Siguro hindi talaga ako swerte sa pag ibig." Sambit ko and lit a cigar.
I do smoke. But rarely.
I breath in the smoke and puff it out. my mind is floating and vague as the smoke.
" ganyan ba kayong mga babae? kapag minamhal kayo ng totoo ay nanloloko kayo? Nakukulangan kayo kaya naghahanap kayo ng iba? sinusubukan niyo kong hanggang saan ang kaya naming ibigay? You want challenge? After making us fall hard , you just leave us broken, begging for you to love us? Do you find that amusing? Do you find that good? " sambit ko sa kanya.
Nagulat siya sa tanong ko.
" N-nathan.." she said looking insulted at my questions.
I breath in the smoke deeply.
" Guilty?" I asked her with a mock of smile to my face.
" Siguro nga tama ako diba Ysabel? Because you were one of them. " sambit ko sa kanya.
She stood up and slap me hard.
" OO! OO SINAKTAN KITA NOON. SINAKTAN KITA DAHIL SA PAGKAKAMALI KO! OO NILOKO KITA! PERO.. PERO ALAM MONG HINDI KO IYON SINADYA NATHAN! LASING AKO NOON AT PINAGSISIHAN KONG NASAKTAN KITA! Pero wala kang karapatang sumbatan ako ng ganyan! NA SABIHAN AKONG MANLOLOKO! NA PINAGLALARUAN ANG DAMDAMIN! " sambit niya matapos akong sampalin.
Napatingin ako sa kanya at nakita kong umiiyak siya.
" M-mommy?" nadinig namin ang isang boses.
Si Ydrian Alex.
" Are you fighting with Dad?" naiiyak na tanong nito.
" Dad...." I whispered.
Nang tanungin ako ni Ydrian nun, bakit parang naisip ko sina Psalms... papano kung kung maling akala ang lahat. Base sa nasabi ni Naizer....
Nawala bigla ang aking iniisip ng magsalita si Ysabel.
"That's Tito Nathan... No we are not fighting. W-we are just talking." Sambit ni ysabel at isinuklay ng mga kamay ang buhok ng anak.
" Tito Nathan.. please don't make my mommy sad. Don't make my mommy cry. I don't want to get mad at you Tito." Sambit ni ydrian sa akin na may nagmamakaawang tingin.
" S-sorry. I won't make your mommy sad.. I won't make your mommy cry." I said.
I remembered my sons faces. They would always say that to me when they see wife..... crying.
I will never make her sad. I will never make her cry intentionally.
" I'm sorry Ysabel. I was taken by my emotions. Sorry for being emotional. Sorry for pouring it all to you. I'm really sorry." I said.
She sighed and smiled at me.
" I understand." She said.
" Have you seen dad?" I asked her.
She nodded and told me he's in his personal working room.
I excused myself and went to his room.
After few knocks, I went in.
" Dad... maari ba kitang makausap?" I asked him.
He looked at me and nod his head. He put his files away and stare at me seriously.
" I have some questions regarding my sons and their real Mother." I said with all seriousness.
" Ok. I will answer your questions to the extent of what I know." Sambit nito.
He is the all serious business man mode now. Which is what I needed.
" How did you get the test regarding the triplets? Were you the one personally asked to do the process?" I asked.
" After 11 months you've asked me that huh...The anseer is....No. I asked Naizer to do the test for me." Sambit ni DAD.NOW I GET IT.
" b-BUT WHY DID Naizer pretend he didn't know about the triplets during my birthday?" I asked.
That's the big question I had in my mind.
" Because he doesn't want to get involved maybe? Hindi ko alam ang rason niya. He wanted me to be the one announcing the news." Sagot ni Dad.
Napatango ako sa sagot ni Dad. He doesn't want to get involved? That 's a good reason.
" W-what happened to Daiselle? Bakit ngayon lang siya nagpakita?" I asked.
" Na comatose siya ng 1 at kalahating taon." Sagot ni DAD.
" Why?" I asked... I need his answers desperately...
" she's involved in an accident. Hit and run to be exact. There was no witness. There was no cctv or anything. walang lead kaya hindi na napaimbestigahan ang aksidente ni Daiselle. That time na maaksidente siya ay papunta siya sa opisina ko para kausapin ako ukol sa mga anak niyo." Sambit ni Dad.
Hit and Run?
I should have killed her! Kung namatay na lang sana siya sa pagbangga ko sa kanya.
Nanlaki ang mata ko ng mapagtanto ko....Si.. Si Naizer... si Naizer ang bumangga sa kay Daiselle. The her he was referring to was Daiselle!
Pero bakit naman niya iyon gagawin kay Daiselle? Ayaw ba niyang malaman ko na may mga anak ako? But... that's a vague reason para mag attempt siyang pumatay ng tao.
Just the thought of Naizer being a killer is absurd! My brother is not like that as what I have known him.
"That same day, nasunog ang apartment na tinutuluyan niya. Nandoon ang mga anak mo. mabuti nalang ay may nagmagandang loob ang kamaganak ng may ari na iligtas ang mga anak mo." sambit ni Dad.
" You better clean this mess! I don't want them to know I burned it even if my sons were there!"
" the same with Daiselle. No evidence was taken. No witness.. they have the cctv camera but the memory card of the camera was being deleted on that whole day which is quite absurd." Dagdag ni DAD.
" Im still working on the investigation. Until now I haven't got any clue. " sambit ni DAD.
Napalunok ako ng laway ng mapagbuhol buhol ko ang impormasyon na nakuha ko at ang narinig ko mula sa bibig mismo ng aking kapatid.
Naramdaman ko ang pagkuom ng mga kamay ko.
Paano niya... paano niya nagawang manakit at subukang patayin ang walang muwang na mga bata! Paano niya nagawang sunugin ang pamamahay ni DAISELLE na kung saan alam niyang nandoon sina PSALMS?!
PAANO niya nagawang ipamigay ang mga anak niya sa iba?! paano niya nagawa iyon sa mga anak niya?! SA MGA ANAK KO!
Napatayo ako at huminga ng malalim. Walang pasabing lumabas ako sa working room ni dad.
Gusto kong kompormahin kung totoo nga ang nalaman ko. Isa lang ang naisip ko.
" Bro.... Ano mag ba-bar ka na naman ba?" may biglang tumawag sa akin.
I slowly tilt my head and look to the killer's eyes. He looks natural. Parang wala lang itong problema, na parang wala itong konsensya sa nagawa niya sa sariling mga anak! Sa mga anak ko!
