Dahil sa makulit na Ms_Cherry, napaaga tuloy ang update ko... hihihi... This update is dedicated to all my followers. Medyo may pagkabrutal ang story na ito kasi ganito talaga ito ikinuwento sa akin... Hindi ito nangyari during our school years sa All Girls school pero sikat na sikat ang kwento nito magpahanggang ngayon...
"Did you know that out of the 200 people you see everyday on the street, 2 of them are ghosts?" - Reader's digest
Let the story of Annet begin •﹏•
Sa aming tatlong magpipinsan na nag-aaral dito sa All Girls school e ako yung pinakakulelat. Nanggaling naman talaga kasi ako sa public school dahil hindi naman kami mayaman pero nung matanggap na janitor si Papa dito sa school e nabigyan kami ng malaking discount sa tuition fee kaya pinilit nila mama na dito na ako i-enroll. Third year highschool na ako nung makapasok dito. Nakakainis pa nung hindi man lang ako binilihan ng bagong uniform. Mga pinaglumaang school uniform nila Ate Rochel at ng kapatid nito ang isinusuot ko. Sila yung mga pinsan ko. Madilaw at manipis tuloy na uniporme ang suot suot ko sa araw-araw. Mala-alambreng makakapal na buhok ang tumubo sa ulo ko. At dahil wala naman akong hilig magsuklay, palagi itong nakabuhaghag. Yung ibang maarte kong kaklase, nagpaparinig pa. Ang dugyot daw. May mga kaibigan man ako sa school e hanggang hi at hello lang. Di man lang ako niyayayang sumama sa barkada nila. Siguro dahil late na ako dumating sa school. Ang ibig ko sabihin ay nakabuo na kasi sila ng foundation ng barkada nila bago pa ako dumating kaya ayaw na nila akong idagdag. Isa pa ayaw siguro nila sa bobo. Madalas kasi na bagsak ako e. Wala kasi akong hilig mag-aral. Siguro sa isip-isip nila, "ano ba yan, pangit na nga bobo pa" Tse! Wala akong paki. Hmp!
Dahil araw-araw akong nagbabaon ng kanin at ulam e hindi na ako bumababa pa sa canteen. Kung hindi ako magbabaon, wala kasi akong kakainin. Sa baon kong iilang barya araw-araw e sakto lang talaga yun pamasahe papunta at pauwi galing sa school. Sa classroom ako kumakain dahil magmumukha akong tanga kung mag-isa ako na ngumunguya dun sa malalaking lamesa sa canteen. Oo, hindi ako masaya pero hindi ako masanay-sanay. Naiisip ko sa sarili ko bakit yung kasabayan ko na transferee, naging barkada agad sya nung sikat na barkada dito sa Batch namin. Napaismid ako sa naisip kong sagot. Ah... Dahil maganda ito at maputi. Magaling magdala ng school uniform at malinis sa katawan. Kahit hindi matalino ito ay maganda naman ang buhok nito na may highlights pa. Ok. Fine.
Isa sa mga dahilan kung bakit di ako makapag-aral sa bahay ay dahil ako ang pinag-aalaga ng mga nakababata kong kapatid. Isang eleven years old na Grade 5 sa public school at dalawang kambal na parehong nasa Grade 1. Ako ang panganay. Sa akin sila nagpapaturo ng mga assignments tapos ako yung tagaligpit ng mga kalat nila, taga-saing at taga-luto dito sa bahay pag maghahapon na. Buong araw kasi na nasa labas si Mama dahil ito yung taga-bola ng bingo dito sa lugar namin. Hindi ito nakatapos ng pag-aaral. Ala-sais ng gabi ang dating ng aking ama mula sa trabaho nito sa All Girls school. Sabay sila halos dumadating ni mama sa bahay. Dahil kung hindi maabutan ni papa si mama sa bahay ay tiyak na mag-aaway ang mga ito.
Ganito ang buhay ko araw-araw. Boring. Hindi masaya. Bukas, malalaman ko na kung pasado ako sa third grading period. Malamang nito bagsak na naman ako sa Math at Science. Ang baba kasi ng nakuha kong marka sa periodical exam. Nandito ako ngayon sa gilid ng auditorium ng school nagmumuni-muni. Mula sa kinauupuan ko ay natatanaw ko ang malaking bintana ng classroom namin. Gustong-gusto ko ang pwesto na ito. May mahaba at manipis na bubong dito na may bakal na upuan. Ang kahabaan nito ay puro puno ng santan. Naging libangan ko na ang sipsipin ang mga bulaklak nito. Matamis kasi ang katas nito mapa pula man o dilaw. Gustong-gusto ko ang hangin kapag dumadampi ito sa katawan at mukha ko. Nakakaginhawa.
