Ξυπνάω. Τρέχω στο μπάνιο χωρίς να ξέρω τι μου συμβαίνει. Κοιτάζω τον καθρέφτη και αντικρίζω μία 17χρονη. Ακούω θόρυβο από τη σκάλα. Μία γυναίκα γύρω στα 40 μπαίνει στο δωμάτιο.
"Jessica, καλημέρα είμαι η μητέρα σου, η Ashley. Είσαι δεκαεπτά. Όταν ήσουν 16, χτύπησες σε αυτοκινητιστικό ατύχημα. Από τότε έχεις αμνησία. Κάθε μέρα επί ένα χρόνο ξυπνάς και ρωτάς ακριβώς τα ίδια πράγματα. Μην ανησυχείς όμως, κάνεις θεραπεία. Έχεις έναν αδερφό που μένει στην Αγγλία. Σήμερα είναι Σάββατο, δεν έχεις σχολείο, ακολούθησε με."
Ακολουθώ τη μητέρα μου στην κουζίνα όπου έχει ετοιμάσει πρωινό. 'Υστερα από αρκετή ώρα χτυπάει στο κουδούνι.
"Κάθισε, πάω να ανοίξω."
Η μητέρα μου φεύγει από το δωμάτιο και επιστρέφει με τη συνοδεία ενός αγοριού στην ηλικία μου.
"Καλημέρα Jess. Είμαι ο Ed, o καλύτερος σου φίλος.Γνωριζόμαστε από μικροί." Μου λέει, μου δίνει το χέρι του και ανταποδίδω τη χειραψία. Σηκώνομαι και πάμε όλοι μαζί στο σαλόνι.
"Πώς νιώθεις σήμερα Jess;" ρωτάει ο Ed.
"Καλά, υποθέτω. Αν θυμόμουν κιόλας θα ήταν καλύτερα."
"Λοιπόν παιδιά εγώ θα σας αφήσω, πρέπει να πάω στη δουλεία. Τα λέμε γλυκιά μου." με φιλάει στο κούτελο.
"Γεια σας κυρία Hastings, αποχαιρετά τη μητέρα μου,.Ω καλά που το θυμήθηκα. Σου είχα δώσει εχθές ένα ημερολόγιο στο οποιό θα έγραφες τη χθεσινή ημέρα. Το έχεις βάλει στο πρώτο συρτάρι του γραφείου σου. Αν θες πήγαινε φέρτο να το διαβάσουμε μαζί, για να σου δώσω και περισσότερες εξηγήσεις," γυρίζει και μου λέει.
Γνέφω και κατευθύνομαι στο δωμάτιο μου. Ανοίγω το πρώτο συρτάρι και πράγματι ήταν εκεί. Το παίρνω και κατεβαίνω γρήγορα στο σαλόνι.
"Λοιπόν ξεκινάω,
Παρασκευή 11 Μαρτίου 2016,
Είναι η πρώτη φορά που γράφω εδώ. Μπορώ να πω ότι είμαι λίγο αγχωμένη και πιστεύω ότι το να γράφω δεν θα με βοηθήσει και πολύ. Αλλά σίγουρα αξίζει μία προσπάθεια. Ήταν μία πολύ συναισθηματικά φορτωμένη μέρα για μένα. Έμαθα ότι έχω αμνησία, πως κάθε μέρα ξυπνάω και δεν μπορώ να θυμηθώ τίποτα, γιατί το έπαθα αυτό, ακόμα και ποιος μου το έκανε...
[...]
Όταν τελείωσα την αφήγηση δεν μπορούσα να πω τίποτα. Κοιτούσα και ξανακοιτούσα το όνομα αυτού που με είχε καταντήσει έτσι. Είχα πολλά συναισθήματα μέσα μου. Θυμό, απορία, λύπηση γι'αυτόν. Ήθελα να αρχίσω να ουρλιάζω και να κλάψω. Όμως δεν μπορούσα να εκφραστώ. Από την άλλη όμως ένιωθα και κάποια συμπόνια για τον Liam γιατί πρέπει να είχε μετανιώσει. Φαινόταν ότι είχε κάνει προσπάθειες για να ξεχάσει όλα αυτά καθώς και να με βοηθήσει να τον συγχωρέσω. Ο Ed δεν μιλούσε. Μόνο με κοιτούσε θυμωμένα. Μπορώ να καταλάβω το γιατί. Μου είχε πει να μην γράψω το όνομα του Liam. Με είχε προειδοποιήσει πως θα πονέσω. Αλλά εγώ δεν τον άκουσα. Μάλλον έτσι ήμουν. Δεν εκτιμούσα την αγάπη που μου έδειχναν οι άλλοι. Ακόμα και ο Liam δεν ήθελε να μου μιλήσει για να με προστατέψει.