I want to punch him, yell at him but im afraid he will deny. I need a strong proof. I cant just tell them I heard him. Too bad, I did not record what he had said!
"Im going somewhere else. Im going to see my sons and DAISELLE." I said looking blank as possible.
I saw him stiffened but then immediately guard himself.
" Oh. Regard me to my nephews" sambit niya at ngumiti pa.
Presko pa talaga siyang magsabi ng My at nephews ah.... Gusto ko na tong sapakin eh! Anong nephews?! Mga anak niya yung mga bata!! Kahit man lang kilalanin niya di man lang niya ginawa?! Pinagmukha niya akong G*go! Ako pinaako niya sa responsibilidad niya?! Natiis niya yun gawin sa akin bilang kapatid niya?!
Yan ang gusto kong isigaw pero kinalma ko ang sarili ko. Oras na malaman kong tama nga ang mga hinala at konklusyon ko....... Kakalimutan ko ng may kapatid akong nagngangalang Naizer Lyde....
DAHIL WALA AKONG KAPATID NA ISANG MAMAMATAY TAO! Hindi ko kapatid ang isang walang konsensyang katulad niya!
Neneng Pov
" Wow Ma'am.. bagay na bagay pos a inyo ang damit na ito!" sambit ng tumulong sa akin sa pagsukat ng damit pangkasal. Madalian ang ginawang paghahanda... sa katapusan ng buwan ay ikakasal na ako kay Kuya Jadon.
" Siguradong ikaw na ata ang pinaka magandang bride sa araw ng kasal niyo ni Sir Jadon." Sambit pa niya at bakas ang kilig.
Pinilit kong ngumiti at napatingin ako sa salamin.
Nakikita ko ang isang babaeng nakasuot ng napakagandang damit pangkasal, ngunit hindi siya masaya...
" Ipakita nap o ba ninyo kay Sir JADOn?" tanong niya.
Tumango ako at nagbuntong hininga. Hinawi ng nag a-assist sa akin ang curtina at dahan dahan akong humarap kay Kuya Jadon na pumipili din ng isusuot na barong sa isang magasin.
" Sir..Eto na po si Mam Iesha." Sambit ng nag-aasist na may malapad na ngiti.
Napaangat ng tingin si Kuya Jadon sa akin at nakita kong ilang Segundo itong natigilan. Napanganga.
"SABI KO NA EH! Ganyan magiging reaksyon ni sir! Hihihihihi." Bulong ng nag a-assist.
May nasabi ba siyang ganoon? Parang wala naman ah. Oh baka naman di ko lang siya narinig kasi tulala ako?
" K-Kuya Jadon... M-maganda ba?" tanong ko
" You look so beautiful Maggie.." sambit nito.
"You look so beautiful, wife"
Nakaramdam ako ng hapdi na naman sa aking puso ng maalala ko ang mga salitang iyan mula kay Dong. siguro kung siya ang kaharap ko ngayon, ganyan din ang sasabihin niya.
A-ano ba yan.. naiiyak na naman ako! N-na mimiss ko na si Dong. Ilang linggo ko na siyang hindi nakita.
Naramdaman ko ang pagpunas ng luha sa aking mga mata.
Napaangat ako at napatingin sa mga mata ni Kuya Jadon.
" S-sorry... Did I say something wrong?" nag-aalalang tanong nito sa akin.
" W-wala... M-may na-alala lang ako Kuya." Sambit ko.
Nakita ko ang paglungkot ng kanyang mga mata pero pinilit nitong ngumiti.
" I understand. By the way, we will take this as your gown for our wedding.. would you like that?" tanong ni Kuya para ibahin ang usapan.
Tumango na lang ako sa kanya at binigyan siya ng maliit na ngiti. Ngumiti na din si Kuya Jadon ng tunay matapos Makita niya ang ngiti ko sa kanya.
siya naman ang sumubok ng isusuot para sa kasal.
Sa mga nakalipas na mga araw ay naging abala kami ni Kuya Jadon sa kasal. A-ANG TOTOO niyan ay si Kuya Jadon ang parang ginagawang mabuti at inaayos ang detalye ng kasal.
Siya ang nakikipagusap sa mga wedding planners, florists,designers, photographers, etc.
Kahit alam ni Kuya Jadon na... na pilit ang kasal ay ginagawa niya ang lahat para hindi magmukhang pilit ang kasal namin.
Sa totoo lang nakokonsensya ako kasi hindi ako masyadong tumutulong. Tulala ako at lagging naiisip ang kalagayan ni Dong.
Parang gusto kong tumakbo at puntahan siya sa tuwing naiisip kong sinasaktan niya ang sarili niya. Pero wala naman akong magawa, dahil kahit na kailan wala na akong karapatang lumapit sa kanya. Wala na akong maihaharap pa matapos ko siyang saktan ng lubusan.
Habang tahimik na nagiisip ay bigla nalang tumunog ang cellphone ko. Sa tuwing naririnig ko ang ringtone ng aking cellphone, naginginig ang aking mga kamay. Natatakot akong marinig mula sa di kilalang boses na.. na pinatay na niya ang mga bata at sina Dong.
" H-hello?" batik o sa tumawag.
" Princess! " nadinig ko ang boses ni Tito DADDY. kaagad na nawala ang takot na mumuo sa aking dibdib.
" Good news, your mommy has fully recovered! Ang sabi ng doktor ay pwede na siyang lumabas sa ospital at umuwi." Tuwang tuwa na sambit ni Tito Daddy.
Sa makalipas na ilang linggo, ngayon lang ako nakatanggap ng masayang balita na totoong nagbigay sa akin ng kasiyahan.
" Talaga po?Pwede po ba akong sumama pag sinundo na si Mommy sa ospital?" tanong ko na may ngiti sa labi.
" Syempre naman princess! Isama mo din ang mapapangasawa mo. siguradong matutuwa ang mommy mo sa balita. Tingin ko naramdaman niyang ikakasal ang pinakamagandang anak niya kaya naman binilisan niyang gumaling para makapunta sa kasal niyo ni Jadon." Sambit ni Tito Daddy dahilan para mawala ang ngiti sa aking labi.
" Princess?" takang tanong niya ng mapansin na hindi ako nakaimik.
" U-uhmmm.. Tito daddy, anong oras po susunduin si Mommy?" pagiiba ko ng osapan.
" Anytime. Papunta na ako doon sa ospital. Just text me if you're done trying the gowns and suits for the wedding, ok?" sambit ni Tito Daddy.