"O, nag-iisa ka na naman dyan ah"
Si Mang Fidel. Kasamahan ito ng aking ama sa trabaho. Mabait naman ito pero mukha itong weird. Minsan nakatingin lamang ito sa akin at nakangiti. Iniistorbo nito ang katahimikan ko dahil kapag nakita nya akong naka-upo sa pwesto ko ay uupo din ito at kakausapin ako. Nagtatanong ng kung anu-ano tapos tititigan akong muli at ngingiti...
Makalipas ang ilang buwan ay mangiyak-ngiyak ako ng kausapin ako ng adviser ko at sinabing uulit daw ako ng Third year. Marami daw akong bagsak at hindi na ito kayang hatakin pa. Masyado daw mabababa ang grado ko mula pa nung 1st grading period. Binigyan ako ng sulat nito at ibigay ko daw yun kay mama o kay papa...
The man at the Auditorium
Hindi alam ng lahat kung ano ang relasyon namin ni mama sa bahay. Palagi akong nakikipagtalo dito. Masakit ito magsalita sa akin. Palagi nitong ipinapamukha na pinag-aaral nila ako sa magandang paaralan. Hindi nito alam ang hirap na nararanasan ko sa All Girls school na yun. Mabunganga ito at nakakababa sa sarili ang mga sinasabi.
Binasa ko nung araw na yun ang sulat na para daw sa aking mga magulang. Imbitasyon iyon para pumunta sa school regarding my progress and school performance. Alam kong sasabihin na ng adviser ko kina mama na repeater ako. Tiyak akong bubungangaan na naman nito at sasabunutan. Nakakapagod na...
His Point of View
Nagdidilim na pero nakaupo pa rin sya sa kinaroroonan nya... Umuwi na lahat ng teachers at konting-konti na lang ang tao sa school... Pasado ala-sais na. Gustong-gusto ko talaga ito... Simple at napakainosente... Alam kong birhen pa ito at tiyak akong masarap ito... End of Point of view.
Nagulat ako ng makita ko na naman itong nakatayo sa likod ko... Tinanong ko ito kung bakit hindi pa ito umuuwi... Gabi na kasi. Niyaya ako nitong kumain sa loob ng Janitor's room malapit sa gilid ng auditorium. Nagugutom na rin ako pero wala pa akong balak umuwi. Wala na akong mukha na ihaharap kina mama. Tiyak akong papalayasin rin naman ako ng mga ito. Pumayag akong sumama sa kanya para makakain. Napansin kong parang hindi mapakali ito. Kamot ito ng kamot sa ulo at singhot ito ng singhot. Tumatawa ito at titingin sa akin. Weird. Pagpasok ko sa Janitor's room ay pinaupo ako nito. Napansin kong namumula ang mga mata nito at may kung ano itong inililigpit sa may ibabaw ng tokador. Parang may ipinapahid sya na kung ano sa mga ngipin nya. Nagsalita na ako...
"Ano pong pagkain ninyo dito...medyo gutom na din po kasi ako" basag ko sa katahimikan. Ganun na lang ang takot ko nang bigla itong kumuha ng tubo na nakasandal pala malapit sa kinatatayuan nya. Humarap ito na nakangisi sa akin. Dahan dahan itong naglalakad papunta sa kinauupuan ko...
"A-ano pong gagawin n-nyo sa akin??? Ma-maawa po kayo!!!"
Black out.
His point of view
Paghampas ko ng tubo sa ulo nito ay agad itong bumagsak... May pulang tubig ang tumutulo sa ulo nito... Wala akong pakialam. Kailangan ko na itong tikman... Una kong tinangal ang necktie nito at winarak ko nang tuluyan ang pang-itaas nito... Napakaputi ng dibdib at tiyan ng batang ito... Masuwerte ang katrabaho ko at naging anak nya ito... Napakunot ang noo ko sa aking naisip. Hindi kaya nauna na itong matikman ng ama nito. Sinampal ko ang mukha nito ng malakas. Kung natikman na pala ito ng iba ay talo pala ako. Tinangal ko ang zipper ng palda nito at hinubad ko ito palayo sa kanyang katawan. Tinanggal ko ang pang-ibaba nito at bumungad sa akin ang pinakamimithi ko sa buong pagkatao nito...
