Άκουσα με προσοχή όλα αυτά που μου είπε ο Ed. Προσπαθούσα να επεξεργαστώ. Δεν μπορεί ο Liam, το αγόρι που γνώρισα πριν λίγο, αυτό το τόσο ευγενικό παιδί να ήταν αυτός που ευθυνόταν για την κατάσταση μου. Δεν μπορούσα να το χωνέψω. Γιατί μου είχε φερθεί τόσο άσχημα; Γιατί με κατάντησε έτσι. Και το κακό είναι ότι από όσο μπορούσα να καταλάβω μου άρεσε κάποτε. Κάτι είχε παιχτεί μεταξύ μας. Εάν δεν ήταν αυτός δεν θα είχα καταντήσει έτσι. Θα θυμόμουν. Θα είχα μια κανονική ζωή όπως όλοι οι άλλοι. Όπως αυτός. Και μετά σου λέει ότι ο Θεός μας αγαπάει όλους. Να χαρώ εγώ αγάπη. Αλλά φυσικά μερικοί είναι πιο τυχεροί από τους άλλους. Εκείνος είναι χαρούμενος στην οικογένεια του. Εγώ ούτε που τους θυμάμαι. Δεν θυμάμαι να τους αγκαλιάζω, να παίζουμε επιτραπέζια παιχνίδια τα σαββατόβραδα, να γελάμε, να τρώμε και να ακούμε μουσική. Και όλα αυτά εξαιτίας του. Εξαιτίας ενός αλαζόνα που το μόνο που τον ένοιαζε ήταν πώς θα με ρίξει. Δάκρυα είχαν γεμίσει τα μάτια μου. Δεν μπορούσα να κρατηθώ άλλο και άρχισα να κλαίω με λυγμούς.
"Σςς, μην κλαις. Όλα είναι απλά ένα παρελθόν. Το οποίο δεν θα ξανάερθει ποτέ. Μην το σκέφτεσαι σε παρακαλώ." με παρηγόρησε ο Ed σκουπίζοντας τα δάκρυα μου.
"Μπορεί να είναι παρελθόν αλλά μου άφησε κάτι. Κάτι το οποίο δυστυχώς δεν μπορώ να αφήσω πίσω. Καταλαβαίνεις πως είναι να ξυπνάς κάθε πρωί και να μην ξέρεις που είσαι, ποιός είσαι και τι κάνεις εκεί πέρα; Φυσικά και όχι γιατί αν δεν το ζήσεις δεν μπορείς να το καταλάβεις!"
Άρχισα να τρέχω προς το σπίτι μου. Δεν άντεχα άλλο. Δεν ήθελα να δω κανέναν τους. Ήθελα να αυτοκτονήσω. Έτσι και αλλιώς ποιος θα νοιαστεί είτε πεθάνω ή όχι; Στη ζωή έτσι και αλλίως είναι ο καθένας για τον εαυτό του.
[...]
Το κινητό μου δεν σταμάτησε να χτυπάει. Όλα τα μηνύματα ήταν από τον Ed. Με παρακαλούσε να επικοινωνίσω μαζί του αλλά εγώ τίποτα. Δεν ήθελα να μιλήσω σε κανέναν. Ήθελα να μείνω μόνη μου. Να ξεκαθαρίσω το μυαλό μου. Ξαφνικά βλέπω ένα μήνυμα από έναν άγνωστο αριθμό.
Θες ακόμα να πας σε αυτή τη χοροεσπερίδα; Γιατί τελικά είμαι διαθέσιμος. -L
O Liam. Όχι. Όχι. Όχι. Δεν μπορώ να το κάνω. Όσο και να θέλω να τον δω για να τον πνίξω με τα ίδια μου τα χέρια δεν πρέπει. Ή μήπως να του δώσω μια δεύτερη ευκαιρία; Να μου εξηγήσει εκείνος τι έγινε. Εάν μου πει όλη την αλήθεια τότε θα ξέρω πραγματικά ότι έχει μετανιώσει και ίσως να μπορεί να επανορθώσει. Παρ'όλ'που αυτό που έκανε είναι ασυγχώρητο, δεν μπορεί να αλλάξει κάτι. Έχω αμνησία, πάει και τελείωσε.