" Sige po Tito DADDY..." sambit ko at maya maya ay natapos na ang tawag.
Nathan Pov
"Kuya Itim, nakuha mo ba?" tanong k okay Kuya itim na kakapasok pa lang ng kotse.
" Eto na Sir! Kamuntik na akong suntukin ni Sir naizer nung kuhanan ko siya ng buhok. Kasi bakit ko daw siya binunutan eh ang sabi ko papatayin ko ang lamok!" sambit ni Kuya Itim sabay bigay sa akin ng hibla ng buhok ni Naizer na nasa isang clear plastic.
" Ano bang gagawin niyo dyan Sir ha? Kung magpapagawa ka ng wig eh kulang yan! Teka... M-may cancer ka ba sir?!" gulat na tanong ni Kuya itim.
(=_____=)
" Hindi ako magpapagawa ng wig at wala akong cancer. Tssss... gagamitin ko ang buhok na to para sa DNA Test." Sagot ko.
" Huh? Bakit kailangan mag pa Dna test? At saka..... ano yung DNA Test? Hehehheheh." Tanong ni Kuya itim.
" Ang DNA test KUYA, ay isang test na kung saan malalaman mo kung kadugo mo ang isang taong I te- test mo." sambit ko at nagsimula ng mag drive.
" Ah.. pero bakit kinuha mo sir ang kay sir naizer eh.. halata namang magkadugo kayo. Parehas nga kayo ng itsura oh. Kung parehas kayo ng damit ay maguguluhan ako kung sino sa inyo ikaw at Naizer!" sambit ni Kuya Itim.
"No. ipapatest ko din ang triplets." Sambit ko at humigpit ang pagkakahawak sa manibela.
"sa ngayon kailangan kong kumuha din ng samples galling sa mga bata." Sambit ko.
" teka.... Bakit naman?" takang tanong ni Kuya Itim.
" kailangan ko ng ibedensya at kailangan ko ang katotohanan." Sambit ko.
Jadon Pov
Nandito kami ngayon ni Maggie sa ospital para sunduin ang mommy niya. Masaya siya ngayong nakikipagkwentuhan sa mommy niya. Sa nakalipas na mga araw ay ngayon ko lang siya ulit nakitang naging masaya.
I felt a little pain in my heart because we felt different. Ako, ang mga nakalipas na mga araw ay isa sa mga pinakamasayang araw sa buhay ko. I am excited to tie the knots with her, become his husband. Pero, parang ako lang ata ang masaya at excited sa kasal namin. That is the one that really hurt me. But, as I said, I am willing to accept the pain as long as a chance is given. This wedding is my chance so I have to deal with the pain.
" Masaya ako para sa inyong dalawa Jadon.... Alagaan mo ang anak ko ha. Huwag mo siyang sasaktan. Huwag mo siyang paiiyakin." Sambit ni Tita sa akin habang masayang tinitignan kami ni Maggie.
" Yes Tita. Makakaasa po kayo." I answered and give her a smile.
" At ikaw princess, you should do the same with jadon. You will be part of his forever." Sambit ni Tita sabay haplos sa pisngi ni Maggie.
" Y-yes mommy." sambit ni Maggie at binigyan ng maliit na ngiti ang mommy niya.
" hai! At last, makakaalis na din ako sa ospital na ito. Sawang sawa na ako dito! Almost a year akong nandito. Hai!" sambit ni Titan a siyang nagpatawa sa amin.
" Kaya nga Honey! Na miss kita..." Paglalambing naman ni Tito sabay akbay sa kanya.
Namula ang pisngi ni Tita at mahinang tinampal si Tito. Halatang kinikilig si Tita sa sinabi ni Tito.
I could see that they love each other. I wish Maggie and I could be just like them.
Love each other and Happy.
Biglang nagingay ang cellphone ko. I look at the caller's name.
It is from the detective.
" Uhmm.. excuse me sir... I have to take this call. It is private." Magalang na pagpapaalam sa kanila.
I went outside and accepted the call.
" Hello?" I asked and I could hear gun shots.
What the h8ll is happening?
" S-sir.... Natunugan ata kami ng kalaban.... They are attacking us." Sambit ng detective.
"Pero baka hindi na ako makadating ng buhay..." sambit ng Detective.
" Gusto kong malaman mo sir.... Na.... na si Mam. DAISELLE ang nakatira sa apartment na *gun shots* aishhhhh! Ang sakit!" daing nito.
" U-umalis kana dyan Detective!" bulalas ko. Ayaw kong may mamatay na kahit sino.
Nakadinig pa ako ng sunod sunod na putok.
" DETECTIVE!" sigaw ko.
" Si daiselle.. ang nakatira doon. .... Sinunog ng taong yun ang apartment.... Kahit nasa loob ang mga bata..... kasabay ng.... ng aksidenteng nangyari...kay Daiselle.... Siya ... ang nag attempt na patayin...si Daiselle at ......"
*toot
*toot
" Detective!" sigaw ko at nanginginig na tinawagan muli ang numero ng Detective pero hindi na siya ma contact.
Wala na siya......
" You did a great job detective..... I will give you justice." Bulong ko sa sarili ko.
Ngayon it is clear to me now kung anong sinasabing alas ni Richelle. Ang katibayan na si L ay isang mamamatay tao.
Pero sa nasabi ng detective na si Daiselle ang nakatira..... ibig sabihin magkakilala sina L at daiselle....pero paano? Bakit naman niya susunugin ang bahay ni Daiselle? Bakit niya iyon susunugin kahit nandoon ang mga anak ng kakambal niya?
Pero teka... noong panahon na iyon.... Walang ka alam alam si Nathan na may mga anak siya....
Wait a minute! Kung alam ni Naizer ang tungkol dito, ano ang rason niya para patayin ang mga bata?
That time L got married...
Nanlaki ang mata ko ng may isang napakalaking ideya sa isip ko ang nabuo. Naging hadlang si DAISELLE at ang mga bata.. kaya niya iyon sinubukang patayin......dahil.... Dahil mga anak niya ang triplets.... Nabuntis niya si DAISELLE at ang girlfriend ni Nathan. Isa itong kahihiyan at maaring itakwil siya sa pamilya.
Napahagod ako ng buhok ko. SA NALAMAN KO... MAARING HAWAK ngayon ni L ang kapatid ko dahil alam niya na may alas sa kanya ang kapatid ko. Ang hiling ko lang ay sana... sana buhay pa siya.