"Γιατί με παράκουσες;" σήκωσε το κεφάλι του ο Ed.
"Γιατί ήθελα απεγνωσμένα να ξέρω τι μου είχε συμβεί. Προσπάθησε να με καταλάβεις. Μπες λίγο στη θέση μου. Εσύ τι θα έκανες; "του απαντάω και ακουμπάω το κεφάλι μου στα γόνατα μου.
"Jess σταμάτα επιτέλους να μην αφήνεις τους άλλους να σε προστατέψουν δεν κάνεις καλό στον εαυτό σου έτσι," ύψωσε τη φωνή του.
"Νομίζω ότι είναι ώρα να φύγεις", δεν έχω καμία όρεξη να συζητήσω με τον Ed για το λόγο της απόφασης μου.
"Εντάξει λοιπόν αφού αυτό θες", σηκώνεται και τρίβει τα πόδια του, "αλλά να θυμάσαι πως εάν συμβεί κάτι μην έρθεις σε μένα για προστασία."
Η πόρτα κλείνει. Μπράβο μου. Μόλις έχασα τον μοναδικό φίλο που είχα. Ξαφνικά μια σκέψη περνάει από το μυαλό μου. Θα μιλήσω στον Liam. Θα του πω όλα όσα ξέρω για εμάς. Ίσως εκείνος να με καταλάβει.Παίρνω το κινητό και τα κλειδιά μου και φεύγω από το σπίτι.
Φτάνω στου Liam. Ήταν πραγματικά τόσο όμορφο όσο είχα περιγράψει. Χτυπάω το κουδούνι. Περιμένω για λίγο και μου ανοίγει εκείνος. Αγουροξυπνημένος με ανάκατα μαλλιά. Και πάλι τόσο όμορφος.
"Jessica; Καλημέρα, δεν σε περιμένα." Λεει καθώς προσπαθεί να φτιάξει τα μαλλιά του.
"Συγγνώμη που ήρθα αλλά έπρεπε να μιλήσουμε."
"Φυσικά, μην απολογείσαι, πέρασε μέσα."
Κατευθύνομαι στο σαλόνι. Πώς θα του μιλήσω; Τι θα του πω; Ότι ξέρω; Ότι ξέρω πως κάποτε ήμασταν μαζί; Πρέπει να του το πω με ηρεμία. Μην του έρθει κεραμίδα στο κεφάλι.
"Λοιπον;" ρωτάει κοιτώντας με κατάματα.
Χάνομαι για λίγο μέσα στα μάτια του. Είναι τόσο όμορφα. Και τα χείλη του. Θέλω τόσο πολύ να τον φιλήσω.
"Jessica; Είσαι εδώ;" κουνάει τα χέρια του για να τον προσέξω.
"Liam, ξέρω."
"Τι; Τι εννοείς; "φαίνεται πολύ φοβισμένος.
"Ξέρω όλα αυτά που έχουν συμβεί ανάμεσα μας. Ότι ήμασταν για αρκετό διάστημα μαζί, ότι με κορόιδευες, και ότι..."
"Ότι τι Jess; "ρωτά αλλά ξέρει την απάντηση.
"Ότι εσύ με χτύπησες με το αμάξι."
Βάζει το χέρι του στο κούτελο του και απομακρύνεται από μένα. Πλέον κοιτάζω την πλάτη του.
"Πού τα έμαθες όλα αυτά;"
Αν και δεν έβλεπα το πρόσωπο του μπορούσα να καταλάβω από τη φωνή του ότι ήταν έτοιμος να κλάψει.
"JESS ΑΠΑΝΤΗΣΕ ΜΟΥ!", φώναξε τρομάζοντας με.
Γυρίζει και με κοιτάει με δάκρυα στα μάτια. Έχω μείνει κάγκελο. Δεν μπορώ να μιλήσω.
"Συγγνώμη πραγματικά δεν το ήθελα." με πλησιάζει.
"Μου τα είχε πει χθες όλα ο Ed. Τα έγραψα σε ένα ημερολόγιο που μου έδωσε. Τα διάβασα σήμερα το πρωί. Liam πρέπει να μου μιλήσεις το έχω ανάγκη."
Είχα βουρκώσει. Βρισκόμασταν και οι δύο ο ένας απέναντι στον άλλο χωρίς να ξέρουμε τι να πούμε. Ο Liam έκλαιγε ολοφάνερα πλέον. Άνοιξε το στόμα του να μιλήσει αλλά σκεφτόταν πολύ καλά τις λέξεις του.
"Ακού Jess, δεν είμαι καλός σε τέτοια πράγματα αλλά θα προσπαθήσω να σου εξηγήσω τα πάντα κάθησε όμως πρώτα."
Καθόμαστε και οι δύο στον μεγάλο καναπέ. Μακριά ο ένας από τον άλλο.