Δεν έχω αποφασίσει ακόμα. Θα προτιμούσα κάτι πιο ήσυχο.
Αποφασίζω να του στείλω. Έτσι πρέπει να γίνει να του δώσω την ευκαιρία να μου εξηγήσει.
Θες να περάσεις από το σπίτι να δούμε καμια ταινία; Ξέρεις ποπκορν και χαλάρωση.
Άμε θα έρθω σε κανένα μισάωρο. Στείλε μου την διεύθυνση.
Αφού μου έστειλε με μήνυμα τη διεύθυνση άρχισα να ετοιμάζομαι. Δεν ξέρω αν είμαι έτοιμη να το κάνω. Θα πάω στο σπίτι αυτού που με χτύπησε και θα τον αντικρίσω στα μάτια. Βάζω ένα t-shirt και ένα τζιν και φεύγω από το σπίτι. Μετά από 15 λεπτά περπάτημα φτάνω στο σπίτι του Liam.Ήταν πολύ όμορφο απέξω, με κήπο και πολλά λουλούδια. Η οικογένεια του πρέπει να είναι πλούσια. Χτυπάω το κουδούνι και περιμένω λιγάκι πριν μου ανοίξει.
"Γεια! Δεν σε περίμενα τόσο νωρίς. Πέρασε." με προσκαλέι μέσα και εγώ του χαμογελάω.
Σίγουρα ήταν πλούσια οικογένεια. Το σπίτι ήταν τεράστιο με ακριβά έπιπλα και πολλά κάδρα στους τοίχους. Με οδήγησε στο σαλόνι το οποίο ήταν διπλάσιο από τον πάνω όροφο του σπιτιού μου. Καθίσαμε στον καναπέ. Κανείς δεν μιλούσε.
"Ωραιό σπίτι", λέω για να σπάσω την ησυχία," μένεις μόνος σου;"
"Βασικά μένω με τους γονείς μου και τον μικρότερο μου αδερφό. Οι γονείς μου λείπουν σε επαγγελματικό ταξίδι. Ο αδερφός μου πάλι εί--"
"Εεε Liam!" ακούστηκε κάποιος να φωνάζει.
Εμφανίστηκε μπροστά μας ένα μικρό παιδί γύρω στα 8. Αυτός πρέπει να ήταν ο αδερφός του. Ήταν γλυκό παιδί. Καστανός με κάτασπρο δέρμα και πράσινα μάτια. Ήταν ίδιος με τον Liam, εκτός από τα μάτια του.
"Α συγγνώμη δεν ήξερα ότι είχες φέρει την κοπέλα σου."
Εγώ και ο Liam αρχίσαμε να γελάμε μόλις ακούσαμε το σχόλιο του μικρού. Ούτε να το φανταστώ εγώ και ο Liam μαζί...Και να μην μου είχε κάνει αυτό το πράγμα είμαστε από δύο τελείως διαφορετικούς κόσμους. Δεν γίνεται.
"Μικρέ δεν είναι η κοπέλα μου. Απλά μια φίλη. Ήρθε για να δούμε μια ταινία, οπότε πήγαινε πάνω τώρα."
"Με λένε Ben, εσένα; "με ρώτησε αγνοώντας πλήρως τον Liam.
"Jessica, "χάρηκα.
"Είσαι η κοπέλα που έχει αμνησία;" είπε και γούρλωσε τα μάτια του και μετά κοίταξε τον Liam με ανησυχία.
Μάλλον ήξερε. Από όσο μπορούσα να καταλάβω από το βλέμμα του. Λόγικό είναι, αδερφός του είναι θα είχε γίνει μεγάλο μπάχαλο στο σπίτι.