Hindi ako sigurado dahil ang dumukot sa kanya ay isang mamamatay tao.
Napakuom ako ng aking mga kamay.... Kailangan mahuli na si Naizer na ito upang Makita ko na din ang kapatid ko!
NATHAN pov
Hawak ko na ngayon ang dalawang specimen na siyang isusuri para sa DNA test. I got the hair of psalm. Kanina nakipagkita ako kay Daiselle. She also heard the news about the divorce. she said Im free and I could now be with her and my sons.
Hindi. Hindi ako sasama sa kanya. Kahit hiwalay kami ni Neneng, si Neneng lang ang.. ang gusto kong makasama sa isang bubong. Siya lang at wala ng iba. siya parin ang nanay ng triplets. Siya parin ang asawa ko.
Habang naglalakad ako sa loob ng ospital, ay unti unti akong napatigil ng magtagpo ang mga tingin namin ng babaeng mahal ko.
Si Neneng.... Nandito siya. Kaharap ko siya.
" Neng..." I called her name.
I miss her. I miss her so much.
She was speechless to speak.
I want to hug her, kiss her,love her.
" Maggie." Someone called and I saw behind her the guy I hate.
Napatingin ito sa akin. his face was expressionless. I saw hum embrace his arm to my wife's shoulders. I felt my hands turned into fist. He is touching what is mine...... and he has the right now. He took away that right from me.
"Let us go now." He said his eyes at me.
My wife take her eyes away from me.
" Bitiwan mo ako Nathan." She said to me.
I could hear my heart cracking.....it is starting to get hurt.
Hindi ko siya binitawan I keep on holding her hand while looking at her, silently begging her to come back to me.
Sa huli nagawa niyang tanggalin ang kamay niya mula sa hawak ko at pagkatapos ay walang pasabing sumama siya paalis kasama si Jadon.
She is leaving me again. She lets me suffer with a broken heart again.
Pinagmasdan ko silang lumayo habang umaasa na lilingunin niya ako. Umaasa ako na babalik siya sa akin pero hindi. Hindi siya lumingon. Hindi siya bumalik.
Mabibigat na hakbang ang ginawa ko. Tumalikod na lang ako at nagtutloy tuloy sa paglalakad papunta sa opisina ni Dr. Clifford Suarnava. Siya ang pinakamagaling na Doctor pag dating sa pag a-analyze ng resulta. Walang playa at sigurado. He could do it fast. Sa ngayon yan ang gusto ko.. ang malaman ang katotohanan sa lalong mdaling panahon.
KUYA itim Pov
Sinusundan ko ngayon si Mam Neneng as requested by sir Dong. Since right now I'm juanito Maglalakad, I have to do my job.
I admit I got curious also regarding the reason why Elena divorced Nathanso suddenly and her sudden engagement with the CEO of Martinez Corporation.
I could sense Elena has a great reason why she did those things on Nathan. II could tell and sense that Elena is doing this because she loves Nathan so much.
I felt envious of them.
They both have a mutual deep feelings toward each other. They both have the reason to fight for it while I.... don't have.
The car paused in the a mansion in a subdivision.
I parked my car few blocks away from the car. I don't want them to notice.
I simply watch the passengers out of the car.
Unang lumabas ay yungmommy at stepdad ni Elena... then some maids, then jadon and Neneng. Jadon assists the Mother of Elena together with her stepdad. They left Elena behind.
Tapos biglang nakita ko na parang may kinuha si Elena sa kanyang sling bag at nagpaiwan muna sa labas.
Sino kaya ang kinakausap niya? Nakita kong umiiling iling siya at saka umiiyak.
Tsk.. now my curiosity got bigger this time. Makalipas ang ilang sandali ay binaba na din ni Elena ang kanyang cellphone at tahimik na umiiyak.
Then Jadon went out of the gate. Kaagad niyang niyakap si Elena and comforting her. Tapos ay pumasok na sila sa loob.
May kinalaman kaya yung tumawag sa paghihiwalay nina ELENA At Nathan?
Aish! Hindi ako mapakali. My curiosity is eating me! I have to investigate further. I have to know the answer!
Nathan Pov
After few days of waiting, I now hold the result of the DNA test done both to me and to Naizer.
I opened the folder and then read the statements about the results.
" Hey Bro, what are you reading there? You seemed so serious. " nadinig ko ang boses niya.
Tumayo ako at walang pasabing sinuntok siya sa mukha.
" what the f*ck waS THAT FOR?!" magkahalong gulat at inis ang pinukol niya sa akin.
" You're a one h*ll son of a b8tch Naizer." Sambit ko sa kanya.
" WHAT SH*T ARE YOU TALKING ABOUT?!" sigaw niya at pinalis ang dugong namuo sa bibig niya.
Sinuntok ko siyang muli dahilan para bumagsak siya sa sahig.
" HALIMAW KA! NAPAKASAMA MO! WALANG HIYA KA!" sigaw ko sa kanya at nagulat ako ng makaramdam akong tinamaan niya ako ng suntok.
" WHAT IS YOUR PROBLEM NATHAN?!" sigaw niya sa akin.
Inalis ko ang dugo ding namuo sa pagputok ng labi ko dahil sa suntok niya.
" PROBLEMA KO?! TINATANONG MO KUNG ANONG PROBLEMA KO?! IKAW ANG PROBLEMA KO! MAY KAPATID AKONG MAMAMATAY TAO! Isang GAG*" sigaw ko sa kanya na siyang ikinagulat niya.
" What----"
Lumapit ako sa kanya at saka sinuntok siya.
" ANONG KAGULUHAN ITO?!" nadinig kong sigaw ni DAD.
Hindi ko sila pinansin at patuloy sa pagsuntok kay Naizer.
Naramdaman ko nalang na may pumigil sa amin na mga body guards ni DAD.
" STOP THIS! BOTH OF YOU ARE OLD ENOUGH TO HAVE THIS CHILDISH FIGHT!" sigaw ni DAD SA AMING DALAWA.
" gusto ko malaman mo DAD ANg totoong budhi ng magaling mong anak!" SIGAW K okay dad habang matalim na nakatingin kay Naizer.
" What are you talking about Nathan?" tanong ni DAD.
" ALAM MO ISANG MANLOLOKO! ISANG HALIMAW! WALANG PUSO! walang konsensya! Isang MAMAMATAY TAO YANG ANAK MO?! " pagsisigaw ko at sinubukang makawala sa mahigpit na hawak ng GUARDYA SA AKIN.