"Λοιπόν, όταν σε πρωτογνώρισα ήξερα πως είμαστε από δύο διαφορετικούς κόσμους. Ήξερα ότι είσαι έξυπνη, ευαίσθητη, ανιδιοτελής σε αντίθεση με μένα. Όταν συστηθήκαμε ήξερα πως εσύ είσαι ο άνρθωπος που θα με αλλάξει. Που θα με κάνει καλύτερο. Και πραγματικά είχα δίκιο. Όλοι με έβλεπαν σαν τον νταή και τον αλαζόνα αλλά με σένα έβγαζα τον άλλο μου εαυτό. Αυτό που είχα βαθιά κρυμμένο μέσα μου, που μόνο εσύ μπορούσες να ξεκλειδώσεις. Περνούσαν οι μέρες, ερχόμασταν όλο και πιο κοντά μέχρι που αποφασίσαμε να γίνουμε κανονικό ζευγάρι. Τότε ήξερα ότι πραγματικά είχα αλλάξει. Πηγαίναμε μαζί σινεμά, βόλτες ξέρεις ότι κάνουν τα πραγματικά ζευγάρια. Λίγο πριν τους τεσσερις μήνες της σχέσης μας πήγα ένα ταξίδι με τους γονείς μου στους παπούδες μου στην Νέα Υόρκη. Εκεί ξαναείδα την παλιά μου γειτόνισσα με την οποία ήμουν πάρα πολύ ερωτευμένος πριν κάποια χρόνια. Την ημέρα της επετείου μας ήρθες στην Νέα Υόρκη για να μου κάνεις έκπληξη και με είδες μέσα στο σπίτι να φιλίεμαι με αυτή. Βασικά εκείνη με φίλησε. Αλλά είναι αρκετά δύσκολο για μια κοπέλα να καταλάβει κάτι τέτοιο για το αγόρι της. Εκείνη τη μέρα χωρίσαμε. Από τότε ξεκόψαμε, γύρισα στον παλιό μου εαυτό αλλά συνέχισα να σου την πέφτω. Τα υπόλοιπα τα ξέρεις. Τι έγινε στο πάρτυ, μετά με το ατύχημα. Το ατύχημα, τι να πω γι'αυτό. Ήταν κάτι το αναπάντεχο. Βγήκες στο δρόμο από το πουθενά και δεν πρόλαβα να σε δω. Ξέρεις πόσο πολύ κατηγόρησα τον εαυτό μου; Να κοίτα, μου δείχνει τα χέρια του που είχαν σημάδια από χαρακιές, αυτά τα έκανα για να τιμωρήσω τον εαυτό μου. Αυτός είναι ο λόγος που θέλω να είμαι πάντα δίπλα σου. Για να επανορθώσω. Δεν ξέρω εάν ποτέ θα με συγχωρέσεις αλλά τουλάχιστον θα ξέρω ότι προσπάθησα."
Τελειώνει το λόγο του και οι δύο είμαστε με δάκρυα στα μάτια. Δεν ξέρω τι να πω. Έχουμε περάσει πολλά μαζί. Φανταζόμουν πολλά για τη σχέση μας αλλά όχι κάτι τέτοιο. Δεν ήταν δικό του το λάθος. Δεν έφταιγε σε τίποτα. Έγω ήμουν αυτή που κατέστρεψε τη σχέση μας και αυτόν μαζί. Έπρεπε να του είχα δώσει μία δεύτερη ευκαιρία. Αλλά ποτέ δεν είναι αργά.
"Liam, δεν φταις εσύ. Σε παρακαλώ μην ξανακάνεις κακό στον εαυτό σου, τον κοιτάζω αλλά εκείνος ντροπιασμένος κοιτάζει κάτω, σε χρειάζομαι."
Γυρίζει απότομα και με κοιτά.
"Δηλαδή με συγχωρείς για όλα αυτά που σε έχω κάνει να υποφέρεις; Πού σου κατέστρεψα τη ζωή σου;"
"Νομίζω πως θα μπορούσαμε να ξαναπροσπαθήσουμε." του χαμογελάω στοργικά
Κουνάει το κεφάλι και με παίρνει αγκαλιά βάζοντας το χέρι του στο πίσω μέρος του κεφαλιού μου.
"Δεν θα αφήσω ποτέ κανέναν να σε πειράξει. Το υπόσχομαι."
"Μην κάνεις υποσχέσεις που δεν μπορείς να κρατήσεις."
A/n
Συναισθηματικά φορτισμένο κεφάλαιο το ξέρω.
Ελπίζω μέχρι τώρα να έχω αποδόσει καλά τα συναισθήματα των ηρώων.
Vote&comment
Σιππαρετε Jed ή Jiam ;
Ευχαριστώ όσους το διαβάζουν💚
Φιλιά,
-namelesshell