"Έι μικρέ τι έχουμε πει για τις ερωτήσεις;"
"Συγγνώμη, "κοιτάξε κάτω λυπημένος.
"Τώρα πήγαινε πάνω και παίξε video games."
"Μα δεν μπορώ να παίξω μόνος μου. Γι'αυτό ήρθα γιατί θέλω αντίπαλο."
"Ίσως θα μπορούσα εγώ να παίξω μαζί σου," αναφώνησα εγώ και με κοίταξαν έκπληκτοι," δεν ξέρω πολύ καλά αλλά μαθαίνω αρκετά εύκολα."
"ΝΑΙ!" φώναξε ο μικρός και με έπιασε από το χέρι για να με πάει στο δωμάτιο του.
Δεν πρόλαβα να αντιδράσω και ξαφνικά βρεθήκαμε σε ένα παιδικό αγορίστικο δωμάτιο. Καθήσαμε στο χαλί και αρχίσαμε να παίζουμε.
[...]
Είχε πάει 11 η ώρα και ο Ben είχε κοιμηθεί. Εγώ με τον Liam καθόμασταν στο σαλόνι, όταν αποφάσισα να τον ρωτήσω για τη σχέση μας.
"Liam;"
"Μμμ;"
"Γιατί μου είπες ψέματα;"
Γυρίζει και με κοιτάζει. Η αγωνία ήταν ζωγραφισμένη σε όλο του το πρόσωπο.
"Τι εννοείς;"
"Γιατί δεν μου είπες ότι γνωριζόμαστε; Ότι κάποτε έτρεχε κάτι μεταξύ μας;"
"Γιατί δεν το θεώρησα σημαντικό."
"Κι όμως εγώ το θεωρώ. Ξέρεις δεν βελτιώνεται η κατάσταση μου με το να μην μου λέτε τίποτα."
"Ποιος;"
"Ποιος τι;"
"Ποιος σου μίλησε. Ο Ed ήταν έτσι;"
"Ναι αλλά τι σημασία έχει. Το είπε για να με βοηθήσει. Εσύ γιατί δεν είπες τίποτα;:
"Γιατί πίστεψε με θέλω να σε προστατέψω. Δεν θέλεις να μάθεις όλη την αλήθεια για έμας. Δεν θέλω να πονέσεις."
"Κι όμως θέλω."
Οι λέξεις βγαίνουν από μέσα μου χωρίς να το θέλω. Δεν θέλω να τον πιέσω. Νοιάζεται για μένα και αυτό φαίνεται. Έχει μετανιώσει μπορώ να το νιώσω. Ξαφνικά σηκώνεται.
"Καλύτερα να πηγαίνεις. Είναι αργά και θα ανησυχούν οι γονείς σου. "είπε τρίβοντας το σβέρκο του.
"Εντάξει καληνύχτα. Θα τα πούμε άυριο. Του δίνω ένα φιλί στο μάγουλο."
Ξαφνιάζεται. Γιατί το έκανα; Τέλος πάντων έτσι και αλλιώς θα το ξεχάσω.
Μόλις γύρισα σπίτι πήγα κατευθείαν στο δωμάτιο μου. Τα λόγια του Ed ήρθαν στο μυαλό μου. ΜΗΝ ΓΡΑΨΕΙΣ ΣΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ. Αλλά εγώ δεν μπορούσα να μην το κάνω. Έπρεπε να ξέρω τι μου είχε συμβεί. Και το να το κρύβω δεν θα έκανε τίποτα. Αφού λοιπόν έγραψα στα γρήγορα ότι είχε συμβεί, άλλαξα και ξάπλωσα στο κρεβάτι μου. Πριν το καταλάβω τα βλέφαρα μου είχαν κλείσει και με είχε πάρει ο ύπνος για τα καλά.
Α/Ν
Βασικά δεν ξέρω τι να γράψω😂
Τα γνωστά vote&comment.
Till next time,
namelesshell