" NATHAN! HUWAG MONG PAGSALITAAN NG GANYAN ANG KAPATID MO!" bulyaw ni Dad sa akin.
" HINDI KO SIYA KAPATID! DAHIL WALA AKONG KAPATID NA ISANG MAMAMATAY TAO! " SIGAW KO at ako naman ang sinuntok ni Dad.
" Hindi mamamatay tao ang kapatid mo! Saan mo ba nakuha yang mga iniisip mo?!" sigaw ni Dad.
" ah,... ang galling mo talaga NAIZER! NAPAKAGALING MO TALAGANG MAGBALAT KAYO! .. SABIHIN MO NGA SA AKIN.......PAANO MO NAGAWA SA MGA ANAK MO ANG LAHAT NG ITO?! ANONG KLASE KANG TAO NAIZER! ANAK MO SILA PERO INABANDONA MO SILA! WALANG HIYA KA! BUBUNTISIN MO ANG ISANG BABAE TAPOS ITATAPON MO NALANG NA PARANG BASURA?! HINDI KA MAN LANG NAKONSENSYA! PINAGTANGKAAN MO PA SILANG PATAYIN!" pagsisigaw ko ng ubod ng lakas.
" WALANG HIYA KA! AKO PA PINAAKO MO SA MGA KASALANAN MO! PAANO YUN NADALA NG KONSENSYA MO HA?! SANA HINDI MO BINUNTIS SI DAISELLE KUNG HINDI MO KAYANG HARAPIN ANG RESPONSIBILIDAD MO! " dagdag ko.
Nagpabalik balik ang tingin ni Dad sa aming dalawa na parehong matalim ang tingin sa isat-isa.
" Paano mo nasabi na si Naizer ang ama?" tanong ni dad.
Ngumisi ako at kinuha ang folder ng result. Binigay ko iyon kay dad at binasa niya ito.
" ang natanggap mong DNA RESULT AY HINDI ang specimen ko ang ginamit. Kundi ang kay NAIZER mismo. Ang isa pang patunay, sa kanya nag match ang dugo ni Psalms at hindi sa akin." sambit ko.
" Kung gusto mong makasiguro dad, handa akong magpa DNA test muli. Para maniwala kayo." Dagdag ko.
" A-ano ang ibig sabihin nito Naizer..." tulalang tanong ni Dad.
" D-Dad..." hindi mahanap ni Naizer ang sasabihin at biglang nanlaki ang mata nito.
" Y-ysabel...." Sambit niya. Napalingon ako at nakita ko si Ysabel na nakatayo sa gilid.
Lumapit si Ysabel kay Naizer at walang pasabing sinampal ito ng ubod ng lakas.
" Ysabel.. L-let me explain..." sambit nito at bigla ng pinagsasampal si Naizer.
" WALANG HIYA KA!!! MANLOLOKO KA! Niloko mo ko!" pagsisigaw nito habang pinagsasampal si Naizer.
" Hindi ko akalain na magagawa mo ito NAIZER! Hindi ko akalain na lolokohin mo ako ng ganito!! Nagpakasal na ako sa iyo diba?! Ikaw ang pinili ko pero bakit mo ito nagawa sa akin?!" Pagsisigaw ni Ysabel.
Hindi nakaimik si Naizer at hinayaan na lang si Ysabel na pagsasampalin siya.
" ako ang pinili mo pero hindi ako ang totoong mahal mo.....alam kong si Nathan pa din. Si Nathan parin ang tinitibok ng puso mo. kahit nasa tabi kita, siya pa din. " sambit ni Naizer.
" can you blame me? Alam mo simula pa lang na si Nathan ang mahal ko.... Pero anong ginawa mo, nilasing mo ako at pinagsamantalahan... dapat hindi ako magpapakasal sa iyo...pero.. pero pinili kita dahil may nabuo tayo. Minahal kita... pero ito ang igaganti mo. pinalagpas kita sa ginawa mo noon. Ngayon.. ngayon hindi ko na ata ito mapapalampas pa. dalwa na kami ng anak mo ang pinag taksilan mo. kaming lahat pinagtaksilan mo." sambit nito habang lumuluha.
" hindi ko na ata matitiis pang makasama ang isang katulad mo. " sambit niya at tumalikod kay Naizer.
" Y-ysabel." Sambit ni Naizer at inabot ang braso ni Ysabel.
" BITIWAN MO AKO! NANDIDIRI AKO SA IYO!" sigaw ni Ysabel na siyang nagpabitaw kay Naizer.
Tumakbo palayo si Ysabel at iniwan si Naizer.
Biglang nandilim ang tingin ni Naizer at aakmang suntukin ako pero napigilan siya ng body guard ni dad.
"IKAW MAY KASALANAN NITO! IKAW! ISA KANG PAHAMAK SA BUHAY KO! DAHIL SA IYO NAWALA NA ANG LAHAT SA AKIN! SI MOMMY.. NGAYON NNAMAN SI YSABEL!" PAGSISIGAW NIYA.
" WAG MO AKONG SINISISI NAIZER! DAHIL WALA AKONG GINAGAWANG MASAMA! IKAW ANG GUMAWA NG PARAAN PARA MAWALA SA IYO SI Ysabel! Ikaw at wala ng iba!" sigaw ko at tinaggal ang pagkakahawak sa braso ko ng body guard ni Dad.
Tumalikod ako at nagsimula ng maglakad.
" SANA makonsensya ka sa ginawa mo.... sa ginawa mo kay Daiselle at sa mga anak Ko." SAMBIT KO at tinignan siya ng makahulugan.
Hindi ko na sasabihin pa na siya ang bumangga kay Daiselle at tumangkang sunugin ang apartment kahit nandoon sina Psalms. Wala naman akong matibay na ibendensya ukol doon. Ang tanging hawak ko ay ang narinig kong sinabi niya.
Hahayaan ko siyang siya mismo ang magsabi nun. Para mabawasan man lang ang bigat ng kasalanan niya.
Patuloy ako sa paglalakad... hindi ko alam kung saan ako dinala..... hanggang sa makapunta ako sa bahay ni Jadon.
Napatingin ako sa bahay na iyan.
Nandyan si Neneng..... nandyan ang asawa ko.... Ang mahal ko.
I miss her. I need her. I love her.
" wife!" I CALLED her.
" wifffffffeeeeee! Neneng!!" I shouted at the top of my lungs...
I knocked and kicked the gate forcing myself to get in.