Lumipas ang ilang oras at napagsawaan ko na ito... masasakit na ang tuhod ko sa kakalaspag sa katawan nito. Hindi naman ito nagrereklamo. Ilang oras pa ang lumipas at hindi ito umiimik man lang. Kinausap ko ito...
"Hoy! Pag di ka pa kumilos dyan, kakatayin na kita!!! Hahahahaha" Tawa ako ng tawa. Pero naiinis na ako dito. Kahit sinipa ko na ay hindi pa rin ito kumikibo.
Kumuha ako ng bolo na nakasabit malapit sa pintuan. Ginagamit itong pangtabas sa malalagong damo ng eskwelahan. Bigla ko itong tinaga sa kanang kamay nito. Hindi pa rin ito umiimik... "Yan! Putol na yung kamay mo! Ayaw mo pa ring kumilos! Ang tanga-tanga mo! Hahahahaha!"
Nakatulog ako ng ilang oras. Nagising ako sa loob ng janitor's room. Ano ito??? Bakit may hawak akong taga?! Ano itong nasa itak? Dugo!!!
Ganun na lang ang sindak ko nang makita ko si Annet na nakahubad at puro dugo ang katawan... at ano 'to??? Putol na kamay! Walang dapat na makaalam nito! Wala!!! Ayokong makulong! Pinuntahan ko ang aking paraphernalia sa tokador. Alam kong doon ko iyon iniwanan. Sininghot ko uli ito at nilagay ko yung iba sa aking mga ngipin... Unti-unti akong parang nasa langit...
Pinagpuputol ko ang katawan nito. Hinimay-himay ko ng maliliit upang maitago ko ito ng maigi. Saka ko na lang lilinisin ang Janitor's room. Marami-rami pa naman akong oras. Ala-una iyon ng madaling araw. Umakyat ako sa CR ng mga 2nd year. May dala akong trash bag. Isa-isa ko itong hinulog sa bawat toilet bowl at ibinaba ang pang-flush nito. Pumunta din ako sa banyo sa may college department at doon naman itinapon ang natitirang mga labi nito. Sinimulan ko nang linisin ang mga dugo nito sa janitor's room. Sinabon ko ito at siniguro kong walang amoy ng dugo na maiiwan. Nakaramdam ako ng tuwa ng matapos ko ang ginawa ko. Napagod ako pero nakuntento ako sa ginawa ko.
Madilim pa ng lisanin ko ang paaralan. Nasa loob ng backpack ko ang mga suot ni Annet. May ngiti ako sa aking mga labi habang tinatanaw ko papalayo ang All Girls school. Hinding-hindi ko na ito babalikan. Kahit kailan...
This story was told by the sister of one of my classmates in highschool. She's a former student of the All Girls school. Sabi nya, meron daw malaking salamin dati sa CR ng 2nd year highschool. Pero ipinatanggal daw ito dahil nakikita daw na nakatayo doon si Annet. Masama daw ang tingin nito at puro dugo.
The Janitor who killed her was caught. Ito ay isa sa mga suspect dahil alam ng isa sa mga kasamahan nito na gumagamit ito ng droga. The night shift guard also testified na nakita nya pa ito sa school premises around 4 in the morning noong gabi na hindi na nakauwi sa bahay si Annet. The agency where the suspect was recruited disclosed his address to the policemen conducting the investigation.
Until now, kinatatakutan ang CR na iyon sa 2nd year. Madilim pa sa bahaging iyon dahil looban na ito ng building. Meron daw umiiyak na babae sa loob ng mga cubicles. Masuwerte ako dahil hindi ko sya naranasan kahit minsan sa CR na iyon. Mag-isa lang kasi ako tuwing gagamit ng banyo nung 2nd year pa kami. Isa lang ang napansin ko. Malamig ang hangin sa bandang iyon. Iba ang atmosphere nito kung ikukumpara sa ibang CR sa school. Our prayers will surely help pacify her soul. In Jesus name, I pray. Amen.