Biglang bumukas ang gate at ilang mga lalaki ang lumabas.
" aba.... Tignan mo nga naman oh...Ang anak ni Mr. Neil Clyne Hoseff." Sambit ng isang nasa 60 nz edad ng lalaki na nakapormal ang suot.
" N-nasaan ang asawa ko? Gusto ko siyang Makita. Gusto ko siyang makausap." Sambit ko.
" Para ano pa? Hindi bat hiwalay na kayo? Ikakasal na siya bukas."sagot niya at nakangisi.
" A-ano?!" gulat na gulat kong tanong.
" OO. Tomorrow will be a great day. You have nothing to do with it." Sambit niya
" Hindi! Hindi ako papayag! Hindi magpapakasal si Neneng sa kay Jadon! Hindi niya mahal si Jadon!" sigaw ko at aakmang pumasok upang makausap at Makita si Neneng.
" Makulit ka din ano. Alam mo bang isa kang malaking sagabal? Ayaw ko ng drama sa araw ng kasal ng anak ko. Kaya bago mo pa sirain ang plano ko ay uunahan na kita." Sambit nito.
" A-anong---"
Hindi ko na natapos ang sasabihin ng bigla na lang may sumuntok sa akin. sumipa, tadyak at hampas sa akin ng kung ano-ano.
" Ah!" impit na sambit ko dahil sa akit ng katawan.
Patuloy sila sa pagsuntok, sipa, tadyak at hampas sa akin. Pilit ko silang labanan pero sadyang ang dami nila.
Nanlalabo na ang paningin ko at halos nahihirapan na akong mahinga.
" W-wife......." Mahinang sambit ko hanggang sa mawalan na ako ng malay.
Neneng Pov
Nakatingin ako sa wedding gown na isusuot ko para bukas sa kasal namin ni Kuya Jadon. Bukas na bukas ay magiging kabiyak at asawa ko na ng tuluyan si Kuya Jadon.... Naisip ko bigla si Dong.
Naramdaman ko naman ang paghapdi ng mata ko. Sana hindi na lang dumating ang bukas. Sana mabigyan ako ng pagkakataon na mahalin ulit si Dong. Sana hindi nangyayari ito.
Sanan, doon nalang tumigil ang pagtakbo ng oras nung kasama ko pa sila nina Psalms. Sa mga panahon na masaya pa kami. Malayang minamhal ang isat-sa. Buo an gaming pamilya. Pero lahat ng iyon ay wala na... siguro hiling na lang ang pwede kong gawin. Hiling na siguro hindi na kailanman ibibigay sa akin.
Habang tahimik akong umiiyak ay bigla nalang tumunog ang cellphone ko.
Ayaw kong sagutin. Baka yung demonyong dumukot kina Psalms ang tumatawag. Gagawin ko na nga ang hinihiling niya. Hindi ako aatras. Mas mahalaga sina Psalms, Rev Exodus at Dong kaysa sa kaligayahan ko.
Humiga ako sa kama at pinakinggan ang pagtunog ng cellphone ko. Makalipas ang ilang sandali ay tumigil din sa pag ring ang cellphone ko. Ngunit tumunog ulit iyon. Pinalipas ko ulit.... Tapos umulit na naman.
Huminga ako ng malalim at sinagot ang tawag habang mariing nakapikit. Hindi ko tinignan ang pangalan ng caller.
" Mam Neneng? Mam Neneng? Ikaw ba ang sumasagot ng tawag na ito?" boses ni kuya Itim ang sa kabilang linya.
" Kuya Itim!" bulalas ko at naramdaman ko ang pagbilis ng puso ko. Ramdam ko ang saya. Na miss ko din si Kuya Itim ng sobra.
" Ha? Paanong naging ikaw si Kuya Itim? Eh ako yun? Kayo mam Neneng ha! Nagkukunwari pa kayo." Sambit nito.
Napatawa ako. Ito ang unang beses na tumawa ako makalipas ang dalawang buwan.
" Nagulat lang ako kuya at masaya din dahil napatawag ka." Sambit ko.
" M-mam...... k-kailangan kop o ang tulong niyo." Sambit ni Kuya Itim.
" B-bakit kuya?" nag-aalala at kinakabahan kong tanong.
" Nandito kami ni Sir Dong sa ospital Mam... nabogbog si Sir." Sambit ni Kuya itim.
Pakiramdam ko ay tumigil ang mundo pagkarinig ko ng sinabi ni Kuya Itim.....
" N-Nasaan kayo Kuya... nasaang ospital iyan?" tanong ko.
Pagkasabi ni Kuya Itim ng ospital ay nagmadali akong lumabas.
" Saan ka pupunta Princess?" biglang tanong ni Mommy.
" Si Dong mommy... Kailangan kong puntahan si Dong.. kailangan niya ako mommy. " sambit ko habang umiiyak at kaagad na tumakbo.
Nadinig kong tinawag ako ni Mommy pero hindi ako lumingon. Lumabas ako at kaagad na pumara ng taxing dumaraan.
Bakit nila binugbog si Dong? Hindi ba't... gagawin ko naman ang gusto nila? Bakit pa nila sinaktan si Dong?
Pagkadating sa ospital ay hinanap ko si Kuya Itim. Natataranta na ako. Hindi na ako masyadong makapagisip. Nanlalabo na sa luha ang mga mata ko.
Iyak ako ng iyak... nasaan nab a si Dong...
" D-dong?" tawag ko sa kanya. Lahat ng hospital bed ay tinignan ko pero wala si Dong.
Pakiramdam ko sasabog na ang puso ko sa sobrang kaba.... Sobrang pag-aalala.
Napaupo na lang ako sa sahig at umiyak ng umiyak. Hindi ko kakayanin na mawala si Dong. hindi ko kakayanin....
" W-wife...." Nadinig ko ang isang boses. Isang pamilyar na boses.
Napaangat ang tingin ko sa tumawag sa akin.
Nakita ko si Dong na nakatayo.
Buhay siya.. maayos siya.. hindi siya pinatay ng masasamang tao na iyon.
Naglakad ako papalapit.. ganoon din siya sa akin.. ang paglakad ay bumilis ng bumilis hanggang sa tumakbo ako sa kanya at niyakap siya. Niyakap ko siya ng mahigpit habang umiiyak.
" Wife.... Wife..." pagtawag niya habang niyayakap din ako ng mahigpit.
" Dong... patawad.. patawad.... Patawad... hindi ko sinasadyang *cry* saktan ka... ." Sambit ko habang niyayakap siya.
Hindi siya sumagot at niyakap ;lang ako. Parang ayaw na niya akong pakawalan.
Ganoon din ako sa kanya. Ayaw ko na siyang pakawalan pa.
Hinaplos niya ang pisngi ko. Ang buhok ko.
" It is really you.. I thought I am just imagining things" sambit niya habang pinupunasan ang mga luhang umaagos sa mga mata ko.
Nakita ko na may mga sugat siya sa may kilay, gilid ng pisngi at may sugat din ang labi niya.
" ang sasama naman nila *sob* bakit ka naman nila sinaktan ng ganyan ka grabe?." naiiyak kong sambit at niyakap siya ulit.
" I feel thankful they hurt me...." Sambit ni Dong bigla.
" ngayon ko lang hinayaang may bumogbog sa akin. and It is worth it." Sambit ni Dong.
Napatingin ako sa kanya.
" Because of them.. I have known the truth in all the lies....." sambit niya at ngumiti sa akin. nakita ko ang kasiyahan sa mga mata ni Dong.
" A-anong...." Sambit ko ngunit hindi na naituloy dahil bigla niya akong hinalikan.
Isang halik na punong puno ng pagmamahal... Isang halik na akala koy hindi ko na matitikman pa.
Ipinikit ko ang aking mga mata at gumanti na din ng halik sa kanya.
Pinakawalan ko ang pilit kong pinigilang damdamin.
Mahal ko si Dong. Mahal.. na mahal na mahal...
" Napatunayan ko ang isang bagay...... at iyon ay dahil.. Mahal mo ako. Mahal mo ako wife.. Because you wouldn't care and cry this much if you don't.... I want you to know.... That I love you too... the feeling is mutual. " Bulong ni Dong matapos niya akong halikan.
" sabihin mo sa akin na tama ako.. na mahal mo ako." Sambit niya at hinawakan ako sa magkabilang pisngi at pinatingin sa mga mata niya.
" Mahal kita. Mahal na mahal kita." Sambit ko habang nakatingin sa kanya at sa huli....
Hinalikan niya akong muli.
Buong gabi hawak lang ni Dong ang kamay ko. Nandito na siya sa isang private room at nagpapagaling,
May bali pala siya sa braso pero tiniis niya akong yakapin kahit masyado na siyang nasasaktan.
" Baliw ka talaga Dong. bakit mo naman ako niyakap ng ganoon kanina eh may bali pala yang kaliwang braso mo." sambit ko.
" My happiness at that moment was greater than the pain....And yes Baliw ako. Baliw na baliw sa iyo. Kaya panagutan mo ako wife!" sambit niya pa at ngumuso na parang bata.
" Sorry Dong k-kung nasaktan kita...." Sambit ko at napayuko.
Bigla niyang inangat ang aking ulo at pinatingin sa kanyang mata.
" Ikaw lang ang bibigyan ko ng karapatang was akin ang puso ko. Binigay ko naman sa iyo ito diba?" sambit niya at dinala ang palad ko sa dibdib niya.
" wasakin mo man ng ilang beses to, hindi parin ito titigil na tumibok para sa you. I will still love you with all the broken pieces of my broken heart. " sambit niya.
Naramdaman kong namula ang pisngi ko.
" You are worth of all the pain.... Because I love you... " sambit niya pa.
" Uyyyyy,.... Kinikilig..." biglang may kumantyaw sa amin.
Nakita ko si Kuya Itim na nakangiti.
" Hay..kanina pa ako sa labas. Nakakalungkot don. Mag moment lang kayo dyan. Di ko kayo iistorbohin." Nag peace sign pa si Kuya Itim.
Si kuya talaga oh! Hahaha.
Pinahiga ko na si Dong sa hospital bed.
" Magpahinga ka na Dong." sambit ko at hinagod ang buhok niya.
" No... I Don't want to close my eyes.... I don't want this beautiful dream to end..." sambit niya habang nakatingin sa mga mata ko.
Nathan pov
" Hindi ito panaginip. Totoo ito dong." sambit niya at ngumiti.
"I love you." Sambit ko sa kanya.
" Ako din.. Mahal din kita." She said and hold my hand.
I kissed her hand and smiled at her.
" Teka tumabi ka sa akin. hindi ka makakatulog ng komportable sa silya nay an." Sambit ko pa at umisod ng kaunti para may mahigaan siya sa tabi ko.
"Hindi pwede Dong. baka..." hindi ko pinatapos ang sasabihin niya.
" Edi hindi ako matutulog." Sambit ko na parang bata.
Napa pout naman siya. Ahhahahaha. She looks cute and She is all mine.
" Basta promise mo..pag tumabi ako magpapahinga ka...." Sambit niya at tumango tango ako
Nagbuntong hininga siya at saka humiga sa tabi ko.
I used my arm for her to lay her head on.
" Mahal kita." I said again. I will never get tired of telling those words.
" Mahal din kita Dong." sambit niya.
I kissed her forehead and we shared a peaceful sleep........
Yung silak ng araw ay tumama sa mga mata ko. I smiled before I opened my eyes. I remember last night. It was so beautiful....
I slowly opened my eyes...
I want to see her beautiful face.
But as I open my eyes........
She's gone..
Neneng Pov
Nandito na ako sa harap ng pintuan papasok sa isang magarbong hotel....dito gaganapin ang kasal at ang reception.
Ito na ang araw kung saan masisiguro ko ang kaligtasan ng mga bata at ni Dong.
Ang nakaraang gabi ay idadagdag ko sa mga magagandang ala-ala kasama si Dong. Balang araw, maiintindihan niya din kung bakit ko ito nagawa.
" You're very pretty my princess." Sambit ni Tito Daddy na siyang maghahatid sa akin sa altar.
" Hey.. why do you look so sad?" tanong nito at bakas ang pag-aalala sa akin.
Umiling ako at pinilit ngumiti.
" Don't worry.. everything will be fine as long as you have to do what you have to." Sambit nito na may kakaibang ngiti.
" here. Hold my arm princess." Sambit nito at nilahad ang braso niya.
Humawak ako sa braso niya at unti unti ng bumukas ang pintuan ng simbahan.
Narinig ko ang pag tugtog ng musika ng marcha para sa bride.
Habang naglalakad ako papalapit ay pabigat ng pabigat ang nararamdaman ko. Ang nasa isip ko lang ngayon ay ang mga bata...
Pagkagising ko kanina habang tahimik na natutulog si Dong ay narinig ko naman ang boses ng dumukot. Pina rinig niya sa akin ang iyak ni Psalms na halata ang takot. Pinagbantaan niya akong babarilin niya si Psalms. Pinarinig niya mismo ang pagkasa ng baril niya dahilan para magmadali akong bumalik sa bahay at mag handa sa kasal namin ni Kuya Jadon.
Dahil sa gagawin ko.. masasaktan ko si Dong....
Naalala ko ang sinabi niya....
" wasakin mo man ng ilang beses to, hindi parin ito titigil na tumibok para sa you. I will still love you with all the broken pieces of my broken heart
" You are worth of all the pain.... Because I love you... "
Bigla na lang akong napaiyak sa naalala ko. Habang buhay ko na atang sasaktan si Dong.
Siguro.. siguro hindi ako para sa kanya talaga.....pero kahit ganoon man iyo, kung mauulit ang lahat ng ito. Siya parin ang pipiliin ko.
Nasa kalagitnaan na ako ng paglalakad patungong altar ng bigla na lang may humawak sa kamay ko.
Napaangat ako ng tingin at nakita ko si Kuya Jadon.
" Tama na Ito Maggie.... Pinapalaya na kita." Sambit ni kuya Jadon na siyang nagpaawang ng bibig ko at narinig ko ang pagsinghap ng mga bisita.
"Masaya akong lumalapit ka sa akin at handang ipangako ang walang hanggang pagmamahal sa akin Maggie..pero alam kong hindi ka magiging masaya... alam kong hindi naman talaga ako ang dapat pinangakuan mo nito.. alam kong si Nathan na ang pinangakuan mo ng walang hanggang pagmamahal.." sambit ni Kuya Jadon.
" K-KUYA Jadon " Sambit ko at hindi ko malaman kung ano ang sasabihin ko.
" I choose to break my own heart than seeing yours breaking because of me...Kahit anong pilit kong alagaan ang puso mo, hindi parin maiiwasang masaktan kita.. I don't want to be the cause of your pain Maggie... I want to be the cause of your happiness. Ganoon kita kamahal Maggie." Sambit niya.
" A-ano ang ibig sabihin nito?! JADON!" biglang asik ni Tito Daddy.
" Malaya kana Maggie... Puntahan mo siya.. ligtas na ang mga bata... magiging masaya kana...." Nakangiti niyang sambit sa akin.
" Mommyyyyyy!!! Sigaw nadinig ko ang boses ng mga bata.
Napalingon ako at nakita ang mga batang tumatakbo papalapit sa akin.
" Mga Anak." Sambit ko at sinalubong ng yakap ang mga bata.
" ayos lang ba kayo mga anak ha? Sinaktan ba nila kayo?" naiiyak kong sabi habang hinahaplos ang mga pisngi nila.
Hindi sumagot sina Rev kundi yumakap lanng sa akin.
Tapos nakita ko ang mga pulis na lumalapit.
" Mr. Alejandro Ramirez... ikaw ay inaaresto sa kasong kidnapping, murder at illegal gambling AT THEF.. Anu man ang sabihin mo ay magagamit laban sa iyo. Sumama ka ng tahimik para hindi na magkagulo." Sambit ng mga pulis.
Nanlaki ang mga mata ko. B-bakit hinuhuli si Tito Daddy.
" Ikaw ang nagpadukot sa mga bata at takutin si Maggie hindi ba? Para makuha mo ang bilyong perang mamanahin ni Maggie.... Ang hindi mo alam, hindi totoo ang testament na iyon. Ginamit ko lang iyong pain para sa iyo. Huwag na huwag kang mag deny dahil may hawak akong ibedensya....Arturo!" sambit ni Kuya Jadon at mas nanlaki ang mata ko....
S- Si Kuya Payat!
May binigay si Kuya Payat ng parang cd.
" Pagbabayaran mo Ito JADON! PAGSISIHAN MO ITO!!!" pagsisigaw ni Tito Daddy habang kinakaladkad siya palabas.
Hindi parin ako makapaniwala... Si Tito daddy ang may kagagawan ng lahat?
Nakita kong nanlaban si Tito daddy at tumakbo palayo sa mga pulis.
Nakita ko ang pagtutok ng baril kay Tito Daddy.
" huwaggg!" Nadinig ko ang boses ni Daiselle kasabay ng pagputok ng baril.
Nanlaki ang mga mata ko ng makitang.... Makitang isinangga ni Daiselle ang sarili niya. Nakita kong dumugo ang samay likuran ni Daiselle.
" A-anakkkk!!!" sigaw ni Tito Daddy at binalikan si Daiselle...
Niyakap ko ang mga batang nanginginig sa takot.
" Umalis na kayo dito..." sambit ni Kuya Jadon at naramdaman kong may humila sa akin at sa mga bata papalayo sa hotel.
Huling nakita ko ay kayakap ni Tito daddy ang duguang si Daiselle......
Tulala akong nakatanaw sa kwarto. Hindi ako makapaniwala sa mga nangyayari.
" M-maggie. Kailangan niyong umalis na dito. Hindi kayo Ligtas nina Tita..." hinahapos na sambit ni Kuya Jadon.
"Maraming kalaban ang daddy mo. Maaring isa ka sa gagawing pain Maggie." Sambit ni Kuya Jadon.
Natagpuan ko ang sarili ko na PAPUNTA SA airport. Sobrang bilis ng pangyayari. kahit hanggang ngayon ay naka wedding gown parin ako.
Bago tuluyang makaalis ay hinawakan ko si Kuya Jadon sa braso..
" Si Dong kuya...." sambit ko at nag-aalala ako para kay Dong.
" Ako na ang bahala kay Nathan. Huwag kang mag-alala Maggie. He will be safe. I will explain to him everything. I promise you will see him again." Sambit ni Kuya na nakangiti sa akin at inipit ang ilang hibla ng buhok ko sa aking tenga.
Tumango ako at sumunod na kina mommy at triplets papasok sa eroplano.
" Hindi ito ang pamamaalam Dong... Magkikita tayo...Pangako iyan." Sambit ko at tuluyan na kaming umalis ng bansa.
=====================================================================================
Author's Note: Ayan! Natapos ko din! Hahahahahaha. Abangan ang epilogue next week. Hihiihhihi. Comments and Votes are well appreciated.
This is unedited kaya medyo sabaw. Don't worry after Im done with my personal work, I'll edit this part .
Love you Readers.
=Mangoartist 12=